Teruel Provincie van de autonome gemeenschap Aragón

Teruel is een provincie van de Spaanse comunidad autónoma Aragón, met als hoofdstad de gelijknamige stad Teruel. De provincie ligt voornamelijk in het zuidelijke deel van het Iberisch systeem, hoewel een deel van de provincie meer in het noordoostelijke deel, genaamd Bajo Aragón ligt en tot de vallei van de Ebro behoort. De oppervlakte bedraagt 14.809 km² en het aantal inwoners in 2019 stond op 133.344 waarvan een kwart in de hoofdstad woont. In de afgelopen jaren is het aantal inwoners van Teruel sterk afgenomen, in 2010 woonde er nog 145.277 mensen in de provincie. De bevolkingsdichtheid in 2019 kwam uit op 9,01 inwoners/km², dat is zelf voor Spanje erg laag. Het omvat momenteel 236 gemeenten, waarvan de meeste dunbevolkt zijn. De belangrijkste gemeenten, naast de hoofdstad, zijn Alcañiz, Andorra, Calamocha, Calanda en Utrillas.

Wat u het meest interesseert:

• • • • • • • Geografie
            • Geologie
            • Territoriale organisatie
            • Demografie
            • Toerisme

Geografie

---

Locatie

De provincie Teruel ligt in het oostelijke deel van het Iberisch schiereiland, in de autonome gemeenschap Aragón. Het grenst in het noorden aan de provincie Zaragoza, eraan verbonden door het Iberische systeem en de vallei van de Ebro. In het westen liggen de Montes Universales en de Sierra Menera (Iberisch systeem), die fungeren als grens met Castilla-La Mancha (provincies Cuenca en Guadalajara). In het zuiden en oosten grenst het aan de Valenciaanse gemeenschap (respectievelijk de provincies Valencia en Castellón), waardoor het Iberische systeem zich uitstrekt tot de Middellandse Zee. In het noordoosten grenst het aan Cataluña en de provincie Tarragona , waar de havens van Beceite dienen als een verbinding tussen het Iberische systeem en het Catalaanse kustgebergte.

Noord-westen: Provincie Zaragoza en de Guadalajara	Noord: ProvincieZaragoza	Noord-oosten: Provincie Zaragoza en de Tarragona
West: Provincie Guadalajara		Oost: Provincie Castellón
Zuid-westen: Provincie Cuenca	Zuid: Provincie Cuenca	Zuid-oosten: Provincie Castellón

Reliëf

Het reliëf van Teruel wordt in hoge mate bepaald door het Iberische systeem. De belangrijkste ruggengraat van de provincie is de inter-Iberische depressie, die de valleien van de Jiloca topografisch verbindt met die van de Guadalaviar, de ruimte waarin de de hoofdstad van de provincie ligt. Buiten deze as en de valleien van de rivieren Guadalope en Martín is het gebied erg bergachtig. In het uiterste zuidwesten rijst het Albarracín-massief (Sierra de Albarracín) op, dat zijn hoogste punt bereikt op de Caimodorro-piek op 1921 m hoog. In het zuidoosten ligt de Sierra de Gúdar, waarvan de hoogste punt wordt vertegenwoordigd door de top van de Peñarroya (2024 m). In het uiterste zuiden van de provincie bereikt de Sierra de Javalambre een hoogte van 2020 m.

Het grondgebied van de provincie strekt zich langs de noordoostelijke grens uit van de Meseta tot de depressie van de Ebro, inclusief een smalle strook heuvels oftewel de Tierra Baja en een reeks ruige bergketens (Cucalón, San Just, Palomera, Peñarroya en Mosqueruela) die ze isoleren van de hoge valleien van de rivier de Turia, Alfambra en Mijares. De uitlopers van de geul van Calatayud-Daroca naar Teruel verdelen de centrale bergketens die tot het Iberische systeem behoren in twee sectoren: in het zuidwesten het Albarracín-massief (sierra de Albarracín) en in het oosten het complexe Sierra de San Just. Beginnend vanuit de stad Teruel splitst de geul zich in twee takken: de een gaat in zuidelijke richting en doorkruist door de rivier de Turia, en de andere in zuidoostelijke richting, die de bovenloop van de Mijares volgt. Ten noorden van deze laatste vinden we de Sierra de Gúdar, dat zich uitstrekt van de provincie Castellón tot het massief van Maestrazgo. Omhuld door beide takken en op de grens met de provincie Valencia, ontstaat de Sierra de Javalambre.

