Guadalajara Provincie van de autonome gemeenschap Castilla-La Mancha

Er is veel te zien in Guadalajara, maar helaas is deze provincie zo’n beetje de meest genegeerde. Door zijn ligging, tussen Madrid en Zaragoza, veranderd het vrijwel altijd tot een “doorgangsplaats”. De laatste tijd lijkt daar echter verandering in te komen en worden steeds meer mensen aangemoedigd om deze prachtige provincie te ontdekken. Een van de grootste attracties van deze provincie is het Parque Natural del Alto Tajo, een 105.721 hectare groot natuurpark dat zich uitstrekt over zowel de provincie Guadalajara als de provincie Cuenca.

Wat interesseert u het meest::

• • • • • • • • • • Fysieke beschrijving
                    • Grenzen
                    • Geologie
                    • Reliëf
                    • Hydrografie
                    • Klimaat
                    • Flora
                    • Fauna
                    • Beschermde natuurgebieden
                  • Symbolen
                  • Geschiedenis
                  • Territoriale organisatie
                  • Demografie
                  • Historisch artistiek erfgoed
                  • Gastronomie van Guadalajara

Guadalajara ligt in het noorden van de Autonome Gemeenschap Castilla-La Mancha. De inwoners van deze provincie hebben echter nooit het gevoel gehad dat ze deel uitmaken van La Mancha. Het is zelfs gebruikelijk om de term “La Mancha” doorgestreept te zien op de verkeersborden. Het is een feit dat de inwoners van Guadalajara zich altijd een deel van Castilla hebben gevoeld, en dat is te merken wanneer men door de provincie reist. In deze streken zijn er meer Romaanse kerken dan windmolens, om een voorbeeld te geven.

De hoofdstad van de provincie is de gelijknamige stad Guadalajara. Het grenst in het noorden aan Soria, in het noordoosten aan Zaragoza, in het oosten aan Teruel, in het zuiden aan Cuenca, in het westen aan Madrid en in het noordwesten aan Segovia.

Volgens het INE telde de provincie in 2020, 261 995 inwoners, met een dichtheid van 21,53 inwoners/km², waarvan 33,3% in de hoofdstad woont. De provincie telt 288 gemeenten, waarvan er 224, minder dan 200 inwoners tellen. De belangrijkste stad na de hoofdstad is Azuqueca de Henares, een belangrijk industrieel centrum van de provincie met een bevolking van ongeveer 35.000 inwoners. Andere steden, zoals Sigüenza of Molina de Aragón, zijn belangrijke economische centra van de regio waartoe zij behoren.

Het vindt zijn oorsprong in de Diputación Provincial de Guadalajara con Molina, de eerste provincieraad die werd opgericht overeenkomstig de grondwet van 1812, en die in 1813 werd opgericht in Anguita, in het paleis dat nu het stadhuis is.

Fysieke beschrijving

---

Grenzen

De provincie Guadalajara ligt bijna geheel in het stroomgebied van de rivier de Tajo (Taag), met uitzondering van een klein gebied in het noordoosten dat zijn water afvoert naar het stroomgebied van de Ebro. Het grenst in het noorden aan de provincies Segovia, Soria en Zaragoza, in het oosten aan laatstgenoemde en Teruel, in het zuiden aan Cuenca, en in het westen aan Madrid.

