het Iberisch schiereiland in chronologische volgorde

Wat u interesseert:

• • • • • • • • Soevereiniteitstitels
              • Mythologische koningen van Tartessos
              • Iberische, Keltische en Kelt-Iberische koningen
              • Carthaagse en Romeinse heersers
              • Germaanse koningen
              • Al-Ándalus
              • Christelijke koninkrijken gedurende de Reconquista
              • Moderne en hedendaagse tijden
              • Andere “koningen en Spanje”

In de acht eeuwen dat er werd gestreden om de suprematie van het schiereiland waren de politieke formaties van beide partijen zeer veranderlijk, zowel onder moslims (emiraat en kalifaat van Cordoba, taifa koninkrijken, integratie in de rijken van de Almoravide en Almohaden, Nazari koninkrijk van Granada) als onder de christenen. Het koninkrijk van Asturias werd het koninkrijk van León, waarvan de graafschappen van Portugal en Castilla werden gescheiden, het koninkrijk van Pamplona werd het koninkrijk van Navarra, dat met Sancho III ‘el Mayor’ (begin 11e eeuw) die Castilla (inclusief, hoewel kortstondig, León) en de Pyreneese graafschappen van Aragón, Sobrarbe en Ribagorza controleerde. De verdeling van dit geheel onder zijn erfgenamen (dynastie Jimena) was de aanleiding tot betere koninkrijken op een later moment, Aragón en Castilla, dat uiteindelijk samengevoegd werden met het graafschap van Barcelona en León. De groei, die zich voordoet na het van kracht worden van het verdrag van Tudilén (1151) drijft het koninkrijk Navarra en het graafschap van Urgel in het nauw. Navarra bleef onafhankelijk tot 1512 en Urgel tot 1413.

De term ‘Het Spanje van de vijf koninkrijken’, bedacht door Ramón Menéndez Pidal, is een passende beschrijving van de politieke situatie in de Late Middeleeuwen, de kronen van Castilla en van Aragón, het koninkrijk Portugal en Navarra en het emiraat van Granada.

De ‘Monarquia Hispánica‘ werd ingesteld na het samengaan van de Katholieke Koningen (Reyes Católicos, 1492), de verovering van Granada (Conquista de Granada) en Navarra (1512) en de erfenis van Carlos I (In Nederland, Karel V, 1516) die hij weer overdroeg aan Felipe II (1556) de zogenaamde Habsburgers van Madrid. Over een periode van zestig jaar (1580-1640) maakte het koninkrijk Portugal deel uit van het Spaanse Rijk. De ommekeer van het Habsburgse model van autoritaire monarchie naar een het model van absolute monarchie van de Bourbons kwam met de dynastieke verandering van 1700 en de Spaanse Successieoorlog. Met de overdracht van Gibraltar in het Verdrag van Utrecht (1713) trad het Verenigd Koninkrijk toe aan de andere drie monarchieën met soevereiniteit op een deel van het Schiereiland (Spanje, Portugal en Frankrijk, wiens koning het co-vorstendom uitoefent samen met de Bisschop van Urgel).

Wat betreft de hedendaagse geschiedenis van Spanje hebben de Bourbons constant geregeerd behalve in de periodes van de Onafhankelijkheidsoorlog (1808 – 1814), de Democratische Presidentiële periode (1868 – 1874), en tijdens de Tweede Spaanse Republiek en het Franco-regime (1931 – 1975). In Portugal bezet de Braganza dynastie de troon vanaf 1640 tot de laatste koning werd afgezet in 1910. De Portugese grondwet van 1976 definieert Portugal als soevereine Republiek (art. 1). De Spaanse grondwet van 1978 bepaald dat: De politieke vorm van de Spaanse staat, is die van een parlementaire monarchie (art. 2), die bepaalt dat, de Koning het hoofd van de staat is (art. 56.1). Zijn titel staat als volgt omschreven (art. 56.2): Zijn titel is Koning van Spanje en hij mag andere titels behorende aan de Kroon gebruiken.

Soevereiniteitstitels

---

De Germaanse volkeren adopteerde de Romeinse titel Rex (omdat de Romeinse keizers het vermeden om de juridische fictie van het overwicht van republikeinse instellingen te handhaven), terwijl de functiebenaming van hun maximale leiderschap, kuningaz (koning) was, in hun taal. De leiders van Al-Ándalus gebruiken titels als: wali, emir, kalief of sultan waarbij verschillende benamingen nuances van burgerlijke en religieuze betekenis hebben.

