Málaga Provincie van de autonome gemeenschap Andalucía

Door de wereldwijde bekendheid van de Costa del Sol, en door de toeristische plaatsen als Málaga, Torremolinos, Marbella en Estepona, is dit een van de meest bezochte provincies van Andalucía, maar ook de toeristen die andere delen van Andalucía willen bezoeken, komen hier in deze provincie per vliegtuig aan. 

Málaga is een van de acht Spaanse provincies die deel uitmaken van de comunidad autónoma (autonome gemeenschap) van Andalucía. Het ligt in het zuiden van het Iberisch schiereiland, aan de Middellandse Zee, tussen de provincies Granada in het oosten en Cádiz in het westen. In het noorden grenst het aan de provincies Córdoba en Sevilla. De hoofdstad is de stad Málaga. De provincie is beroemd dankzij haar kustlijn, die wereldwijd bekendstaat als de Costa del Sol, die het voorrecht geniet om de derde grootste te zijn op het gebied van toerisme op het Iberisch schiereiland. 

Het heeft een oppervlakte van 7308 km², verdeeld over 103 muncipios (gemeenten), 9 comarcas (regio’s) en 11 gerechtelijke arrondissementen. Het aantal inwoners bedraagt meer dan een 1,66 miljoen, volgens de volkstelling van 2019, en is daarmee de tweede provincie van Andalucía en de zesde van Spanje qua aantal inwoners.

Het door de provincie Málaga bewoonde gebied is sinds de oudheid bewoond, zoals blijkt uit de groep dolmens in Antequera, de grotschilderingen in de Cueva de Nerja (grot van Nerja), de eerste bekende van de mensheid die meer dan 40.000 jaar oud zijn, die in de Cueva de la Pileta in Benaoján en de Cueva del Tesoro in Rincón de la Victoria. De provincie werd gedomineerd door de eerste mediterrane kolonisten, de Feniciërs in Malaka en de Grieken in Toscanos en Mainake, en was een economisch en commercieel centrum voor de Carthagers, Romeinen en Byzantijnen, en had historische voorgangers zoals het oude islamitische Taifa-koninkrijk van Malaga in de 11e eeuw, dat in zijn huidige configuratie werd gevormd na de administratieve verdeling van 1833, overeenkomstig de gebieden die op dat moment werden toegewezen aan de oude koninkrijken van Granada en Sevilla.

Toponymie en symbolen

---

Zoals gebruikelijk in vele provincies van Spanje, heeft ook deze provincie haar naam ontleend aan zijn hoofdstad, de stad Málaga. Het is een aanduiding die zijn oorsprong vindt bij de oude Feniciërs die er de stad Malaka stichtte. De inwoners van deze provincie worden, malagueños of malacitanos genoemd. Het wapen en de vlag van de provincie Malaga zijn de officiële symbolen ervan.

Het wapen

Het wapenschild is verdeeld in twee kwartieren.

• • • • De rechterkant (een schild wordt altijd gelezen vanuit de positie van de man die er achter staat) bestaat uit elementen van het wapen van de stad Málaga: binnen het keel (rode) veld, een rots met daarboven een stad vergezeld door een haven in het onderste deel, op de golven van de zee zilver en azuur (dit is het wapen van de stad Málaga, dat door de katholieke vorsten (los Reyes Católicos) bij Koninklijk Besluit van 30 augustus 1494 in Segovia is gegeven), en boven de stad, de beschermheiligen Ciriaco en Paula.
      • De linkerzijde is tijdens de Tweede Republiek opgenomen in het provinciaal wapen en bestaat uit een goudveld met zes banden van keel. De strepen (van goud en keel) vertegenwoordigen de twaalf gerechtelijke arrondissementen van de provincie, de stad Málaga niet meegerekend.
      • De gespleten schildzoom is sinopel (groen) en purper, afwisselend geladen met vier balken van vijf pijlen en een juk allemaal in het metaal goud.
      • Het timbre van het wapenfiguur bestaat uit een de oude Spaanse koningskroon met de fleurons die afwijken van de gebruikelijke. Het wapen staat op perkament en het geheel is omgeven door een zilver lint met het motto “La primera en el peligro de la Libertad, la muy Noble, muy Leal, muy Hospitalaria, muy Benéfica y siempre Denodada Ciudad de Málaga” geschreven in letters van de kleur sabel.