Met de beschrijving van de omtrek beginnen we in puerto de Somosierra (een plaats die tot de provincie Madrid behoort). De rivier Jarama stroomt in zuidelijke richting en vormt voor een deel de grens tussen Guadalajara en de provincie Madrid. Wij volgen de grens in oostelijke richting langs een gebied dat de Sierra de Ayllón en de Sierra de Pela vormt, met in het zuiden Madrigal en Paredes, en in het noorden Alpanseque (behorend tot Soria, hoewel het in het verleden deel uitmaakte van Guadalajara). Vervolgens gaat het verder ten noorden van Olmedillas en de bron van de rivier Henares, verder langs de Sierra Ministra, en vandaar naar het zuiden van Esteras en Benamira, Arbujuelo, Chaorna en Judes, totdat het de grens van Aragón bereikt voor Sisamón. Vanaf hier loopt de oostelijke grens langs de lijn die Aragón vroeger scheidde van de Señorio de Molina (Heerlijkheid van Molina), tot aan het Sierra de Albarracín, waarbinnen zich de bronnen van de rivieren Tajo, Júcar, Cabriel en Guadalaviar. Vanaf dit punt begint de zuidelijke grens, die langs de rechterkant van de Tajo loopt tot de samenvloeiing van deze met de Oceseca, waar zij naar links afbuigt en Valsalobre in het zuiden en Recuenco, Castilforte en Salmerón in het noorden achter zich laat, de rivier Guadiela ontmoet en langs de oever van deze verder loopt tot voor Buendía (een plaatsje in de provincie Cuenca). Verder in zuidelijke richting klimt de grens naar de toppen van de Sierra de Altomira gaat, daar raakt het de Ermita Nuestra Señora de Altomira Mazarulleque (een kapelletje, bovenop een berg), en gaat dan verder tot een gebied ten noorden van de bron van de rivier Calvache. Daar begint de lijn die het westen van de provincie begrenst, en die in noordelijke richting tussen Leganiel en Illana de Tajo oversteekt, tussen Driebes en Brea doorloopt, en Mondéjar in zuidwestelijke richting verlaat. Daarna passeert ze de rivier de Tajuña tussen Loranca en Pezuela en loopt via westen van Pioz tussen El Pozo en Santorcaz, en snijdt de rivier de Henares ten westen van Azuqueca, ten oosten van Camarma en Ribatejada, ten westen van El Casar en ten oosten van Paracuellos en Valdepiélagos. Daar volgen we vanaf Caraquiz de rivier de Jarama weer in noordelijke richting, die ons naar de plaats Pontón de la Oliva leidt, dichtbij waar deze rivier samenvloeit met de Lozoya aan het begin van het kanaal dat vanaf Torrelaguna Madrid en daar zijn water verrijkt. We volgen de grens tot we de Arroyo de las Huelgas (een zijriviertje van de Jarama) tegenkomen die daar de grens tussen Madrid en Guadalajara vormt. We volgen dit beekje tot ze samenvloeit met de Jarama waar we de reis langs de grenzen van Guadalajara begonnen zijn.

Geologie

Mijn excuses betreffende de volgende paragraven over de geologie. Het is niet eenvoudig om te lezen, veel ingewikkelde termen. Maar door het om te zetten naar eenvoudig leesbare taal zou het een ellelang verhaal worden. Daar staat tegenover dat als u er de tijd voor neemt en u verdiept in de gegeven links, dan wordt het een verdomd interessant en leerzaam stukje.

Het Iberisch Schiereiland is georganiseerd rond het Hesperisch – of het Iberisch Massief (Mazico Ibérico), gevormd aan het einde van het Paleozoïcum, samengesteld uit de granieten bergketens die gevormd zijn tijdens de Variscanische orogenese, met een overheersende NW-ZO richting, en vroegere sedimenten die door dezelfde geplooid en gemetamorfoseerd zijn. Aan het eind van het Perm en in het Mesozoïcum vinden twee fasen van rifting plaats en wordt het Variskische gebergte afgevlakt, waardoor een schiervlakte ontstaat waarop sedimentatie plaatsvindt in mariene (oorspronkelijk zee) carbonaat-platformomgeving. Tijdens het late Eoceen tot het vroege Mioceen vindt de Alpiene orogenese plaats, die verantwoordelijk is voor de hoofdlijnen van het huidige reliëf, als gevolg van de opwaartse beweging van de gebroken blokken, zoals het Sistema Central (Centrale Systeem), volgens dikhuidige tektoniek, met  tegengestelde verschuivingen (breuken), waardoor het wordt beperkt tot pop-up en pop-down blokken, en het Sistema Ibérico, gekenmerkt door dunnehuid tektoniek, door tektonische inversie van de Mesozoïsche rifting structuren, die aanleiding geven tot Appalachische reliëfs.

Met het verschijnen van deze reliëfs werd een reeks sedimentaire bekkens in het binnenland geïdentificeerd, waarin zich mergel, klei en kalksteen ophoopten en die in het Pontiense (Boven-Mioceen) dichtslibden met kalksteen. Na het einde van de orogenese onderging het schiereiland een reeks epeirogenese heroriëntaties die het massief uiteindelijk naar het westen deden overhellen. Door deze kanteling konden de binnenmeren leeglopen en kon er een begin gemaakt worden aan een intense erosie van de Cenozoïsche sedimenten.

In de gemeente Fuentelsaz heeft de International Union of Geological Sciences de golden spike (GSSP) van de globale etage (grens) van het Aalenien (het oudste van het Midden-Jura) vastgesteld, een wereldreferentie voor deze chronostratigrafische eenheid van de geologische tijdschaal.

Reliëf

De provincie Guadalajara ligt ten noordoosten van de autonome gemeenschap Castilla-La Mancha op de centrale hoogvlakte, tussen de parallellen, 40º 07′ en 41º 18′ noorderbreedte en de meridianen 1º 32′ en 3º 29′ westerlengte. Met een oppervlakte van 12.190 km² beslaat het 3,42% van de oppervlakte van Spanje.

Het reliëf van de provincie is, in grote lijnen, een vrij eenvoudige opstelling; het zijn twee bergsystemen, het Sistema Central en het Sistema Ibérico Iberisch, die haaks op elkaar staan met daar tussen een hoogvlakte, doorsneden met rivierbeddingen.

De provincie Guadalajara kan worden onderverdeeld in vier karakteristieke eenheden:

Campiñas van de rivieren Henares, Sorbe en Jarama

Campiñas zijn vrij vlakke stukken land. Zij bezetten het westen van de provincie. Tussen de rivieren Henares en Jarama bevinden zich deze vrij vlakke oppervlakten die gevuld zijn rañas.

Hydrografie

Het grootste deel van het grondgebied van de provincie Guadalajara, 4686 km², wordt gedraineerd door rivieren die behoren tot het stroomgebied van de Tajo, een rivier die haar water afvoert naar de Atlantische Oceaan.

Het noordoosten van de provincie, met een oppervlakte van 996 km², behoort tot het stroomgebied van de rivier de Ebro, die uitmondt in de Middellandse Zee. Het omvat tevens een gebied dat zijn water afvoert naar het endorëisch bekken van Gallocanta in de provincie Teruel.

Helling richting Atlantisch Oceaan

De rivieren die hun water in de Atlantische Oceaan lozen, via het stroomgebied van de Taag, hebben het volgende hydrologische regime:

• • • Tajo-Gallo rivieren-systeem, dat het oostelijk deel van de provincie beslaat, met een pluviaal-nivale regime.
    • Het stroomgebied van de Tajuña, met een oppervlakte van 2.015 km², en dat van de Henares, met een oppervlakte van 3.735 km², en dat van de Jarama met 782 km², die het water van het westelijk gebied verzamelen, met een noord-zuid oriëntatie, hebben in het algemeen een mediterraan pluviaal-nivaal regime, hoewel de rivieren die in de richting van het centrale systeem liggen (Sorbe en Jarama), in hun bovenloop een nivo-pluviaal regime vertonen.

Helling richting Middellandse Zee

De rivieren die hun bron hebben in de provincie Guadalajara en hun water uitstorten in de Middellandse Zee, zijn de rivier de Piedra en de zijrivieren van de Mesa, de Jalón, van het stroomgebied van de Ebro. Een klein deel van de provincie mondt ook uit in het endorëische bekken van de lagune van Gallocanta.

Waterhoudende grondlagen

De provincie Guadalajara heeft een zeer belangrijk grondwatersysteem, dat wordt gevormd door zeven watervoerende lagen (acuíferos), waarvan de meeste behoren tot het bekken van de Tajo, maar ook deel uitmaken van de bekkens van de Duero en de Ebro.

Klimaat

De provincie Guadalajara heeft, gezien haar grote geografische verscheidenheid, te kampen met verschillende klimatologische omstandigheden, die echter allemaal kunnen worden ingepast in het zogenaamde continentale mediterrane klimaat, dat typisch is voor de Meseta Central (Centrale Hoogvlakte) en dat vooral uitgesproken is in de hoger gelegen gebieden (Serranía, Señorío de Molina-Alto Tajo en Alcarria Alta) en verzacht wordt in de lager gelegen gebieden (Campiña en Alcarria Baja).

Lange, droge en hete zomers en even lange en strenge winters maken in hun meteorologische omstandigheden plaats voor korte en gematigde lentes en herfsten, die echter een belangrijk spoor van hun jaargetijde in het landschap achterlaten, zowel in het bladvormingsstadium als in de hoeveelheid van de verschillende boomsoorten.

De klimatologische diversiteit van de provincie Guadalajara, gelegen in een overgangszone tussen Atlantisch en mediterraan Spanje, bevordert de ontwikkeling van zeer verschillende plantengemeenschappen (steeneik, jeneverbes, den, eik en beuk) die rijke en gevarieerde ecosystemen vormen.

Sommige gemeenten in de provincie Guadalajara, zoals Molina de Aragón, worden gepubliceerd als de steden met de koudste winters in Spanje. Op 28 januari 1952 bedroeg de temperatuur in deze gemeente -28,2º C.

Neerslag

Er valt hier iets minder neerslag als in Nederland of België, het grote verschil zit hem echter in de seizoensgebonden spreiding van de neerslag, deze wordt bepaald door het reliëf; de meeste neerslag valt in de bergachtige gebieden van het Sistema Ibérico, tussen 700 en 900 mm per jaar, en in de bovenloop van de Jarama en de Sorbe, in de Sierra de Ayllón, met meer dan 800 mm.

Er zijn drie gebieden met minder dan 600 mm neerslag:

• • • Het westelijke deel, dat de valleien van de Henares, de Tajuña en het zuiden van de vallei van de Tajo omvat.
    • Het oostelijke deel, in de richting van de Jiloca depressie, in het stroomgebied van de Piedra rivier.
    • Het noordelijke gebied, in de paramo van Sigüenza, op de grens met de Altos de Barahona en Radona.

Deze gebieden omvatten een groot deel van de Alcarrias van Brihuega en de zuidelijke Alcarrias van Mondéjar en Pastrana.

Tenslotte zijn er gebieden met minder dan 500 mm neerslag, die in het bovenstaande zijn opgenomen:

• • • Het lager gelegen stroomgebied van de Henares.
    • De Alcarria van Mondéjar.
    • Het zuiden van de Taagvallei in het westen van de provincie.
    • De regio aan de lijzijde van het veengebied van Molina, waarin zich een gebied met minder dan 400 mm neerslag bevindt, grenzend aan de provincies Zaragoza en Teruel, in het endorëische bekken van Gallocanta.

Flora

Deze formaties kunnen worden onderscheiden tussen de naaldmassa’s:

• • • Dennenbossen : deze nemen een groot deel van de provincie in, het resultaat van een intensief herbebossingsbeleid dat herhaaldelijk heeft geleid tot de vervanging van loofbossen. Er zijn talrijke dennensoorten, waarvan de meest voorkomende de pino laricio (Pinus nigra) is, die overheerst in het noordwesten van de provincie. Op de tweede plaats komt de pino resinero (Pinus pinaster) die vooral voorkomt in de bergachtige gebieden van Molina de Aragón. De pino silvestre (Pinus sylvestris) strekt zich uit over het noordwesten en het zuidoosten van de provincie, terwijl de pino carrasco (Pinus halepensis) geïsoleerde gebieden heeft in het zuiden van de provincie.
    • Sabinares: de Juniperus thurifera, dat is het echte bos van de hoogvlakten van Guadalajara. Het komt voor op de vlakke plateaus (100-1400 m) en op de hellingen die aan de strengste klimatologische omstandigheden zijn blootgesteld. In de gemeente Torremocha del Pinar bevindt zich een prachtig bewaard jeneverbesbos (sabinar), en in meer kwetsbare omstandigheden is er ook een jeneverbesbos in Tamajón.

Naast deze beboste formaties herbergen de oevers van de talrijke rivieren die de provincie doorkruisen, belangrijke boomsoorten zoals essen, olmen, elzen en berken, die groeien naast riet en biezen (riviervegetatie).

Fauna

Gezien de verscheidenheid van de ecosystemen in de provincie Guadalajara, is de fauna die er leeft echt interessant en polymorf. In de vochtige gebieden, in de rivieren en hun oevers, in de berggebieden, in de Atlantische en mediterrane bossen, in de naaldbossen, in de páramos- en steppegebieden of in de ondergrondse ecosystemen die in de provincie Guadalajara voorkomen, komen verschillende diersoorten voor, waaronder de volgende:

• • • Klimmende zoogdieren: wilde kat, genetkat, marter, das, bunzing, wezel en vos. Een marterachtige zoals de otter broedt gewoonlijk in de wildste en meest ontoegankelijke stukken van rivieren zoals de Tajo, de Sorbe, de Jarama en de Dulce, onder andere.
    • Zoogdieren van belang voor de jacht: particuliere reservaten, landgoederen voor intensieve jacht, sociale reservaten en gecontroleerde jachtgebieden regelen en maken de beoefening van de jacht mogelijk in bijna alle gemeenten van de provincie.
    • Groot wild: everzwijnen (in groepen verdeeld over heel de provincie), reeën (vooral overvloedig in het nationale jachtreservaat Sonsaz, in het noordwesten van de provincie), edelherten (vooral aanwezig in het zuidoosten van de provincie, in of bij het jachtreservaat Montes Universales).
    • Klein wild: Overvloedig in de hele provincie, met een bijzondere aanwezigheid van konijnen en hazen, patrijzen, kwartels, duiven en tortelduiven, alsook watervogels zoals wilde eenden en krakeenden, krooneenden, slobeenden, tafeleenden, kuifeenden en meerkoeten.
    • Ichthyofauna (groep van vissen speciaal in dit gebied): de overvloed aan rivierlopen (meer dan 1000 kilometer bevisbare rivieren) en de opeenvolging van kunstmatige stuwmeren en natuurlijke lagunes in de provincie zorgen voor een uitgebreide, rijke en gevarieerde ichthyofauna, waaronder inheemse zalmachtigen zoals de gewone forel en inheemse soorten zoals de regenboogforel en cyprinidae zoals de barbeel, de Pseudochondrostoma polylepis, de zeelt en de cachuelo (kopvoorn Leuciscus cephalus pyrenaicus (Giinther) komt voor in het gebied van het Pyrenese schiereiland). In de stuwmeren van Entrepeñas, Buendía en Bolarque bevinden zich ideale habitats voor vissoorten zoals snoek, forelbaars en karper. Intensieve, experimentele en gecontroleerde visserijreservaten, die rechtstreeks door de overheid of in samenwerking met visserijverenigingen worden beheerd, bevinden zich in riviergedeelten zoals de Tajo, Gallo, Jarama, Sorbe, Tajuña, Dulce, Henares en Cifuentes.
    • Beschermde watervogels: frequent in de wetlands van de provincie, maar met een opvallende aanwezigheid in het stuwmeer van Almoguera, dat tot “gecontroleerd jachtgebied” is verklaard: futen, dikbekfuten, blauwe reigers en purperreigers, bruine kiekendieven en grauwe kiekendieven, kleine karekiet of baardmannetjes. In de lagunes van Puebla de Beleña (noordwesten), evenals in andere in het oosten van de provincie gelegen lagunes, zijn vogels zoals de kraanvogel geconcentreerd tijdens hun ‘huwelijkse’ trektocht. De hop, bijeneters, oriolussen en ijsvogels maken ook deel uit van het vogelleven in Guadalajara. Andere waadvogels, zoals de ooievaar, nestelen in kerken, hoge gebouwen of bosjes in de provincie.

• • • Roofvogels: In de provincie komen bijna alle Iberische soorten voor, sedentair of overwinterend, zowel dag- als nachtvogels, die alle strikt beschermd zijn: vale gieren (overvloedig aanwezig in de Alto Tajo en in de ravijnen van de rivieren Dulce en Salado), aasgier, steenarenden en havikarenden, slechtvalken, torenvalken, slangenarenden en dwergarenden, buizerds, havikken, sperwers, valken, oehoes, bosuilen, steenuilen, dwerguilen en kerkuilen.

Beschermde natuurgebieden

Binnen deze beschermde natuurgebieden bevinden zich:

Symbolen

---

Het wapen

Het wapenschild van de provincie Guadalajara is samengesteld uit de wapens van de hoofden van de negen historische gerechtelijke arrondissementen van de provincie: Atienza, Brihuega, Cifuentes, Cogolludo, Guadalajara, Molina de Aragón, Pastrana, Sacedón en Sigüenza (de provincie telt op dit moment slechts drie gerechtelijke arrondissementen, Guadalajara, Molina de Aragón en Sigúenza).

De vlag

De vlag van de provincie is een paars doek in de verhouding 2:3 met in het midden het provinciewapen opgeladen.

