Zamora Provincie van de autonome gemeenschap Castillay León

• • • • • • • • • • • Toponymie
                    • Symbolen
                    • Geografie
                    • Geschiedenis van de provincie
                    • Provinciale organisatie
                    • Demografie
                    • Antropologie
                    • Gastronomieie
                    • Erfgoed

Het heeft een oppervlakte van 10.561 km² en het telde in 2020 nog 170.588 inwoners. Het grenst in het noorden aan de provincie León, in het oosten aan de provincie Valladolid, in het zuiden aan de provincie Salamanca en in het westen aan Portugal en Galicia ter hoogte van de provincie Ourense.

De provincie telt 520 bevolkingskernen, gegroepeerd in 248 gemeenten, waarvan meer dan de helft minder dan 250 inwoners heeft, vijftien gemeenten hebben meer dan 1000 inwoners en alleen Benavente, Toro en de hoofdstad Zamora hebben meer dan 5000 inwoners.

Als zodanig werd het in 1833, na de hervormingen van Javier de Burgos, in de territoriale indeling van Spanje opgenomen en maakte het, hoewel zonder een effectief bestuur, deel uit van de regio León.

Maar wat uiteindelijk veel interessanter is, is dat Zamora bijvoorbeeld het grootste Biosfeerreservaat van Europa bevat. Het is een gebied dat zich met een mozaïek aan diverse landschappen uitspreid over 87 gemeenten. Met toppen van meer dan 2000 meter hoogte, die uitzicht bieden over mooie lagunes, valleien en morenen.

Toponymie

De provincie Zamora ontleent haar naam aan de stad Zamora, de provinciale hoofdstad. Er is geen eensgezindheid over de oorsprong van deze plaatsnaam. Voor sommigen zou de eerste naam Romeins zijn, omdat deze in de reisbeschrijving van Antoninus wordt vermeld met de naam Ocellum Duri (De ogen van de Duero), die, door een soort acroniem (ce-m-uri), zou resulteren in de huidige naam. De oorsprong ervan zou dus kunnen liggen in een van de klassieke herenhuizen die de Romeinse wegen van die tijd flankeerden, in dit geval de Vía de la Plata. In 569, reeds in de Visigotische periode, wordt de enclave vermeld met de naam Semure, die tijdens de moslimoverheersing Azemur (olijf of olijfgaard) of سمورة Samura werd genoemd. Na de herovering, rond 754, door koning Alfonso I de Asturias en na herbouw en herbevolking door koning Fernando I de León (1010-1065) in de 11e eeuw, werd het omgedoopt tot Zamora.

Symbolen

---

Het wapen

De heraldische beschrijving van het wapen van de provincie Zamora luidt als volgt:

Het wapen is verdeeld in zeven kwartieren:

• • • • • • • • In het eerste kwartier, het eerste veld, van goud, een stier klimmend in zijn kleur, en in het tegenoverliggende veld, van zilver, een leeuw klimmend in keel, het onderliggende veld is van sinopel, dit is het wapen van Toro.
              • In het tweede kwartier, in een veld van zilver, een brug van goud, en bekroond met de beeltenis van de Maagd Maria met het Kind, rechts en links omgeven door een toren, van hetzelfde metaal (kleur), metselwerk in sabel en opengewerkt in keel, dat is het wapen van Benavente.
              • Op het derde een Spaans wapenschild met zes strepen in azuur en goud, en een gouden zon met stralen van hetzelfde metaal, dit is het wapenschild van Villalpando.
    • Het vierde, tegenover elkaar, het eerste en tweede, van keel, waarop een toren van goud gemetseld in sabel, zilveren mantel, een klimmende leeuw van gules, dit is het wapen van Alcañices.
    • In de vijfde, van azuur, een St. Andreaskruis van goud, vergezeld van vier fleurs de lis van hetzelfde metaal geplaatst binnen het kruis, schildzoom van azuur met acht halve manen in zilver, dat is het wapen van Puebla de Sanabria.
    • Op de zesde, in goud, een kasteel van hetzelfde metaal, torenomgang met drie torens, gemetseld in sabel, dat is het kasteel van Bermillo de Sayago.
    • Op het zevende kwartier, in zilver, een tweekoppige adelaar met sabel, bekroond door een gesloten koningskroon en rechts en links vergezeld van een vaandel, het wapen van Fuentesaúco.