De fundamentele reliëfeenheden op het grondgebied van de provincie Teruel zijn de Sierra de Albarracín, de Sierra de Gúdar en Javalambre, de vallei van de bovenloop van de Jiloca, de depressie van Teruel en het dal van de benedenloop van de Aragón.

Sierra de Albarracín

Gelegen in de zuidwestelijke hoek van de provincie, heeft het een duidelijke geologische verbinding met het Iberisch plateau, dat onmerkbaar verbonden is met de Sierra de Guadalajara. Het bestaat uit verschillende, van elkaar gescheiden, bergketens, waarin de Palaeozoïsche materialen die door de alpiene plooiing zijn gebroken en verschillend zijn geërodeerd, domineren, met het uiterlijk van kwartsietkammen, samen met erosieve valleien die uit het minder resistente leisteen zijn gegraveerd.

De meest opvallende bergen zijn Carbonera, Collado de la Plata en de Tremedal. De hoogste is de Caimodorro, met 1921 m. Ten noordoosten van hen ligt de Sierra de Almohaja en de Sierra Menera, met vergelijkbare kenmerken, hoewel ze geen deel uitmaken van dezelfde eenheid.

Overal waar de Palaeozoïsche materialen werden bedekt met sedimentaire materialen, zijn erosievlakken ontstaan op basis van rechte plooien met brede tuimelpunten en een gering aantal hoogvlaktes, zoals de Muela de San Juan. In het gebied van Pozondón, Peracense, Almohaja, enz. verschijnt een erosievlak dat anticlines, synclines en breuken op hetzelfde vlak heeft geëgaliseerd, wat resulteert in uitgestrekte vlaktes.

Het massief van Javalambre

Het ligt in de zuidoostelijke hoek van de provincie en bestaat uit het gelijknamige gebergte en dat van Camarena. Het hele Javalambre gebergte is een totaal domein van sedimentaties uit het Mesozoïcum en het Tertiair. De heidevelden op 1200-1300 meter zijn verjongd als gevolg van de erosie die de rivier heeft veroorzaakt. De meest opvallende hoogte is de piek van Javalambre met 2020 meter.

Het massief  van Gúdar-Maestrazgo

Gelegen in het uiterste zuidoosten van de provincie, wordt het gescheiden van Javalambre-massief door de Mijares-depressie. Laat het een lithologie en (geo-)morfologie zien die vergelijkbaar is met die van het Javalambre-massief. Het oppervlak van erosie bevindt zich over het algemeen boven de 1200 m, het netwerk van de rivieren is erin ingebed, waardoor het reliëf is verjongd. Een goed voorbeeld hiervan is te vinden in de hoogvlakte van Monchén (Muela de Monchén) ten noordoosten van Gúdar.

Als uitlopers van het massief, dat gedeeltelijk overeenkomt met de voorgaande kenmerken, vinden we de Sierra del Pobo, de Sierra de San Just y Ejulve, de Sierra de Montalbán en andere van minder belang zijnde sierras. Valdelinares een Spaanse gemeente in dit massief ligt hoog boven het zeeniveau.

De bergketens van Bajo Aragón

Dit zijn kleine bergketens, waaronder die van La Mata de los Olmos-Gargallo-Molinos-Castellote, Arcos, enz. Onder hen bevinden zich kleine depressies zoals Muniesa, Andorra en Mas de las Matas. De morfologische evolutie van het gebied is bepaald door de hydrografie van de rivieren Martín en Guadalope.

De depressie van Jiloca

Deze is ongeveer 60 km lang en 14 km breed, van oorsprong is het een ingevallen slenk die zich geleidelijk aan gevuld heeft met materialen van groot agrarisch belang.

De depressie van Teruel

Deze depressie ligt in de rivierdalen van de Alfambra, Guadalaviar en Turia, en bereikt een lengte van 70 km. Het bevindt zich tussen de steden Perales del Alfambra en Ademuz. Binnen de depressie ontstaan kleine structurele platforms met een zeer steile klei- of leemhelling (mergel), bedekt met een kalkstenen bergrug, vergelijkbaar met de hoogvlaktes in het midden van de Ebro-depressie. 

Somontano van Bajo Aragón

Het is een voortzetting van gebieden die typisch zijn voor de Ebro-depressie. Lithologisch (gesteentekundig) gezien heeft het ten noorden van het Arcosgebergte veel kalksteen en conglomeraten ten noorden van het Andorra- en Calanda-gebergte. Aan de oostkant van de provincie verschijnen gelaagde structuren in de reeksen van conglomeraten en zandsteen aan de rand van het bekken.

Geologie

---

Vanuit tectonisch en lithologisch oogpunt kan een Palaeozoïsche basis worden onderscheiden, bestaande uit een breed scala aan materialen waaronder leisteen en kwartsiet overheersen, vooral zichtbaar in de bergketens van Albarracín, en een sedimentaire bedekking van Mesozoïsche en Tertiaire materialen waaronder kalksteen en dolomiet in overvloed, zichtbaar in de hele provincie, maar vooral in de bergketens van de Gúdar en de Javalambre. In de depressies die na de alpiene orogenese zijn ontstaan, hebben klei, roodachtige mergel, gips en kalksteen zich in de laatste tertiaire en kwartaire periode opgehoopt.

Over het algemeen zijn dit zware reliëfs, uitgehouwen in Mesozoïsche kalkhoudende materialen, licht geplooid maar intens gebroken en vooral diep gespleten door canyons die door riviererosie zijn geopend. In de westerse sector verschijnen vaak Paleozoïsche materialen, rijk aan mineralen, zoals ijzererts in de Sierra Menera.

Over het algemeen zijn dit reliëfs met zware vormen, uitgehouwen in Mesozoïsche kalkhoudende materialen, licht gevouwen maar intens gebroken en vooral diep gespleten door canyons die zijn geopend door riviererosie. Paleozoïsche materialen, rijk aan mineralen, komen veel voor in de westelijke sector, zoals ijzererts in Sierra Menera.

Hydrografie

Het hydrografische netwerk, zeg maar de waterhuishouding, van de provincie Teruel is georganiseerd rond twee hellingen: die van de Ebro en die van het stroomgebied van de Júcar. Deze omvat alle stroomgebieden die in de Middellandse Zee uitmonden, en totale oppervlakte heeft van 42.988,6 km² en de provincies Albacete, Alicante, Castellón, Cuenca, Valencia en Teruel, evenals een klein gebied in de provincie Tarragona omvat.

De rivieren die vanuit Teruel in de Ebro uitmonden zijn kleiner dan de rivieren die vanuit de Pyreneeën in dezelfde rivier uitmonden. De reden daarvoor is het verschillen in regenval in elk van de bovenwaters en het kleinere stroomgebied van de rivieren zelf. De rivieren die in de Ebro stromen zijn de Jiloca, die indirect door de Jalón, de Huerva, de Aguas Vivas, de Martín, de Guadalope, de Matarraña en de Algars stroomt. Het gemiddelde absolute debiet (afzet van water) varieert van 7,16 m³/s in de Guadalope tot 0,3 in de Matarraña, via 4,76 in de Jiloca, 1,49 in de Martín en 0,50 in de Aguas Vivas. Het jaarregime van deze rivieren is vrij onregelmatig, gezien het gebruikelijke kleine debiet. Het jaarlijkse regime van deze rivieren is nogal onregelmatig, gezien de gebruikelijke kleine stroming. De mediterrane regens die zich per jaar voordoen zijn in hen waarneembaar en die van het sneeuwfenomeen zijn praktisch verwaarloosbaar. In die zin zijn het rivieren die gevoelig zijn voor stormachtige lente- en zomerverschijnselen en hevige herfstregens. De jaarlijkse onregelmatigheid is, zeg maar, opvallend.