Het gebruik van de één of andere titel van soevereiniteit door de heersers van de middeleeuwse christelijke gebieden hangt af van de historische omstandigheden. In eerste instantie gebruiken alleen de heersers van Asturias de titel koning. In de meer oostelijk gelegen Karolingische gebieden baseren de heersers hun legitimiteit meer op de gebruikelijke titel van graaf (Pamplona, Aragón, Sobrarbe, Ribagorza en de Catalanen). De onafhankelijke bestuurders van de onafhankelijke gebieden van het koninkrijk León gebruikte dezelfde titels (Castilla en Portugal). De stap naar de titel van Koning hing af van wat zij zelf verkozen, soms werd deze nog gelegitimeerd door pauselijke interventie. Sommige koningen probeerden een keizerlijke titel te verkrijgen. Alfonso VII de León, Imperator tolius Hispaniae, deze titel werd ook gebruikt door enkele van zijn voorgangers, maar hij was de enige die erkenning van buitenaf kreeg en ceremonieel gekroond werd in 1135. En Alfonso X ‘el Sabio’, in die periode, streefde er vergeefs naar Keizer te worden van het Heilige Romeinse Rijk (dat bestond van 962 – 1806). Het is niet duidelijk of Sancho III ‘el Mayor’ een munt liet slaan met de titel ‘Imperator’ erop, maar wel staat vast dat enkele documenten hem vernoemen als Rex Ibericus en Rege Navarriae Hispaniarum.

De naam ‘koningen van Spanje‘, wordt informeel voor het eerst gegeven aan de Katholieke Koningen (Reyes Católicos), doordat hun dochter Juana I de Castilla trouwt met Philips de Schone (Felipe I de Castilla) ontstaat er het verband met het Huis van Habsburg. De officiële manier van betitelen toen, was een opeenstapeling van titels:
Ik Carlos (of Felipe) door de genade Gods, Koning van Castilla, León, Aragón, de twee Sicilies, van Jeruzalem, van Navarra, van Granada, Toledo, Valencia, Galicia, Mallorca, Menorca, Sevilla, van Sardinië, van Cordoba, Corsica, Murcia, van Jaén, van Algarve, Algeciras, Gibraltar, de Canarische Eilanden, van Indië en Amerika, de eilanden Terrafirme de Continente Oceánico, aartshertog van Oostenrijk, Hertog van Bourgondië, Brabant van Anthene en Neopatria en van Milaan, graaf van Absburg, Vlaanderen, Tirol en Barcelona, Heer van Biskaje en Molina, etc.

Het schild van Spanje heeft in loop van de geschiedenis vele koninkrijken vertegenwoordigd.

De volgorde van het nummer maakt het onderscheidt van koningen die dezelfde naam delen, dat begint bij de Astur-leonesa dynastie, die zich beschouwen als de legitieme erfgenamen van de Visigoten, die sinds de 13e eeuw zijn verbonden met de Spaanse tak van de zogenaamde Kroon van Castilla. Bij het verlaten van Martín I ‘el Humano’ zonder directe afstammeling van het Huis van Aragón (de Kroon van Aragón, vormt zich door de samenkomst van de Koninkrijk van Aragón met het graafschap van Barcelona in 1137,  waarbij na deze verbinding, later, nog verschillende graafschappen uit de omgeving zich aansloten). Dit is een tak van de Castiliaanse dynastie van het Huis van Trastámara die regeerde over de oostelijke koninkrijken van het schiereiland (Compromis van Caspe, 1412), maar niet altijd onder dezelfde persoon (verschillende leden van de Koninklijke Familie scheiden en herenigen de koninkrijken). Dat Fernando en Isabel (los Reyes Catolica) met elkaar trouwde wilde niet onmiddellijk zeggen dat de twee koninkrijken verbonden waren, omdat Fernando koning bleef van Aragón tot de dood van Isabel, en zelfs toen Felipe  ‘el Hermoso’ (Filips de Schone), echtgenoot van hun dochter Juana I de Castilla (Juana la Loca), koningin van Castilla (alleen al het feit dat het tweede huwelijk van Fernando, met Germana de Foix, hem geen kinderen verschafte voorkwam dat de twee kronen voorgoed gescheiden bleven). Carlos de Habsburgo (Karel V bij ons in Nederland), zoon van Juana en Felipe (Filips de Schone) regeerde terwijl zijn moeder nog leefde, zij stierf pas een jaar voordat Carlos afstand deed van de twee Spaanse koninkrijken aan zijn zoon Felipe II. Op het moment dat zij regeerden, was de nummering van de ‘Felipes’ altijd minder in de koninkrijken van Aragón en dat van Portugal alwaar Felipe ‘el Hermoso’ de Castilla (Felipe II, werd in andere koninkrijken Felipe I, II, III  of IV genoemd). Met de naam Carlos was er geen probleem. Maar met de naam Fernando ‘el Catolico’, was de 1ste in Navarra, de 2e in Aragón, Valencia, Mallorca en Barcelona, 3e en Sicilla en 5e van Castilla y León. De volgende Fernando, in de 18e eeuw, wordt Fernando VI de España zonder onderscheid van de al die andere koninkrijken.

In beginsel was de Asturische monarchie, net als die van de Visigoten, niet erfelijk geregeld maar verliep via verkiezingen door de edelen, dat later ten gunste van de koningshuizen veranderd in een erfelijke opvolging van kinderen of familieleden van de voorafgaande koning. Daarom stamt de huidige Spaanse Monarchie rechtstreeks af van Bermudo I, en niet van Don Pelayo want die lijn eindigde met zijn achterkleinzoon Alfonso II ‘el Casto’. De lijn met Bermudo is verbonden met diverse onderbrekingen en vertakkingen om de monarchie te herstellen, met als laatste voorbeeld het herstel met de monarchie na het regime van Franco naar Juan Carlos I in 1975. Zo is de monarchie van Spanje op één na, dat van Japan is nog ouder, de oudste in de hele wereld.