Hier overheen een hartschild, gedeeld, met twee velden van zilver, één met een arm bewapend, dragende een vlag van keel, daarnaast eveneens van zilver en een terrasvormig veld van synopel, een brug bruin, gemetseld van sabel en gesteund door twee torens, dit boven golven van azuur en zilver, hetwelk het wapenschild van de stad Zamora is. Bezegeld met een gesloten koninklijke kroon. Het wapenschild bevat de wapenschilden van de gemeenten die aan het hoofd stonden van het gerechtelijk arrondissement. Momenteel zijn er alleen nog de districten Benavente, Puebla de Sanabria, Toro, Villalpando en Zamora, die van Fuentesaúco, Alcañices en Bermillo werden opgeheven.

Seña Bermeja (de vlag)

De vlag van de provincie Zamora, staat bekend als de Seña Bermeja. Het is dezelfde vlag als van de stad Zamora, bestaande uit acht rode stroken die de acht overwinningen van Viriato op verschillende Romeinse praetors en consuls voorstellen, en een smaragdgroene band; de band die Fernando V de Castilla over zijn schouder hing en deze bovenop de Seña Bermeja plaatste, als beloning en erkenning voor de verleende hulp in de slag bij Toro, die plaatsvond in de vlakte van Toro, bij Peleagonzalo, in maart 1476.

Geografie

---

De provincie Zamora heeft een oppervlakte van 10.561 km² en wordt begrensd door:

Noord-westen: de provincie Ourense	Noorden: de provincie León	Noord-oosten: de provincie Valladolid
Westen: Portugal		Oosten: de provincie Valladolid
Zuid-westen: Portugal	Zuiden: de provincie Salamanca	Zuid-oosten: de Provincie Ávila

Het gebied maakt deel uit van het noordelijke submeseta en kent vele contrasten. In het noordwesten bevindt zich een bergachtig gebied, dat wordt ingenomen door een deel van de montes de León (bergen van León), met hoogtes tot 2127 m (Peña Trevinca, het hoogste punt van de provincie, gemeente Sanabria). In het westelijke deel van de provincie bereikt het sierra de Culebra hoogtes tot 1241 m (Peña Mira) en herbergt het het gelijknamige regionale jachtreservaat (reserva regional de caza), met belangrijke populaties van o.a. de Iberische wolf (de belangrijkste van het schiereiland), herten en wilde zwijnen. In het zuidwesten van de provincie stroomt de rivier de Duero door een kloof die de Arribes del Duero wordt genoemd, met hellingen tot 300 m, die een natuurlijke grens met Portugal vormt. De centrale, oostelijke en zuidelijke gebieden hebben de typische hoogvlakte (meseteña), met uitzondering van de uitzichtpunten van Peñausende, Teso Santo en “El Castillo” genoemd, die beide bijna 1000 m boven de zeespiegel liggen. De minimumhoogte wordt geregistreerd in het zuidwesten van de gemeente Fermoselle op 330 meter.

