Wapen van Spanje

Spaanse Verhalen spaanseverhalen.com Het schild van Spanje is het heraldische symbool dat Spanje vertegenwoordigt. Als institutioneel symbool wordt het gereguleerd en gebruikt door de regering en de daarvan afgeleide instellingen. Het voorzitterschap van de regering, de verschillende ministeries en de rechtsbedeling gebruiken hetzelfde symbool, terwijl de koning en prinses van Asturias andere wapens dragen die ook officieel bij wet zijn geregeld. Sommige instellingen zoals de Senaat, het Congres van Afgevaardigden, de Staatsraad, de Algemene Raad van Justitie, de Algemene Raad van Advocaten, het Staats Advocaten Korps, de Nationale Politie of de Douanebewakingsdienst gebruiken ook eigen wapens, gebaseerd op het schild van Spanje.Heeft u nog nooit iets gelezen over wapens en heraldiek, dan is het handig als u eerst het (zeer interessante) hoofdstuk Heraldiek leest. …………… Het Spaanse wapen wordt geregeld door de wet 33/1981, die op 5 oktober is aangenomen en die het wapen in de volgende bewoordingen opneemt: …………… Artikel 1-: Het Spaanse wapen is gekwartierd en gespitst. In het eerste kwartaal, gemaakt van keel of rood, een gouden kasteel, gekanteeld, azuur of blauw verlicht, metselwerk sabel of zwart. In de tweede kwartier, gemaakt van zilver, een klimmende leeuw,  van purper, met een tong en nagels gewapend van keel (rood) en een kroon van goud. In het derde, een veld van goud met vier stokken, van keel of rood. In het vierde,  keel of rood, een gouden ketting, gezet in een kruis, St. Andrieskruis en omrand, geladen in het midden van een smaragd van zijn kleur. Onder in delen van het schild die in elkaar grijpen, gemaakt van zilver, een granaatkleurige granaatappel, opengebarsten van keel of rood, steel en gebladerd van twee blaadjes sinopel of groen. Begeleid door twee zuilen van zilver, met de basis en het kapiteel van goud, op golven van azuur of blauw en zilver, met daarop de keizerlijke kroon aan de rechterkant en een koninklijke kroon aan de linkerkant, beide van goud, en rond de zuilen een band van keel of rood, geladen met letters van goud, aan de rechterkant “Plus” en aan de linkerkant “Ultra”, (van het Latijnse Plus Ultra, (Steeds verder)). De kroon, een gesloten Koninklijke Kroon, een ring van goud, bezet met edelstenen, waarop acht rozetten van acanthusbladeren, waarvan zichtbaar vijf, ingeschoven met parels en vanuit de bladeren lopen diademen, waaraan parels zijn toegevoegd, die samenkomen in de wereldbol van azuur of blauw, met de semi-meridiaan en de evenaar in goud, toegevoegd met een gouden kruis. De kroon is gevoerd met keel of rood. Artikel 2-:Het wapen van Spanje, is zoals beschreven in het vorige artikel, draagt een hartschild van blauw of azuur wapenschild, drie gouden lissen, twee en een, de gladde rand van keel of rood, typerend voor de heersende dynastie (Bourbon-Anjou). …………… Het schild is een verzameling van de wapens van León, Castilla, Aragón en Navarra. De eerste twee kwamen voort uit het Koninkrijk van Asturias. Tijdens besprekingen over de regels van de wet van het schild, werd daarom onder andere voorgesteld om het Cruz de la Victoria op te nemen in het wapen. Dit voorstel werd uiteindelijk verworpen ten gunste van het gebruik van het wapen van het Huis van Bourbon-Anjou.
		Beschrijving
		Entiteit	Spanje
		Datum van aanname	5 oktober 1981
		Blazoen	Het schild vertoond het wapen van Castilla, León, Aragón en Navarra, met het wapenschild Bourbon-Anjou in het midden en onderaan het wapen van Granada
		Kroon	Spaanse koninklijke kroon: Gouden rand gesloten met edelstenen, met daarop acht rozetten (zichtbaar vijf), daartussen parels, gules gevoerd,  ​​waarboven gouden diadeems met parels zijn toegevoegd, op zijn hoogtepunt een wereldbol van azur met een christelijk kruis
		Dragers	Pilaren van Hercules, met op de rechterpilaar een keizerlijke kroon en op de linkerpilaar een koninklijke kroon
		Motto	Plus Ultra (Carlos I gebruikte dit als persoonlijk motto, als uitdrukking van de dynamiek van het nieuwe Spaanse rijk.