Mythologische koningen van Tartessos

---

Tartessos is de Griekse naam voor de oude handelsstad voorbij de zuilen van Hercules, en vermoedelijk aan de monding van de Guadalquivir lag.

Schema : Namen van koningen die door Griekse bronnen worden vernoemd.

Dynastieën	Namen van koningen refererend aan de Griekse bronnen
Eerste	– Gerión – Norax
Tweede	– Herakles (Hércules) – Hispalo – Hispan
Derde	– Gárgoris – Habis (regelmatigvernoemd als Habidis)
Vierde	– Argantonio tot 670 v. C. – 55 v. C.

Iberische, Keltische en Keltiberische koningen

---

Het staat vast dat er koningen waren onder de Pre-Romeinse volkeren (dwz, stamhoofden, koningen met een klein volk, vaak in dienst van de Romeinen, als legerleider of personen met macht en/of invloed waaraan een hogere rang werd toegeschreven). Sommige namen verwijzen naar klassieke bronnen (zoals, Corocotta) of later (Gausón) waarvan niet meer precies achterhaald kan worden wat het nou precies betekende. In deze tabel worden alleen de grote etnisch-geografische groepen chronologisch weergegeven, op basis van data welke te weerleggen is, meer dan de periode waarin geregeerd werd, of een zekere handeling plaatsvond of in relatie stond met een van de Romeinse campagnes.

Turdetanos	Oretanos	Bastetanos	Celtiberos, Carpetanos, Vetones, Arévacos, Vacceos en andere volkeren uit het centrum van het schiereiland	Ilergetes, Edetanos, Ausetanos, Lacetanos en andere volkeren uit het oosten van het schiereiland	Lusitanos en andere volkeren uit het westen van het schiereiland	Cántabros, Astures en andere volkeren uit het noorden van het schiereiland
– Istolacio, 237 – 231 v. Chr.- Indortes, 231 v. Chr.- Chalbo, 216 v. Chr.- Attenes, 206 v. Chr.- Culcas, 206 – 191 v. Chr.- Luxinio, 197 v. Chr.- Coribilo, 192 v. Chr.- Indo, 50 – 45 v. Chr.	– Orisos, koning, stichter of patriarch     – Orison, 229 v. Chr. – Murco, ¿200 v. Chr.? – Cerdubeles 206 – 196 v. Chr. – Himilce, prinses in Cástulo, getrouwd met Hannibal Barkas	– Alicio, prins, 209 v. Chr.- Orsua, 206 v. Chr.- Corbis, 206 v. Chr. Koning van Numancia. (Arévacos).	– Koning Tagus, 221 v Chr.     – Vismaro en Meniacapto, door Titus Livius vernoemd “duo etiam insignes reguli Gallorum, Uismaro et Moeniacapto” (twee opmerkelijke Galissche koningen, Vismaro en Meniacapto) die sneuvelde in de slag om Auringis (Jaén) gedurende de Tweede Punische oorlog, 216 v. Chr. Eigenlijk was Vismaro Arévaco, en Meniacapto, Celtibero. – Allucio ¿200 v. Chr.? – Hilerno, koning van de Carpetanos en Vacceos, Vetones en Celtiberos, 193 v. Chr. – Thurro, 179 v. Chr. – Olíndico, 170 v.Chr. – Magavárico, koning van Sekaisa (Segeda), 154 v. Chr. – Caciro, koning van Sekaisa (Segeda), 154 v. Chr. – Caro, koning van de Arévacos, 153 v, Chr. – Liteno, koning van Numancia, 152 v. Chr. – Ambón, koning van Sekaisa (Segeda), ¿150 v. Chr.? – Avaros (Numanciaans legerleider) – Megara (Numanciaans legerleider) – Leukón, koning van Numancia, ¿150 v. Chr? – Retógenes el Caraunio, Legerleider van Numancia, ¿133 v. Chr.?	– Indibil en Mandonio de eerste was koning van de Ilergetes en tweede van de Ausentanos. Na de nederlaag van Carthago leidden de twee een anti-Romeinse opstand in 206 v. C. , die mislukte.     – Amusico, prins van de Ausetanos, 218 v. Chr. – Edecón, leider van de Edetanos, 209 v. Chr. – Andobales, koning van de Lacetanos, 218 – 201 v. Chr. – Bilistages, Regulus (Rex = Koning) van de Ilergete, 195 v. Chr.	– Púnico, versloeg de praetoren Maulio en Calpurnio (in samenwerking met de Vetones).     – Césaro, versloeg de preator Lucius Mummius Achaicus, 154 v, Chr. – Cauceno opvolger van Césaro, bevocht Conistorgis en stak de Straat over om in Afrika te vechten waar hij verslagen werd door Lucius Mummius Achaicus, 153 v Chr. – Viriato, opvolger van Cauceno, 139 v. Chr. – Táutulo, opvolger van Viriato, werd verslagen.	– Laro 218 – 201 v. Chr.     – Corocotta ¿26 v. Chr.? – Gausón ¿29 – 26 v. Chr?

