Córdoba, Hoofdstad van de Provincie Córdoba

In de tijd dat de Romeinen de dienst uitmaakte in Hispania was het de hoofdstad van de Romeinse provincie Hispania Ulterior Baetica (Bética). Het was voor Córdoba een periode van pracht en praal waarin grote filosofen zoals Lucius Annaeus Seneca, redenaars zoals Seneca de Oudere en dichters zoals Marcus Annaeus Lucanus leverde. Later nam het een belangrijke plaats in in de provincie Spania van het Byzantijnse Rijk en tijdens de Visigotische periode. Het werd opnieuw de hoofdstad tijdens het Emiraat van Córdoba en het westelijke Kalifaat Córdoba, toen het met 250.000 tot 500.000 inwoners in 10e eeuw een van de grootste steden ter wereld was. Een van de bekendste monumenten uit deze periode is de moskee van Córdoba.

Het is een van de mooiste steden van Spanje. Vrij centraal in de autonome Spaanse regio Andalucía ligt de stad Córdoba in de Guadalquivir vallei, net ten zuiden van het Sierra Morena gebergte. Córdoba is vooral dankzij de Mezquita maar ook door het gehele historische centrum één van de populairdere steden binnen Andalucía om te bezoeken. Het probleem met Córdoba is dat er geen rechtstreekse vluchten vanuit Nederland of België naar Córdoba gaan, waardoor je over moet stappen in Madrid of via de luchthavens van Sevilla of Málaga moet reizen. Maar als je naar Spanje komt om door dit prachtige land te reizen, dan is Córdoba een dikke aanrader en als je Córdoba wilt bezoeken dan raad ik je aan om daar twee tot drie dagen voor uit te trekken.

In 2018 had de stad 325.916 inwoners en is na Sevilla en Málaga de derde grootste en dichtstbevolkte stad van Andalucía en de twaalfde van Spanje. Het grootstedelijk gebied bestaat uit acht gemeenten, met een bevolking van 363.326 inwoners, en daarmee staat het op de  drieëntwintigste plaats van meest bevolkte grootstedelijke gebieden van Spanje.

Gesticht door de Romeinen in de 2e eeuw v. Chr., werd het de hoofdstad van Hispania Ulterior tijdens de Romeinse Republiek en de provincie Betica tijdens het Romeinse Rijk. Het hoogtepunt was echter tijdens de islamitische overheersing van het Iberisch schiereiland, toen het de hoofdstad van het Emiraat Córdoba werd, terwijl het tijdens het kalifaat Córdoba de meest bewoonde, gecultiveerde en weelderige stad van Europa werd. Tijdens de lange Middeleeuwen bloeide Córdoba op door de literatuur en wetenschappen, hier werden de fundamenten van de Europese Renaissance gelegd. Moskeeën, bibliotheken, baden en soeks waren er in overvloed, evenals een veelheid aan fonteinen, openbare verlichting en riolering ten tijde van de grootste pracht en praal van het Kalifaat.

Córdoba is momenteel de stad met de meeste UNESCO Werelderfgoedtitels ter wereld. In 1984 werd de Mezquita-kathedraal van Córdoba opgenomen in de vermaarde lijst, een verklaring dat een decennium later zou worden uitgebreid tot het gehele historische centrum. Het feest van de Cordovaanse Patio’s werd aangewezen als ‘immaterieel cultureel erfgoed van de mensheid’ in december 2012 en in juli 2018 werd de paleisstad Medina Azahara, aan de rand van het stedelijke centrum, ook uitgeroepen tot werelderfgoed.

Córdoba is de geboorteplaats geweest van drie grote filosofen: de Romeinse Stoïcijnse Seneca, de Moslim Averroes en de Jood Maimonides. De dichters Luis de Góngora, Ibn Hazm, Juan de Mena of Ángel de Saavedra, evenals de schilder Julio Romero de Torres, en vele anderen, zijn ook geboren in de kalifaatstad.

Toponymie

---

De etymologische betekenis van de naam van de stad is uitvoerig besproken in de geschiedschrijving en momenteel is er geen algemene overeenstemming over. De eerste bekende naam voor de bevolking is die van ‘Corduba’, gegeven in de vorm van ‘Colonia Patricia Corduba’, na de Romeinse stichting van de stad in de 1ste eeuw v. Chr. en vermoedelijk eerder. Doordat de eerste verschijning van Córdoba in oude teksten verwijst naar de oprichting van een Fenicische handelspost in de omgeving van de stad, bestaat de mogelijkheid dat de plaatsnaam van Semitische oorsprong is. Andere etymologieën verwijzen naar het bestaan van een Iberische nederzetting, voorafgaand aan de komst van de Feniciërs waarmee zij willen wijzen op de laatste lettergreep uba dat in Hispania heuvel of rivier betekend, hier verwijzend naar Oba de oude naam van de Guadalquivir rivier, zijnde Qart-Oba de stad van Oba, Cord-Oba, de stad van de Guadalquivir-rivier.

Symbolen

---

De vlag

		Mando etiam et concedo quod concilium Cordubense habeat sigillum cognitum et comune.
		Ik beveel en verleen de Raad van Córdoba dat het zijn eigen zegel heeft, bekend en gemeenschappelijke voor iedereen.

Het wapenschild geeft uitzicht op de Romeinse brug over de Guadalquivir, met links het waterrad van Albolafia, met de muur en de poort achter de brug en daar boven de Moskee-kathedraaltoren, geflankeerd door drie palmbomen en enkele gebouwen op de achtergrond.

Tussen de 16e en 20e eeuw werd het huidige wapenschild van de provincie Córdoba in de stad gebruikt, tot men in1983 het vorige, in 1241 door de Raad van Córdoba ontworpen wapenschild opnieuw ging gebruiken.

Er is ook een logo dat wordt gebruikt door de gemeenteraad en dat een vereenvoudiging is van het wapen van de stad.

Fysieke geografie

---

De ligging

De gemeente Córdoba beslaat 1245 km2, ongeveer 9% van het totaal van de provincie. De meest belangrijke bevolkingsgebieden en het dichst bevolkt zijn zes districten, El Higuerón, Alcolea, Santa Cruz, Cerro Muriano, Villarrubia en Santa María de Trassierra en een kleinere locale entiteit, Encinarejo, ontstaan uit agrarische nederzettingen of als wooncentra. De belangrijkste kern van Córdoba ligt aan de oevers van de rivier de Guadalquivir die deze van oost naar west doorkruist en verschillende meanders vormt. Ten noorden van de gemeente ligt Sierra Morena en in het zuiden bevindt zich een uitgestrekt landschap. De hoogte van de gemeente varieert tussen 90 en 693 meter.

Noordwesten: Villaviciosa de Córdoba	Noord: Obejo	Noordoosten: El Carpio, Villafranca de Córdoba en Adamuz
Westen: Almodóvar del Rio en Guadalcázar		Oosten: Cañete de las Torres en Bujalance
Zuidwesten: La Carlota, La Rambla en La Victoria	Zuid: Espejo, Fernán Nuñez, La Rambla en Montemayor	Zuidoosten: Castro del Río

Orografie

We kunnen de gemeente in twee orografische zones verdelen, het platteland en de bergen. Ten noorden van Córdoba liggen de hellingen van de Sierra Morena met zeer steile hellingen waarbij het niveau van ongeveer 100 meter boven zeeniveau heel rap naar de 692 meter boven zeespiegel (Cerro Torre Árboles, het hoogste punt van de gemeente) te stijgen. De gemiddelde hoogte van deze bergen ligt op ongeveer 400 meter, afgewisseld met grote valleien waarvan het zachte materiaal is uitgesleten door seizoensgebonden beekjes en zijrivieren van de Guadalquivir.

Ten zuiden van de rivier en in een smalle strook ten noorden hiervan, vinden lage gebieden met lichte glooiingen van het land die het algemeen bekende landschap vormen. Deze regio is ontstaan ten gevolgen van de sedimentatie dat gepaard gaat met geologische processen die zijn afgeleid van het vouwen van de bergketens en de sedimentatie die is afgeleid van de actie van de grote waterlopen. Om deze reden verschillen het landschap zelf en de rivierterrassen in dit gebied, de gemiddelde hoogte van de eerstgenoemde ligt tussen 200 en 300 meter, met de Cerro de las Pilillas die 362 meter boven zeeniveau uitsteekt, en de tweede. tussen 100 en 150 meter.

Hydrografie

De gehele gemeente Córdoba ligt in het stroomgebied van de Guadalquivir, een rivier die het gebied volledig doorkruist en alle kleine waterlopen in de gemeente ontvangt. Zoals de zijrivieren van Guadiato en Guadalmellato, ontsprongen in het gebergte, met het hele jaar door stroming en talrijke andere seizoensgebonden beken. Al deze waterlopen oefenen een sterke eroderende werking uit op het land door de snelle afdaling die overbrugt wordt voordat het water in de Guadalquivir geloosd kan worden. Ten zuiden van de gemeente ligt de zijrivier van Guadajoz met tal van seizoensgebonden beken die een complex netwerk vormen op het platteland.

Geologie

De gemeente Córdoba ligt in het bezinkingsbekken van de rivier Guadalquivir, dat het Iberische plateau, ontstaan in het Paleozoïcum, scheidt van het Baetic-gebergte dat tijdens het Alpiene orogenese is ontstaan. Het sedimentatiebekken is ontstaan in het Kwartair, toen materialen uit de nabijgelegen bergketens werden afgezet in de Baetische groeven (Surco Intrabético), een depressie die ontstond na de verheffing en de daaropvolgende consolidatie. De aanwezige materialen zijn van een andere aard, waarbij mergel, kalksteen en conglomeraten opvallen. Er zijn twee verschillende gebieden in dit sedimentatiebekken, enerzijds beschikt het vlakke land over sedimentaire materialen van mariene oorsprong die krachtig werden afgezet in de eerste momenten van de Alpiene orogenese, anderzijds beschikt het gebied van de vlakte van de rivier de Guadalquivir over sedimentaire materialen van fluviale oorsprong die het resultaat zijn van het transport en accumulatie, die jonger en voortdurende in beweging zijn. In het noorden van de gemeente komen stenen uit de uitlopers van de Sierra Morena tevoorschijn. Er is een grote complexiteit in de aanwezige rotsen, kalksteen, schalie en conglomeraten en de metamorfe rotsen vallen op, vooral de metamorfe rotsen die overeenkomen met de zogenaamde band van Cizalla Badajoz-Córdoba en die vanuit het noordwesten van de gemeente zich 400 kilometer naar het noorden uitstrekt. Deze  allochtone formaties zijn verwant aan diverse eenheden in het noorden van het schiereiland en werden gevormd in het Cambrium door een mechanisme van subductie en een snelle stijging die een sterke kristallisatie van eclogieten veroorzaakte.

Natuurlijk milieu

Biogeografisch gezien neemt de gemeente deel aan twee chorologische provincies met verschillende soorten potentiële vegetatie. Het gebergte komt overeen met de provincie Luso-Extremadurense en de typische bossen van deze streek met steen- en kurkeiken. Door de gecompliceerde orogenese van het gebied en de lage economische waarde van de grond die ze inneemt, is het nog steeds mogelijk om waardevolle plantengemeenschappen in het gebied te vinden. De vruchtbare vlaktes en het platteland van Córdoba behoren tot de provincie Bética en de potentiële vegetatie zou bestaan uit steeneiken en populieren in de gebieden dicht bij de rivier. Door de sterke antropogene werking die zich in deze regio eeuwenlang heeft voltrokken als gevolg van het grote agronomische potentieel van de bodem, is echter volledig verdwenen en alle sporen van de natuurlijke vegetatie die in het gebied aanwezig zou kunnen zijn, zijn verdwenen.

Klimaat

Het heeft een mediterraan klimaat. De winters zijn mild, hoewel een enkele vorstperiode vrij sterk kan zijn door zijn afstand tot de zee. De zomers zijn zeer warm, met aanzienlijke dagelijkse temperatuurschommelingen en maximumtemperaturen die gemiddeld tot de hoogste in Europa behoren, meermaals per jaar bereikt het de 40 °C en soms zelfs meer dan 45 °C. Hoewel de minimumtemperaturen koel kunnen zijn, bedraagt de gemiddelde temperatuur in juli en augustus 28 °C. De neerslag geconcentreerd zich in de koudste maanden als gevolg van de bovengenoemde Atlantische invloed, omdat ze worden veroorzaakt door het binnendringen van stormen uit het westen, een situatie die zich meer voordoet in de periode van december tot februari. Samen met de sterke zomerdroogte zorgt dit voor een typische mediterrane klimaat. De jaarlijkse neerslag bedraagt 600 mm, hoewel er een aanzienlijke jaarlijkse onregelmatigheid is. Volgens de klimatologische classificatie van Köppen wordt het klimaat van de stad gedefinieerd als Csa.

De maximumtemperatuur die op de luchthaven van Cordoba Airport Observatory (gelegen op 6 km van de stad) is geregistreerd, was 46,9 °C, op 14 juli 2017. De laagste minimumtemperatuur was -8,2 °C op 28 januari 2005.

Prehistorie

---

Van Córdoba is bekend dat er zich, aan de rand van de stad, al een nederzetting vormde vanaf het derde millennium voor Christus, het zogenaamde Colina de los Quemados (de Heuvel van de Verbrande resten). Hoewel men niet zeker weet of de turdetani stad hier wel precies heeft gelegen. Het is bekend dat de oudste materialen van deze site afkomstig zijn uit de bronstijd, uit de Oudheid en het Middeleeuwen, door de opgravingen van Luzon en Mata. Er zijn aanwijzingen dat er tussen het 3de millennium en het 2de millennium voor Christus een nederzetting bestond. (Bronstijd) in het Campo de la Verdad, aan de andere kant van de rivier, die mogelijk gelijktijdig met de nederzetting van de Colina de los Quemados bezet was. In de omgeving van het stadscentrum zijn nog andere nederzettingen uit het 3de millennium voor Christus gevonden, zoals die van Cañito María Ruiz.

Daarnaast zijn er overblijfselen bekend uit de vroege kopertijd, tegen het einde van het vierde millennium voor Christus. De bekendste is in de buurt van Alcolea, vlakbijde brug. De meest recente ontdekking is die van de Arruzafa-Tablero Alto, die een begraafplaats heeft opgeleverd waar vier mensen begraven liggen in de buurt van de Brillante, een stad waarvan nauwelijks iets bekend is.

Geschiedenis

---

Gesticht in 169 v. Chr. Córdoba was de hoofdstad van de provincie Hispania Ulterior Baetica (Bética), een periode van pracht en praal, waarin tal van recreatieve gebouwen werden gebouwd. Het was ook de stad die de Latijnse wereld voorzag van grote filosofen zoals Lucius Annaeus Seneca, sprekers zoals Marco Anneo Seneca (Seneca de Oudere) en dichters zoals Marcus Annaeus Lucanus. Later zou het deel uit gaan maken van de provincie Spanië van het Byzantijnse rijk, hoewel dit feit niet is bewezen.

Middeleeuwen

In 711 vielen de Arabische en Berberse legers het Iberisch schiereiland binnen, en in minder dan zeven jaar tijd werd bijna het gehele grondgebied bezet door de indringers. Córdoba was de hoofdstad van het onafhankelijke emiraat en het Umayyad-kalifaat van het Westen, een tijd waarin het zijn hoogtepunt met 250.000 en 450.000 inwoners bereikte. In de 10e eeuw was het een van de grootste steden ter wereld, in Europa alleen overtroffen door Constantinopel. Het was eveneens een cultureel, politiek en economisch knooppunt. Recentelijk heeft men een aantal archeologische onderzoeken gedaan in het stedelijk gebied waaruit blijkt dat deze werden bezet door boerderijen en boomgaarden, en dat de rivier de Guadalquivir meanderde tussen de wijken Levante, Fatima en de Polígono de Quemadas. Dat maakt dat de marge van 300.000 tot een miljoen inwoners, waarover de moslimkronieken in het jaar 1000 spreken tenminste zeer onwaarschijnlijk. Met uitzondering van Constantinopel, was er in het midden van de 10e eeuw geen vergelijkbare stad in West-Europa die qua bebouwd oppervlak, meer dan 30.000 mensen bevatte. Leopoldo Torres Balbás schatte de bevolking van de stad rond de 10e eeuw op meer dan 100.000 inwoners, terwijl andere bronnen spreken van 200.000 of 300.000. José Calvo Poyato beschouwt het cijfer van de miljoen inwoners als een overdrijving en een fout .

Tijdens de regering van Abderramán I werd de grote moskee van Córdoba (voltooid in de 10e eeuw) gebouwd op de `plek waar eerst de basiliek van San Vicente Mártir stond, een tempel die tot die tijd werd gedeeld door moslims en christenen. De christenen moesten vanaf dat moment hun kerk aan de rand van Córdoba bouwen. Men beweerd dat Mohammeds arm in de moskee werd bewaard en fat het een pelgrimsoord voor moslims werd. Een van de publicaties zegt: “Het heilige karakter werd alleen overtroffen door Mekka en […] dat het bezoeken ervan de gelovigen ontsloeg van de verplichting om de bedevaart naar Arabië te maken”. Evenzo had de stad een beroemde universiteit en een openbare bibliotheek met ongeveer 400.000 boekwerken. Er waren zevenentwintig vrije scholen om arme kinderen te onderwijzen, en het niveau van geletterdheid, zowel voor jongens als voor meisjes, was zeer hoog. De jonge mensen die tot de adel van de katholieke koninkrijken van Noord-Spanje behoorden, ontvingen hun opleiding aan het Moorse hof en de rijke vrouwen van Frankrijk bestelden hun meest elegante kostuums in Córdoba. De stad was versierd met tuinen, watervallen en kunstmatige meren, en door middel van een aquaduct werd zoet water overvloedig geleverd aan fonteinen en openbare baden, waarvan er volgens een islamitische kroniekschrijver er zevenhonderd waren. Door de hele stad waren weelderige paleizen te zien, waarvan Al-Zahra (Medina Azahara), aan de rand van Córdoba. Een paleis dat pas na vijfentwintig jaar door hard en zwaar werk van 10.000 werknemers werd voltooid. De ruïnes getuigen zelfs vandaag nog van zijn vroegere grootheid.

De dood van Almanzor ontketende een anarchie in Córdoba en een open geschil over macht, wat leidde tot de plundering van Córdoba en vernietiging van het Medina Azahara aan het begin van het millennium. Het oude juweel van de Kroon werd in een paar jaar tijd verbannen tot een stad van secundair belang in zowel de context van het schiereiland, de islamitische wereld als in Europa.

In 1236, neemt Fernando III ‘el Santo’ de stad in beslag. Deze monarch gaf opdracht tot de bouw van de zogenaamde ‘iglesias fernandinas’ (Fernandine kerken). Alfonso X geeft opdracht tot de bouw van het klooster van Santa Clara. En tijdens het bewind van Alfonso XI wordt de synagoge van Córdoba gebouwd. Evenzo, en om de overwinning van de slag van Salado op de meriniden te herdenken, werd de Koninklijke Collegiale Kerk van San Hipólito gebouwd, waar deze koning en zijn vader begraven werden. Ook het Alcázar de los Reyes Cristianos (Vesting van de Christelijke Koningen) werd tijdens zijn bewind gebouwd.

De 19e eeuw

In september 1804 sloeg de gele koorts in de stad toe, een epidemie die binnen enkele maanden het leven van meer dan 1500 Cordoba opeiste. De uitbraak van deze verschrikkelijke ziekte was begonnen in Calle Almonas, mogelijk overgekomen vanuit de haven van Málaga, een stad die in 1803 een grote uitbraak van deze ziekte had, met minstens 7.000 doden en die in de zomer van 1804 nog eens werd herhaald met meer dan 11 400 doden. De infectie sprong snel over naar de hoofdstad Córdoba en verschillende andere omliggende gemeenten, zoals Espejo, Montilla of La Rambla. In de gemeente Córdoba strekte het zich uit via het Axerquía-gebied tot de rest van de stad, hoewel daar muren werden opgetrokken en verschillende straten werden afgesneden. De poorten van de stad bleven gesloten, met uitzondering van de puertas de Rincón en de Puerta Nueva, waar gerechtsbodes en een arts werden geplaatst om de sanitaire controle uit te voeren. Eind november 1804 werd het einde van de epidemie uitgeroepen, dat gevierd werd met uitbundige feesten.

De 20ste en 21ste eeuw

Het is momenteel een van de best bewaarde steden van Spanje, met een zeer uitgebreid historisch centrum, dat op 17 december 1984 door de UNESCO is uitgeroepen tot werelderfgoed. Ook presteert de stad, op gebied van moderne stedenbouw, in het Córdoba van de XXI eeuw, zoals te zien is aan de wijken Zoco en Plan Renfe.

Cordoba was kandidaat voor de Europese culturele hoofdstad voor 2016, als finalist voor de vertegenwoordiging van Spanje, dat uiteindelijk werd gewonnen door de Poolse hoofdstad van de zuidelijke regio Neder-Silezië, Wroclaw, en San Sebastián van País Vasco.

De regionale regering van Andalucía doet onderzoek naar de oprichting van het hoofdstedelijk gebied Córdoba, dat naast de hoofdstad de steden Villafranca de Córdoba, Obejo, La Carlota, Villaharta, Villaviciosa de Córdoba, Almodóvar del Río en Guadalcázar, met een bevolking van ongeveer 362 000 inwoners, zou omvatten.

Op 1 juli 2018 werd Medina Azahara uitgeroepen tot werelderfgoed.

Cultureel erfgoed

---

Historische architectuur

Córdoba, een oude stad, heeft het op een na grootste historische centrum van Europa. Het is de grootste stedelijke ruimte ter wereld dat door UNESCO is uitgeroepen tot werelderfgoed. Juist hier zijn de meeste historische gebouwen van de stad geconcentreerd. Het belangrijkste gebouw en symbool van de stad is wel de moskee van Cordoba en de huidige kathedraal, die samen met de Romeinse brug het bekendste facet van de stad vormen. Uit de Romeinse periode kan worden gevonden, in aanvulling op de brug, de Romeinse tempel gelegen in de Calle Capitulares welke in zijn tijd toegewijd was aan de keizerlijke eredienst, het Romeinse theater gelegen onder de Archeologische en Etnologische Museum van Córdoba. Met zijn 124,23 meter is het grootste bekende theater van heel Hispania. Verder vinden we er het Romeinse mausoleum dat is gewijd aan een rijke familie uit die tijd, het koloniale forum, het forum adiectum, het amfitheater en de overblijfselen van het paleis van keizer Maximianus Hercculius in de archeologische site van Cercadilla.

Vlakbij de moskee-kathedraal ligt de oude joodse wijk die gevormd wordt door een veelheid aan onregelmatige straten, zoals Calleja de las Flores en Calleja del Pañuelo, waar u de synagoge en het Casa de Sefarad (huis van Sefarad) kunt bezoeken. Aan het zuidwestelijke einde van de oude stad ligt het Alcázar de los Reyes Cristianos (Christelijke Koningsvesting), het oude onderkomen van de koningen en het hoofdkwartier van de inquisitie, en daarnaast de Caballerizas Reales (Koninklijke Stallen), waar het Andalusische paard werd gefokt. Vlakbij de stallen bevinden zich, vlak naast de muur, de oude badhuizen van de kalief. In het zuiden van de oude wijk en ten oosten van de moskee, gelegen aan de Plaza del Potro, ligt de Posada del Potro, genoemd in literaire werken zoals Don Quichote en La Feria de los Discretos. Zowel de herberg als het plein zijn genoemd naar de fontein in het midden van het plein, die een veulen voorstelt. Niet ver van dit plein is de poort van Portillo.

Aan de loop van de Guadalquivir bevinden zich de molens van de Guadalquivir, gebouwd in de islamitische periode die gebruik maakten van de kracht van de stroming om meel te malen, zoals de molen van Albolafia, de molen van Alegría, de molen van Martos, de molen van Enmedio, de molen van San Antonio, de molen van San Antonio, de molen van Téllez, de molen van San Rafael, de molen van Don Tello en de molen van Pápalo Tierno.

Rondom het uitgestrekte historische centrum ligt de oude Romeinse muur, waarvan enkele doeken bewaard zijn gebleven; de Almodóvar poort, de Sevilla poort en de brugpoort, de enige drie overgebleven poorten van de dertien die de stad nog had. Zo ook zijn er nog een aantal torens zoals de Malmuerta toren, de Belén toren en de toren van de Puerta del Rincón; en de forten van de toren van Calahorra.

Verspreid over de oude stad bevinden zich onder andere het paleis van Viana, het paleis van Merced, het paleis van Orive, het paleis van de Aguayos, het paleis de los Luna, het paleis van de hertog van Medina Sidonia, het paleis van de Markies van Carpio en het paleis van de Markies van Benamejí.

Aan de rand van de stad ligt de archeologische site van de stad Medina Azahara (Madinat Al-Zahra) die samen met het Alhambra van Granada de top vormt van de Hispano-Moslim architectuur.

Andere monunmenten zijn, het Cuesta del Bailío (de Helling van Bailío) en de minaret van San Juan, afkomstig uit een oude moskee, is bewaard gebleven uit de kalifaatperiode.

Kerken van Fernando III

De iglesias fernandinas (kerken van Fernando), waarvan er twaalf zijn overgeblevenen, zijn christelijke tempels die in Cordoba werden opgericht (vele werden omgevormd van moskeeën naar kerk, maar ook die op hun beurt tijdens de Visigotische periode kerken waren geweest) door Fernando III “el Santo” na de herovering van de stad in 1236. De missie van elk van deze kerken was tweeledig: aan de ene kant waren het de spirituele centra van de stad, functionerend als kerk, en anderzijds waren het de administratieve centra van de stad Córdoba, die aan het hoofd van elke wijk stonden waarin de stad vanaf de middeleeuwen tot de 20ste eeuw verdeeld was. De twaalf overgebleven kerken zijn:

• • • • 

        
        Iglesia de San Nicolás de la Villa. Gelegen in de Calle Concepción.
      • Iglesia de San Nicolás de la Ajerquía. De kerk is inmiddels verdwenen. Vroeger gelegen in de Paseo de la Ribera. De meeste van haar bezittingen bevinden zich momenteel in de kerk van San Francisco.
      • Iglesia de San Miguel. Gelegen op het plaza de San Miguel.
      • Igelsia de San Juan y Todos los Santos. Gelegen in de calle Lope de Hoces.
      • Iglesia de Santa Marina de Aguas Santas. Gelegen op het plaza de Santa Marina.
      • Iglesia de San Agustín. Gelegen op het plaza de San Agustín.
      • Iglesia de San Andrés. Gelegen in de calle Realejo.
      • Iglesia de San Lorenzo. Gelegen op het plaza de San Lorenzo.
      • Basilica de San Pedro. Gelegen op het plaza de San Pedro. In deze basiliek bevindt zich de zilveren urn met de relikwieën van de Heilige Martelaren van Cordoba, bron van grote devotie in deze stad en houders van de Broederschap van Barmhartigheid. Het werd in 2006 door Paus Benedictus XVI uitgeroepen tot Menor Basilica.
      • Iglesia de La Magdalena. Gelegen in de avenida Ronda de Andújar. Op dit moment is de kerk niet het beschikbaar katholieke eredienst, maar wordt het gebruikt als culturele faciliteit die voornamelijk door de stichting CajaSur wordt gebruikt.
      • Iglesia de San Pablo. Met hoofdingang op Capitulars en een zij-ingang op de calle San Pablo. Het maakt deel uit van de Manzana de San Pablo, dat vroeger een grote boomgaard was, nu omgevormd tot een park, dat verschillende paleizen en statige huizen omvat, waaronder het paleis van Orive (ook wel het paleis van de Villalones genoemd), vandaar dat de boomgaard ook bekend staat als Jardines de Orive. In de jaren ’90 van de vorige eeuw werden in deze tuin de ruïnes van het oude Romeinse circus ontdekt.

Andere religieuze monumenten

• • • • 

        
        Real Colegiata de San Hipólito. Waar binnen zich de graven van Fernando IV ‘el Emplazado’ en Alfonso XI ‘el Justiciero’ bevinden, koningen van Castilla y León.
      • Iglesia de Nuestra Señora de Gracia (Padres Trinitarios).
      • Iglesia de San José y Espíritu Santo.
      • Convento de Santa Ana.
      • Iglesia de San Antonio de Padua.
      • Iglesia Conventual del Santo Ángel.
      • Santuario de María Auxiliadora.
      • Iglesia de San Roque.
      • Iglesia de Nuestra Señora de la Paz.
      • Iglesia Hospital de Jesús Nazareno.
      • Iglesia Conventual de San Cayetano.
      • Iglesia Hospital de San Jacinto.
      • Iglesia de San Francisco y San Eulogio. Gelegen in binnen de Compás de San Francisco, in de gelijknamige straat, bekend als de straat van de beurs, in het hart van de stad.
      • Monasterio de San Jerónimo.
      • Iglesia de Santa María de Trassierra.
      • Iglesia de San Salvador y Santo Domingo de Silos. Gelegen op de Plaza de la Compañía. Daar waar het Broederschap van het Heilig Graf is gevestigd.
      • Santuario de Nuestra Señora de Linares.
      • Torre de Santo Domingo de Silos.
      • Santuario de Nuestra Señora de la Fuensanta.
      • Capilla de San Bartolomé.
      • Basílica del Juramento de San Rafael. Gelegen in de Barrio de San Lorenzo. In deze basiliek bevindt zich het beeld van de Aartsengel, de bewaker van de stad.
      • Ermita del Socorro gelegen op het gelijknamige plaza, dicht bij de Plaza de la Corredera.
      • Mezquita de los Andaluces, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 12e eeuw en dat nu wordt gebruikt als moskee.
      • Convento de Regina Coeli. Gebouwd in 1499 en momenteel in een staat van verwaarlozing.

Stedelijke beeldhouwkunst

Verspreid over de stad staan tien beelden die gewijd zijn aan San Rafael, de bewaker van de stad. De meeste zijn te vinden bij de ingangen van de stad (bruggen, oud station…), aangezien de aartsengel San Rafael de beschermheilige van de reizigers is. Deze worden ‘triomfen van Sint Raphael‘ genoemd en bevinden zich op plaatsen die zoals de Puente Romano (Romeinse brug),  Puerta del Puente (de poort van de brug) of het Plaza del Potro, en andere symbolische plekken.

Ter ere van de drie grote filosofen uit Córdoba staan in het westelijke deel van de historische wijk het standbeeld van Seneca (naast de Puerta de Almodóvar), het standbeeld van Averroes (naast de Puerta de la Luna) en het standbeeld van Maimonides (op het Plaza de Tiberíades). Verder naar het zuiden, naast de puerta de Sevilla, staan het beeld voor de dichter Ibn Zaydun en het beeld voor de schrijver en dichter Ibn Hazm en, in het Alcázar, het monument voor de katholieke vorsten en Christoffel Columbus.

Op de vele pleinen van de oude stad zijn ook verschillende sculpturen geplaatst. Op het centraal gelegen plaza de las Tendillas staat het ruiterstandbeeld del Gran Capitán, op het plaza de Capuchinos staat de Christo de los Faroles maar ook het standbeeld van bisschop Osio staat op dit plerin. Op het plaza de la Trinidad staat het standbeeld van Luis de Góngora, op het plaza del Cardenal Salazar staat het borstbeeld van Al-Gafequi,  het monument ter ere van Manolete staat op het plaza del Conde de Priego en het standbeeld van Alhakén II en het monument voor geliefden staat in het Campo Santo de los Mártires.

In de Jardines de la Agricultura kunt u het monument van de schilder Julio Romero de Torres, de buste van de beeldhouwer Mateo Inurria, de buste van de dichter Martínez Rücker en het beeldhouwwerk gewijd aan de tuinman Aniceto García Roldán die in dit park werd vermoord, bewonderen. Verder naar het zuiden, in de Jardines del Duque de Rivas, staat het standbeeld van de schrijver en dichter Ángel de Saavedra, hertog van Rivas, gemaakt door de beroemde beeldhouwer Mariano Benlliure.

Op de Guadalquivir rivier, vlakbij de Puente de San Rafael, ligt het eiland dat bekend staat als het isla de las Esculturas (eiland van de beeldhouwkunst). Het is een langgerekt kunstmatig eiland waarop een tiental stenen sculpturen staan die tijdens het International Sculpture Symposium zijn gemaakt. Stroomopwaarts van de rivier, in de buurt van Puente de Miraflores, vind je de Hombre Río (de Man in het Water), een origineel beeld dat zich voordeed als een zwemmer die naar de hemel keek en wiens oriëntatie varieerde naargelang de stroming van de rivier. Tot op de dag van vandaag is er nog steeds een informatieve plaquette, maar het beeld is verdwenen, weggespoeld tijdens de overstroming van november 2007. Er zijn plannen om het terug te zetten.

Bruggen

Romeinse brug

Gelegen over de rivier de Guadalquivir, die door Córdoba stroomt, deze brug verbind de wijk Campo de la Verdad met de Barrio de la Catedral verbindt. Het was de enige brug die de stad twintig eeuwen lang had, tot de bouw van de Puente de San Rafael, in het midden van de 20ste eeuw. Op 9 januari 2008 werd de grootste verbouwing van de Romeinse brug in zijn geschiedenis ingehuldigd. Gebouwd in het begin van de 1ste eeuw n. Ch., tijdens de Romeinse overheersing in Córdoba, over de rivier de Guadalquivir (waarschijnlijk ter vervanging van een primitievere houten rivier), heeft het een lengte van ongeveer 331 meter en bestaat uit 16 bogen, hoewel het oorspronkelijk 17 bogen had. Het was een belangrijk middel om de stad binnen te komen vanuit het zuidelijk deel van het Iberisch schiereiland, omdat het het enige punt was om de rivier over te steken zonder gebruik te maken van enig type boot. Waarschijnlijk passeerde de Via Augusta de brug die van Rome naar Cádiz liep. Aan de ene kant van de brug staat de torre de Calahorra en aan de andere kant de puerta del Puente. In de loop van haar geschiedenis heeft zij talrijke reconstructies ondergaan, vooral in de kalifaatperiode, een na de herovering en een andere aan het begin van de 20ste eeuw. Deze regelingen waren meer esthetisch dan structureel. In feite zijn alleen de boognummers 14 en 15 (die beginnen te tellen vanaf de puerta del Puente) origineel. De restauratie was niet zonder problemen, vanwege het ambitieuze karakter van het project dat de brug een aspect wilde teruggeven dat zo dicht mogelijk bij het origineel lag. Daartoe werden de puntige aanzetten van de brugpijlers schoongemaakt, de oorspronkelijke bewerkte stenen werden blootgelegd, de bestrating vervangen door een gladde granieten vloer en een bestaande nis gewijd aan San Acisclo en Santa Victoria werd hersteld. Ook het oorspronkelijke niveau van de noordkant van de brug werd teruggebracht, het lag nu weer gelijk met de Puerte del Puente en de Paseo de la Ribera.

Puente de San Rafael

Bestaat uit acht bogen met een overspanning van 25 meter en een lengte tussen de landhoofden van 217 meter. De breedte is 18,5 meter tussen de borstweringen, verdeeld over 12 meter met keien verharde rijbaan voor vier rijbanen en twee betonnen trottoirs. Deze brug werd op 29 april 1953 ingehuldigd door de dictator Franco en Antonio Cruz Conde, burgemeester van de stad. Dit was op dat moment de tweede brug van Córdoba. Ze verbind de Avenida del Corregidor met de Plaza de Andalucía. In januari 2004 verdwenen de gedenkplaatjes op de brug, waarop te lezen was: “S.E. el Jefe del Estado y Generalísimo de los Ejércitos, Francisco Franco Bahamonde, inauguró este puente del Guadalquivir el 29 de abril de 1953” (“Z.H. het Staatshoofd en de Generaal van de Legers, Francisco Franco Bahamonde, huldigde op 29 april 1953 deze brug over de Guadalquivir in”), die zich aan de ingangen van de brug bevonden.

Puente de Andalucía

Gelegen aan de rivier de Guadalquivir in Córdoba. Het is gebouwd in 2003 en ontworpen door Javier Manterola. Deze hangbrug maakt deel uit van de westelijke ringweg van Córdoba.

Puente de Miraflores

Bekend als “Puente de oxidado” (“De roestige brug”). Deze brug verbindt de calle San Fernando en Ronda de Isasa met het schiereiland Miraflores. Het werd ontworpen door Herrero, Suárez y Casado en ingehuldigd op 2 mei 2003. In het begin, in 1989, overwoog men het voorstel van de architect-ingenieur Santiago Calatrava, qua ontwerp vergelijkbaar met de brug Lusitania van Mérida, maar uiteindelijk werd het verworpen door zijn mogelijke impact op het artistieke geheel van de historische kern, omdat het met zijn hoogte het uitzicht op de moskee kon bedekken.

Autovía del Sur

Gelegen in Córdoba aan de rivier de Guadalquivir, is het een brug die deze snelweg en de zuidoostelijke ringweg van Córdoba vormt.

Puente de Abbas Ibn Firnás

Deze brug, gelegen in Córdoba over de rivier de Guadalquivir, is op 14 januari 2011 in gebruik genomen en maakt deel uit van het zuidelijke deel van de westelijke bypass van Córdoba, de CO-32.

Puente del Arenal

Gelegen in Córdoba aan de rivier de Guadalquivir, die de Campo de la Verdad Avenue verbindt met het beurscentrum van Córdoba.

Er zijn ook andere bruggen, zoals het viaduct dat Arroyo del Moro Avenue verbindt met de rotonde van de dichter Ibn Zaydun, of de Romeinse brug van Alcolea, gelegen tussen de perifere wijken van Alcolea en Los Angeles.

Tuinen, parken en andere natuurlijke omgevingen

De stad heeft meer dan 5,1 miljoen vierkante meter openbaar groen in de stad, wat een verhouding geeft van meer dan 15 m2 / inwoner (zoals aanbevolen door de WHO). Als we het Periurban Park Los Villares en Sotos de la Albolafia daar nog eens bij in aanmerking nemen, bedraagt de totale oppervlakte 10,2 miljoen vierkante meter (31 m2 / inwoner). Dat wil zeggen dat met een12,80% groen oppervlakte, Córdoba ian Andalucía de kop positie inneemt en op de vierde plaats ligt als we naar geheel Spanje kijken.

Los Jardines de la Victoria

In deze tuinen vindt men twee onlangs vernieuwde faciliteiten: de oude Caseta del Círculo de la Amistad, dat vandaag de dag de Mercado Victoria bevat, de eerste gastronomische markt in Andalucía, en de muziekkiosk, evenals een kleine modernistische fontein uit het begin van de 20e eeuw. In het noordelijke deel, bekend als de tuinen van Duque de Rivas, ter ere van de beroemde schrijver en politicus uit Córdoba, is er een neoklassieke pergola, ontworpen door de architect Carlos Sáenz de Santamaría, dat gebruikt wordt als tentoonstellingsruimte en een cafetaria en bar.

Los Jardines de la Agricultura

Gelegen tussen de ‘Jardines de la Victoria’ en de Paseo de Córdoba. Het wordt doorkruist door talrijke paden die radiaal samenkomen in rond pleintje waarin zich een fontein en een vijver bevindt. Een eendenvijver, met in het midden een eiland met kleine gebouwen waarin deze dieren leven en daarom staan deze tuinen in de volksmond bekend als het parque de Los Patos. Verspreid door de tuin staan talrijke sculpturen zoals het beeld ter nagedachtenis aan Julio Romero de Torres, het beeld van de componist Martinez-Rücker en het borstbeeld van Mateo Inurria. In het noordelijk deel bevindt zich de futuristische openbare staatsbibliotheek.

El Parque de Miraflores

Gelegen op de zuidelijke oever van de Guadalquivir rivier. Het is ontworpen door de architect Juan Cuenca Montilla als een serie terrassen die naar de rivier afdalen. Andere interessante punten zijn een sculptuur van Agustín Ibarrola, El Salam en de Puente de Miraflores zelf.

Parque Cruz Conde

Gelegen ten zuidwesten van de stad, is een open park zonder barrières in de stijl van de Angelsaksische landschapstuinen. Het heeft een joggingcircuit en het Axerquía theater.

El Paseo de Córdoba

Gelegen boven de metrolijn, is dit een lange wandeling van enkele kilometers lang, meer dan 434.000 m2. De promenade heeft talrijke fonteinen die de afwezigheid van grote bosmassa’s die door de structuur van het oppervlak niet mogelijk zijn, compenseren. De meest opvallende zijn zes fonteinen gevormd door een opening van waaruit het water, in een vijver met vier verspringende niveaus, valt. In de buurt van het westelijke uiteinde is een groot gebied voorzien van tientallen fonteinen die uit de grond opborrelen of stromen en die, zonder enige vorm van architecturale barrière, voetgangers in staat stelt om er tussen door te lopen op zoek naar de verfrissing van het water. Geïntegreerd in de promenade is een vijver met waterreservoirs, bewaard gebleven uit de Romeinse tijd, evenals de bouw van het voormalige Renfe-station, dat nu is verbouwd tot bijgebouwen van Canal Sur (radio- televisiestation).

Los Jardines Juan Carlos I

Gelegen in de wijk Ciudad Jardín, is dit een omheind terrein van ongeveer 12.500 vierkante meter.

Los Jardines de Conde de Vallellano

Gelegen aan beide zijden van de gelijknamige avenida (laan), herbergt ze een groot aantal struik- en boomsoorten zoals oleander, lagerstroemia indica, casuarina, ceder, Japanse pruim, parkinsonia, eucalyptus, es, magnolia, mimosa, Chinese Hennep palm,  plataan, Washingtonia en yucca. In het rechtse deel is een grote L-vormige vijver met een capaciteit van 3.000 m3. Vermeldenswaard zijn de archeologische overblijfselen die in deze tuinen geïntegreerd zijn, waaronder een Romeinse stortbak uit de tweede helft van de 1ste eeuw v. Chr.

Parque de la Asomadilla

Met 27 hectare is het het op een na grootste park van Andalucía. Het park herschept een mediterraan bos met typische vegetatie van deze habitat zoals doornstruiken, granaatappels, netelboom, eiken, olijven, tamarinde, cipressen, iepen, dennen, kurkeiken en Johannesbroodbomen. In het park bevindt zich een joggingcircuit van ongeveer 2050 meter lang dat met zijn ups en downs het moeilijkste circuit om te trainen is in Córdoba.

Balcón del Guadalquivir

Met 11,5 hectare maakt het deel uit van het verstedelijkingsproces van de Ribera del Guadalquivir en heeft het elementen van grote patrimoniale waarde (molino de Martos en de Ermita de los Mártires). Er wordt gezegd dat de aanwezigheid van de rivier Guadalquivir een koel klimaat genereert dat tijdens de warme zomeravonden in de provincie een groot aantal gezinnen aantrekt die op zoek zijn naar een beetje verlichting.

Jardines de Colón of jardines de la Merced

Gelegen in het centrale gebied waar de flora talrijk is met bomen zoals bananen-, citroenmelisse-, sinaasappel-, palmen- en dennenbomen, maar ook met een verscheidenheid aan struiken, waaronder oleanders, rozen of sneeuwballen. Tijdens de burgeroorlog werd daar een kleine moskee gebouwd voor de troepen van Afrika, de El Morabito-moskee.

Sotos de la Albolafia

Door de Junta de Andalucía tot natuurmonument verklaard, ligt in een gedeelte van de Guadalquivir tussen de Puente Romano en de Puente de San Rafael, op een oppervlakte van 21,36 hectare. Ze herbergen een grote verscheidenheid aan vogels en zijn een belangrijk vertrekpunt voor veel vogels.

Parque periurbano Los Villares

Is een van de meest interessante parken in de provincie en heeft tot doel het recreatief gebruik te bevorderen.

Cultuur

---

Bibliotheken

De stad Córdoba heeft een uitgebreid netwerk van openbare bibliotheken.

Het Gemeentelijk Netwerk van Bibliotheken van Córdoba is direct afhankelijk van de gemeenteraad. Het bestaat uit een Centrale Bibliotheek en een netwerk van 11 filialen, verspreid over het hele stad en dat een groot deel van de bevolking bestrijkt.

De Provinciale Bibliotheek van Cordoba is een openbare staatsbibliotheek die is ontstaan uit de fondsen van de kloosters, kloosters en kerken die tussen 1835 en 1837 werden ontkoppeld.

De Provinciale Bibliotheek van Cordoba is een openbare staatsbibliotheek die is ontstaan uit de fondsen die eerder toebehoorden aan kloosters en kerken die tussen 1835 en 1837 werden ontkoppeld. De Provinciale Bibliotheek van Cordoba heeft een collectie van ongeveer 180.000 documenten, waaronder boeken, tijdschriften, geluidsopnames, video-opnamen en andere soorten documenten. Deze belangrijke antieke collectie valt op doordat het 78 incunabelen, 647 manuscripten en een uitstekende collectie 16de-eeuwse boeken bezit. In totaal telt het meer dan 13.000 werken van vóór 1900. Daarnaast bouwt het ministerie van Cultuur aan de Avenida de América een tweede openbare staatsbibliotheek, in de volksmond bekend als ”de los Patos”’, vanwege het park eromheen. Het een budged voor deze bibliotheek is inmiddels gestegen tot 10 miljoen euro, het zal  naar verwachting in 2021 klaar zijn.

Naast de gemeentelijke en provinciale bibliotheken zijn er universiteitsbibliotheken in de stad in de verschillende faculteiten van de stad en verschillende thematische bibliotheken die afhankelijk zijn van de Provinciale Raad of het bisdom Cordoba. De zogenaamde Al-Ándalus Levende Bibliotheek, gelegen in het paleis van Bailío, heeft de belangrijkste bibliografische collectie met betrekking tot de Andalusische cultuur. Deze bibliotheek, eigendom van de Roger Garaudy Foundation, werd opgericht met het doel het belang van de klassieke Andalusische cultuur en haar bijdragen aan de universele cultuur te verspreiden. De Universiteit van Cordoba beschikt eveneens over wetenschappelijke bibliotheken in de verschillende faculteiten waar ze over een groot aantal gespecialiseerde referenties beschikt, zoals meer dan 170.000 boeken, 4.076 wetenschappelijke tijdschriften, scripties die aan de universiteit worden gelezen, elektronische bronnen, enz.

Het Archivo Histórico de Viana (Viana Historisch Archief) in het paleis van Viana is een belangrijk adellijk archief dat meer dan 300.000 documenten over de Spaanse adel bevat. Naast informatie met betrekking tot adellijke titels, bevat het 877 testamenten en mayorazgos (documenten van erfrecht, waarbij de oudste zoon bepaalde zaken geheel erft (bv land)) sinds de 13e eeuw, 868 perkamenten die verwijzen naar de Spaanse monarchie sinds de Middeleeuwen en 39 loodzegels die verwijzen naar onder andere koningen en pauzen van Spanje.

Musea, theaters en andere culturele gebouwen

Archeologisch en Etnologisch Museum

Een tentoonstelling van Umayyad guadamecíes, artistieke manifestaties in leer die in de 10e eeuw tijdens het Kalifaat in de stad ontstonden.

Real Jardín Botánico de Córdoba

Gelegen aan de oever van de Guadalquivir, omvat het Museum van Etnobotanie en het Museum van Paleobotanie, dat een tentoonstelling van plantenfossielen van alle geologische tijdperken, uniek in Europa bevat.

Centro de Recepción de Visitantes de Córdoba

Het ontvangstcentrum voor bezoekers van Córdoba. Gelegen in de nabijheid van de puerta del Puente (brugpoort). Een plek waar u een overzicht krijgt van wat u als bezoekers kunt zien in de stad. Er is een tentoonstelling over de geschiedenis van de stad en de rivier.

Centro de Creación Contemporánea de Córdoba of C3A

Een gebouw met een oppervalkte van 12.207 vierkante meter op het schiereiland Miraflores. Het werd voltooid in 2015 en ingehuldigd op 19 december 2016.

La Casa de las Cabezas

Gelegen in de Calle Cabezas, 18. Het opende zijn deuren in 2014 om te vertellen over de legende van de zeven kinderen van Lara, van de edelman Juan de Córdoba maar ook om zijn prachtige binnenplaatsen in de Cordovaanse stijl te tonen.

Gastronomie

---

Als u van mediterraan eten en specifiek van de Spaanse keuken houdt dan bent u in Córdoba helemaal op juiste plek. Hier kunt u genieten van de heerlijkste gerechten op basis van verse ingrediënten. Vlees, vis, schaaldieren maar ook allerlei soorten groenten en kruiden staan centraal in de Andalusische keuken. Córdoba kent een aantal typische streekgerechten zoals flamenquin. Dit is echt iets uit Córdoba zelf. Flamenquin is een rol gemaakt van varkensvlees, gevuld met seranoham dat dan vervolgens gepaneerd, en in olijfolie gefrituurd wordt. Men houdt in deze regio wel van frituren, want ook allerlei soorten ambachtelijk bereidde kroketjes zie je veel op het menu staan. In Córdoba eet men best veel varkensvlees. Niet alleen in de vorm van de overheerlijke Iberische hammen, maar ook op allerlei manieren gebakken, gegrild of op andere wijze klaargemaakt. Aan de andere kant zijn er tekenen van islamitische invloed in de Cordovaanse gastronomie, zoals het gebruik van specerijen (oregano, munt, dragon) of het gebruik van voedsel dat door de Arabieren werd geïntroduceerd, zoals rijst, spinazie, aubergine of bittere sinaasappel. Hoewel Córdoba niet direct aan zee ligt kun je hier, net als in de rest van Spanje, wel volop vis eten die vanaf de kustgebieden aangeleverd wordt. Populair zijn schotels met allerlei soorten gefrituurde visjes. Wilt u wat lichter eten dan kun je kiezen voor een aangename (maaltijd)salade of voor gazpacho, de bekende koude Andalusische soep.

Als typische gerechten van de Cordovaanse gastronomie kunnen we de nadruk leggen op de salmorejo (koude ‘tomatensoep’), de flamenquines (Serranoham gerold in varkenslende, in olie gebakken), de ossestaart (beter is stierenstaart), het lamsvlees met honing (cordero a la miel), de gehakte sinaasappels (naranjas picadas) of de artisjokken aan de “montillana” (alcachofas a la “montillana”) en als dessert nemen we dan pastel cordobés (cordobaanse taart), die bestaat uit een bladerdeeg gevuld met “cabello de ángel” (geconfijte pompoenvezels).

Tapas eet je als een snack en niet als maaltijd. Toch zijn er wel wat restaurants waar u op basis van tapas een menu samen kunt stellen. Dit is voor toeristen vaak een leuke manier om zoveel mogelijk verschillende gerechten te leren kennen. Wil je het doen zoals het hoort, eet dan een tapa bij een middagdrankje en ga wat later op de avond dineren. Zeker als het erg warm is, is het aangenaam om wat later op de avond te gaan eten.

Op het gebied van drinken kunt u natuurlijk alle soorten frisdrank krijgen, genieten van koel water of iets alcoholisch nuttigen. Wilt u de streek Andalucía proeven probeer dan eens sherry als u dat nog niet kent. Ook sherry wordt in veel soorten en kwaliteiten geschonken. Andalucía is een uitstekende plek om eens op een ontdekkingsreis te gaan op dat gebied.

Ambachten

---

Juwelen

Sinds de oudheid heeft Córdoba een belangrijke goudsmidstraditie, die teruggaat tot de Romeinse tijd. Tegenwoordig is de juwelensector in Córdoba nog steeds zeer belangrijk, met meer dan duizend bedrijven die 20% van de industriële sector van de provincie vertegenwoordigen. Het Parque de Joyero (juwelenpark) van Córdoba heeft 148 fabrieken en 202 winkels, waardoor het de grootste juwelenfabriek ter wereld is.

Leer

Córdoba is beroemd om zijn gelooid leer en voor alle soorten ambachten in leer, paardenzadels, schermen of klein meubilair, misschien wel het meest typische product van de Córdoban. Ook opmerkelijk is de guadamecíes, die door de Arabieren in de 8e eeuw werden meegebracht en waarvan de producties in ieder geval al sinds de 11e eeuw Europese faam geniet. Op dit moment zijn er weinig ambachtslieden die zich hieraan wijden, net als met de rest van de ambachtelijke producten.

Feesten

---

Semana Santa

(Pasen maart/april)

Het is een religieus en cultureel feest waarin gedurende een week, van Palmzondag tot Paaszondag, de broederschappen door de straten van Córdoba gaan om te herinneren aan een aantal van de scènes van de passie, de dood en de opstanding van Jezus of wat hetzelfde is om zijn laatste dagen te herdenken, vergezeld door Nazarenen en boetelingen. De broederschappen worden meestal begeleid door muziekkorpsen, maar er zijn ook broederschappen van stilte. Dit feest wordt gevierd in de maanden maart en april, Pasen is de zondag direct na de eerste volle maan na de lente-equinox, en moet worden berekend met behulp van de astronomische volle maan. Het kan dus al op 22 maart, maar ook pas op 25 april zijn.

Op dit moment heeft Córdoba in totaal 6 pro-broederschappen die aan de vooravond van de Heilige Week tussen Witte Donderdag (Jueves de Pasión, Jueves Santo) en Stille Zaterdag (Sábado de Pasión) een processie houden en 38 broederschappen die van Palmzondag (Domingo de Ramos) tot Paaszondag (Domingo de Resurrección, Pascua) naar de officiële rondgang rond de Moskee-Kathedraal van Córdoba gaan. Beginnend bij de Puerta del Puente gelegen in de Plaza del Triunfo en verder langs de calle Torrijos, calle Cardenal Herrero, Patio de los Naranjos, binnenin de kathedraal, Plaza de Santa Catalina en calle Magistral González Francés. De gebieden die het meest bezocht worden door de broederschappen zijn de calle San Fernando (of calle Feria), La Ribera en San Pedro. El Carnaval de Córdoba se consolida año tras año como una fiesta muy popular, que llega cada año a más gente.[cita requerida] Comienza con la tradicional Gala del Sultán y la Sultana, que tiene lugar en el Bulevar del Gran Capitán frente al Gran Teatro.​ Meses antes, las comparsas practican para el Concurso de Agrupaciones que tiene lugar en el Gran Teatro, donde llevarán a cabo una batalla de coplas o chirigotas en las que se burlan y ridiculizan en forma de crítica humorística de temas sociales de actualidad. Tras la Gran Final se da inicio a la fiesta en la calle con el pregón.

Carnaval

(veelal in februari)

Het carnaval van Cordoba wordt jaar na jaar geconsolideerd als een zeer populair festival, dat elk jaar meer en meer mensen bereikt. Het begint met het traditionele Gala del Sultán y la Sultana, dat plaatsvindt op de Bulevar del Gran Capitán voor het Gran Teatro. Maanden eerder wordt er door de groepen geoefend voor het Concurso de Agrupaciones (groepswedstijd), die plaatsvindt in het Gran Teatro, waar ze een strijd leveren in het zingen van coplas of chirigotas (vierregelige versjes of grappen), waarin ze de spot drijven en de boel belachelijk maken in de vorm van humoristische kritiek op actuele maatschappelijke kwesties. Na de grote finale begint het straatfeest met de proclamatie.

De meimaand van Córdoba

Mei is Cordoba’s grote maand. Tijdens deze maand worden de belangrijkste festiviteiten van Cordoba gevierd en waar het alom bekend om is. Begin mei wordt het Cruces de Mayo (mei-kruisen) gevierd, een festival waarbij de hoofdstraten en -pleinen van Cordoba worden versierd met kruizen van ongeveer drie meter hoog, versierd met bloemen, prachtige planten in bloempotten en een traditionele decoratie, normaal gesproken in het midden van elk kruis, die de karakters van het gebied weerspiegelt. Het bezichtigen van deze prachtige kruizen gaat meestal gepaard met een bar waar u kunt genieten van een drankje en het typische eten van het land.

Tijdens de tweede en derde week van mei wordt het Festival en de Volkswedstrijd van de Patio’s gevierd, waarbij de deelnemers hun patio’s op een vrije manier openen, zodat ze kunnen worden bezocht binnen het daarvoor vastgestelde schema. Ze zijn onderverdeeld in twee categorieën: oude architectuur en moderne architectuur. Tegelijkertijd wordt ook de Concurso de Rejas y Balcones (Wedstrijd van de Hekken en Balkons) gehouden. Vanwege de populariteit van de patio’s in Cordoba blijven ze ook open tijdens speciale seizoenen zoals Kerstmis en van april tot juni; tegelijkertijd zijn er patio’s waarbij het voor toeristen mogelijk is om kamers te huren.

Ook vanaf de tweede week wordt het feest van La Cata gevierd. Alle Cordoba-bodega’s ontmoeten elkaar in mei om ons hun beste wijnen aan te bieden. De wijnen van de oorsprongsbenaming Montilla-Moriles zijn de hoofdrolspelers van deze Cordovaanse viering. Fino, Amontillado, Oloroso, Cream, Pedro Ximénez, Blanco Joven en Blanco Ximénez zijn de verschillende variëteiten die bij de proeverij geproefd kunnen worden.

Eind mei (de laatste hele week van mei) wordt de Feria de Nuestra Señora de la Salud (De beurs van Onze Lieve Vrouw van de Gezondheid) gehouden, met als beste dagen vrijdag voor de verlichting, woensdag voor de kinderdag en het weekend.

Patios de Córdoba

Deze festiviteit gaat over een binnenpleinwedstrijd die in de tweede en derde week van mei wordt gehouden. Op deze manier versieren veel inwoners van Córdoba hun binnenplaatsen op een kleurrijke manier, zodat ze volgens de vastgestelde dienstregeling gratis kunnen worden bezocht. ’s Avonds kunt u zich vermaken op de avondkermis, geplaats in San Basilio.

De oorsprong vindt plaats in de oudheid, in beschavingen als die van de Babylonische, Egyptische, Griekse of Romeinse cultuur. De huizen van deze beschavingen werden verdeeld rond een centrale binnenplaats. Zo kwam zowel de taal en de cultuur en deze verspreiding, als de architectuur in het algemeen, naar het westen, zo ook naar Córdoba vanwaar zich de Cordovaanse binnenplaats uit Romeinse huizen ontwikkeld.

Dit feest dat ook op de lijst van Fiesta de Interés Turístico Nacional staat werd op 6 december 2012 door UNESCO uitgeroepen tot Patrimonio Cultural Inmaterial de la Humanidad (Inmaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid).

Dia del Corpus Christi

(Sacramentsdag)

<p”>Het feest van Corpus Christi wordt gevierd op zondag, 63 dagen na de opstanding van Christus. In de middag wordt er een processie met de 16e eeuwse monstrans, gesneden door Enrique de Arfe, als middelpunt. Langs de route rond de kathedraal worden ranke altaren geplaatst en wordt er rozemarijn op de grond gestrooid.

Feria de la Fuensanta

(De viering van Fuensanta)

De Feria de la Fuensanta, ook bekend als Velá de la Fuensanta, is een folkloristisch festival dat rond 8 september gevierd wordt ter ere van de Virgen de la Fuensanta (de Maagd van Fuensanta), de mede-patrones van de stad, in de omgeving van het Santuario de Nuestra Señora de la Fuensanta.

Op 7 september, aan de vooravond van het feest, wordt het beeld van Nuestra Señora de la Fuensanta (Onze Lieve Vrouwe van Fuensanta) uit de kathedraal van Córdoba (die daar wordt bewaard) naar het Santuario de la Virgen, in de buurt van de gelijknamige kathedraal gebracht.

Día de San Rafael

(De dag van St. Rafaël (aartsengel))

De dag van de Monstrans San Rafael Arcángel wordt op 24 oktober gevierd met een bezoek aan de Basílica del Juramento de San Rafael (Basiliek van de Beëdiging van San Rafael) en met parels in de nabijgelegen bergen.

San Rafael heeft soms een uitzonderlijke processie. De laatste twee uitzonderlijke processies van het beeld van de Aartsengel waren in 2012, ter gelegenheid van het Jaar van het Geloof. Op 20 oktober vertrok het vanaf de basiliek naar de kathedraal en vervolgens op 24 oktober, de dag van zijn feestdag, de andere kant op. En in juni 2019 ging het naar de kathedraal. Het beeld vertrok die dag vanuit de parochie van San Andrés, samen met de beelden van de Virgen de los Dolores Coronada en het Heilig Hart van Jezus van San Hipólito ter gelegenheid van het Jubileum van de Broederschap ter gelegenheid van het Jubileumjaar van het Heilig Hart van Jezus in Córdoba.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Andalucía
                  • Córdoba (prov.)