Wat u interesseert:

• • • Officieel model van het schild
    • Elementen en kwartieren van het schild
    • Geschiedenis van het schild
    • Het wapen van Felipe VI

Officieel model van het schild

---

De wet die het wapen wettelijk vastlegde, ging al snel vergezeld van twee koninklijke besluiten die het ontwerp, het gebruik, de grootte en de kleur van dit wapen specificeerden voor één enkele officiële weergave.

Het Koninklijk Besluit 2964/1981 van 18 december waarin het officiële model van het wapen van Spanje, het gebruik en de afmetingen ervan zijn vastgelegd.
Het Koninklijk Besluit 2267/1982 van 3 september waarin de technische specificatie van de kleuren is opgenomen.

Chromatisme van het officiële model van het schild

De kleuren van het Spaanse wapen zijn wettelijk vastgelegd in Koninklijk Besluit 2267/1982, van 3 september, in de internationale systemen CIELAB en CIE-1931. Het Institutioneel Beeldhandboek van de Spaanse Staatsadministratie stelt vast dat de preferentiële vorm van reproductie van het wapen, wanneer het in kleur wordt uitgevoerd, is met “een reeks van acht kleuren die in de ene of andere formulering moeten worden aangebracht, afhankelijk van het gebruikte medium of de gebruikte drager”.

	Sabel (zwart)	Keel (rood)	Argent (zilver)	Goud	Sinopel (groen)	Azuur (blauw)	Purper	Granada
Kleur (RGB)
CEILAB (H,C,L)		(35,0:70,0:37,0)	(255,0:3,0:78,0)	(90,0:37,0:70,0)	(165,0:41,0:31,0)	(270,0:35,0:26,0)	(0,0:52,0:50,0)	(niet gedefinieerd)
RGB	(0,0,0)	(181,0,39)	(178,178,178)	(159,126,0)	(0,111,70)	(0,68,173)	(196,76,122)	(246,203,126)
CMYK	(0,0,0,100)	(0,100,80,0)	(0,0,0,30)	(20,30,100,0)	(100,10,70,0)	(100,50,0,0)	(0,70,0,0)	(0,10,40,0)
Pantone		186	877	872	3415	2935	218	1345

Opmerkingen:
De getoonde kleuren zijn slechts bij benadering voor CIELAB, CMYK en Pantone systemen, die niet getrouw kunnen worden weergegeven op een computerscherm.
RGB-waarden variëren tussen 0 en 255. CMYK-waarden variëren tussen 0 en 100.

De schildelementen en – kwartieren

---

Geschiedenis van het schild

---

Fernando III de Castilla y de León (1230)

Het gebruik om het schild, door twee wapens, die van León en Castilla, te combineren en te verdelen in kwartieren, was een idee van Fernando III de Castilla, dat hij in het jaar 1230 invoerde. Het werd onmiddellijk geaccepteerd op het Iberisch schiereiland en gelijk overgenomen door ook de wapens van Aragón en Navarra te combineren, en later ook op grote schaal verspreid voorkwam in Europa.