De Mijares, Guadalaviar, Alfambra, Turia en Ebrón monden uit in de Middellandse Zee. Het gemiddelde absolute debiet varieert van 1,44 m³/s in de Alfambra, 4,72 in de Turia en 2,86 in de Mijares op weg naar Castellón. Opvallend in deze rivieren zijn de plotselinge najaarsoverstromingen die ontstaan als gevolg van hevige regenval die in zeer korte tijd valt.

Naast de rivieren heeft de provincie ook vele lagunes, zoals de lagune van Gallocanta, naast de steden Bello en Tornos, op de grens met de provincie Zaragoza; de onlangs herstelde lagune van Cañizar de Villarquemado, in de Alto Jiloca, en die van La Estanca de Alcañiz en de Salada Grande, in de buurt van de stad Alcañiz.

Het gebruik van de rivieren is beperkt, gezien het geringe debiet. De hydro-elektrische exploitatie is een getuigenis, vanwege de schaarse stroom en de jarenlange onregelmatigheid. Die voor de landbouw is echter intens, hoewel deze alleen in de riviervlakten zelf voorkomt, vanwege de schaarste aan geschikte waterbouwkundige werken.

Klimaat

Het reliëf van Teruel, toegevoegd aan de hoogte en de situatie van de provincie met betrekking tot de indeling van de bergketens van het schiereiland, die het beschermen tegen invloeden van buitenaf, geeft aanleiding tot bijzondere klimatologische omstandigheden. De nauwe afhankelijkheid tussen het klimaat en de orografie bepaalt het bestaan van mediterrane, middelhoge en sterk continentale klimaten.

De hoogste regio’s vallen op doordat er maar 500-600 mm regen per jaar wordt geregistreerd, dat in de beter georiënteerde gebieden meer dan 1000 mm bedraagt ​​(Gúdar en Albarracín), en gemiddelde temperaturen onder de 10º, met overvloedige sneeuwval en periodes met kans op vorst tot acht maanden, waarbij het minimum onder -15° ligt en het absolute minimum zelfs -30° bereikt (Calamocha registreerde in december 1963 -30°). De zomers zijn mild, met maandelijkse gemiddelde waarden tussen 17º en 20º.

Vanuit agro-klimatologisch oogpunt is de datum van de lente en de laatste vorst van bijzonder belang, die in deze sector heel dicht bij elkaar liggen, waardoor de vegetatieve periode wordt teruggebracht tot de maanden juni tot september.

In de meer landinwaarts gelegen depressies en in de centrale hooglanden schommelt het neerslagrecord rond 500-600 mm, met maximale neerslag in de lente en herfst en een niet overdreven droge zomer als gevolg van de typische stormen in deze tijd van het jaar. Er is een continu watertekort van mei tot oktober. Het minimum treedt meestal op in de winter als gevolg van de thermische anticycloon, die een soort droog en zonnig weer genereert met lage nachttemperaturen als gevolg van bestraling en thermische inversie: dauw, vorst en mist zijn kenmerkende weerkundige verschijnselen van het winterweer van de Teruel-depressies. De jaarlijkse gemiddelde temperatuur ligt tussen de 10 en 13º, met waarden van 20-25º voor de warmste maand en 0-5º voor de koudste maand. Op sommige momenten van het jaar kan de combinatie van hoogte en relatieve droogte in enkele uren thermische verschillen tot 20 graden opleveren.

Richting Bajo-Aragón worden de temperaturen zachter, als gevolg van de geringere hoogte, valt er minder regen – iets meer dan 300 mm – en is de werking van de wind heel duidelijk.