Carthaagse en Romeinse heersers

---

• • • Amilcar Barca(in Turdetania en Bastetania) – 238 v. C. – 228 v. C.
    • Asdrúbal el Bello (in Turdetania en Bastetania) – 228 v. C. – 221 v. C.
    • Anibal Barca (in Turdetania, Bastetania, Oretania, Edetania en Ilergetes) – 221 v. C. – 201 v. C.
    • Romeinse Leiders van Hispania, gedurende de Republikeinse periode (Proconsuls, Consuls, Magistraten en Propraetors).

Germaanse koningen

---

Vandalen	Visigoten	Sueben
Gunderico (409 – 428)	Ataúlfo (410 – 415)	Hermerico (409 – 438) In 409 tekende hij een Foedus met Rome waarmee hij zich vestigde in Galaecia. Hij vormde het om tot het eerste regnum (koninkrijk) van Europa met een dergelijke naam, onder de titel rex (koning).
	Sigerico (415)
	Walia (415 – 418)
Genserico (428 – 429) In 429 stak hij de Straat van Gibraltarover en vestigde zich in Noord-Afrika.	Teodorico I (418 – 415)	Requila (438 – 448)
	Turismundo (451 – 453)	Requilario (448 – 456) Bekeerde zich tot het katholicisme in 449.
	Teodorico II(453 – 466)	1ˢᵗᵉ divisie van het Zwabische koninkrijk: ~ Frantán (456 – 457) ~ Agiulfo (456 – 457)
		Hereniging: Maldras (457 – 459)
	Eurico (466 – 484)	2ᵉ divisie van het Zwabische koninkrijk: ~ Frumario (459 – 463) ~ Requimundo (459 – 463) ~ Remismundo (459 – 469)
		Hereniging: Remismundo (463 – 469) Bekeerde zich tot het Arianisme in het jaar 465.
	Alarico II (484 -507)	Duistere periode: Teodemundo (¿?) (469 – 550)
	Gesaleico (507 – 510)
	Amalarico (510 – 531)
	Teudis (531 – 548)
	Teudiselo (548 -549)
	Agila I (549 – 551)
	Atanagildo (551 – 567)	Karriarico (550 – 559) Bekeerde zich tot het katholicisme in het jaar 550.
	Liuva I (567 -572)	Teodomiro (559 – 570) 1ˢᵗᵉ Raad van Braga (561)
		Miro (570 – 583) 2ᵉ Raad van Braga (572)
	Leovigildo (572 – 586)	Eborico (583 – 584) Ook wel Eurico genoemd.
		Andeca (584 – 585) In 585 werd het Zwabische koninkrijk definitief veroverd door de Visigoten.
	Recaredo I (586 – 601)
	Liuva II (601 – 603)
	Witerico (603 – 610)
	Gundemaro (610 – 612)
	Sisebuto (612 – 621)
	Recaredo II (621)
	Suintila (621 – 631)
	Sisenando (631 – 636)
	Chintila (636 – 639)
	Tulga (639 – 642)
	Chindasvinto (642 – 653)
	Recesvinto (653 – 672)
	Wamba (672 – 680)
	Ervigio (680 – 687)
	Égica (687 – 700)
	Witiza (700 – 710)
	Rodrigo (710 – 711)
	Agila II (710 – 714) Verzet zich tegen Rodrigo en regeert over Tarraconense en Septimania
	Ardón (714 – 720) Hij volgt Agila II op. Hij verzet zich tegen de moslims en regeert over Septimania pas vanaf 725.

Al-Ándalus

---

Leiders afhankelijk van Damascus

Musa ibn Nusair (712 – 714)
Abd al Aziz ibn Musa (714 – 716)
Ayyub Habib al-Lajimi (716)
al-Hurr ibn al-Rahman al-Thaqafi (716 – 719
al-Sahm ibn Malik al-Jawlani (719 – 721)
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Gafiqi (721) 1ˢᵗᵉ keer
Anbasa ibn Suhaym al Kalbi (721 – 726)
Udhra ibn Abd Allah al-Fihri (726)
Yahya ibn Salama al-Kalbi (726 – 728)
Hudhaifa ibn al-Ahwas al-Qaysi (728)
Uthman ibn Abi Nis’a al-Jath’ami (728 729)
al-Haytham ibn Ubayd al-Kilaba (729 – 730)
Muhammad ibn Abd Allah al Ashchai (730)
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Gafiqi (730 – 732) 2ᵉ keer
Abd al-Malik ibn Qatan al Fihri (732 -734) 1ˢᵗᵉ keer
Uqba ibn al-Hachchach al Saluli (734 – 741)
Abd al-Malik ibn Qatan al-Fihri (741) 2ᵉ keer
Balch Ibn Bishr al-Qushayri (741 – 742)
THa’laba ibn Salama al-Amili (742)
Abu-I-Jattar al-Husam ibn Dirar al-Kalbi (742 – 745)
Thuwaba ibn Salama al Chudhami (745 – 746)
Yusuf ibn Abd al-Rahman al Fihri (746 -756)

Het onafhankelijke emiraat van Córdoba (756 – 912)

Abd al-Rahman (756 – 788) Overlevende van het bloedbad van de Omajjaden, door het nieuwe Kalifaat van de Abbasiden (die Bagdad tot de nieuwe hoofdstad van het kalifaat maakte), vinden hun toevlucht in Córdoba, waardoor al-Ándalus een onafhankelijke staat wordt en zij hun eigen dynastie stichten.