Los Reyes Católicos (1489-1516)

Het eerste wapen dat geheel Spanje vertegenwoordigd is het wapen met de adelaar van San Juan als steunpunt, dat in 1475 door Fernanado II de Aragón en Isabel I de Castilla de Katholieke Koningen (los Reyes Católicos)  als gemeenschappelijke wapen werd gekozen. De twee grootste politieke entiteiten op het Iberisch schiereiland aan het einde van de 15e eeuw waren op dit wapen vertegenwoordigd: De Kroon van Castilla, die zich uitstrekte van het noorden tot het zuiden van het schiereiland, van de Cantabrische Zee tot de Middellandse Zee, en die het grondgebied omvatte van de huidige autonome gemeenschappen van Galicia, het Principado de Asturias (Prinsdom Asturië), Cantabria, País Vasco (Baskenland), La Rioja, Castilla y León, Madrid, Extremadura, Castilla-La Mancha, de regio Murcia, Andalucia en de Islas Canarias (Canarische Eilanden); en de Kroon van Aragón, die de huidige autonome gemeenschappen van Aragón, Cataluña, Valencia en de Balearen omvatte, evenals andere extra-peninsulaire gebieden, die verspreid lagen over het hele Middellandse Zeegebied.

Het wapen van de Katholieke Koningen (los Reyes Católicos) bestond uit een in vieren gedeeld schild waarin de wapens van Castilla (gemaakt van een rood of keel veld met daarop een gouden kasteel, gekanteeld, met drie torens, waarvan de middelste groter is en elke toren ook met drie kantelen, met een metselwerk van sabel of zwart en azuurblauwe verlichting) en León (gemaakt op zilver veld en een purperen leeuw, gekroond met goud, en bewapend met nagels en tong van keel of rood) elkaar afwisselden; met die van Aragón (gemaakt van een goud veld met vier stokken van keel of rood) en het Koninkrijk der Beide Siciliën (gespleten en geflankeerd, het veld van goud en vier stokken van rood, de flanken van zilver en een adelaar van sabel of zwart, gekroond met goud, snavel en poten gemaakt van keel of rood). Later, na de verovering van Granada in 1492 werd het embleem van dit koninkrijk toegevoegd (gemaakt van een zilver veld en een natuurlijke granaatappel, gebarsten van keel, gesteeld en gebladerd met twee sinopel of groene bladeren). Het wapen wordt vaak vergezeld door twee emblemen: het juk met de Gordiaanse knoop doorgesneden met de bijnaam “Tanto monta” van Ferdinand en de pijlenbundel van Isabella. Elk van deze emblemen bracht een eerbetoon aan de gemalin met zijn initiaal: “F” van Ferdinand op de pijlen van Isabel en “Y” van koningin – Ysabel, zoals gebruikelijk in de spelling van de tijd – op het juk van Ferdinand.

Huis van Oostenrijk (1516-1700)

Als gevolg van het beleid van huwelijksverbanden van de Katholieke Koningen, bij de dood van Fernando in 1516, erfde zijn kleinzoon Carlos I de Habsburgo (die wij in Nederland kennen als Karel V), zoon van Juana I ‘la Loca’ en Felipe I ‘el Hermosa’ (Filips I “de Schone”), en kleinzoon van keizer Maximiliaan van Oostenrijk, in de lijn van zijn vader, de kronen van Castilla en Aragón.

De wapens van Carlos I, dat van Oostenrijk (van rood en een zilveren sjerp), dat van het oude Bourgogne (veld van goud met azuurblauwe stokken en een schildzoom van rood), het moderne Bourgogne (van azuurblauw veld, gezaaid met gouden fleur-de-lys en een in velden verdeelde schildzoom van zilver en rood), Brabant (in sabel een leeuw van goud, getongd en geklauwd van rood), Vlaanderen (in goud een leeuw van sabel, getongd en geklauwd van keel) en Tirol (in zilver en een adelaar van keel, gesnaveld en poten van goud, geladen vanuit de borst met een groeiend klaverblad van hetzelfde metaal) voegden zich bij die van Castilla, León, Aragón, het Koninkrijk der Beide Siciliën en Granada, alle aanwezig in het vorige wapen. Carlos I neemt ook de zuilen van Hercules met de legende “Plus Ultra” op, in de voorstelling van het ultramariene Rijk, en omringt het schild, als de vorst van deze Orde, met de ketting van het Gulden Vlies.