De geschiedenis van het schild

Er is geen documentatie over het wapen van de provincie Málaga van vóór 1922, aangezien een groot deel van de collectie van het Provinciaal Archief werd vernietigd bij een brand die zich in de vroege uren van 25 en 26 april van dat jaar voordeed. Ook de zoektocht in het Nationaal Historisch Archief door een groep deskundigen onderzoekers was niet succesvol.

De Vlag

De provinciale vlag hangt in de officiële gebouwen van de Diputación Provincial de Málaga naast de vlag van Spanje en Andalucía en dateert van januari 1978.

Het ontwerp is gebaseerd op de vlag van de maritieme provincie Malaga. De vorm en de kleuren zijn wit met het schild in het midden en een hemelsblauwe rand rond de rand (een vijfde van de breedte van de vlag).

Het logo van het Provinciebestuur

Sinds 2004 bestaat het logo van de Diputación de Málaga uit een hoofdletter M en een golf, beide in het blauw, over de slogan “málaga.es diputación”.

Fysieke geografie

---

Het reliëf is duidelijk bergachtig, met maximale hoogtes van ongeveer 2000 m boven de zeespiegel op de toppen van La Maroma (2066 m boven de zeespiegel) en El Torrecilla (1919 m boven de zeespiegel). Ongeveer een derde van het grondgebied ligt tussen 0 en 400 m boven de zeespiegel. Een ander derde ligt tussen 400 en 800 m boven de zeespiegel, en het laatste derde ligt tussen 800 en 2000 m boven de zeespiegel.

Reliëf

De gehele provincie Malaga is opgenomen in het Sistemas Béticos (Betische cordillera). De cordillera Penibética (Penibetaanse gebergte) doorkruist de provincie in oost-westelijke richting en daalt af naar de zee, waar het op sommige punten in kliffen vervalt. Ten noorden van de Penibética vinden we de Surco Intrabético, dat in deze provincie de Depresión de Ronda en de Hoya de Antequera vormt, en ten noorden daarvan de zuidelijke uitlopers markeert van de cordillera Subbética de noordelijke grens van de provincie.

In het westen is de Serrania de Ronda en in het oosten zijn het de grootste reliëfs van de Almijara, Tejeda en Alhama bergen. In het zuiden, parallel aan de Serrania de Ronda, ligt de Sierra Bermeja.

De cordillera Penibética loopt parallel aan de kustlijn en vormt een barrière tussen de kust en het binnenland, die bestaat uit een groep bergketens aan de kust die vaak meer dan 1000 meter boven de zeespiegel liggen. Van oost naar west vormen de Sierras van Tejeda en Almijara de bergachtige omgeving van de oostelijke kust, waar ook de Montes de Málaga zijn ingevoegd. De Sierra de Mijas, de Sierra Alpujata en de Sierra Blanca vormen het begin van het westelijke kustgebergte, terwijl de Sierra Bermeja en de kleine uitbreiding ervan in de Sierra Crestellina dit berglandschap afsluiten.

In de smalle strook tussen de bergen en de zee is er een grote verscheidenheid aan landschappen: stranden, kliffen, monden, baaien en duinen. De kustlijn heeft een licht ingesneden profiel. Zandgebieden bezetten het grootste deel van de Costa del Sol, met uitzondering van enkele rotsachtige delen in Manilva, Mijas, Torremolinos, Benalmádena, Rincón de la Victoria en de kliffen van Maro, in de gemeente Nerja.

In het kustgebied vallen de baaien van Málaga en Estepona, gescheiden door Punta de Calaburras, op. De opkomende landen strekken zich onder de zee uit op een smal en ondiep continentaal platform dat een gemiddelde breedte van ongeveer 5 km en een maximale diepte van 150-200 m bereikt.