Historische gegevens van het weer in de hoofdstad Teruel

• • • • Historisch hoogst gemeten temperatuur: 40,2 ºC (10 aug. 2012.
      • Historisch laagst gemeten temperatuur: – 19,0 ºC (26 dec. 2001)

Flora

26% van de provincie is bebost gebied, waarvan het grootste deel is herbebost met naaldbomen. Deze bossen bevinden zich op diepe bodems en worden weinig uitgeloogd, wat een belangrijke potentiële rijkdom vormt voor de gemeenten in het hooggebergte. Vroeger was het bosrijke gebied van de provincie veel groter, maar door de geschiedenis heen heeft menselijke exploitatie van het milieu geleid tot een afname van de bebossing. Om deze reden is nu 60% van de provinciale oppervlakte bedekt met weiland en struikgewas, waarvan 30% van de provinciale oppervlakte geïdentificeerd wordt als landbouwgrond.

De combinatie van klimaat en bodem, gecontroleerd door de lithologische constitutie van het grondgebied en door de topografie, is verantwoordelijk voor de oorspronkelijke natuurlijke vegetatie. De hoogte levert meer neerslag op en de thermische uitersten beperken de ontwikkeling van bepaalde soorten, terwijl de contrasten tussen zonnige en schaduwrijke gebieden verantwoordelijk is voor de microklimatologische nuances in de verdeling van de neerslag.

Het klimaatdomein van Teruel is een continentaal mediterraan middelgebergte, dat biedt verschillende plantformaties op verschillende hoogtes aan dat door menselijke tussenkomst open plekken opleverden. Houtkap om weilanden te verkrijgen, bosbouwpraktijken, deze wijzigingen hebben geleidt tot een primitieve vegetatie die zover verarmd was dat ze in sommige gebieden bijna verdween. Dit gebeurde voornamelijk in de depressies waar, door het planten van nieuwe soorten – zoals dennen, uit economisch winstbejag – hebben geleid, tot een armzalige diversiteit van plantsoorten.

De territoriale organisatie

---

Comarcas

• • • • Andorra-Sierra de Acros
      • Bajo Aragón
      • Bajo Martín
      • Comunidad de Teruel
      • Cuencas Mineras
      • Gúdar-Javalambre
      • Jiloca
      • Maestrazgo
      • Matarraña
      • Sierra de Albarracín

Municipios

De provincie Teruel bestaat uit 236 municipios (gemeenten). De provinciale hoofdstad heeft daarvan de meeste inwoners gevolgd door Alcañiz, gelegen in het noorden van de provincie, met meer dan 15.000 inwoners. De overige gemeenten hebben allemaal minder dan 10.000 geregistreerde inwoners. Opmerkelijk is dat een groot aantal van de gemeentes minder dan 500 inwoners heeft.

De twintig dichtstbevolkte gemeenten van deze provincie, volgens de in 2019 gehouden volkstelling van het INE zijn:

De 20 grootste gemeenten van de provincie Teruel

Teruel	Plaatsnaam	inw.		Plaatsnaam	inw.	Calamocha
	Teruel Alcañiz Andorra Calamocha Calanda Alcorisa Utrillas Cella Monreal del Campo Valderrobres	35.994 16.029 7.327 4.473 3.753 3.293 3.003 2.578 2.522 2.457		Albalate del Arzobispo Hijar Mora de Rubielos Mas de las Matas Montalbán Sarrión Santa Eulalia del Campo Albarracín Calaceite La Puebla de Hijar	1.977 1.771 1.539 1.271 1.237 1.194 1.066 990 982 909
Alcañiz						Calanda
Andorra						Alcorisa
bron: INE 2020

Demografie

---

Met 2,93 % van de nationale oppervlakte heeft Teruel een bevolking die slechts 0,29 % van het nationale grondgebied en 10,25 % van Aragón vertegenwoordigt. De oorzaak hiervan is een hoge mate van ontvolking.

Teruel is de minst bevolkte provincie van Aragón, het is een van de meest ontvolkte gebieden van Spanje (9,09 inwoners/km² in 2018), samen met Soria (8,74 inwoners/km²). Deze index ligt ver van de gemiddelde waarden van Spanje en de Europese Unie (respectievelijk 92,47 inwoners/km² en 117 inwoners/km², ook in 2018 gemeten).

Daaraan moeten we toevoegen dat de bevolking van Teruel in de afgelopen eeuw met 46 procent is afgenomen. In 70 gemeenten, 30 % van het provinciaal totaal, is meer dan 40 % van de bevolking 65 jaar of ouder. Dit veroorzaakt een probleem van vergrijzing, al deze gemeenten verkeren in een terminale situatie, dat wil zeggen dat ze op een natuurlijke wijze dreigen te ontvolken. ‘Natuurlijk’ is eigenlijk niet het juiste woord, want het echte probleem is dat de jongere wegtrekken uit deze gemeenschappen. Er is geen werk en er is een groot gebrek aan voorzieningen, op het gebied van gezondheidzorg, scholen, commerciële centra (winkels), amusement, etc. Dit is een groot probleem voor heel veel van de dorpen in Spanje, ze zijn niet meegegaan met de (te) snelle veranderingen van deze tijd.

De bevolking van de provincie Teruel heeft zich geconcentreerd in de hoofdstad en enkele aangrenzende gemeenten; de gemeenten in het noordoosten van de provincie, dat wil zeggen de regio’s Bajo Aragón, Andorra-Sierra de Arcos en Bajo Martín; en in de oude ‘hoofdsteden’ van de comarcas (Utrillas, Albarracín, Calamocha, Monreal del Campo…), die ook in een regressieve dynamiek verkeren. De regio’s Jiloca, Cuencas Mineras (Teruel), Maestrazgo, Gúdar-Javalambre en Sierra de Albarracín hebben daarentegen een zeer lage bevolkingsdichtheid en een vrij hoge ontvolkingsgraad.

Geen enkele stad in de provincie heeft meer dan 50 000 inwoners, de hoofdstad Teruel telt slechts 35.691 inwoners, wat betekent dat Teruel ook niet genoeg economische dynamiek genereert om de provincie een impuls te geven. In deze context heeft Alcañiz (15 939 inwoners) zo’n economisch en demografisch belang dat het fungeert als de hoofdstad in het noorden van de provincie, waardoor er een soort tweeslachtige situatie ontstaat.

Het gebied dat het meest te lijden heeft onder de ontvolking en het ontbreken van krachtige economische en demografische centra is het provinciaal centrum (tussen de regio’s Jiloca en Cuencas Mineras zijn er talrijke gemeenten met minder dan 100 inwoners), waar geen enkele gemeente meer dan 1000 inwoners telt. In dit gebied werken Utrilla’s, Calamocha en Monreal del Campo als economische centra, maar met weinig dynamiek door de te kleine bevolking (geen van deze drie telt meer dan 5000 inwoners).

Toerisme

Wat betreft het winter of sneeuwtoerisme, heeft de provincie twee skigebieden die tot de Aramón-groep (N.V. die de skigebieden in Aragón beheert) behoren: Javalambre en Valdelinares, beide in de bergen van Javalambre en Gúdar in het zuiden van de provincie. Wat meer voor de zomer zijn ook belangrijk, het themapark Dinópolis, gewijd aan de wereld van de paleontologie, en het Motorland Aragón, een aan de auto-industrie gewijd complex met een heus racecircuit, ontworpen door de Duitse ingenieur Hermann Tilke met advies van de Formule 1 coureur Pedro de la Rosa, in Alcañiz.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • Aragón
      • Huesca
      • Zaragoza

Dit was een van de verhalen in de niet commerciële website spaanseverhalen.com. De verhalen in deze website zijn niet statisch, regelmatig worden de verhalen aangepast, kijk hiervoor naar deze mededeling:

• • • • Laatst bijgewerkt 2022-08-20

Coralma*

Bronvermelding en verwijzingen:
De vaak buitenlandse teksten van Wikipedia zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen. Ik heb deze teksten vertaald, gemengd, en aangevuld met eigen kennis en ervaring, opgedaan in de periode dat ik in Spanje woon en aan deze artikelen werk.
Ook andere bronnen zijn opgenomen, dat kunnen zaken zijn die ik, tijdens het onderzoek naar de artikelen, gelezen heb en in deze teksten verwerkt heb.