Toen hij in 1519 tot keizer werd gekroond, stempelde hij het schild met de keizerlijke kroon en de tweekoppige adelaar van het Heilige Rooms-Germaanse Rijk. Vanaf 1520 voegde hij er nog een toe aan het kwartier dat overeenkomt met Aragon en Sicilië, waarin de wapens van Navarra en het Koninkrijk Napels zijn opgenomen.

De opvolgers van Carlos I verlossen het schild van de uitwendige ornamenten en vervangen de keizerlijke kroon door een open koninklijke kroon (een kroon met maar vier fleurons en vier diademen, waarvan drie gezien), met daaromheen het Gulden Vlies, dat vanaf dat moment op alle koninklijke schilden te zien zal zijn.

In 1580 riep Felipe II van Spanje zichzelf uit tot koning van Portugal (een zilveren veld met vijf azuurblauwe wapens in een kruis met vijf bezanten of zilveren munten, een schildzoom in keel (rood) met zeven gouden kastelen) en nam de wapens van het nieuwe koninkrijk op in het schild, dat bleef bestaan totdat men tijdens het bewind van Carlos II ‘el Hechizado’ in 1668 de Portugese onafhankelijkheid erkende.

Huis van Bourbon (1700 – 1808)

De Bourbon-dynastie werd geïnstalleerd na de Successieoorlog, die zich ontketende na de dood van Carlos II. Deze liet Spanje achter zonder erfgenaam. De aanhangers van de aartshertog Karel van Oostenrijk, zoon van keizer Leopold I van Habsburg, stonden tegenover die van Felipe de Anjou, kleinzoon van Lodewijk XIV van Frankrijk en achterkleinzoon van Felipe IV van Spanje, die uiteindelijk tot koning van Spanje gekroond zou worden als Felipe V.

Het wapen van Felipe V (1700-1759) behield alle elementen van het vorige, maar verandert het ontwerp en de verdeling ervan: de wapens van Vlaanderen en Tirol verschenen nu in afzonderlijke kwartieren onder in het schild, in plaats van in het aparte kleine schild waarin ze eerder stonden. Op het wapen van Felipe V werd een nieuw klein wapen, centraal op het grote schild, toegevoegd met de Fleur de Lis van het Huis Bourbon, met de schildzoom in keel, gebruikt door de hertogen van Anjou. Daarmee werd het mogelijk om zich te onderscheiden van de Fransen. Hij blijft het Gulden Vlies gebruiken (hij beschouwt zichzelf als gerechtigd om de leiding aan de Orde te geven en er later een splitsing in te veroorzaken) en voegt er de Franse Orde van de Heilige Geest aan toe. Het wapen neemt vaak een ovale of afgeronde vorm aan, volgens de Franse mode. Het ontwerp van de kroon is gemoderniseerd, waarbij de huidige vorm van acht fleurons (vijf gezien) is overgenomen, en die van vier (drie gezien) is gereserveerd voor de Prins(es) van Asturias. Er is ook een versierde versie ontwikkeld, naar het beeld en de gelijkenis van die van de Franse Bourbons, met onder andere een koninklijke mantel, helmteken en engelen als steunpilaren.

