Christelijke Koningen van Hispania

Christelijke koningen van Hispania

De chronologie van de koninkrijken van het Iberisch schiereiland is een opeenvolgende lijst van oude, middeleeuwse, moderne en hedendaagse politieke entiteiten die, geregeerd door vorsten, in de geschiedschrijving gewoonlijk de naam “koninkrijk” ontvingen, hoewel hun specifieke namen, en de titels van soevereiniteit die dergelijke heersers er op na hielden, vaak heel anders waren tijdens de geschiedenis van Spanje. Wat betreft de identificatie van Spanje met het Iberisch schiereiland daar zijn nogal wat meningsverschillen over, zo ook het gebruik van de termen Hispania of Iberia die in de literatuur gelijkelijk worden gebruikt.

De moslim-invasie van Spanje uit de 8ste eeuw maakte dat het schiereiland werd verdeeld in het moslim-Spanje (al-Ándalus, gelijkwaardig aan “Spanje“, “Hispania”, “Iberia” of “Iberisch schiereiland”) en de christelijke koninkrijken van het middeleeuwse schiereiland die uit de weerstand biedende christelijke kernen voortkwamen. Dit proces wat later de “Reconquista” zou gaan heten begon in het noorden van het schiereiland. Rond 718 was het Don Pelayo die met zijn “troepen” effectief weerstand bood tegen de moslims. Dit ging door tot 1492 toen het hele schiereiland was heroverd. De politieke overeenkomst van deze twee gebieden waren opmerkelijk veranderlijk, zowel onder de moslims als onder de christenen. Het koninkrijk Asturias werd het koninkrijk León van waaruit de provincies Portugal en Galicia werden gescheiden. Het koninkrijk Pamplona transformeerde zich tot het koninkrijk Navarra dat onder Sancho III “el Mayor” korte tijd controle had over Castilla en de Pyrenese graafschappen van Aragón, Sobrarbe en Ribagorza. De verdeling van dit “geheel” onder zijn erfgenamen (dynastie Jimena) leidde later tot de grotere koninkrijken van Aragón en Castilla, die zich respectievelijk hadden verenigd met het graafschap Barcelona en met het koninkrijk León. Door deze groei wordt Navarra en het graafschap Urgel in het nauw gedreven.

De uitdrukking “het Spanje van de vijf koninkrijken” bedacht door Ramón Menéndez Pidal, beschrijft  de politieke situatie in de late middeleeuwen: de Kronen van Castilla en Aragón, de koninkrijken Portugal en Navarra en het emiraat van Granada.

Ga naar:

• Titels van de Soevereiniteit
• De christelijke Koningen gedurende de Reconquista
• Het moderne Spanje tot op heden

De Spaanse Monarchie vormde zich uit de dynastische unie van de Katholieke Monarchen (Los Reyes Católico) in 1469, de verovering van Granada in 1492 en de verovering van Navarra in 1512; en het imperiale erfgoed van Karel V (oftewel Carlos I de España, 1516), dat overging naar Felipe II (1556), het zogenaamde Huis van Oostenrijk van Madrid. Gedurende een periode van 60 jaar (1580 – 1640) was het koninkrijk Portugal onderdeel van het Spaanse Rijk. De omzetting van het Habsburgse model van autoritaire monarchie naar een absolute monarchie van het Bourbon-model kwam met de dynastieke verandering van 1700 en de Successieoorlog. Met de overdracht van Gibraltar in het Verdrag van Utrecht (1713) is het Verenigd Koninkrijk toegevoegd aan de drie andere monarchieën met soevereiniteit in delen van het schiereiland (Spanje, Portugal en Frankrijk).