Hydrografie

De provincie Malaga behoort, samen met een deel van de provincies Cádiz, Granada en Almeria, tot het Andalusische mediterrane bekken. De belangrijkste rivier is de Guadalhorce, die van noord naar zuid door de provincie stroomt en water verzamelt van bijna de helft van het grondgebied, en die in de zomer veel droge stukken vertoont als gevolg van overmatig watergebruik. In het westen vallen de Guadiaro rivier en zijn zijrivier, de Genal, op door de hoge regenval. Samen met deze rivieren zijn andere kleine rivieren in de westelijke helft van de provincie, de Verde, Guadalmansa, Guadalmina, El Burgo (Sierra de las Nieves), Guadaiza en Fuengirola, de enige die het hele jaar door water vervoeren. In het oostelijke deel vallen de rivieren Guadalmedina en Vélez op, die in de zomermaanden opdrogen.

De lagune van Fuente de Piedra, beroemd om de flamingo’s die er wonen, is de grootste van de provincie.

De 14 belangrijkste rivieren van de provincie Málaga

Naam	Lengte	Bron	Uitmondend
Río Guadalhorce	154 km	Puerto de los Alazores	Middellandse Zee (Málaga)
Río Guadiaro	80 km	Serranía de Ronda	Middellandse Zee (San Roque)
Rio Vélez	68,5 km	Sierra de Tejeda	Middellandse Zee (Vélez-Málaga)
Río Guadalmedina	51,5 km	Sierra de Camarolos	Middellandse Zee (Málaga)
Río Campanillas	45 km	Sierra de las Cabras	Middellandse Zee (Río Guadalhorce)
Río Guadalteba	45 km	Sierra de los Merinos	(Stuwmeer van Guadalteba)
Río Verde	35,5 km	Sierra de las Nieves	Middellandse Zee (Málaga)
Río Hoz garganta	35 km	La Sauceda	(Río Guadiaro)
Río Guadalmina	28 km	Sierra Bermeja	Middellandse Zee (Marbella)
Río Guadalmansa	24 km	Serranía de Ronda	Middellandse Zee (Estepona)
Río Guadaiza	22 km	Sierra Palmitera	Middellandse Zee (Marbella)
Río Fuengirola	20 km	Las Posadas	Middellandse Zee (Fuengirola)
Río Chíllar	17 km	Sierra de la Almijar	Middellandse Zee (Nerja)
Río del Padrón	12 km	Los Reales de Sierra Bermeja	Middellandse Zee (Estepona)

Klimaat

Het overheersende klimaat is een warm mediterraan klimaat met lange, droge, hete zomers en korte, milde winters. Het reliëf en de geografische situatie geven aanleiding tot verschillen tussen de diverse gebieden. In het algemeen hebben de oostelijke kustgebieden een overwegend subtropisch mediterraan klimaat en heeft het westelijke uiteinde een oceanisch mediterraan klimaat met meer overvloedige regenval. In het noorden, het continentale mediterrane klimaat met koudere winters.

De gemiddelde jaartemperatuur varieert van 12,5 °C tot 19 °C.

Geschiedenis

---

Het grondgebied dat de provincie Málaga beslaat, werd al sinds de oudheid bewoond, zoals blijkt uit het stel dolmens van Antequera, de grotschilderingen van de grot van Nerja, waarvan beweerd wordt dat het de eerste kunst uitingen van de mensheid zijn, meer dan 40.000 jaar oud. Ook vinden we rotstekeningen in de Cueva de Pileta (Cueva = grot) in Benaoján en de Cueva del Tesoro in Rincón de la Victoria. Aan het begin van het 1ste millennium v. Chr. vind de eerste kolonisatie in zuiden van het Iberisch schiereiland plaats, en na verloop van tijd vestigen de Feniciërs zich in Malaka en de Grieken in Toscanos en Mainake. Daarna werd de provincie het economisch en commercieel centrum voor de Carthagers, Romeinen en Byzantijnen, en kreeg het historische achtergronden zoals het oude islamitische koninkrijk van de Taifa van Málaga van de 11e eeuw, gevormd in zijn huidige configuratie na de administratieve verdeling van 1833, in overeenstemming met de gebieden die op dat historische moment waren toegewezen aan de oude koninkrijken van Granada en Sevilla.