Het wapen van Felipe V (1700-1759) behield alle elementen van het vorige, maar verandert het ontwerp en de verdeling ervan: de wapens van Vlaanderen en Tirol verschenen nu in afzonderlijke kwartieren onder in het schild, in plaats van in het aparte kleine schild waarin ze eerder stonden. Op het wapen van Felipe V werd een nieuw klein wapen, centraal op het grote schild, toegevoegd met de Fleur de Lis van het Huis Bourbon, met de schildzoom in keel, gebruikt door de hertogen van Anjou. Daarmee werd het mogelijk om zich te onderscheiden van de Fransen. Hij blijft het Gulden Vlies gebruiken (hij beschouwt zichzelf als gerechtigd om de leiding aan de Orde te geven en er later een splitsing in te veroorzaken) en voegt er de Franse Orde van de Heilige Geest aan toe. Het wapen neemt vaak een ovale of afgeronde vorm aan, volgens de Franse mode. Het ontwerp van de kroon is gemoderniseerd, waarbij de huidige vorm van acht fleurons (vijf gezien) is overgenomen, en die van vier (drie gezien) is gereserveerd voor de Prins(es) van Asturias. Er is ook een versierde versie ontwikkeld, naar het beeld en de gelijkenis van die van de Franse Bourbons, met onder andere een koninklijke mantel, helmteken en engelen als steunpilaren.

Felipe V, met daaraan voorafgaand de korte regeerperiode van Luis I (9/2/1724-21/8/1724), werd opgevolgd door Fernando VI, dat volgens de Castiliaanse rangtelling niet klopt (de vorige was Fernando II ‘el Católico’ van Aragon – gekroond als Ferdinand V van Castilla) en Carlos III.

Carlos III (1759-1788) voerde in 1760 belangrijke verandering op het wapen uit: afgezien van de invoering van de wapens van de hertogdommen van Parma-Farnassus (goud veld met zes fleur-de-lis van azuur verdeeld van boven naar beneden, een, twee, twee en een) en Toscane–Medicis (goud veld en vijf koeken van keel verdeeld in het veld van boven naar beneden, twee, twee en een, een koek van azuur in het hoofd geladen met drie fleur-de-lis van goud), dat waren Italiaanse erfenissen; Hij vervangt ook de ketting van de Orde van de Heilige Geest door die van de Orde van Carlos III, door hemzelf gecreëerd, met behoud van het Gulden Vlies. Het schild verschijnt vaak op de achterkant van munten zonder de ketting van de Orde van Carlos III en heeft een eigenaardige vorm: in elkaar grijpende puntige delen, met een centrale rand aan de bovenkant en halve vierkante uiteinden aan de twee bovenste uiteinden. Deze vorm is duidelijker te onderscheiden in het latere wapen van koning José I Bonaparte (1808-1814). Deze vorm blijft behouden tot de regering van Isabel II (1833-1868). Tijdens het bewind van Isabel II is ook gebruikelijk om het wapen in een ronde vorm weer te geven, waardoor de ketting van de Orde van Carlos III wordt geëlimineerd.

Met deze toevoegingen stelt Carlos III vast wat er vanaf dat moment op de Koninklijke Wapens van Spanje te zien zou zijn.

Carlos III werd opgevolgd door Carlos IV, die geen enkele wijziging aanbracht in het wapen, behalve dan enkele pure decoratieve elementen.

De nieuwe dynastie geeft de Kroon van Castilla in alle opzichten meer voorrang, en dit komt ook tot uiting in de heraldiek: Sinds de hervorming van Carlos III hebben de wapens van Castilla y León de centrale plaats ingenomen in het wapen, en dikwijls, sinds de regering van Felipe V, zijn alle andere wapens in een vereenvoudigd model (bekend als het “kleine wapen”) weergegeven. Hierop zien we alleen het wapen van Castilla, León en Granada, samen met de rode schildzoom met daarin de fleur-de-lis van de Bourbons en soms omringd door het Gulden Vlies of de zuilen van Hercules. Vaak, zoals bij het volledige wapen, krijgt het de karakteristieke vorm die te zien is op het wapen van José I Bonaparte, zoals we het zien op de achterkant van bepaalde munten van Carlos IV. Op andere munten uit dezelfde periode verschijnt een zeer vereenvoudigde variant, geïntroduceerd door Carlos III, zonder koninklijke kroon alleen bestaande uit de wapens van Castilla en León met het wapenschild van Bourbon, gedeeld door het zogenaamde “Kruis van Infante Don Pelayo”; alles omgeven door een lauwerkrans. Het kleine schildje werd regelmatig gebruikt tot het einde van de regeerperiode van Isabel II (1868) en op zeer punctuele wijze, van 1875 tot 1931 tijdens de Bourbonrestauratie.