Fysiografie

Vanuit fysiografisch oogpunt wordt de provincie gekenmerkt door uitgestrekte vlaktes of landschappen die worden doorkruist door brede en vruchtbare vlakten. Deze morfologie van het plateau wordt aan de noordelijke rand doorbroken door de Sierra de la Cabrera, die de grens vormt met de provincie León en Segundera, grenzend aan Galicia. La Cabrera is een gebied, dat zich uitstrekt drie massieven: de bergketens van Los Corzos, La Cabrera Baja en Peñas Negras, strekt zich uit in oostelijke richting via de bergketens van San Ciprián, Escudero, Carpurias en Peña Hermosa tot het verdwijnt onder de sedimenten van het bekken van de Duero. Aan de zuidelijke rand van de regio Sanabria vormen de bergketens van Marabón, Tejera, Gamoneda en Atalaya de voornaamste projecties die de grens met Portugal markeren. Deze projecties maken naar het zuidoosten plaats voor de Sierra de la Culebra. Het hoofdblok van de Sierra de la Culebra valt naar het zuidoosten toe uiteen in de bergketens van Cavernas, Sesnández, Carbas, Roldana en Cantadores. De westelijke grens van Aliste wordt bepaald door de Sierra Baja, terwijl in het zuiden de sierra’s van Rompe, Casica, Navallas en Baozas dienen als grens tussen Aliste en Portugal. Deze bescheiden bergen waarin veel kwartsiet voorkomt strekken zich uit naar het oosten in de Sierra de los Carbajales, op de rechteroever van de rivier de Aliste, in de streek van Alba.

Klimaat

Het centrum, het zuidoosten en het noordoosten van de provincie hebben een continentaal mediterraan klimaat, een droog klimaat met lage temperaturen in de winter, zeer warm in de zomer en mild in de tussenseizoenen. In het noordwesten van de provincie, in de streek van Sanabria, is het klimaat opmerkelijk gematigder en vochtiger, met een merkbare Atlantische invloed, hoewel in de hoger gelegen gebieden de kenmerken van het bergklimaat aanwezig zijn.

Over het algemeen zijn de gemiddelde jaartemperaturen in de provincie Zamora betrekkelijk laag, variërend van 8 °C in Sanabria tot 12,5 °C rond Zamora, de provinciehoofdstad. De neerslag is over het algemeen gering in de gehele provincie met waarden die gewoonlijk lager zijn dan 400 mm/jaar, alleen Sanabria ontsnapt aan deze droge tendens en bereikt waarden tot 1400 mm/jaar, waarvan een groot deel in de vorm van sneeuw. Dus in het kort komt het er op neer dat hoe noordelijker en westelijker we ons bevinden, hoe lager de temperaturen zullen zijn en hoe meer regen er zal vallen.

Hydrografie

Bijna de hele provincie Zamora ligt in het stroomgebied van de Duero, met uitzondering van de rivier de Bibey, in de regio Sanabria, die naar het westen stroomt en dus tot het stroomgebied van de rivier de Miño behoort. De Duero is de belangrijkste rivierstroom van de provincie, die de provincie binnenstroomt via het gebied van Toro en verlaat via Fermoselle, ingekapseld tussen grote natuurlijke muren van ongeveer 300 m hoog, de Arribes del Duero. Het debiet van de Duero is zeer variabel, van iets meer dan 10 m³/s in het droge seizoen tot meer dan 500 m³/s bij grote overstromingen, hoewel het gemiddelde debiet ongeveer 80 m³/s is bij het passeren van de hoofdstad Zamora. De Duero wordt qua belang gevolgd door de rivier de Esla, die de provincie van noord naar zuid doorkruist, en enkele van zijn zijrivieren zoals de Aliste, de Tera, de Cea en de Órbigo, hoewel niet minder belangrijk zijn de Valderaduey en, als een grens met de provincie Salamanca, de rivier de Tormes, beide belangrijke zijrivieren van de Duero.

De structuur van de meren van deze provincie is zeer belangrijk, dat geld zowel voor de natuurlijke meren, zoals het meer van Sanabria of de lagunes van Villafáfila, als voor de talrijke stuwmeren die zijn aangelegd voor hydro-elektrische exploitatie en hydrologische regulering. Het meer van Sanabria is met zijn 368 hectare het grootste meer van glaciale oorsprong op het Iberisch schiereiland, terwijl het stelsel van lagunes-salinas van Villafáfila, met zijn drie voornaamste lagunes (Grande, Barillos en de las Salinas) en de talrijke kleinere vijvers, een van de belangrijkste overwinteringsgebieden voor trekvogels in Europa is en de grootste kolonie grote trappen van Europa herbergt.

In deze provincie bevinden zich in totaal 17 stuwmeren gebouwd sinds 30 november 1902, toen in San Román de los Infantes de centrale El Porvenir werd ingehuldigd, een van de eerste waterkrachtcentrales in Spanje, met een opslagcapaciteit van 1850 hm³. In de bovenloop van Sanabria bevinden zich de stuwmeren van San Sebastián, Pías en Valdesirgas in het rivierenstelsel van Bibey; die van Puente Porto en La Playa in de Segundera; Garandones en Cárdena in de Cárdena; Vega de Conde, Vega de Tera (zonder opslag na de ramp van 9 januari 1959), Cernadilla, Valparaíso en Nuestra Señora del Agavanzal op de rivier de Tera; Ricobayo op de rivier de Esla; San Román (El Porvenir), Villalcampo en Castro op de rivier de Duero; en Almendra op de rivier de Tormes. Daar komen nog de Portugese stuwmeren Miranda do Douro, Picote en Bemposta bij, die alle ook aan de rivier de Duero liggen.

Er zijn geneeskrachtige mineraalwateren in de dorpen Almeida de Sayago, Carbellino, Villadepera, Ribadelago (Bouzas) en Calabor.

De tragedie van het stuwmeer van Vega de Tera

Door het gebrek aan budget werd deze constructie slecht uitgevoerd en vond in de nacht van 9 januari 1959, na het doorbreken van de dam, de Ribadelago-catastrofe plaats. Bij het instorten van de dam kwam meer dan acht miljoen kubieke meter water vrij dat naar de rivierkloof van de Tera stroomde en dat bij de afdaling de stad Ribadelago verwoestte, waarbij 144 mensen omkwamen of verdwenen. Deze ramp vond plaats slechts twee jaar na de voltooiing van de dam en is op één na grootste tragedie in Spanje wat betreft het aantal dodelijke slachtoffers als gevolg van een dambreuk, na dat van het pantano de Puentes.

Geschiedenis van de provincie

---

De geschiedenis van de provincie Zamora is een deel van de geschiedenis van Spanje dat gelegen is in het geografische gebied bij benadering van de huidige provincie Zamora. Er waren hier historici en wetenschappers die de geschiedenis van de provincie hebben vastgelegd, waaronder de middeleeuwse broeder Juan Gil de Zamora, en een van de bekendste van de 16e eeuw: Florián de Ocampo (die tegenwoordig een Instituut voor Zamoraanse Studies heeft (Instituto de Estudios Zamoranos)), en geschiedschrijvers zoals: Cesáreo Fernández Duro, Antonio Piñuela Ximénez en Ursicinio Álvarez. Zij waren allemaal gespecialiseerde geleerden die de kiem legden voor de historici die later in de 20ste eeuw verschenen. In 1989 werd het eerste Congres over de geschiedenis van Zamora gehouden, met daaropvolgende edities. Sinds het begin heeft de provincie drie historisch belangrijke steden gehad: Zamora, Toro, Benavente. Daaromheen liggen andere bevolkingscentra met een leidende rol en aanwezigheid op verschillende momenten in haar geschiedenis.

De provincie Zamora is vanwege zijn speciale orografie een kruispunt tussen het Meseta Central (Centrale Plateau) en de noordelijke gebieden. De geografische ligging in het noordwesten van het Iberisch schiereiland heeft zowel vlak als bergachtig terrein, de grens tussen de twee terreinen wordt gevormd door de rivier de Esla (tweede rivier in de provincie, na de Duero). Deze geografie heeft het mogelijk gemaakt dat een groot deel van de provincie “doorvoerpunt” was voor de verschillende legers tussen Castilla, León, Galicia en Portugal. Daarom werden sommige van zijn steden omgebouwd tot verdedigingsbastions. Een deel van zijn krijgsgeschiedenis is terug te vinden in zijn eigen wapenschild, ook bekend als “Seña Bermeja”. De loop van de geschiedenis heeft architectonische voorbeelden nagelaten van de Spaanse Romaanse stijl, maar ook van het modernisme. Het valt samen met twee perioden van pracht en praal in de provincie.