Het grondgebied dat de provincie Málaga beslaat, werd al sinds de oudheid bewoond, zoals blijkt uit het stel dolmens van Antequera, de grotschilderingen van de grot van Nerja, waarvan beweerd wordt dat het de eerste kunst uitingen van de mensheid zijn, meer dan 40.000 jaar oud. Ook vinden we rotstekeningen in de Cueva de Pileta (Cueva = grot) in Benaoján en de Cueva del Tesoro in Rincón de la Victoria. Aan het begin van het 1ste millennium v. Chr. vind de eerste kolonisatie in zuiden van het Iberisch schiereiland plaats, en na verloop van tijd vestigen de Feniciërs zich in Malaka en de Grieken in Toscanos en Mainake. Daarna werd de provincie het economisch en commercieel centrum voor de Carthagers, Romeinen en Byzantijnen, en kreeg het historische achtergronden zoals het oude islamitische koninkrijk van de Taifa van Málaga van de 11e eeuw, gevormd in zijn huidige configuratie na de administratieve verdeling van 1833, in overeenstemming met de gebieden die op dat historische moment waren toegewezen aan de oude koninkrijken van Granada en Sevilla.

In 1801 werd de maritieme provincie Málaga opgericht, onafhankelijk van Granada, en in 1809, met de verdeling van Spanje in departementen, werd het departement El Salado opgericht, met als hoofdstad Málaga, afhankelijk van de provincie Granada. Op 8 september 1820 keurde de Cortes liberales (Liberale Rechtbank)  een resolutie goed die een Koninklijk Besluit van 25 september bevestigde, dat de provincie Málaga, van 2de klasse, scheidde van die van Granada.

Het Koninklijk Besluit van 30 november 1833 bevestigde de reeds bestaande provincie Málaga, die gevormd werd door het verenigen van steden in het Koninkrijk Granada en het Koninkrijk Sevilla. Tot het Koninkrijk Sevilla behoorden: Teba, Cañete la Real, Archidona, Estepona, Hardales en Sierra de las Yeguas. Tot het Koninkrijk Granada behoorden alle andere steden: Málaga, Ronda, Antequera, Fuente Piedra, Marbella, Torre del Mar, Vélez-Málaga, Comares, Coín, Alora, Alhaurin, Cártama, Casarabonela, Casa Bermeja, Almoxia, Alhaurinejo of Alhaurin el Chico, Colmenar, Río Gordo, Torrox, Nerja, Frigiliana en Monda.

Sinds de verovering in 1497 was Melilla voor administratieve en juridische doeleinden afhankelijk van Málaga en werd het verbonden door een permanente maritieme verbinding. In 1995 werd de stad Melilla gescheiden van de provincie Málaga en kreeg het de status van autonome stad.

Demografie

---

Momenteel bestaat de provincie uit de gemeenten die hieronder te zien zijn. (dit zijn gegevens van 2019 en u ziet dat de volgorde niet meer klopt).

De 20 grootste gemeenten van de provincie Málaga

Málaga	Plaatsnaam	inw.		Plaatsnaam	inw.	Vélez-Málaga
	Málaga Marbella Mijas Vélez-Málaga Fuengirola Estepona Benalmádena Torremolinos Rincón de la Victoria Alhaurín de la Torre	577.405 147.958 86.744 82.967 82.585 71.925 70.204 68.056 49.790 41.868		Antequera Ronda Cártama Alhaurín en Grande Coín Nerja Torrox Manilva Álora Pizarra	41.348 33.624 27.436 26.095 23.375 21.018 18.937 16.849 13.336 9.572
Marbella						Fuengirola
Mijas						Estepona
bron: INE 2021

De provincie Malaga heeft in 2019 een bevolking van 1.661.785 inwoners en is daarmee de op één na meest bevolkte provincie van Andalucia en de zesde van Spanje. De demografie van Málaga heeft de afgelopen decennia een sterke groei doorgemaakt in vergelijking met zowel het regionale als het nationale gemiddelde.