Geschiedenis

---

Achtergrond

De oudste archeologische overblijfselen die in de provincie zijn gevonden, dateren uit de Mousterische periode (125.000 tot 40.000 jaar geleden) van de steentijd (Cueva de los Casares). Later werd het bezet door de Visigoten (die Recópolis stichtten), de Moslims (van wie de kastelen van Molina en Zorita bewaard zijn gebleven) en tenslotte werd het heroverd door Christenen. Guadalajara bereikte zijn maximale pracht met de Mendoza familie (Casa de Mendoza) in de 14e eeuw. Aan het einde van de 18e eeuw werd het een van de zestien provincies van Castilla.

Territoriale organisatie

---

De 20 grootste gemeenten van de provincie Guadalajara

Guadalajara	Plaatsnaam	inw.		Plaatsnaam	inw.	El Casar
	Guadalajara Azuqueca de Henares Alovera El Casar Cabanillas del Campo Marchamalo Villanueva de la Torre Torrejón del Rey Pioz Yebes	87.064 35.236 13.051 12.710 10.844 7.889 6.591 5.892 4.687 4.636		Yunquera de Henares Sigüenza Chiloeches Molina de Aragón Uceda Mondéjar Horche Galápagos Fontanar Brihuega	4.364 4.298 3.797 3.217 2.933 2.745 2.702 2.579 2.523 2.467
Azuqueca de Henares						Cabanillas del Campo
Alovera						Machamalo
bron: INE 2021

De comarcas van de provincie zijn:

Demografie

---

Het grootste deel van de bevolking is geconcentreerd in de hoofdstad, Guadalajara, en de onmiddellijke omgeving daarvan, die wordt beïnvloed door het grootstedelijk gebied Madrid. De gebieden van de Serranía de Guadalajara of de Señorío de Molina-Alto Tajo hebben echter een zeer lage bevolkingsdichtheid. In feite hebben 224 gemeenten (INE 2018) van de 288 in de provincie (77,8%) minder dan 200 inwoners, en slechts 8 die meer dan 5000 inwoners hebben.

Wat de bevolkingsgroei per gemeente betreft, is er een voortdurend verlies van bevolking uit de minder dicht bevolkte gebieden ten gunste van de hoofdstad en het gebied dat het dichtst bij Madrid ligt, waardoor de situatie van ontvolking waaronder deze regio’s te lijden hebben, nog wordt verergerd.

Historisch artistiek-erfgoed

---

• • • 

      
      Castillo de Sigüenza (castillo = kasteel)
    • Castillo de Molina de Aragón
    • Castillo de Torija
    • Castillo de Atienza
    • Castillo de Jadraque
    • Castillo de Riba de Santiuste
    • Castillo de Zafra
    • Castillo y murallas de Palazuelos
    • Castillo de Pioz
    • Castillo de Galve de Sobre
    •  

      Palacio del Infanatado, in Guadalajara (palacio = paleis)

    •  

      

      
      Palacio de Antonio de Mendoza, in Guadalajara

    • Palacio Ducal de Pastrana
    •  

      Palacio Ducal de Cogolludo

    • Catedral de Sigüenza (catedral = kathedraal)
    • Concatedral de Guadalajara (concatedral = cokathedraal)
    • Cueva de los Casares in La Riba de Saelices (cueva = grot)
    • Yacimiento de Recópolis (Yacimiento, is in dit geval een archeologische vindplaats
    • Monasterio de Monsalud (monasterio = klooster)
    • Monasterio de Bonaval
    • Monasterio de Lupiana

Gastronomie van Guadalajara

---

De gastronomie van de provincie Guadalajara is het geheel van culinaire bereidingen en gebruiken van de provincie Guadalajara (Castilla-La Mancha).
De geografie van het hoogland wordt verdeeld door de rivieren Henares, Jarama en Tajo, wat betekent dat er een overvloed aan riviervisserij is. De wijnproductie in deze provincie stelt niet veel voor.

Ingrediënten

Een van de meest populaire nagerechten typisch voor deze provincie zijn de albóndigas en dulce (een soort gebakken fruit) gemaakt met kwark, eieren en suiker. Ook bekend zijn de “harinosas”, een soort gebak gevuld met rijpe druiven (zwarte druiven). De bizcochos borrachos zijn een zeer gebruikelijke bereiding in de stad Guadalajara tijdens carnaval.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Castilla-La Mancha

---