Een deel van de geschiedenis van de provincie Zamora wordt verteld in de vorm van liederen, zoals het Cantar de Sancho II (Lied van Sancho II) en dat van Gesta in hun strijd met de moslimkoninkrijken van Al-Ándalus. Sommige daarvan verhalen relevante gebeurtenissen zoals de belegering van de stad Zamora. De etymologische oorsprong van de naam Zamora heeft aanleiding gegeven tot verschillende theorieën, van de mogelijke Vaccae oorsprong van Ocellum Duri tot het Arabische Samurah, er zijn meerdere benamingen en verklaringen voor de oorsprong gegeven. De provincie komt officieel voor in de volkstelling van Floridablanca (1789, de eerste Spaanse volkstelling) en wordt, zoals zij thans bekend is, op 30 november 1833 bij de Región Leonesa gevoegd (samen met de provincies Salamanca en León). In 1983 werd de comunidad autónoma española (Spaanse autonome gemeenschap) Castilla y León gevormd en de provincie werd daarin opgenomen, samen met acht andere Spaanse provincies.

Doorheen de geschiedenis waren er verschillende ontvolkingen als gevolg van de migratie door de oorlogen, waardoor de steden verlaten achterbleven. De economische en artistieke bloei van de provincie begon in de 11e eeuw, toen de bevolking in de belangrijkste steden toenam, het aantal kerken toenam en de eerste kathedraal van het Koninkrijk León werd gebouwd. Religieuze en burgerlijke instellingen werden opgericht. De religieuze tradities van de Semana Santa (Goede Week) ontstonden, en veel van de gebruiken van de plattelandsdorpen van de provincie werden geconsolideerd. Het verval begon na de dood van de katholieke vorsten, en werd langzaam versterkt na de Guerra de la Independencia (Onafhankelijkheidsoorlog), en later, als gevolg van de aanpassing aan de industriële revolutie, kreeg de regio geleidelijk te maken met een ontvolking van haar plattelandsgebieden in de richting van de hoofdsteden. In het midden van de 20ste eeuw was het fenomeen van de migratie naar andere landen in het gebied van de provincie belangrijk. Tussen 1900 en 1986 is het aantal inwoners met bijna een vijfde afgenomen. De komst van de 21e eeuw betekende het begin van een vernieuwingsconcept dat tot uiting kwam in de verbetering van de infrastructuur, waardoor de provincie veranderde in een gebied van natuurbehoud en historisch erfgoed, waar u kunt genieten van natuurparken, plattelandstoerisme en culturele gebieden. Er wordt hard gewerkt om de traditionele industrieën zoals wijn- en kaasproductie te reactiveren en dat lukt steeds beter.

Nu het tweehonderd jaar geleden is dat de provincie Zamora werd gesticht, worden de grenzen ervan nog steeds betwist in een klein gebied dat grenst aan de provincie Ourense en Portugal. Het is een gebied waar vier grenzen van afhangen: op gemeentelijk vlak tussen Hermisende en La Mezquita, op provincial vlak tussen Ourense en Zamora, op communautair vlak tussen Galicia en Castilla y León en zelfs op nationaal vlak tussen Spanje en Portugal. Deze plek, iets meer dan 1,8 km lang, ligt tussen de heuvel van Las Lagunas en de grens met Portugal. De demarcatielijn tussen de provincies Ourense en Zamora wordt gevormd door de grenspaaltjes 349 en 350 die, ondanks hun bestaan, niet worden erkend door de gemeente La Mezquita. Bovendien is het feit dat dit gebied tot de provincie Zamora behoort, gedocumenteerd op een topografische kaart uit het begin van de twintigste eeuw, die is opgesteld door het Nationaal Geografisch Instituut.