José I Bonaparte (1808 – 1813)

José I (1808-1813) bracht ingrijpende wijzigingen aan in het wapen: hij verdeelde het schild in zes kwartalen: 1e Castilla, 2e León, 3e Aragón, 4e Navarra, 5e Granada en 6e Amerika en de Oostelijke overzeese gebieden, (vertegenwoordigd door twee aardse sferen geflankeerd door de zuilen van Hercules, een ontwerp gebaseerd op het ontwerp dat op de achterkant van een Spaanse mat (munt) verscheen, bekend als “columnarios”), en hij voegde een klein schild, bovenop het originele schild, van azuurblauw en de adelaar van goud van de Bonapartes toe.

De contouren van het wapen zijn dezelfde als die welke duidelijk te zien zijn op de achterkant van de munten sinds Carlos III.

Absolutistische restauratie en het bewind van Isabel II (1813-1868)

Toen de Bourbon-dynastie in 1813 opnieuw werd geïnstalleerd, herstelde Fernando VII het volledige wapen van Carlos III, dat ook door zijn dochter Isabel II werd behouden.

De vereenvoudigde versie werd vaak gebruikt met de wapens van Castilla, León en Granada en het dynastieke wapenschild.

Voorlopige regering (1868-1870) en Eerste Republiek (1873-1874)

Na de revolutie van 1868 die koningin Isabel II ten val bracht, vroeg de voorlopige regering, voorgezeten door generaal Serrano, om een rapport van de Real Academia de la Historia (Koninklijke Academie van Geschiedenis) voor de voorbereiding van een nieuw wapen, van nationale aard, aangezien het wapen van de Spaanse vorsten tot dan toe was gebruikt. Dit wapen, het eerste van nationale aard, bevatte niet kwartieren met de overzeese gebieden van Spanje die overeenkwamen met de historische titels van de Kroon en  ook niet de andere gebieden die het in het verleden had gedomineerd (de hertogdommen van Parma en Toscane). Bovendien werd het wapen van Navarra, dat door Fernando VII was verwijderd, weer in ere hersteld toen men het op het oude Bourbon-wapen terugvond. De delen die van het wapen werden geëlimineerd waren die van Napels – Sicilië, Oostenrijk, Brabant, Vlaanderen, Tirol, Parma, Toscane en het “oude” en moderne wapen van Bourgondië. De Spaanse vorsten hadden ze behouden als symbool van hun dynastieke banden en niet als teken van territoriale aanspraken. Ook het centrale kleine wapen van de heersende dynastie in Spanje met de drie fleur-de-lis en de rode schildzoom verdween van het wapen. De koninklijke kroon werd vervangen door een muurkroon (omdat deze niet bedoeld was om vooruit te lopen op de politieke vorm van de Staat). Als laatste werden ook de kettingen van de ordes van het Gulden Vlies en van Carlos III en het Bourgondische Kruis verwijderd.

Naast het wapen werden de zuilen van Hercules geplaatst, elementen die in de heraldiek van de koning-keizer Carlos I van Spanje en Karel V van het Heilige Rijk verschenen.

De heraldische beschrijving van het nieuwe wapen, die in het rapport van de Koninklijke Academie van Geschiedenis staat, is als volgt:

Wapenschild verdeeld in kwartieren in de vorm van een kruis: eerste kwartier, veld van keel (rood) en een gouden kasteel, gekanteeld met drie kantelen, en met drie torens, waarvan de middelste de grootste is; elk ook met drie kantelen, allemaal van goud, metselwerk met sabel (zwart) en blauwe vensters en poort. Het tweede kwartier is een veld van zilver en een leeuw gemaakt van keel, bekroond met goud, gewapend (nagels) en een tong van hetzelfde: Het derde, veld van goud en vier stokken van keel: het vierde, veld van keel en een ketting van goud gezet in een rand en in een kruis en in een sotuer (een deel van het schild dat een derde deel beslaat en wordt gevormd door een gekruiste rail en een staaf?): de punt, veld van zilver en een natuurlijke granaatappel met zijn korrels in keel, vastgehouden, opengesneden en gebladerte met twee blaadjes sinopel (groen). Ondersteund, een aan elke kant, de twee zuilen van Hercules, gemaakt van zilver, met de basis en het kapiteel gemaakt van goud, verbonden met een sjerp van keel, geladen met de ultra plus van goud.

Deze versie van het wapen was van kracht tijdens de voorlopige regering die volgde op de monarchie (1868-1870), en eindigde bij de Eerste Republiek (1873-1874).

Het bewind van Amadeo de Saboya  (1870 – 1873)

In 1870, met de proclamatie van Amadeo van Savoye als koning van Spanje, werd de muurkroon weer vervangen door de koninklijke kroon en werd het wapen van het Huis van Savoye, een plat zilveren kruis op een veld van keel (rood), in het centrale deel van het wapen opgenomen (in sommige versies omringd door Amadeo’s eigen persoonlijke schildzoom als hertog van Aosta).

Restauratie Bourbon-dynastie (1874 – 1931)

De Bourbon-dynastie werd in 1874 hersteld. Nadat men de oude schilden van deze dynastie had teruggevonden herstelde men het centrale deel van het Spaanse wapen. Ook de oude koninklijke wapens die in 1868 verdwenen waren, werden ook teruggevonden, samen met de vereenvoudigde versies, waardoor grote verwarring ontstond bij het definiëren van het nationale wapen. In deze periode waren de buitenversieringen van het schild divers (de zuilen van Hercules, de ketting van de Orde van het Gulden Vlies, een koninklijke mantel of takken van laurier o.a.) waardoor er talrijke versies ontstonden.

Hervorming van 1931

In 1931 ondergaan de koninklijke wapens verschillende veranderingen. Het in kwartieren gedeelde wapen van Castilla y León werd vervangen door een schild met de wapens van Castilla, León, Aragón, Navarra en Granada, met het kleine schild van de Bourbons in het midden; met andere woorden, het Spaanse nationale wapen dat sinds 1874 wordt gebruikt. De rest van de kwartieren blijft intact, met uitzondering van die van Aragón en Sicilië: de eerste verdwijnt (staat op het midden schild) en wordt vervangen door die van het Koninkrijk Jeruzalem, terwijl de tweede wordt verplaatst naar het eerste kwartier. De versierde versie verschijnt niet meer met de koninklijke mantel en het motto “A solis ortu usque ad occasum” (Van zonsopgang tot zonsondergang), als gevolg van het verlies van de laatste gebieden in Amerika en Azië in 1898.

Tweede republiek (1931 – 1939)

Met de afkondiging van de Tweede Republiek (1931-1939) werd het wapen van 1869 gerestaureerd, maar met dit verschil dat de kroon, welke de leeuw in het tweede kwartaal droeg, verdween.

De dictatuur Franco en overgang naar democratische (1938 -1981)

Na de staatsgreep van juli 1936, die leidde tot de Spaanse Burgeroorlog, gebruikten de verschillende militaire en politieke krachten van de rebellen aanvankelijk verschillende vlaggen en schilden.