Hisham I (788 – 796)

Al-Hakam I (796 – 822)

Abd al-Rahman II (833 – 852)

Muhammad I (852 -886)

al Mundhir I (886 – 888)

Abd Allah I (888 – 912)

Kalifaat van Córdoba (912 – 1009)

Abd al Rahman III (Emir van 912, en uitgeroepen tot kalief in 928, gestorven in 961).

al Hakam II (961 – 976)

Hisham II (976 – 1009) 1ˢᵗᵉ keer (zie ook Almanzor, regeerde tussen 1000 – 1009).

Theoretische kaliefen gedurende de fitna  (periode met veel opstanden, het begin van de ondergang)

Muhammad II (1009).
Suleyman I (1009) 1ˢᵗᵉ keer.
Hisham II (1009 – 1013) 2ᵉ keer.
Ali ibn Hamud al-Nasir (1016 – 1018) (dynastie Hammudi).
Abd al-Rahman IV (1018) (restauratie van de Omeya dynastie).
al-Qasim al-Mamun (1018 – 1021) 1ˢᵗᵉ keer (restauratie van de Hammudi dynastie).
Yahya al-Muhtal (1021 – 1023) 1ˢᵗᵉ keer.
al-Qasim al-Mamun (1023)) 2ᵉ keer.
Abd al-Rahman V (1023 – 1024) (2ᵉ restauratie van de Omeya dynastie).
Muhammad III (1024 – 1025).
Yahya al-Muhtal (1025 – 1026) 2ᵉ keer (2ᵉ restauratie van de Hammudi dynastie, interregnum tussen 1026 en 1027).
Hisham III (1027 – 1031) (3ᵉ restauratie van de Omeya-dynastie). In 1031 wordt hij afgezet (Republiek Córdoba).

Taifa koninkrijken en Noord-Afrikaanse rijken

Eerste emiraten van Taifas (1009 – 1106)
Yusuf ibn Tasufin (1062 – 1106) (begin van het Almoravid-sultanaat).
Ali ibn Yusuf ibn Tasufin (1106 – 1143).
Tashfin ibn Ali ibn Yusuf ibn Tasufin (1143 – 1145).
Ibrahim ibn Tasufin ibn Ali (1145).
Ishaq ibn Ali ibn Yusuf ibn Tasufin (1145 – 1147).
Tweede emiraten van Taifas (1142 – 1170)
Ibn Tumart (1125 – 1130) (Start van het kalifaat van de Almohade).
Abd al-Mumin (1130 – 1163) (arriveert op het schiereiland in 1145).
Abu Yaqub Yusuf I (1163 – 1184).
Abu Yaqub Yusuf al-Mansur (1184 – 1199).
Muhammad an-Nasir (1199 – 1213).
Yusuf Il al-Mustansir (1213 – 1224).
Abd al-Wahid I al-Majlu (1224).
Abd Allah al-Adil (1224 – 1227) (breuk van het kalifaat na zijn dood.
Yahya al-Mutasim (1227 – 1236) (zoon van al-Adil).
Idris I al-Mamun (1227 – 1232) (broer van al-Adil).
Abd al- Wahid II ar-Rashid (1232 – 1242) (hereniging van het kalifaat in 1236).
Ali Abu-I-Hasan as Said (1242 – 1248).
Abu Hafs Umar al-Murtada (1248 – 1266).
Idris II (abu Dabus) (1266 – 1269).
Derde Emiraten van Taifas (1226 – 1238)

Sultanaat, emiraat of Koninkrijk Granada

Mohammed I, al-Hamar ‘el Rojo’ (1238 – 1273)
Muhammad II (1273 – 1302)
Muhammad III (1302 – 1309)
Nasr (1309 – 1314)
Ismail I (1314 – 1325)
Muhammad IV (1325 – 1333)
Yusuf I (1333 – 1354)
Muhammad V (1354 – 1359) 1ˢᵗᵉ keer
Ismail II (1359 1360)
Muhammad VI (1360 – 1362)
Muhammad V (1362 – 1391) 2ᵉ keer
Yusuf II (1391 – 1392)
Muhammad VII (1392 – 1408)
Yusuf III (1408 – 1417)
Muhammad VIII (1417 – 1419) 1ˢᵗᵉ keer
Muhammad IX (1419 – 1427) 1ˢᵗᵉ keer
Muhammad VIII (1427 – 1429) 2ᵉ keer
Muhammad IX (1429 – 1431) 2ᵉ keer
Yusuf IV (1431 – 1432)
Muhammad IX (1432 – 1445) 3ᵉ keer
Muhammad X (1445) 1ˢᵗᵉ keer
Yusuf V (1445 – 1446)  1ˢᵗᵉ keer
Muhammad X (1446 – 1447)  2ᵉ keer
Muhammad IX (1447 – 1453) 4ᵉ keer
Muhammad XI (1453 – 1454)
Sad (Ciriza) (1454 – 1462) 1ˢᵗᵉ keer
Yusuf V (1462) 2ᵉ keer
Sad (Ciriza) (1462 – 1482) 2ᵉ keer
Abu-I-Hassan (Muley Hacén) (1464 – 1482) 1ˢᵗᵉ keer
Muhammad XII (Boabdil el Chico) (1482 – 1483)  1ˢᵗᵉ keer
Abu-I-Hassan (Muley Hacén) (1483 – 1485) 2ᵉ keer
Muhammad XIII, el Zagal (1485 – 1486)
Muhammad XII (Boabdil el Chico) (1482 – 1483)  2ᵉ keer.