Provinciale organisatie

---

Municipios

De administratieve basiseenheid waarin de provincie is onderverdeeld, zijn de municipios (gemeenten). Er zijn er momenteel 248. De gemeente met de meeste inwoners is de provinciehoofdstad (60.988 inwoners). Een groot aantal daarvan heeft een bevolking van minder dan 500 inwoners. De gemiddelde grootte van een gemeente in de provincie is 42,58 km². Naast de provinciehoofdstad zijn de twee gemeenten met de meeste inwoners Benavente (met 17.787 inwoners in 2020), gelegen in het noorden van de provincie, en Toro (8.665 inwoners), gelegen aan de oostgrens van de provincie. De overige gemeenten halen het cijfer van 5000 geregistreerde burgers niet. Daaronder zijn namen als Morales del Vino (2.971 inwoners), Villaralbo (1.810 inwoners) of Moraleja del Vino (1.732 inwoners), dicht bij de hoofdstad; Villalpando (1.457 inwoners), gelegen in het noordoosten van de provincie; Fuentesaúco (1.587 inwoners), gelegen in de zuidoostelijke hoek van de provincie, Puebla de Sanabria (1.356 inwoners), in het noordwesten; of San Cristóbal de Entreviñas, in de buurt van Benavente. Volgens de gemeentelijke volkstelling van het INE waren de twintig dichtstbevolkte gemeenten van de provincie in 2020:

De 20 grootste gemeenten van de provincie Zamora

Zamora	Plaatsnaam	inw.		Plaatsnaam	inw.	Morales del Vino
	Zamora Benavente Toro Morales del Vino Villaralbo Moraleja del Vino Fuentesaúco Villalpando Puebla de Sanabria San Cristóbal de Entreviñas	60.297 17.523 8.532 3.030 1.804 1.740 1.608 1.451 1.366 1.362		Fermoselle Santa Cristina de Polvorosa Coreses Alcañices Bermillo de Sayago Roales Monfarracinos Galende Morales de Toro Corrales del Vino	1.136 1.070 1.059 1.042 1.008 987 971 960 940 934
Benavente						Villaralbo
Toro						Moraleja del vino
bron: INE 2021

Mancomunidades

De gemeenten van de provincie zijn gegroepeerd in de volgende verenigingen van municipios:

Comarcas

Demografie

Antropologie

---

Antropografie

De bevolking van de provincie Zamora heeft een genetische oorsprong zonder significante verschillen met de bewoners van het omliggende gebied, met een overwicht aan lijnen van paleolithische oorsprong, die 65% van het totaal vertegenwoordigen, gevolgd door het neolithicum, afkomstig van de komst van kolonisten uit het Nabije Oosten die het Europese continent binnenkwamen, zoals blijkt uit het genetisch onderzoek dat in de provincie Zamora is uitgevoerd door de bioloog Luis Álvarez Fernández.

De studie verdeelt de provincie in verschillende gebieden, waarbij wordt geconcludeerd dat de gebieden in het westen van de provincie (Sanabria, Aliste en Sayago) zich anders gedragen dan de rest en dan elkaar. In de provincie kunnen we de aanwezigheid van Noord-Afrikaanse mannelijke afstamming te zien, mogelijk als gevolg van de periode van de Islamitische bezetting, waarin er een groter aantal mannen was omdat het een leger betrof, maar er zijn ook sporen van afstamming uit de sub-Sahara, een feit dat de aanwezigheid van slaven op bepaalde historische momenten bevestigt. De hoogste frequenties van Afrikaanse afstamming worden gevonden in Sayago, met 10,3% Noord-Afrikanen en 18,2% Sub-Saharanen, gegevens die ook samenvallen met een hoge frequentie van achternamen als “Pardo” of “Prieto”, in verwijzing naar de donkere kleur van de huid. De datering van de toetreding van mannelijke Afrikaanse afstammelingen lijkt duidelijk verband te houden met de Islamitische periode op het schiereiland en men zou dezelfde oorsprong moeten overwegen voor de intrede van de vrouwelijke afstammelingen, althans in de regio van Sayago. Deze hypothese zou in overeenstemming zijn met de aanwezigheid van zwarte slaven op het schiereiland tijdens de islamitische overheersing.