De bevolking is vooral geconcentreerd in het grootstedelijk gebied van Málaga en langs de kuststrook. In het binnenland vallen de gemeenten Antequera, Ronda en Alhaurín de la Torre met meer dan 37.000 inwoners op. De bevolkingsdichtheid overtreft zowel het Andalusische als het Spaanse gemiddelde en bedraagt 227,67 inwoners/km².

Malaga is een provincie met een duidelijke kosmopolitische roeping en heeft een percentage van bijna 20% van de buitenlandse bevolking, die voornamelijk bestaat uit burgers van de Europese Unie. Onder hen valt de Britse gemeenschap op met ongeveer 73.000 inwoners. Wat de Comunidad Autónoma de Andalucía betreft, concentreert de provincie Malaga meer dan 50% van de buitenlandse burgers uit landen als het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Italië, Finland of Argentinië, en 46% van de totale Europese burgers die in Andalusië verblijven.

Flora en Fauna

De meest voorkomende plantensoorten in de provincie Málaga zijn de mediterrane soorten. Het landschap wordt gedomineerd door struiken die geleidelijk aan de oorspronkelijke bossen hebben vervangen, hoewel er nog steeds goed bewaarde dennenbossen of bossen met Spaanse zilversparren, steeneiken en kurkeiken zijn. Er zijn meer dan 80 endemische soorten in de provincie, met de gebieden van de Serranía de Ronda en de westelijke kustheuvels aan de ene kant en de heuvels van Arco Calizo Central en Tejeda en Almijara tot aan de kliffen van Maro-Cerro Gordo aan de andere kant. In 2002 werd duidelijk dat Malaga de provincie is met de meest bedreigde soorten op het vasteland van Spanje en de Balearen. Wat de fauna betreft: volgens een studie uit 2004 bestaat de fauna van gewervelde dieren in de provincie Malaga uit negen soorten vis, elf amfibieën, 21 reptielen, 302 vogels en 53 zoogdieren, die ongelijk verdeeld zijn in de verschillende habitats van de provincie die hieronder worden genoemd.

Berggebieden

De bergen en steile hellingen tussen 600 en 2000 m boven de zeespiegel beslaan iets meer dan 32% van het grondgebied van de provincie en brengen het grootste deel van het beschermde gebied samen in de natuurparken van Los Alcornocales, Sierra de Grazalema, Montes de Málaga, Sierra de las Nieves en Sierras de Tejeda, Almijara y Alhama, evenals de natuurgebieden van Desfiladero de los Gaitanes, Los Reales de Sierra Bermeja, Sierra Crestellina en El Torcal de Antequera.

Hier vind je de Algerijnse zandloper, de Parelhagedis, de Hagedisslang, de Trapslang en de Wipneusadder onder de reptielensoorten. Onder de vogelsoorten vallen de Blauwe Rotslijster, de Grijze Gors, de Zwarte Tapuit, de Raaf, de Kauw en de Alpenkraai in de orde van de zangvogels op. Bij de aanwezige gierzwaluwachtigen zien we onder andere de Gierzwaluw en de Alpengierzwaluw. De aanwezige roofvogels zijn de Oehoe, de Uil, de Steenarend, de Havikarend, de Vale Gier, de Aasgier de Slechtvalk en de Torenvalk. Onder de zoogdieren zijn de Spaanse Steenbok en kleine en middelgrote carnivoren zoals de Vos (Vulpini), de enige overlevende Pardellynx in de provincie, de Das, de Genetkat en de Egyptische Ichneumon (Mangoest).