Christelijke koninkrijken gedurende de Reconquista

---

De volgende tabel bevat de koninkrijken voortgekomen uit de christelijke kernen van Noord-Spanje. Men moet begrijpen dat naarmate de reconquista zich richting het zuiden voortzette, de christelijke koninkrijken, vanaf de valleien van de Taag en de Ebro ( in het noordelijke deel van het grondgebied bevond zich geen enkele politieke moslim entiteit meer) alle opgenomen moslim koninkrijken werden kerstende (christianiseerde), tot uiteindelijk ook het laatste koninkrijk van Granada werd heroverd.

Koninkrijk van Navarra	Koninkrijk van Aragón	Koninkrijk van Castilla	Koninkrijk van León	Koninkrijk van Asturias	Koninkrijk van Galicia
Aanvankelijk was dit het graafschap van Pamplona (onderdeel van het Karolingische Keizerrijk) en daarna het Koninkrijk Pamplona. De naam Koninkrijk van Nájera werd ook gebruikt. Ook was er korte tijd sprake van het koninkrijk van Viguera.	Aanvankelijk was het het graafschap onderdeel van het Karolingische Keizerrijk. De andere centrale en oostelijke kernen in de Pyreneeën hadden de statuus van graafschap (het graafschap van Sobrarbe, Ribagorza, Pallars, Urgel, Barcelona (waaromheen de Catalaanse graafschappen verenigd waren)) en allen werden later (op verschillende tijden) verenigd in de Kroon van Aragon, samen met andere koninkrijken van het schiereiland en van buiten het schiereiland.	Aanvankelijk werd het graafschap Castilla (van het Koninkrijk León) onafhankelijk, gekoppeld aan het Koninkrijk van Navarra, keert terug door zich te scheiden van dit koninkrijk, herenigde en scheidde meerdere malen met het koninkrijk León tot het zich definitief vormde als het Kroon van Castilla.	Oorspronkelijk afgescheiden van Asturias (of het Astur-Leonés), dat vervolgens door dit koninkrijk wordt opgenomen.	Eerder was het een uitgebreid koninkrijk bekend als het koninkrijk Astur-Leonés waarna het zich door fragmentatie eerst afscheidde van León en later weer definitief werd opgenomen door dit koninkrijk León.	Een koninkrijk dat slechts korte tijd bestaan heeft. Eerst was het een graafschap in de tijd van het koninkrijk Astur-Leonés. Later weer opgenomen in het koninkrijk León.
–	–	–	–	Don Pelayo (718 – 737)	–
–	–	–	–	Favila (737 – 739)	–
–	–	–	–	Alfonso I ‘el Católico’ (737 – 757) Zoon van Pedro Hertog van Cantabria, en schoonzoon van Pelayo. Hij zou de eerste zijn die de titel “koning” gebruikt.	–
–	–	–	–	Fruela I (757 – 768)	–
–	–	–	–	Aurelio (768 – 774)	–
–	–	–	–	Silo – Adosnida (774 – 783)	–
–	–	–	–	Mauregato (783 – 789)	–
–	–	–	–	Bermudo I ‘el Diácono’ (789 – 791)	–
–	–	–	–	Alfonso II ‘el Casto’ (791 – 842)	–
Iñigo Arista de Pamplona (810 – 852)	–	–	–		–
	–	–	–	Ramiro I (842 – 850)	–
Garcia Iñiguez de Pamplona (852 – 870)	–	–	–	Ordoño I (850 – 866)	–
Fortún Garcés ‘el Tuerto’  de Pamplona (870 – 905)	–	–	–	Alfonso III ‘el Magno’ (866 – 910) Bij zijn dood verdeeld hij het hele “Asturisch-Leonese Koninkrijk” over zijn drie kinderen.	–
Sancho Garcés I (905 – 925)	–	–	García I (910 – 914)	Fruela II (910 – 914) Vanaf 914 herkende hij zijn broer Ordoño II de león als koning van León, maar nam in 924, bij de dood van deze broer werd hij koning van het hele koninkrijk.	Ordoño II (910 – 914) Als hij ook tot koning van León wordt gekroond, wordt de onafhankelijkheid van Galicia opgeheven.
	–	–	Ordoño II de Leon (was eerder was hij als koning van Galicia benoemd, maar nam na de dood van García I ook het koninkrijk León op zich) (914 – 924)/td>
	–	–	Fruela II de León (dezelfde die tot dan toe koning van Asturias was) (924 – 925)
	–	–	Alfonso Froilaz (925)
García Sánchez I (925 – 970)	–	–	Alfonso IV  (925 – 930)		Sancho Ordóñez (925 – 929)
	–	–	Alfonso IV (925 – 930)
	–	–	Ramiro II (930 – 950)
	–	Fernán González (930 – 970) Hoewel hij niet de eerste graaf van Castilla was en evenmin altijd onafhankelijk was, was hij wel de eerste die vastlegde dat hij opgevolgd werd door zijn zoon.	Ordoño III (950 – 955)
	–		Sancho I ‘el Craso’ (955 – 967)
Sancho Garcés II ‘Abarca’ (970 – 994) Erft het graafschap van Aragón.	–	García Fernández graaf van Castilla (970 – 995)	Ramiro III (967 – 985)