Sayago is de regio met de minste genetische verwantschap met de rest van de provincie en zelfs Portugal. In Aliste zijn enkele joodse afstammelingen gevonden, mogelijk als gevolg van de relatie met Trás-os-Montes, waar zich sinds de 12e eeuw een bevolking van dit volk vestigde. Mogelijk werden de joodse gemeenschappen van Aliste beetje bij beetje in de bevolking opgenomen toen zij onder dwang tot het christendom werden bekeerd. Sanabria vertoont de laagste waarden voor genetische diversiteit en de hoogste waarden voor verwantschap en bloedverwantschap.

Etnografie

De gemeenschappelijke taal van de provincie is het Castiliaans, maar het Leonees is nog enigszins aanwezig in gebieden als Sanabria, Benavente, Aliste of Sayago. In de valleien van Tuela en Bibey wordt ook Galicisch gesproken, zeker in de gemeenten Porto, Hermisende, Pías, Lubián, waar de taal nog door 95% van de bevolking wordt gebruikt.

Populaire feesten

De volkscultuur van de provincie Zamora komt tot uiting in een gevarieerd geheel van feesten en gebruiken, die over het algemeen verband houden met de traditionele gastronomie.

Het jaar begint met de “máscaras y disfraces” (maskers en vermommingen), een feest van voorouderlijke oorsprong, waaraan groteske personages deelnemen, gekleed in bizarre kleurrijke kostuums, die door de straten rennen om de mensen te bespringen, te achtervolgen of grappen te maken en een oude traditie te herhalen. Zij worden Carochos, Tafarrón, Vaca Bayona of Zangarrón genoemd, al naar gelang de naam die in elk dorp wordt gebruikt.

Talrijk zijn de traditionele pelgrimstochten, die vooral in het voor- en najaar plaatsvinden. Daaronder zijn die van “La Luz” in Moveros (gehouden op de laatste zondag van april in een ermita (vert. kluizenaarshut of afgelegen kerk/kapel) op de grens tussen Spanje en Portugal, die van “Los Pendones” in Fariza (gehouden op de eerste zondag van juni in de Arribes del Duero), die van “Donado” (de eerste zondag van september), die van “La Alcobilla” in Rábano (8 september), die van “La Tuiza” in Lubián (laatste zondag van september) of die van “Los Remedios” in Otero de Sanabria (eerste zondag van oktober).

Vele plaatsen laten hun traditionele feesten gepaard gaan met beroemde stierengevechtfeesten. Voorbeelden hiervan zijn “el toro enmaromado” van Benavente (de vooravond van Corpus Christi), “los espantes de toros” van Fuentesaúco (eerste weekend van juli), de stierengevechten van San Pedro de Zamora (29 juni) of de “encierros” van Villalpando of Fermoselle.

Opvallend is de “Semana Santa Zamorana” (Heilige Week in Zamora), uitgeroepen tot Festival van Internationaal Toeristisch Belang. Het wordt beschouwd als een van de meest opmerkelijke in Spanje vanwege zijn uniciteit, soberheid, expressiviteit en religiositeit. De oorsprong ervan gaat terug tot de 14e eeuw en in de loop der jaren is het uitgegroeid tot het belangrijkste festival van de stad. Het onderscheidt zich door zijn processieoptochten met een opmerkelijke deelname van het volk en de schoonheid van de routes door de straten van de oude stad. Opmerkelijk is ook de Semana Santa de Bercianos de Aliste, die gekenmerkt wordt door soberheid en emotie, vooral op Goede Vrijdagmiddag, wanneer de inwoners van deze stad zich naast de kerk verzamelen om een kruisbeeld naar beneden te halen en het in processie te dragen onder het zingen van een populair miserere, en gekleed in tunieken en witte capuchons die de lijkwade zullen zijn, en ook met de traditionele cape van Aliste.