• Spaanstalige Wikipedia|titel=Provincia de Teruel| oldid=130681222| datum=20201109
• Nederlandstalige Wikipedia|titel=Teruel (provincie)|oldid=57313438| datum=20201110
• Spaanstalige Wikipedia|titel=Muela de San Juan| oldid=118247797| datum=20201111
• Spaanstalige Wikipedia|titel=Cuenca hidrográfica del Júcar| oldid=125160886| datum=20201112
• Engelstalige Wikipedia|titel=Province of Teruel|oldid=1097719099|datum=20220812

Deze teksten zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen 3.0. CC BY-SA 3.0

Andere verwijzingen:

• • • • Website Jugando y Aprendiendo|https://luisamariaarias.wordpress.com/2012/11/27/mapas-de-espana-fisicos-politicos-y-mudos/| datum=20201110
      • Website Wikiloc.com|https://www.wikiloc.com/hiking-trails/canon-rojo-de-teruel-muela-de-teruel-senda-barrachina-camino-natural-del-guadalaviar-36402506| datum=20220813

De foto’s/afbeeldingen zijn gelicenseerd onder  Wikimedia Creative Commons: CC0 1.0,  CC BY 1.0 ,  CC BY-SA 1.0 ,  CC BY 2.0 , CC BY-SA 2.0,  CC BY-NC-SA 2.0,   CC BY 2.5 , CC BY-SA 2.5, CC BY 3.0,  CC BY-SA 3.0, CC BY 4.0, CC BY-SA 4.0 , GNU-licentie voor vrije documentatie ,  of Publiek Domein

Als u op één van de links hieronder klikt, krijgt u de volledige informatie van deze foto’s/afbeeldingen, de auteur, of de licentie te zien.

• • • Locatie van de provincie Teruel. Auteur – TUBS, licentie CC BY-SA 3.0
    • het wapen. Auteur – HansenBCN, licentie Publiek Domein
    • de vlag. Auteur – HansenBCN, licentie CC BY-SA 4.0
    • De verschillende hoogtes in de provincie Teruel. Auteur – Willtron, licentie CC BY-SA 4.0
    • Windroos. Auteur – GeertW, licentie CC BY-SA 3.0
    • Het stuwmeer van Santolea, in het noordoosten van de provincie. Auteur – Manel Zaera, licentie CC BY-SA 2.0
    • Het beschermde landschap van de Pinares de Rodeno,,,,,. Auteur – Jose Rumí, licentie CC BY-SA 4.0
    • Uitzicht over de Sierra de Albarracín vanuit het uitkijkpunt Muela de San Juan. Auteur – Canaan, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het glooiende berglandschap van Puertomingalvo. Auteur – Manel Zaera, licentie CC BY-SA 2.0
    • Rambla de Barrachina (droge bedding van Barrachina) met links……. Auteur – Mario peces, licentie CC BY-SA 4.0
    • De nog smalle bovenloop van de Ebro. Auteur – Alfredo SÁNCHEZ GARZÓN, licentie CC BY-SA 4.0
    • De rivier Pancrudo in de comarca Jiloca. Auteur – Secretaria, licentie CC BY 3.0
    • Sneeuw in Monterde de Albarracín. Auteur – Diegoanima, licentie CC BY 3.0
    • Het landschap rond El Cuervo, in het zuiden van de provincie. Auteur – Marres, licentie Publiek Domein
    • Het landschap rond Puertomingalvo in het zuidoosten van de provincie. Auteur – Manel Zaera, licentie CC BY-SA 2.0
    • Tekening van Teodoro Gascón, Tipos Turolenses (inwoners van Teruel). Auteur – Teodoro Gascón (-1926), licentie Publiek Domein
    • Bevolking per gemeente in de provincie Teruel (2018). Auteur – Lanoyta, licentie CC BY-SA 4.0
    • Bevolkingsdichtheid per gemeente in de provincie Teruel tussen 1998 en 2008. Auteur – Lanoyta, licentie CC BY-SA 4.0
    • Bevolkingsdichtheid per gemeente in de provincie Teruel tussen 2008 en 2018. Auteur – Lanoyta, licentie CC BY-SA 4.0

Coralma*, is eigen werk dat u terug kunt vinden als een CC BY-SA 4.0 file in Wikipedia Commons.