García Sánchez II ‘el Temblón’ (994 – 1000)	–	Sancho García graaf van Castilla (995 – 1017)	Bermudo II ‘el Gotoso’ (985 – 999)
Sancho Garcés III ‘el Mayor’ (1000 – 1035) Naast het koninkrijk van Navarra, voert hij ook het bewind uit over de graafschappen Castilla, Álava, Aragón, Sobrarbe en Ribagorza. Na zijn dood verdeeld hij zijn ‘koninkrijken’ onder zijn kinderen.	–	García Sánchez graaf van Castilla (1017 – 1028)	Alfonso V ‘el Noble’ (999 – 1027)
	–	Sancho Garcés III ‘el Mayor’ koning van Navarra en graaf van Castilla (1028 – 1035)
García Sánchez III (1035 – 1054)	Ramiro I  Eerste koning van Aragón. (1035 – 1063)	Fernando I ‘el Magno’ Laatste graaf van Castilla.(1035 – 1037)	Bermudo III ‘el Mozo’ (1027 – 1037)
		Fernando I, dezelfde die tot op heden graaf van Castilla was, wordt nu uitgeroepen tot koning van León. (1037 – 1065) Bij zijn dood worden zijn ‘koninkrijken’ onder zijn kinderen verdeeld.
Sancho Garcés IV (1054 – 1076)	Sancho Ramírez (1063 – 1076)	Sancho II de Castilla (1065 – 1072)	Alfonso VI ‘el Bravo’ (1065 – 1072)		García II (1065 – 1072) Tevens graaf van Portugal
Sancho Ramírez (1076 – 1094) Vereniging van Aragón en Navarra		Alfonso VI van León en Castilla, dezelfde die tot op heden koning van León was (1072 – 1109)
Pedro I (1094 – 1104)
Alfonso I de Aragón ‘el Batallador’ (1104 – 1134) Hij had gee directe opvolgers en liet zijn koninkrijken over aan militaire machten. Gezien het ongeldige testament, beslisten de edelen van elk koninkrijk, wie van hen de toorn aldaar zou bezetten.		Uracca I (1109 – 1126) Haar echtgenoot, Alfonso I van Aragón was de koning gemaal tot het moment waarop hij werd verstoten.
García Ramírez IV (1134 – 1150)	Ramiro II ‘el Monje’ (1134 – 1157)	Alfonso VII (1126 – 1157)
	Petronila I heerste als gemalin van Ramón Berenguer IV, graaf van Barcelona. (1157 – 1164)	Sancho III (1157 – 1158)	Fernando II (1157 – 1188)
Sancho VI (1150 – 1194)		Alfonso VIII (1158 – 1214)
	Alfonso II (1164 – 1196) Eerste koning van de Kroon van Aragón
Sancho VII ‘el Fuerte’ (1194 – 1234			Alfonso IX (1188 – 1230
	Pedro II ‘el Católico’ (1196 – 1213)	Enrique I (1214 – 1217)
	Jaime I ‘el Conquistador’ (1213 – 1276)	Berenguela de Castilla (1217)
		Fernando III ‘el Santo’ (1217 – 1230)
Teobaldo I (1234 – 1253)		Fernando III ‘el Santo’ (1230 – 1252) De kroon van León en die van Castilla worden samengevoegd, door het stichten van de Kroon van Castilla.
Teobaldo II (1253 – 1270)
Enrique I (1270 – 1274)		Alfonso X ‘el Sabio’ (1252 – 1284)
Juana I (1274 – 1304) Felipe I (IV de Francia) (1285 – 1305)	Pedro III ‘el Grande’ (1276 – 1285)
	Alfonso III (1285 – 1291)	Sancho IV (1284 – 1295)
Luis I (1305 – 1316)	Jaime II ‘el Justo’ (1291 – 1327)	Fernando IV ‘el Emplazado’ (1295 – 1312)
Juan I ‘el Póstumo’(van Frankrijk) (1316)
Felipe II (V van Frankrijk) (1316 – 1322)		Alfonso XI (1312 – 1350)
Carlos I (IV van Frankrijk) (1322 – 1328)	Alfonso IV (1327 – 1336)
Juana II de Navarra (1328 – 1349) Felipe II de Evreux (1328 – 1343)	Pedro IV ‘el Ceremoniopso’ (1336 – 1387)
Carlos II (1349 – 1387)		Pedro I (1350 – 1369)
		Enrique II ‘el Fraticida’ of ‘el de las Mercedes’ (1366 – 1379)
		Juan I (1379 – 1390)
Carlos III ‘el Noble’ (1387 – 1425)	Juan I (1387 – 1396)	Enrique III ‘el Doliente’ (1390 – 1406)
	Martin I (1396 – 1410)
	Fernando I (1412 – 1416)	Juan II de Castilla (1406 – 1454)
	Alfonso V (1416 – 1458)
Blanca I (1425 – 1446) Juan II de Aragón (1425 – 1479)	Juan II de Aragón (1458 – 1479)	Enrique IV (1454 – 1474)
Leonor I (1479)	Fernando II de Aragón ‘el Católico’ (1479 – 1516) Fernando V de Castilla (1475 – 1504)	Isabel I ‘la Católica’ (1474 – 1504)
Francisco I de Foix (1479 – 1483)		Juana I ‘la Loca’ (1504 – 1555) Was koningin tot haar dood, hoewel ze niet als zodanig acteerde.
Catalina I (1483 -1512) Juan III de Albret (1484 – 1512)		Felipe II ‘el Hermoso’ (1505 – 1506)
		Fernando ‘el Católico’ (1507 – 1516) Als regent.
Koninkrijk van Navarra	Koninkrijk van Aragón	Koninkrijk van Castilla	Koninkrijk van León	Koninkrijk van Asturias	Koninkrijk van Galicia