Bossen

De bosgebieden komen overeen met het mediterrane bos, met een overwicht aan kurkeiken in het westen van de provincie, Spaanse sparrenbossen in de Sierra de las Nieves, dennenbossen in de bergen van Almijara en Bermeja, eikenbossen in de Sierra de Líbar en kastanjebossen in het Genal.

Dit leefgebied biedt onderdak aan de hagedisslang, de trapslang, de ringslang, de vuursalamander en de marmersalamander onder de reptielen en amfibieën. Tot de Ornitho-fauna soorten behoren duifachtige zoals de houtduif en de zomertortel, spechten zoals de groene specht en de grote bonte specht, en zangvogels zoals de boomkruiper, de koolmees, de zwarte mees, de loxia en de gekraagde roodstaart. Er zijn ook overdag roofvogels zoals de havik, sperwer, slangenarend, dwergarend en buizerd, maar ook uilenzoals de bosuil, ransuil en steenuil, en kraaienzoals de vlaamse gaai en de blauwe ekster. Van de zoogdieren vallen de herten, reeën en wilde zwijnen op, evenals andere kleinere zoals de eekhoorn (Sciurus aureogaster) de wezel, de steenmarter, de bunzing, de das, de wilde kat, de Egyptische ichneumon (mangoest), de genetkat en de vos.

Struikgewas

Het struikgewas in de provincie is het resultaat van menselijke activiteiten in de bossen. wat hierin veel voorkomt zijn de mastiekboom, aardbeiboom, Cistus ladanifer, struikhei, rozemarijn, majuelo (een druivensoort) en struiken zoals hulsteik, bezaaid met volwassen steeneiken. De herpetofauna (de reptielen en de amfibieën) lijkt sterk op die in de bosrijke gebieden, met de kameleon in het gebied van La Axarquía. Er is een grote verscheidenheid aan vogels: de kleine zwartkop, de provençaalse grasmus, het winterkoninkje, de roodborsttapuit, de tapuit, de blonde tapuit, de kuifleeuwerik, de thekla’s leeuwerik, de nachtegaal, de bijeneter en de rode patrijs. Onder de zoogdieren zijn er, naast de soorten die in de bosgebieden aanwezig zijn, de Iberische haas, het konijn en de vleermuizen, die de meest talrijke zoogdieren in de provincie zijn.

De wetlands

De vochtige habitats van de provincie kunnen natuurlijk zijn, dat wil zeggen, lagunes en rivierbeddingen, of de kunstmatige moerassen. Deze belangrijke vochtige ecosystemen concentreren zich in de Hoya van Antequera, waar de natuurreservaten van de Laguna de Fuente de Piedra, de Laguna de la Ratosa, de Lagunas de Archidona en de Lagunas de Campillos zich bevinden. De meest voorkomende bomen die langs de oevers van de rivier groeien zijn de populier, wilg, es, olm en ojaranzo uit het gebied van Cortes de la Frontera en de els van de rivier de Genal.

Ook hier zijn reptielen en amfibieën te vinden, zoals de ribbensalamander, de marmersalamander, de Zuid-Spaanse schijftongkikker, de Iberische meerkikker, de Moorse beekscildpad, de adderringslang en de ringslang. Opnieuw zijn de vogels de meest talrijke soorten, vertegenwoordigd door anseriformes (eendvogels) zoals de wilde eend, de krooneend, de wintertaling en de witkopeend, die samen leven met andere soorten van verschillende orde, zoals de dodaars, de fuut, de meerkoet, de waterhoen, de blauwe reiger en de koereiger, de ooievaar, de recurvirostra de himantopus de zwarte ibis, de (gewone) flamingo, die zijn grootste broedkolonie in Spanje heeft in de lagune van Fuente de Piedra, de kraanvogel, de zwarte ooievaar en de kleine karekiet, de oriolus, de waterspreeuw, de ijsvogel en de bruine kiekendief, meer verbonden met de perifere vegetatie.