Tijdens de hedendaagse geschiedenis van Spanje werd er voor het grootste deel geregeerd door het Huis van Bourbon, behalve in de periode van de onafhankelijkheidsoorlog (1808 – 1814), de zesjarige periode van democratie (1808 – 1974), de Tweede Spaanse Republiek en de periode van Franco (1931 – 1975). In de Spaanse Grondwet van 1978 staat dat de politieke vorm van de Spaanse Staat een parlementaire monarchie is (Artikel 2), de koning wordt gedefinieerd als het Hoofd van de Staat (Artikel 56.1) en dat in zijn titels vermeld staat als de Koning van Spanje en dat de andere, overeenkomend de Kroon, gebruikt kunnen worden.

Titels van de soevereiniteit

---

---

---

---

Het gebruik van een of andere titel van soevereiniteit door de heersers uit de middeleeuwse christelijke gebieden, was afhankelijk van historische omstandigheden. Aanvankelijk gebruikte alleen de Asturiërs de titel van koning. De oostelijke kernen baseren zich op de legitimiteit van hun Karolingische afkomst en gebruiken aanvankelijk de titel “Conde” (Graaf van Pamplona, Aragón, Sobrarbe, Ribagorza en Catalanes). Met datzelfde presenteerde zich de eerste onafhankelijke heersers van de onafhankelijke gebieden, Castilla en Portugal, van het Koninkrijk León. De beslissing om de titel van koning te gebruiken lag vaak bij de heersers zelf en soms door pauselijke interventie. Sommige koningen voerde het nog verder door en namen de titel Keizer aan, zoals Alfonso VII de León (Imperator totius Hispaniae – Keizer van geheel Spanje) de titel werd al door sommige van zijn voorgangers gebruikt, maar hij was degene die externe erkenning kreeg en in 1135 een kroningsceremonie organiseerde. Zo droeg ook Alfonso X “el Sabio” de titel van Keizer. Aan het eind van zijn imperium lonkte hij naar het Heilige Romeinse Rijk maar dat mislukte. Het is niet helemaal duidelijk of Sancho III “el Mayor” de titel van Keizer heeft gedragen, hoewel hij op sommige documenten vernoemd wordt als Rex Ibericus en Rege Navarriae Hispaniarum.

De naam “koningen van Spanje” (Reyes de España) werd in het begin informeel toegekend aan de Katholieke Koningen en werd gebruikt door de koningen van het Huis van Oostenrijk, hoewel de officiële manier van betitelen een opeenhoping van alle titels was:

Yo, Carlos (o Felipe), por la gracia de Dios, Rey de Castilla, de León, de Aragón, de las dos Sicilias, de Jerusalén, de Navarra, de Granada, de Toledo, de Valencia, de Galicia, de Mallorca, de Menorca, de Sevilla, de Cerdeña, de Córdoba, de Córcega, de Murcia, de Jaén, del Algarve, de Algeciras, de Gibraltar, de las Islas Canarias, de las Indias Orientales y Occidentales, de las Islas y Terrafirme del Continente Oceánico, Archiduque de Austria, Duque de Borgoña, de Brabante, de Atenas y Neopatria y de Milán, Conde de Absburg, de Flandes, del Tirol y de Barcelona, Señor de Vizcaya y de Molina, etc.

Ik, Carlos (of Felipe), met de gratie Gods, koning van Castilla, León, Aragón, de twee Siciliës, Jeruzalem, Navarra, Granada, Toledo, Valencia, Galicië, Mallorca, Menorca, Sevilla, Sardinië, Cordoba, Corsica, Murcia, Jaén, Algarve, Algeciras, Gibraltar, Canarische Eilanden, Oost- en West-Indië, de Eilanden en Terrafirme van Oceanië, Aartshertog van Oostenrijk, Hertog van Bourgondië, Brabant, Athene en Neopatrië en Milaan, Graaf van Absburg, Vlaanderen, Tirol en Barcelona, Heer van Vizvaya en Molina, etc.

Het wapen van Spanje vertegenwoordigd de historische veelheid van al deze koninkrijken.