Moderne en hedendaagse tijden

---

Koningen van Spanje

Juana I ‘la Loca’ (1516 – 1555) Koningin van Spanje, maar regeert niet zelf over het land. Kardinaal Cisneros is de regent in Castilla en Alonso de Aragón en Germana de Foix in Aragón (1516 – 1517). Carlos I van Spanje en V van Duitsland (dynastie van Habsburg of Oostenrijk) (1516 – 1556)

Felipe II ‘el Prudente’ (1556 – 1598)

Felipe III (1598 – 1621)

Felipe IV ‘el Rey Planeta’ (1621 – 1665)

Carlos II (1665 -1700)

Felipe V (1700 – 1724)  Eerste koning van het Huis van Bourbon in Spanje. Tot  1715 (Spaanse Successie-oorlog) heerste dit conflict over Spanje tussen Felipe de Anjou of de Borbón en de Aartshertof Carlos de Habsburgo, welke de “titel” kreeg van “Carlos III van Spanje” (hij komt niet aangemerkt als van koning van Spanje).

Luis I (1724)

Felipe V (1724 – 1746)

Fernando VI (1746 -1759)

Carlos III (1759 – 1788)

Carlos IV (1788 – 1808)

José I Bonaparte, werd ook wel “Pepe Botella” en “Rey Plazuelas” genoemd door zijn vijanden. (1808 – 1813 deed onvrijwillig afstand in 1814) Hij werd niet erkend door de Consejo de Regencia en ook niet door het Cortes de Cádiz (Onafhankelijkheidsoorlog).

Fernando VII ‘el Deseado’ (1814 – 1833)

Isabel II (1833 – 1868 onvrijwillig afstand gedaan in 1870)  De troon werd betwist tijden de Carlistische oorlog (Carlos María Isidro de Borbón, getiteld als Carlos V van Spanje en de volgende Carlistische pretendente.

Interregnum (tussenbestuur) tijdens de revolutie van 1868 (1868 – 1869). Regentschap van Francisco Serrano (1869 – 1871).

Amadeo I (Dynastie Saboya) (1870 – 1873)

Eerste Republiek van Spanje (1873 – 1874)

Alfonso XII ‘el Pacificador’ (herstel van de Dynastie van Bourbon) (1874 – 1885)

María Cristina de Habsburgo Lorena, als Koningin regent (1885 – 1902)

Alfonso XIII (1885 – 1931 – m. 1941)

Tweede Republiek van Spanje (1931 – 1939) Vanaf het ontslag van Manual Azaña, aan het einde van de Spaanse Burgeroorlog, werd de positie van President van de Republiek waargenomen door tijdelijke omstandigheden (Tweede Spaanse Republiek in ballingschap tot 1977)

Francisco Franco (1936 – 1975) Dictator vanaf 1947 van de “Spaanse Staat”, tot hij voor onbepaalde tijd Spanje tot Koninkrijk verklaard.

Juan Carlos I (dynastie van Bourbon) (1975 – 2014, onvrijwillig afgetreden op 18 juni 2014).

Felipe VI vanaf 2014.

Andere “koningen van Spanje”

---

Met name tijdens de ‘tercer rey de España’, zijn er een aantal historische personen bekend uit verschillende tijdperken. (tercer rey de España, is een uitdrukking waarmee men een aantal historische figuren bedoeld)

De zogenaamde Rey de Patones of de los Patones was een lokaal traditionele waardigheid in een klein stadje in de buurt van de Seirra de Madrid.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Oude geschiedenis v/h Iberisch schiereiland
                  • Geschiedenis

---