Van de zoogdieren die er rondlopen beschrijven we de vos, de otter, knaagdieren zoals de eikelmuis en de West-Europese woelrat, insecteneters zoals de egel, de trekegel en de spitsmuis, en de hierboven genoemde mustélids. De inheemse visfauna omvat de Luciobarbus sclateri, de Pseudochondrostoma polylepis, de cachuelo (Leuciscus cephalus pyrenaicus), de Cobitis paludica en de Salaria fluviatilis. Dit zijn echter bedreigde soorten door de introductie van uitheemse soorten. Het enige inheemse schaaldier wordt ook genoemd: de rivierkreeft, die ernstig bedreigd wordt door de rode rivierkreeft.

Het strand

De nabijheid van de Atlantische Oceaan bevordert de diversiteit van de fauna aan de Middellandse Zeekust van Malaga. Opgemerkt moet worden dat bijna de hele kust sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw grote veranderingen heeft ondergaan, waarbij een groot deel van de landschappelijke en natuurlijke aanblik verdwenen is . De mariene fauna is verdeeld over de zandige habitat die 80% van het kust vertegenwoordigt, waar de prairies van mariene zaadplanten zoals de Posidonia oceanica en de groot zeegras zich ontwikkelen, die tegenwoordig zeer schaars zijn. Deze prairies bieden onderdak aan weekdieren, schaaldieren en radiatas van diverse soorten en vissen zoals tong, de gestreepte poon, de mul, de zandsteenbaars, maar ook zeespinnen, zeepaardjes, hondshaaien, de zeebrasems, zoals de Pagrus pagrus, de Mugil en de glasgrondel. De jaarlijkse zandwinning voor de kunstmatige regeneratie van de stranden heeft een grote impact op deze fauna. De rotsachtige omgeving is nog rijker aan biodiversiteit. Ook deze bevat een groot aantal verschillende weekdieren, schaaldieren en radiatas zoals de La Vieja (die volgens de Nederlandse wikipedia onder het geslacht van de Paraneetroplus valt), de Gobio, de puistige schorpioenvis, de kongeraal, de murene, de rode kardinaalbaars, de regenbooglipvis, de Diplodus sargus, de goudbrasem en de tandbaars.

Op zee vind je onder andere ansjovis, sardine, tonijn, makreel, horsmakreel zwaardvis, heek en maanvis, maar ook grote reptielen zoals de soepschildpad en de onechte karetschildpad en de karetschildpad, en walvisachtige zoals de Delphinus (dolfijn), de gestreepte dolfijn, de tuimelaar, de grienden, de gramper en de dwergvinvis. De kustavifauna omvat soorten stormvogelachtige, noordelijke stormvogeltjes, sterns, aalscholvers, jagers, meeuwen, albatrossen, plevieren, snippers, tringa’s, steenlopers, scholeksters, enz.

– Paraje Natural Los acantilados de Maro
– Paraje Natural Desembocadura del Guadalhorce
– Dunas de Artola

Agrarische gebieden

De overheersende landbouwgebieden zijn olijfgaarden, amandelboomgaarden, citrusboomgaarden en akkerbouwgewassen, die vooral te vinden zijn in de drassige lagere delen en de Ronda depressie of in de reliëfs van de heuvels. Deze habitats ondersteunen een herpetofauna met soorten als de parelhagedis, Spaanse muurhagedis, muurgekko Spaanse parelskink, trapslang, gewone pad en Iberische meerkikker. Tot de vogelfauna behoren de koolmees, de pimpelmees, de merel, de vink, de putter, de kneu, de groenling, de boerenzwaluw, de rode patrijs, de kwartel, de kleine trap, de grauwe kiekendief, de torenvalk, de kerkuil, de velduil en de steenuil. De zoogdieren die zich hebben aangepast aan dit leefgebied zijn de vos (Vulpini), de wezel, de <genetkat, de egel, de bosmuis, de zwarte rat, de Iberische blinde mol, het everzwijn, het konijn en de Iberische haas.