Gastronomie

---

De gastronomie van Zamora stemt overeen met de culinaire tradities en gebruiken van de provincie Zamora in Spanje. De keuken behoort voor een deel tot die van León, hoewel zij veel invloed van de Galicische en Asturische keuken heeft. Het wordt gekenmerkt door de mengeling van soberheid in de ingrediënten en overvloed aan vlees. De gerechten hebben over het algemeen een sterk ambachtelijk karakter en een nederige oorsprong, een mengeling van pastorale en agrarische keuken. Zamora heeft een belangrijke productie van wijnen met Denominación de Origen (oorsprongsbenaming): Tierra del Vino de Zamora. Een van de kenmerken van Zamora is de scheiding die de rivier de Duero maakt, waardoor de provincie in twee verschillende delen wordt gesplitst wat de teelt betreft, met als gevolg een benaming Tierra del Pan, in het noorden, door de overvloedige teelt van tarwe en het Tierra del Vino, in het zuiden, door de produktie van wijn.

Erfgoed

---

De provincie Zamora telt 144 cultuurgoederen (BIC) van de 2293 die in Castilia y León bestaan, een belangrijk cijfer, maar relatief klein in de interprovinciale vergelijking van zijn gemeenschap. Van de negen provincies is Zamora een van de provincies met het kleinste aantal BIC’s, ver onder Burgos, dat 436 BIC’s telt. Het aantal BIC’s in Zamora stemt niet overeen met het historische, artistieke of architectonische potentieel van de provincie, zodat de bestaande catalogus in deze provincie sterk wordt bepaald door de acties van de verschillende commissies voor het erfgoed die in de loop der jaren hebben plaatsgevonden. Er moet wel bij gezegd worden dat de BIC-verklaring een kwaliteitslabel is dat het erfgoed van een plaats of gebied tot zijn recht laat komen en dat de bevordering ervan het toerisme aantrekt als bron van rijkdom en werkgelegenheid.

Er moet echter op gewezen worden dat van de 144 goederen er twee tot de categorie immateriële goederen behoren, waarmee Valladolid een van de provincies is die meer erkenningen van dit type heeft. Zo heeft de Heilige Week van de Bercianos de Aliste sinds april 2014 deze onderscheiding gekregen om “een relevante en unieke culturele manifestatie te vormen met wortels in de 16e eeuw, die tot op de dag van vandaag onveranderd zijn gebleven en van ouders op kinderen wordt overgedragen als een levend erfgoed en het kenmerk van een hele gemeenschap”. Anderzijds is sinds april 2015 ook de “Zamora Passie: riten, essentie en grondgebied” van Zamora uitgeroepen tot Immaterieel Goed van Cultureel Belang, dat als volgt wordt gemotiveerd: “Het historische ensemble van de stad Zamora wordt een inherent element van deze culturele expressie, een uniek kader voor deze voorstelling, dat niet zou kunnen worden begrepen zonder de stedenbouwkundige planning en de architectuur van de stad. De esthetiek van de Passie van Zamora vindt in de architectuur van de stad de ideale omgeving voor de enscenering ervan. Het stadsplan van Zamora, met zijn straten en pleinen, zijn historische gebouwen en het geheel van romaanse kerken dat bewaard is gebleven, vormen het perfecte decor voor deze voorstelling, waarin de inwoners van de stad zelf, samen met de bezoekers, de toeschouwers, acteurs en figuranten dit tot een uniek en relevant culturele evenement maken. De routes, de gebedshuizen of het Paasmuseum zijn de ruimtelijke context waarin de Zamoraanse Passie zich afspeelt, waarin de essentie, de geest en de religiositeit van de bevolking is opgenomen, dat is de sleutel voor de lezing en de interpretatie van de viering”.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Castilla y León