De numerieke volgorde waarmee de koningen met dezelfde naam zich onderscheiden werd beginnend vanaf de astur-leonese koningen (beschouwd als de legitieme erfgenamen van het Visigode koninkrijk) achteraf ingedeeld. Vanaf de 13e eeuw werd deze Castilliaanse tak  samengevoegd in de Kroon van Castilla. Bij het overlijden van Martín I “el Humano” (1410), zonder een directe erfgenaam voor het Huis van Aragón, (de Kroon van Aragón werd in 1137 geformeerd door de vereniging van het koninkrijk Aragón met het graafschap van Barcelona) werd er ook een tak van de Castilliaanse dynastie van het Huis van Trastámara aangesteld om  te regeren over de oostelijke koninkrijken van het schiereiland (Compromis van Caspe, 1412) maar dat gebeurde niet altijd onder dezelfde persoon (verschillende leden van de koninklijke familie scheidde en herenigde de koninkrijken). Het huwelijk van Isabel en Fernando betekende niet dat de twee koninkrijken onmiddellijk samengingen. Fernando was koning van Aragón tot de dood van zijn vrouw koningin Isabel van Castilla en overleefde ook zijn schoonzoon Felipe el Hermoso, deze was getrouwd met zijn dochter Juana “la Loca” koningin van Castilla. En het feit  dat Fernando’s tweede huwelijk met Germana de Foix kinderloos bleef, verhinderde dat de twee kronen definitief werden gescheiden. Carlos de Habsburgo (zoon van Juana en Felipe) regeerde tijdens het leven van zijn moeder die slechts één jaar eerder, voordat Carlos de Spaanse Kroon aan zijn zoon Felipe had overgegeven, overleed. Op het moment dat hij regeerde, was de nummering van de Felipes altijd één minder dan die in de koninkrijken van Aragón en Portugal, omdat Felipe I “el Hermosa” de Castilla  (Filips de Schone) daar niet regeerde (Felipe II werd in deze koninkrijken Felipe I genoemd en dus Felipe III werd Felipe II genoemd, Felipe IV was hier Felipe III). Met Carlos bestond dit probleem niet (behalve dat Carlos I bij ons in de Lage Landen Karel V was). En wat Fernando “el Católico” betreft, hij was I in Navarra, II in Aragón, Valencia, Mallorca en Barcelona, III in Sicilië en V in Castilla y León en, zonder onderscheid van koninkrijken, Fernando VI de España werd genoemd.

Aanvankelijk was de Asturische monarchie, net als de Visigotische, niet erfelijk, maar electief, hoewel de kroon telkens doorging van vader op zoon of naar familieleden van de koningen. Om deze reden stamt de Spaanse monarchie rechtstreeks van Bermudo I af, en niet van Don Pelayo omdat zijn lijn eindigde met zijn kleinzoon Alfonso II “el Casto”. Deze lijn verbindt zich met verschillende onderbrekingen, bifurcaties (splitsingen) en herinstellingen zoals die van Juan Carlos I in 1975. Hierdoor is de Spaanse monarchie, op één na de oudste van de wereld (het keizerlijk huis van Japan is nog ouder).

Op het de afbeelding hierboven (in ’t geel) is te zien dat de Kroon van Castilla, gedurende het Oude Regime sterk vertegenwoordigd was en vaak bepalend was voor het functioneren van de andere koninkrijken, met name met zijn stem in de Cortes. De kroon van Castilla is verdeeld in, het koninkrijk León (waartoe zowel het koninkrijk Galicia als het Vorstendom Asturias behoorde, deze zijn respectievelijk vertegenwoordigd in de Cortes voor Zamora en León), koninkrijk van Castilla, koninkrijk van Toledo, koninkrijk van Jaén, koninkrijk van Córdoba, koninkrijk van Sevilla, koninkrijk van Murcia en het koninkrijk van Granada. Verder zien we nog het “Señorio de Vizcaya” (andere niet benoemde entiteiten van het koninkrijk waren de graafschappen van Álava en Guipúzcoa, die met Vizcaya de Baskische provincie vormde, en de “Señorio de Molina“). De Kroon van Aragón handhaafde een sterk territorial particularisme (strijd van standen, steden en gewesten voor het behoud van hun privileges en tegen de politiek van uniformering en centralisatie van de koning of hertog). Dit werd in het begin van de 18e eeuw afgeschaft met de “Decretos de Nueva Planta”, met uitzondering van het burger-, straf- en procesrecht. Het bestond uit het Prinsdom Cataluña, het koninkrijk Aragón, het koninkrijk Mallorca en het koninkrijk Valencia. Het koninkrijk Portugal behoorde tussen 1580 en 1640 tot de Spaanse monarchie. Het koninkrijk Navarra werd in 1512 geannexeerd door Castilla, maar bleef institutioneel gescheiden en behield zijn bestaande fueros tot op de dag van vandaag. U ziet, Spanje is een zeer complex land.

De Christelijke Koningen gedurende de Reconquista

---

De volgende tabel toont de koninkrijken die voortvloeien vanuit de christelijke kernen in het noorden van het schiereiland. Men moet er rekening mee houden dat naarmate de reconquista zich naar het zuiden verplaatst, vanuit de valleien van de Taag en de Ebro (in de meer noordelijke gebieden werden geen gelijkwaardige moslim-politieke entiteiten gevormd) zich christelijke koninkrijken vormden die moslim “koninkrijken” innamen en daarna kerstende. Zo ging het bijvoorbeeld in het koninkrijk Algarve dat opgenomen werd in dat van Portugal, het koninkrijk Toledo opgenomen in dat van Castilla en het koninkrijk Valencia in de Kroon van Aragón, ect. Zo gaat het door tot de laatste verovering van het koninkrijk van Granada.

Koninkrijk Navarra	Koninkrijk Aragón	Koninkrijk van Castilla	Koninkrijk van León	Koninkrijk van Asturias	Koningkrijk van Galicia
Aanvankelijk was dit het graafschap van Pamplona (onderdeel van het Karolingische Keizerrijk) en daarna het Koninkrijk Pamplona. De naam Koninkrijk van Nájera werd ook gebruikt. Ook was er korte tijd sprake van het koninkrijk van Viguera.	Aanvankelijk was het het graafschap Aragón onderdeel van het Karolingische Keizerrijk. De andere centrale en oostelijke kernen in de Pyreneeën hadden de statuus van graafschap (het graafschap van Sobrarbe, Ribagorza, Pallars, Urgel, Barcelona (waaromheen de Catalaanse graafschappen verenigd waren)) en allen werden later (op verschillende tijden) verenigd in de Kroon van Aragon, samen met andere koninkrijken van het schiereiland en van buiten het schiereiland.	Aanvankelijk werd het graafschap Castilla (van het Koninkrijk León) onafhankelijk, gekoppeld aan het Koninkrijk van Navarra, keert terug door zich te scheiden van dit koninkrijk, herenigde en scheidde meerdere malen met het koninkrijk León tot het zich definitief vormde als het Kroon van Castilla.	Oorspronkelijk afgescheiden van Asturias (of het Astur-Leonés), dat vervolgens door dit koninkrijk wordt opgenomen.	Eerder was het een uitgebreid koninkrijk bekend als het koninkrijk Astur-Leonés waarna het zich door fragmentatie eerst afscheidde van León en later weer definitief werd opgenomen door dit koninkrijk León.	Een koninkrijk dat slechts korte tijd bestaan heeft. Eerst was het een graafschap in de tijd van het koninkrijk Astur-Leonés. Later weer opgenomen in het koninkrijk León.
–	–	–	–	Don Pelayo (718 – 737)	–
–	–	–	–	Favila (737 – 739)	–
–	–	–	–	Alfonso I “el Católico” (737 – 757) Zoon van Pedro Hertog van Cantabria, en schoonzoon van Pelayo. Hij zou de eerste zijn die de titel “koning” gebruikt.	–
–	–	–	–	Fruela I (757 – 768)	–
–	–	–	–	Aurelio (768 – 774)	–
–	–	–	–	Silo – Adosnida (774 – 783)	–
–	–	–	–	Mauregato (783 – 789)	–
–	–	–	–	Bermudo I “el Diácono” (789 – 791)	–
–	–	–	–	Alfonso II “el Casto” (791 – 842)	–
Iñigo Arista de Pamplona (810 – 852)	–	–	–		–
	–	–	–	Ramiro I (842 – 850)	–
Garcia Iñiguez de Pamplona (852 – 870)	–	–	–	Ordoño I (850 – 866)	–
Fortún Garcés “el Tuerto”  de Pamplona (870 – 905)	–	–	–	Alfonso III “el Magno” (866 – 910) Bij zijn dood verdeeld hij het hele “Asturisch-Leonese Koninkrijk” over zijn drie kinderen.	–
Sancho Garcés I (905 – 925)	–	–	García I (910 – 914)	Fruela II (910 – 914) Vanaf 914 herkende hij zijn broer Ordoño II de león als koning van León, maar nam in 924, bij de dood van deze broer werd hij koning van het hele koninkrijk.	Ordoño II (910 – 914) Als hij ook tot koning van León wordt gekroond, wordt de onafhankelijkheid van Galicia opgeheven.
	–	–	Ordoño II de Leon (was eerder was hij als koning van Galicia benoemd, maar nam na de dood van García I ook het koninkrijk León op zich) (914 – 924)
	–	–	Fruela II de León(dezelfde die tot dan toe koning van Asturias was) (924 – 925)
	–	–	Alfonso Froilaz (925)
García Sánchez I (925 – 970)	–	–	Alfonso IV  (925 – 930)		Sancho Ordóñez (925 – 929)
	–	–	Alfonso IV (925 – 930)
	–	–	Ramiro II (930 – 950)
	–	Fernán González (930 – 970) Hoewel hij niet de eerste graaf van Castilla was en evenmin altijd onafhankelijk was, was hij wel de eerste die vastlegde dat hij opgevolgd werd door zijn zoon.	Ordoño III (950 – 955)
	–		Sancho I ‘el Craso” (955 – 967)
Sancho Garcés II “Abarca” (970 – 994) Erft het graafschap van Aragón.	–	García Fernández graaf van Castilla (970 – 995)	Ramiro III (967 – 985)
García Sánchez II “el Temblón (994 – 1000)	–	Sancho García graaf van Castilla (995 – 1017)	Bermudo II “el Gotoso” (985 – 999)
Sancho Garcés III “el Mayor” (1000 – 1035) Naast het koninkrijk van Navarra, voert hij ook het bewind uit over de graafschappen Castilla, Álava, Aragón, Sobrarbe en Ribagorza. Na zijn dood verdeeld hij zijn ‘koninkrijken’ onder zijn kinderen.	–	García Sánchez graaf van Castilla (1017 – 1028)	Alfonso V “el Noble” (999 – 1027)
	–	Sancho Garcés III “el Mayor” koning van Navarra en graaf van Castilla (1028 – 1035)
García Sánchez III (1035 – 1054)	Ramiro I  Eerste koning van Aragón. (1035 – 1063)	Fernando I “el Mango” Laatste graaf van Castilla.(1035 – 1037)	Bermudo III “el Mozo” (1027 – 1037)
		Fernando I, dezelfde die tot op heden graaf van Castilla was, wordt nu uitgeroepen tot koning van León. (1037 – 1065) Bij zijn dood worden zijn ‘koninkrijken’onder zijn kinderen verdeeld.
Sancho Garcés IV (1054 – 1076)	Sancho Ramírez (1063 – 1076)	Sancho II de Castilla (1065 – 1072)	Alfonso VI “el Bravo” (1065 – 1072)		García II (1065 – 1072)Tevens graaf van Portugal
Sancho Ramírez (1076 – 1094) Vereniging van Aragón en Navarra		Alfonso VI van León en Castilla, dezelfde die tot op heden koning van León was (1072 – 1109)
Pedro I (1094 – 1104)
Alfonso I de Aragón “el Batallador” (1104 – 1134) Hij had gee directe opvolgers en liet zijn koninkrijken over aan militaire machten. Gezien het ongeldige testament, beslisten de edelen van elk koninkrijk, wie van hen de toorn aldaar zou bezetten.		Uracca I (1109 – 1126) Haar echtgenoot, Alfonso I van Aragón was de koning gemaal tot het moment waarop hij werd verstoten.
García Ramírez IV (1134 – 1150)	Ramiro II “el Monje” (1134 – 1157)	Alfonso VI (1126 – 1157)
	Petronila I heerste als gemalin van Ramón Berenguer IV, graaf van Barcelona. (1157 – 1164)	Sancho III (1157 – 1158)	Fernando II (1157 – 1188)
Sancho VI (1150 – 1194)		Alfonso VIII (1158 – 1214)
	Alfonso II (1164 – 1196) Eerste koning van de Kroon van Aragón
Sancho VII “el Fuerte” (1194 – 1234			Alfonso IX (1188 – 1230
	Pedro II “el Católico” (1196 – 1213)	Enrique I (1214 – 1217)
	Jaime I “el Conquistador” (1213 – 1276)	Berenguela de Castilla (1217)
		Fernando III “el Santo” (1217 – 1230)
Teobaldo I (1234 – 1253)		Fernando III “el Santo” (1230 – 1252) De kroon van León en die van Castilla worden samengevoegd, door het stichten van de Kroon van Castilla.
Teobaldo II (1253 – 1270)
Enrique I (1270 – 1274)		Alfonso X “el Sabio” (1252 – 1284)
Juana I (1274 – 1304) Felipe I (IV de Francia) (1285 – 1305)	Pedro III “el Grande” (1276 – 1285)
	Alfonso III (1285 – 1291)	Sancho IV (1284 – 1295)
Luis I (1305 – 1316)	Jaime II “el Justo” (1291 – 1327)	Fernando IV “el Emplazado” (1295 – 1312)
Juan I “el Póstumo”(van Frankrijk) (1316)
Felipe II (V van Frankrijk) (1316 – 1322)		Alfonso XI (1312 – 1350)
Carlos I (IV van Frankrijk) (1322 – 1328)	Alfonso IV (1327 – 1336)
Juana II de Navarra (1328 – 1349) Felipe II de Evreux (1328 – 1343)	Pedro IV “el Ceremoniopso” (1336 – 1387)
Carlos II (1349 – 1387)		Pedro I (1350 – 1369)
		Enrique II “el Fraticida” of “el de las Mercedes” (1366 – 1379)
		Juan I (1379 – 1390)
Carlos III “el Noble” (1387 – 1425)	Juan I (1387 – 1396)	Enrique III “el Doliente” (1390 – 1406)
	Martin I (1396 – 1410)
	Fernando I (1412 – 1416)	Juan II de Castilla (1406 – 1454)
	Alfonso V (1416 – 1458)
Blanca I (1425 – 1446) Juan II de Aragón (1425 – 1479)	Juan II de Aragón (1458 – 1479)	Enrique IV (1454 – 1474)
Leonor I (1479)	Fernando II de Aragón “el Católico” (1479 – 1516) Fernando V de Castilla (1475 – 1504)	Isabel I “la Católica” (1474 – 1504)
Francisco I de Foix (1479 – 1483)		Juana I “la Loca” (1504 – 1555) Was koningin tot haar dood, hoewel ze niet als zodanig acteerde.
Catalina I (1483 -1512) Juan III de Albret (1484 – 1512)		Felipe II “el Hermoso” (1505 – 1506)
		Fernando “el Católico” (1507 – 1516) Als regent.
Koninkrijk van Navarra	Koninkrijk van Aragón	Koninkrijk van Castilla	Koninkrijk van León	Koninkrijk van Asturias	Koninkrijk van Galicia