Stedelijke gebieden

Stedelijke ecosystemen hebben logischerwijs minder biodiversiteit en worden gekenmerkt door de effecten van de integratie van vreemde soorten en overmatige verstedelijking. Binnen de stad Málaga vallen de bergen van Gibralfaro en Victoria op, meestal bedekt met Aleppodennen. De stroom van de Arroyo Toquero werd de afgelopen decennia in z’n geheel omgetoverd, (ik gebruik dit woord omdat ik denk dat je een rivier, hoe klein ook, niet zomaar kan laten verdwijnen, en ik denk ook dat veel van de overstromingen van de afgelopen jaren aan dit soort aangelegenheden is te danken) om plaats te maken voor een woonwijk. Onlangs is het bovenste deel van de beek, waar zich nog populaties rugstreeppadden, schijftongkikkers, kameleons en bijeneters bevonden, volledig geëlimineerd en omgevormd tot een betonnen afwateringssysteem. Alle gebieden tussen de stad en de omliggende snelweg ondergaan hetzelfde lot, ondanks hun potentieel voor milieu-educatie en verfraaiing van de stad, die veel bezocht wordt door toeristen. Op dit moment stapelen alle gebieden rondom de stad puin, afval en illegale constructies zich op en hebben ze ook te lijden onder de wildgroei van paden die door fietsers en motorrijders zijn aangelegd, met de daaruit voortvloeiende vernietiging van de vegetatie en de bodemerosie. Dit kan worden uitgebreid naar andere grote steden in de provincie, met name aan de kust, waar de vernietiging van natuurlijke habitats constant is (monding van de rivier de Velez, Marbella-duinen, struikgewassen aan de kust, etc.). Toch is het mogelijk om reptielen en amfibieën te observeren, zoals de kameleon, die al zeer zeldzaam is, de muurgekko, de Spaanse muurhagedis, de Iberische meerkikker en de gewone pad. Talrijker zijn de vogelsoorten, waaronder de geelpootmeeuw, de kleine mantelmeeuw en de kokmeeuw, die in de stedelijke kustgebieden voorkomen. De gierzwaluw, de vale gierzwaluw, de boerenzwaluw<, het huiszwaluw, de torenvalk, de kleine torenvalk en de slechtvalk nestelen bovenop gebouwen, terwijl het roodborstje, de merel, de huismus, de otus (dwergooruilen) en de uilen de voorkeur geven aan tuingebieden. Spreeuwen en Turkse tortels komen veel voor, evenals uitheemse soorten zoals de monniksparkiet. De vos en de egel zijn zoogdieren die in de stedelijke periferie aanwezig zijn, net als de zwarte rat, die in elk stedelijk gebied aanwezig is.

– Dehesa del Mercadillo
– Pinar del Hacho
– Sierra de Gracia

Natuurmonumenten

– El Tornillo del Torcal
– Pinsapo de las Escaleretas
– Falla de la Sierra del Camorro
– Cañón de Las Buitreras

Bedreigingen voor fauna en flora

De twee belangrijkste bedreigingen voor de fauna en flora van Málaga zijn: ten eerste de vernietiging van habitats en ten tweede de verspreiding van geïntroduceerde soorten. Hoewel sommige gebieden van de provincie enige vorm van bescherming genieten, blijven andere gebieden, onverklaarbaar, zonder enige effectieve bescherming. Een duidelijk voorbeeld is de Sierra de Mijas, waar het ondanks zijn botanische endemen en belangrijke fauna aan wettelijke bescherming ontbreekt. In de afgelopen decennia is de vernietiging van habitats enorm toegenomen, vooral door de verstedelijking van uitgestrekte gebieden voor tweede woningen en de aanleg van talrijke communicatieroutes. Dit alles heeft geleid tot de vernietiging of overexploitatie van watervoerende lagen (Abdalajís), de vernietiging van rivierbeddingen (Guadalhorce), het kappen van bomen (steeneikenbossen in de Serranía de Ronda), de correctie van berghellingen, erosie, watervervuiling, het plaatselijk uitsterven van soorten (zoals de kameleon), enz.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp: