Lugo hoofdstad van de provincie Lugo

Lugo is een stad en een gemeente van Spanje, hoofdstad van de gelijknamige comarca en provincie. Het ligt in het noorden van het land, in de comunidad autónoma van Galicia. De stad draagt de titel van Zeer Nobel en Loyale Stad. Deze soort titels werd gegeven door koningen, meestal ten tijde van de Reconquista, wanneer de stad trouw was aan zijn koning.

Wat u interesseert:

• • • • • • • • • Toponymie
                • Symbolen
                • Geografie
                • Geschiedenis
                • Demografie
                • Monumenten
                • Cultuur
                • Gastronomie

De stad, van Romeinse oorsprong, werd in 25 v.Chr. gesticht door Paulo Fabio Máximo en is de oudste van Galicia. Gebouwd in de buurt van een castro. In de Romeinse tijd heette het Lucus Augusti. Talrijke Romeinse overblijfselen, waarvan er vele in het Museo Provincial (Provinciaal Museum) bewaard zijn gebleven, getuigen van de vroege geschiedenis, met name de Romeinse muur, die uniek is in de wereld en waarvan de hele omtrek bewaard is gebleven. Het werd in 2000 uitgeroepen tot werelderfgoed. De provincie ligt weliswaar aan zee, maar de stad zelf ligt meer in het binnenland, zo’n 85 km van de kust verwijderd.

Door de geschiedenis heen heeft het tijden van verwaarlozing meegemaakt, maar ook momenten waarop het belangrijk was voor de geschiedenis van het land. Zo was het in 842 het punt van waaruit een groot leger richting Oviedo trok om daar Ramiro I op de troon te zetten. En in 1846 verklaarde Miguel Solís vanuit Lugo dat hij een opstand zou beginnen tegen de president Narváez. De Calicische revolutie, die op 27 april van dat jaar eindigde nadat hij op 23 april de Slag bij Cacheiras had verloren en de rebellen van Lugo zich overgaven aan loyalistische troepen.

Geografisch gezien ligt de stad op een heuvel, in een gebied waar in geen hoge bergen voorkomen. De bergen die er waren zijn door erosie afgerond. De rivier de Miño passeert de stad aan de westelijke zijde. De gemeente, opgenomen in het biosfeerreservaat “Tierras del Miño”, is qua inwonersaantal de vierde stad van Galicia met 98.519 inwoners  in 2020, na Vigo, La Coruña en Orense.

Tegenwoordig is Lugo een handels- en dienstenstad, met een universitaire campus die gespecialiseerd is in agrarische wetenschappen (zoals diergeneeskunde of bergwetenschappen). Er zijn ook veel festivals, zoals Arde Lucus, dat het Romeinse en militaire verleden van de stad herdenkt, en San Froilán, dat plaatsvindt tussen 4 en 12 oktober.

Toponymie

---

In 26 v.Chr. kwam een Romeins expeditieleger onder leiding van Caius Antistio Veto aan in wat later Gallaecia zou worden om het noordwesten van het schiereiland te controleren, en vestigde in 25 v. Chr. een kamp op het grondgebied van het huidige Lugo, waaraan hij de naam Lucus Augusti gaf. Lucus is een Latijns woord dat ‘heilig bos’ betekent, dus de naam zou de betekenis hebben van “het heilige bos van Augustus”, hoewel het ook een pre-Romeinse oorsprong zou kunnen hebben op basis van de Keltische godheid Lugh.

Symbolen

---

Het wapen

Het heraldisch wapen is op 26 juli 2012 goedgekeurd bij decreet 168/2012 en op 8 augustus van dat jaar gepubliceerd in de Diario Oficial de Galicia. De beschrijving ervan is als volgt:

In azuur, staat de hoofdtoren gemaakt van zilver, verlicht met gules, en hij wordt gesteund door twee tegenover elkaar staande leeuwen in goud, gezoold en gewapend met gules, met daarboven gouden kelk, met de zilveren hostie, stralend met goud, geflankeerd door twee biddende engelen op wolken, natuurlijk. Zilveren rand met het bekende motto “Hoc hic mysterium fidei firmiter profitemur” (hier belijdt men streng het mysterie van het geloof) in sabelkleurige letters. Bezegeld met de koninklijke kroon.

De vlag

De vlag werd goedgekeurd bij decreet 167/2012 van 26 juli, gepubliceerd in de Diario Oficial de Galicia op 8 augustus van hetzelfde jaar, en heeft de volgende beschrijving:

Op het witte doek staat het wapen van de stad, vastgehouden door twee leeuwen tegenover elkaar in goud, tongen en nagels in keel.

Geografie

---

De stad ligt op een heuvel die bijna omringd wordt door de rivier de Miño en de kleine rivieren Chanca en Rato. Het stadscentrum ligt op een hoogte van 455 meter boven de zeespiegel, maar de hoogte van de gemeente varieert tussen 355 meter in het laatste stuk van de rivier de Miño, in het zuiden van de gemeente, en 783 meter in Monte de Meda, gelegen in het zuidwesten. Met een oppervlakte van 329,78 km², is de gemeente Lugo is de derde grootste in Galicia, na de gemeenten van Fonsagrada en Vilalba. De gemeente bestaat uit 54 parochies.

De stad en het landschap, zowel op het platteland als in de stad, worden gekenmerkt door de rivier de Miño. Het is gelegen in het biosfeerreservaat “Terras do Miño”, dat op 7 november 2002 door de UNESCO is uitgeroepen tot een belangrijke erkenning op internationaal niveau met betrekking tot het behoud van de landschappen en de rivierrijke gebieden van de Europese Atlantische regio. Het is de moeite waard om de overvloedige fauna rond de loop van de rivier de Miño te vermelden wanneer deze door de stad stroomt, vooral wat betreft de vele vogelsoorten die men hier aantreft. Dit hele park rond de rivier is te bewandelen via een parkroute met een totale lengte van ongeveer dertig kilometer lang. De andere twee rivieren die de stad doorkruisen zijn de Fervedoira en de Mera, waar omheen weer verschillende parken liggen.

Klimaat

Volgens de klimaatclassificatie van Köppen is het klimaat van Lugo een oceanisch Cfb-type klimaat, beïnvloed door mediterrane klimaten en met een zekere continentale nuance. De gemiddelde jaartemperatuur is 11,5 °C en er valt veel regen (meer dan 1.000 mm per jaar). Door de afstand tot de Atlantische Oceaan kan dit neerslagniveau als laag worden beschouwd in vergelijking met regio’s als de Rias Bajas of Santiago. De hoogste temperatuur ooit gemeten (41,2 °C) was in juli 1990, en de laagste temperatuur was -10,0 °C in december 2005.

Geschiedenis

---

De oudheid

Lugo begon als een Romeins kamp onder het bevel van Caius Antistio Veto, waarschijnlijk op de plaats van een oude castro, in een campagne met als doel het noordwesten van het schiereiland te annexeren aan het Romeinse Rijk ten tijde van Augustus, rond 25 v.Chr. Het was Paul Fabius Maximus die Lucus Augusti, in naam van de keizer op dit militaire kamp stichtte, dat vanaf het jaar 50 begon met de uitbreiding van de stad, met de vestiging van de inheemse bevolking van de nabijgelegen castros. Later werd de stad een belangrijk stedelijk centrum, representatief voor de Romeinse cultuur en levenswijze, zoals te zien is aan de overblijfselen die in de oude stad zijn gevonden, die overeenkomen met tempels, zwembaden, baden, munten of mozaïeken.

Traditioneel werd ervan uitgegaan dat de twee loodrechte wegen die de basis vormde voor alle Romeinse steden (het cardo en het decumano) de route van de huidige straten San Pedro en Rúa Nova volgden, en dat die elkaar in de Praza do Campo kruisten en zo het forum vormden. Uit recente archeologische vondsten blijkt echter dat er een groot openbaar plein was dat liep van Rúa Doutor Castro (genaamd Rúa de las Dulcerías) tot Rúa do Progreso, met inbegrip van een groot deel van het huidige Praza de Santo Domingo, wat heeft geleid tot een heroverweging van de bovengenoemde theorie. Een veelheid aan stukken, Romeinse sites en mozaïeken zijn nog steeds bewaard gebleven en er komen nog steeds zaken te voorschijn, vooral wanneer er aan werken wordt begonnen waarbij gegraven moet worden in de binnenstad.

In de 3e eeuw was de stad de hoofdstad van het conventus lucensis, een van de drie administratieve entiteiten waarin Gallaecia was verdeeld. Tussen 260 en 325, aan het begin van het Laat-Romeinse Rijk, werd de stad omringd door een muur. Deze muur, met een omtrek van 2266 m is in het jaar 2000 door UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed. Het is de enige Romeinse vestingsmuur ter wereld die vandaag de dag nog steeds zijn hele omtrek heeft behouden. Hij omringt het stadscentrum, de kathedraal, het provinciaal museum, het stadhuis en andere interessante gebouwen. Deze resten worden aangevuld met het monumentale complex van Santa Eulalia de Bóveda, waar de Pompeïsche schilderkunst opvalt.

De Middeleeuwen

Nadat de Sueben (soms ook Zwaben genoemd) Hispania waren binnengedrongen veroverde zij de stad. In 460 vond het Concilie van Lugo plaats, waarbij de kerk van Lugo tot een metropolitaanse zetel verheven werd en de bisschoppen van Astorga, Britonia, Iria Flavia, Orense en Tuy afhankelijk waren. In het Visigotische Hispania was het de bisschoppelijke zetel van de katholieke kerk die samen met het aartsbisdom Braga, de oude Romeinse provincie Gallaecia in het bisdom Hispania omvatte. Het historische karakter ervan begon af te nemen met de oprichting van Oviedo, de ontdekking van het vermeende graf van de apostel Santiago in Compostela en de restauratie van Braga. In deze periode verloor Lugo een groot deel van zijn bevolking, dat zich in de 10e eeuw begon te herstellen.

In 714 kwamen de moslims in Lugo aan en in 741 bezette Alfonso I de stad zonder verzet. Bisschop Odoario vond de stad in een erbarmelijke staat en gaf opdracht de Romeinse overblijfselen te begraven en de stad te herbouwen, beide bewust van het belang dat deze stad binnen het Koninkrijk zou krijgen aangezien het de enige grootstedelijke kerk was die werd heroverd en de enige stad in heel Christelijk Hispania in de 8e eeuw en de eerste helft van de 9e eeuw. Op deze manier werd de Romeinse stad een kerkelijke plaats en de kern van de huidige stad.

In 842 verzamelde een groot Galicisch leger zich in de stad om Oviedo te veroveren en Ramiro I op de troon te zetten. Meer dan twee eeuwen later verleende  Alfonso VI het bisdom in 1088 de ‘heerlijkheid’ van de stad. In 1129 begon men met de bouw van de Romaanse kathedraal, ontworpen door Raimundo de Monforte en gewijd aan Santa María, genaamd “Virgen de los Ojos Grandes”.

In de 8e eeuw was de stad een doorgangsplaats voor de bedevaarten naar Santiago de Compostela en stond ze aan het hoofd van het toneel van de zogenaamde “Ruta Primitiva” (Primitieve Route) van de Camino de Santiago, en in de Middeleeuwen was het zelf ook een bedevaartscentrum, aangezien de kathedraal het speciale voorrecht had, en dat tot op de dag van vandaag nog steeds heeft, om vierentwintig uur per dag een gewijde hostie aan het publiek te tonen; in 1669 werd de ‘Offering van het Koninkrijk Galicia aan het Sacrament‘ opgericht, iets dat tot op heden nog steeds wordt gevierd. In de 18e eeuw kreeg Lugo het voorrecht om de beurs van San Froilán te organiseren, met name in 1754.

In 1312 kwamen de inwoners van de stad Lugo, waarvan de Prins Felipe de Castilla de commandant was, in opstand tegen hun bisschop, Juan Fernández, omdat deze laatste had geprobeerd de heerschappij van de stad terug te winnen. Daarom vielen de inwoners van Lugo het bisschoppelijk paleis aan, namen ze zijn garnizoen gevangen en verwondden ze de bisschop, die weigerde de vlag en de sleutels van de stad te overhandigen. Daarna werd hij met zijn garnizoenen uit de stad verdreven. De rechtszaak werd aanhangig gemaakt bij koning Fernando IV de Castilla, die in het voordeel van bisschop Juan Fernandez en tegen de Lugo-raad regeerde. Bovendien beval de koning aan Prins Felipe en Alfonso Suárez de Deza, de burgemeester van Galicia van Adelantado, om het vonnis dat hij aan de inwoners van Lugo had uitgesproken, ten uitvoer te brengen. Beide hebben echter de uitvoering van de overeenkomst zoveel mogelijk vertraagd. De Raad van Burgos van 1315 heeft de uitspraak van Fernando IV de Castilla over de rechtszaak tussen de raad van de stad Lugo en de bisschop, Juan Fernández, bekrachtigd. In deze Raad werd ook besloten dat Prins Felipe en Alfonso Suarez de Deza het vonnis van de Raad zouden uitvoeren. Maar in 1316 gaven de bewoners van Lugo aan dat zij zich zouden verzetten tegen de uitspraak van het Hof en gaven zij de heerschappij van de stad over aan Prins Felipe die de stad zonder enige moeite bezette. Tegelijkertijd gaf prins Felipe de Castilla opdracht tot de bouw van een fort met twee torens in de stad Lugo om het volk van Lugo te verdedigen tegen de aanvallen van zijn eigen prelaat, en liet hij de Raad van Lugo de stad verder besturen.

De Moderne en hedendaagse tijd

Tijdens de moderne tijd kende de stad een zekere opbloei, hoewel andere nabijgelegen steden zoals Mondoñedo of Ribadeo de overmacht betwistten, vanwege het commerciële belang van de eerste en de industriële kracht van de tweede. Werd de stad pas na de verdeling van de Spaanse staat in provincies, in 1833, en de oprichting van de provincieraden, aangewezen als provinciehoofdstad, een beslissing die vooral werd ingegeven door de centrale karakter van de ommuurde stad, en werd het de belangrijkste stad van de huidige provincie Lugo, wat een constante groei van de bevolking en uitbreiding betekende. De bloei van de stad werd versterkt met de komst van de eerste spoorlijn naar de stad in 1875. Bovendien brachten de beurzen van San Froilán een buitengewoon economisch belang met zich mee, waardoor Lugo, samen met de spoorweg, het belangrijkste centrum van de handel in vee op het schiereiland werd.

Op 2 april 1846, met de uitspraak van kolonel Miguel Solís, die weigerde generaal Puig Samper te arresteren, begon de opstand tegen president Narváez in Lugo, die zou eindigen met de executie van “de martelaren van Carral”. In 1908 werd de enige krant in de stad gesticht: El Progreso. In 1910 verscheen de katholieke krant La Voz de la Verdad, die niet meer bestaat. In 1905 trad Ángel López Pérez toe tot het ambt van burgemeester en leidde de stad gedurende zeven termijnen (tot 1930), waarbij hij grote hervormingen in de stad doorvoerde, waarvan sommige zeer omstreden waren. En in 1950 werd een van de grootste industriële slachthuizen van het land in de stad gevestigd.

In 1971 werd er een bevel van de overheid aangenomen waarin werd verklaard dat de gebouwen die aan de Romeinse muur waren bevestigd gesloopt zouden worden. Het was van openbaar belang dat de 130 gebouwen en 1429 loodsen die aan de buitenkant van de muur waren bevestigd gesloopt werden, omdat deze de observatie van het monument verhinderde.

Demografie

---

Volgens de gemeentelijke volkstelling van 2011 telde de gemeente 98.007 inwoners, met een dichtheid van 297,19 personen per km². Dat is de laatste jaren redelijk stabiel gebleven aangezien het in 2019 uitkwam op 98.276 inwoners en in 2020 98.519 inwoners telden. In 1842 had de gemeente slechts 13.986 inwoners, verdeeld over 2.797 woningen. Een halve eeuw later, in 1897, verdubbelde het aantal inwoners en bereikte het 26.252 inwoners, een bevolking die constant bleef tot de jaren 1940, toen het 41.011 inwoners bereikte. De bevolking verdubbelde opnieuw in 1991, met 83.242 inwoners, die in de daaropvolgende jaren groeiden tot bijna 100.000 in 2011.

Een onderzoek uit 2010 geeft aan dat 53,30% van de inwoners van de gemeente (52.042) vrouwen waren, en de overige 46,70% (45.593) mannen. Wat de geboorteplaats betreft, waren van de 97.635 inwoners in dat jaar 92.262 (94,50%) in Spanje geboren; van de rest van de bevolking waren 1288 mensen (1,32%) afkomstig uit andere Europese landen, 3.147 (3,22%) uit Latijns-Amerika, 800 (0,82%) uit Afrika en 138 (0,14%) inwoners uit de Aziatische landen kwamen.

Monumenten

---

De stad Lugo bezit drie eigendommen die op de UNESCO-werelderfgoedlijst staan: de primitieve weg naar Santiago (Camino primitivo de Santiago) die de stad doorkruist, de kathedraal van Santa Maria en de Romeinse muur zelf.

De Romeinse muur van Lugo is het belangrijkste monument van de stad. Het is de enige, van de vele muren de ooit in het Romeinse Rijk bestaan hebben, die zijn oorspronkelijke omtrek in het geheel heeft behouden. Hij is meer dan twee kilometer lang en werd op 30 november 2000 door de UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Sinds 6 oktober 2007 is het gelijk gesteld met de Grote Muur van China in Qinhuangdao.

Andere Romeinse gebouwen: Lugo heeft Romeinse baden en een Romeinse brug. Het is bekend dat een Romeinse weg de stad met deze laatste twee monumenten heeft verbonden, maar hun exacte indeling is onbekend. Helaas is een middeleeuwse weg, die waarschijnlijk de Romeinse indeling van de wegen volgde, ,in de jaren ’90 van de vorige eeuw gesloopt. Ironisch genoeg was kort daarvoor aan een bescheiden beleid van herstel van de stedelijke omgeving begonnen, dat tot op heden nog steeds moet worden herzien.

De kathedraal van Santa María, in 1129 werd aan de bouw van deze kathedraal, in romaanse stijl, begonnen. In latere eeuwen werden daar nog allerlei zaken aan toegevoegd zoals het portiek aan de noordelijke ingang, de klokkentoren, het klooster en de gevel die het vandaag de dag weergeeft, in een neoklassieke stijl. In 2015 werd het uitgeroepen tot werelderfgoed.

De kerk van San Pedro maakte vroeger deel uit van het klooster van San Francisco. Met zijn koepel en het houten plafond van de hoofdbeuk is het een van de zeldzame, zo niet het enige voorbeeld van Mudejar kunst in Galicia.

In de wijk O Carme zijn opmerkelijke gebouwen bewaard gebleven die de afgelopen jaren, en dankzij een prijzenswaardige inspanning van verschillende instellingen, zoals het Instituto Galego da Vivenda e Solo, de gemeente en particuliere instellingen, zijn gerestaureerd.

De voorgevel van het stadhuis, daterend uit het begin van de 18e eeuw en ontworpen door Ferro Caveiro, valt op als een archetypisch voorbeeld van de Galicische barok, met zijn stenen versiering op basis van platen, oorkleppen, druppels en krullen. De klokkentoren is van een later tijdperk en breekt volgens sommige deskundigen de harmonie van de constructie.

19e eeuwse architectuur: Twee emblematische gebouwen in Lugo, zoals het oude Café Monterrey aan de Rúa Doutor Castro en het oude Casino of La Voz de la Verdad aan de Rúa Conde Pallares, hebben het afgelopen jaar een ongelukkige restauratie ondergaan.

Het Provinciaal Museum onderscheidt zich door zijn collectie Keltisch zilverwerk, zijn Romeinse mozaïeken en interessante collecties van Galicische kunstenaars zoals Castelao, Julia Minguillón, Castro Gil, Asorey.

In de directe omgeving

Lugo behoort tot het biosfeerreservaat ‘Terras de Miño‘ en de stad heeft verschillende gebieden met een hoge natuurwaarde:

Het park van Rosalía de Castro, dat vier sequoia’s had, tot in 1984, toen de orkaan “Hortensia” er twee neersloeg; nu zijn er nog twee, een van meer dan 25 meter hoog, naast vele andere soorten flora en fauna,

De loop van de rivieren Miño en Rato, die een grote verscheidenheid aan inheemse fauna en flora hebben. Deze laatste omringen de stad in het zuiden, waar de verstedelijking amper is aangekomen, waardoor ze een uitzonderlijk kader vormen voor de vrijetijdsbesteding van de burgers, vooral in de zomer, wanneer het goed weer is.

Op minder dan tien kilometer van het centrum van de stad bevindt zich:

Penas de Rodas: twee enorme granieten stenen in een prachtige landelijke omgeving.

Het laat-Romeinse heiligdom (3de en 4de eeuw) van Santa Eulalia de Bóveda, dat unieke muurschilderingen bewaart.

Cultuur

---

Feesten

De beschermheilige van Lugo is San Froilán, dat op 5 oktober wordt gevierd en veel bezoekers uit heel Galicia en andere delen van Spanje trekt. Sinds de oudheid wordt in de dagen van 4 tot 12 oktober een reeks feestelijke evenementen gehouden, waarvan de belangrijkste de dag van de patroonheilige en de daaropvolgende zondag, Domingo das Mozas genaamd, zijn. Traditioneel bestonden de belangrijkste evenementen uit straatfeesten, theater- en poppenkastvoorstellingen en sportwedstrijden. Vandaag de dag worden daar nog vele andere activiteiten aan toegevoegd, zoals concerten, ambachtsbeurzen… En wat nog steeds een must is, is een bezoek aan de kermisattracties.

Andere noemenswaardige festivals zijn die van de wijk La Milagrosa, die in het eerste weekend van september worden gehouden, en het Carnaval. Andere vieringen zoals de Carmen bedevaart (16 juli), San Roque (15 augustus), het feest van de Virgen de los Ojos Grandes (beschermheilige van de stad Lugo), het Corpus Christi worden gereduceerd tot religieuze handelingen.

In de afgelopen jaren is er een geheel nieuw soort festival ontstaan, het zogenaamde Arde Lucus, dat in juni wordt gehouden en waar een grote menigte mensen zich in typische Romeinse kleren kleedt, wagenrennen worden gehouden, slavenverkopen worden nagebootst… De capaciteit van dit feest om mensen aan te trekken is de afgelopen jaren enorm geweest.

Muziek

Lugo heeft altijd een bijzondere rol gespeeld in de ontwikkeling van de traditionele Galicische muziek. Zo werden de 19e-eeuwse Lugo-muzikanten Pascual Veiga (1842-1906), auteur van de Galicische hymne, Xoán Montes (1840-1899) en Gustavo Freire (1885-1948) bij vele gelegenheden geïnspireerd door traditionele stukken voor hun orkest- en bandcomposities.