Het Moderne Spanje tot op heden

---

Koningen van Spanje
Juana I “la Loca” (1516 – 1555) Koningin van Spanje, maar regeert niet zelf over het land. Kardinaal Cisneros is de regent in Castilla en Alonso de Aragón en Germana de Foix in Aragón (1516 – 1517). Carlos I van Spanje en V van Duitsland (dynastie van Habsburg of Oostenrijk) (1516 – 1556)
Felipe II “el Prudente” (1556 – 1598)
Felipe III (1598 – 1621)
Felipe IV “el Rey Planeta” (1621 – 1665)
Carlos II (1665 -1700)
Felipe V (1700 – 1724)  Eerste koning van het Huis van Bourbon in Spanje. Tot  1715 (Spaanse Successie-oorlog) heerste dit conflict over Spanje tussen Felipe de Anjou of de Borbón en de Aartshertof Carlos de Habsburgo, welke de “titel” kreeg van “Carlos III van Spanje” (hij komt niet aangemerkt als van koning van Spanje).
Luis I (1724)
Felipe V (1724 – 1746)
Fernando VI (1746 -1759)
Carlos III (1759 – 1788)
Carlos IV (1788 – 1808)
José I Bonaparte, werd ook wel “Pepe Botella” en “Rey Plazuelas” genoemd door zijn vijanden. (1808 – 1813 deed onvrijwillig afstand in 1814) Hij werd niet erkend door de Consejo de Regencia en ook niet door het Cortes de Cádiz (Onafhankelijkheidsoorlog).
Fernando VII “el Deseado” (1814 – 1833)
Isabel II (1833 – 1868 onvrijwillig afstand gedaan in 1870)  De troon werd betwist tijden de Carlistische oorlog (Carlos María Isidro de Borbón, getiteld als Carlos V van Spanje en de volgende Carlistische pretendente.
Interregnum (tussenbestuur) tijdens de revolutie van 1868 (1868 – 1869). Regentschap van Francisco Serrano (1869 – 1871).
Amadeo I (Dynastie Saboya) (1870 – 1873)
Eerste Republiek van Spanje (1873 – 1874)
Alfonso XII “el Pacificador” (herstel van de Dynastie van Bourbon) (1874 – 1885)
María Cristina de Habsburgo Lorena, als Koningin regent (1885 – 1902)
Alfonso XIII (1885 – 1931 – m. 1941)
Tweede Republiek van Spanje (1931 – 1939) Vanaf het ontslag van Manual Azaña, aan het einde van de Spaanse Burgeroorlog, werd de positie van President van de Republiek waargenomen door tijdelijke omstandigheden (Tweede Spaanse Republiek in ballingschap tot 1977)
Francisco Franco (1936 – 1975) Dictator vanaf 1947 van de “Spaanse Staat”, tot hij voor onbepaalde tijd Spanje tot Koninkrijk verklaard.
Juan Carlos I (dynastie van Bourbon) (1975 – 2014, onvrijwillig afgetreden op 18 juni 2014).
Felipe VI vanaf 2014.

Lijst van monarchen van christelijke koninkrijken van het Iberische schiereiland van de Reconquista tot heden.
Portugal	Spanje
	Kroon van Castilla				Navarra	Kroon van Aragón
	Galicia	Asturias	León	Castilla		Aragón	Barcelona	Valencia	Mallorca

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Chronologie van de koninkrijken op het Iberisch schiereiland
                  • Koninkrijk Asturias
                  • Koninkrijk Leon
                  • Koninkrijk Galicia
                  • Koninkrijk Castilla
                  • Koninkrijk Pamplona
                  • Koninkrijk Navarra
                  • Koninkrijk Aragón
                  • Koninkrijk Valencia
                  • Soevereinen van Mallorca