Het nieuwe wapen werd per decreet nr. 470 van 2 februari 1938 gedefinieerd en ondertekend door generaal Francisco Franco. Er werd een soortgelijk wapen gebruikt als dat van de Katholieke Vorsten, waarbij de adelaar van San Juan een prominente plaats innam. Van dit wapen werd het Siciliaanse kwartier vervangen door de Navarrese kwartier, dat al sinds de voorlopige regering op het Spaanse wapen stond. Ook de zuilen van Hercules en het lint met het motto “Plus Ultra” uit eerdere versies van het nationale wapen werden opgenomen, en het motto van de katholieke koningen, “Tanto Monta” (Zoveel Waarde), werd vervangen door de woorden “Una Grande Libre”. Tijdens de dictatuur waren er twee officiële modellen: het model van 1938 (goedgekeurd op 2 februari 1938 in het rebellengebied) en het model van 1945 (goedgekeurd op 11 oktober 1945). Een derde model werd aangenomen in het midden van de democratische overgang, dat van 1977 (goedgekeurd op 21 januari 1977).

Het wapen van Koning Juan Carlos I (1975 – 2014)

Het wapen van Juan Carlos I, verdeeld in de kwartieren van Castilla, León, Aragón, Navarra en Granada in het puntige deel onderaan. Met in het midden een klein schild van de Boubon-dynastie bovenop het origineel. Omringt met de ketting van de Orde van het Gulden Vlies en Achterlangs het schild het Andreas-kruis. Het schild is bekroond met de koninklijke kroon.

​

Het wapen van Koning Felipe VI de huidige koning van Spanje

Zijne Majesteit de Koning, Felipe VI, heeft, volgens de traditie van het Koninklijk Huis, en met het advies van de Koninklijke Academie voor Geschiedenis, het nodig geacht de Wapens die hij tijdens zijn bewind zal gebruiken goed te keuren, en daarom moet het Reglement inzake Vlaggen en Normen, Schriften, Insignes en Onderscheidingen, goedgekeurd bij Koninklijk Besluit 1511/1977, van 21 januari, worden gewijzigd om het vaandel en de standaard te creëren die overeenstemmen met de nieuwe Koning. Volgens het bovengenoemde advies van de Koninklijke Academie voor Geschiedenis zal de volgorde van het vaandel en de standaard die hij als Koning Don Felipe de Borbón y Grecia zal hebben, dezelfde zijn als die van de Principe de Asturias (Prins van Asturias), met deze uitzonderingen dat de onderscheidende lambel en de kroon van het schild zullen verdwijnen ofwel plaatsmaken voor de Koninklijke Kroon van Spanje. Dit is de gangbare praktijk in de Europese heraldiek wanneer een kroonprins op de troon komt. Ook staat vast dat Zijne Majesteit Koning Don Juan Carlos, zodra zijn troonsafstand effectief is, het script en de standaard die hij tijdens zijn regeerperiode heeft gebruikt, zal blijven gebruiken. Ten slotte, het nieuwe onderscheidende wapen dat momenteel door hem persoonlijk gebruikt en vermeld wordt in het Koninklijk Besluit 2157/1977 van 23 juli, wordt aangepast aan het nieuwe wapenschild van het Huis van Zijne Majesteit de Koning.

Naar boven
Spaanse Verhalen. spaanseverhalen.com
Laatst bijgewerkt 2020-05-14

Bronvermeldingen

{{Anderstalige Wikipedia|taal=es|titel=Escudo de España| oldid=127157740| datum=20200701}}
{{Anderstalige Wikipedia|taal=es|titel=Escudo de armas del rey de España| oldid=126740833| datum=20200709}}
{{Anderstalige Wikipedia|taal=es|titel=Argolis| oldid=52801498| datum=20200116}}
{{Nederlandse Wikipedia|taal=nl|titel=Wapen van Spanje|oldid=46349606| datum=20200705}}