Al in de eerste helft van de 20ste eeuw is het werk van Jesús Bal y Gay (1905-1993), een componist en geleerde van de Galicische traditionele muziek, het vermelden waard.

Ook uit deze periode is de in Orense geboren, en naderhand in Lugo wonende,Faustino Santalices (1877-1960), die de geschiedenis in ging voor het terughalen van een instrument dat vrijwel verloren was gegaan: de draailier. Dankzij het mecenaat van Antonio Fernández López en het graafschap Lugo heeft hij verschillende van deze instrumenten gerestaureerd en gemaakt en tegelijkertijd vele stukken opgenomen in 78 omwentelingen per minuut platen die hij in heel Galicië heeft verzameld. Deze opnames zijn in 2004 heruitgegeven door Do Fol in compact disc formaat.

Er bevonden zich ook veel doedelzakgroepen in de stad. Onder hen is het de moeite waard om enkele van de opnames te noemen, zoals Os Amigos de Lugo, Os Montes, de inmiddels ter ziele gegane provinciale doedelzakband en, meer recentelijk, de groepen van het María Castaña-collectief.

In het begin van de jaren ’70 was er, net als in veel andere delen van de wereld, een opleving van de traditionele muziek met het verschijnen van de zogenaamde volksmuziek, die probeerde de traditionele stijlen en melodieën te moderniseren of te herpopulariseren. In die zin nam Lugo het voortouw in de Galicische volksmuziek dankzij de mythische groep Fuxan os Ventos die, na in dertig jaar tijd acht albums heeft uitgebracht. Andere bands van dezelfde stijl waren onder andere: O Carro, Taranis, Brath, Mini e Mero en A Quenlla.

Wat de rockmuziek betreft, was Epsilon de bekendste groep in de jaren ’80. Aan het einde van dat decennium waren zij de eerste die een album uitbrachten op het ontluikende Sons Galiza label Los Contentos. In de jaren ’90 waren La Escalera de Jacob erg populair.

Gastronomie

---

Beroemd om zijn kroegen in de straten van Rúa Nova (bekend als Rúa dos Viños) en Praza do Campo, heeft Lugo een rijke en gevarieerde gastronomie. Onder de typische gerechten zijn de pulpo á feira (inktvis), de caldo gallego (Galicische bouillon), de empanada (pasteitje) en de truchas (forel),… Tijdens de carnaval is het typisch de cocido con chorizo (stoofpot met chorizo), pezuña (hoef), morro (neus), oreja (oor), rabo (staart) en andere afgeleiden van het varken. Onder het snoepgoed vallen de filloa’s (gemaakt met varkensbloed), de freixó’s en de orellas (allemaal typische maaltijden in carnaval, en allemaal bedoeld als dessert) op.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • Galicia
    • Lugo (prov)

Dit was een van de Spaanse Verhalen in de niet commerciële website spaanseverhalen.com. De verhalen in deze website zijn niet statisch, regelmatig worden de verhalen aangepast, kijk hiervoor naar deze mededeling:

• • • Laatst bijgewerkt 2021-11-05

Coralma*

Spaanse Verhalen.  https://spaanseverhalen.com

Bronvermelding en referenties:
De veelal buitenlandse teksten van wikipedia zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen. Ik heb deze teksten vertaald, gemengd, en vaak aangevuld met eigen kennis en ervaring, opgedaan in de periode dat ik in Spanje woon en aan deze artikelen werk.
Er kunnen ook andere bronvermeldingen zijn opgenomen, dat kunnen zaken zijn die ik, tijdens het onderzoek naar de artikelen, gelezen heb en in deze teksten verwerkt heb.

• • • Spaanstalige Wikipedia|titel=Lugo| oldid=126391455| datum=20200603
    • Spaanstalige Wikipedia|titel=Miguel Solís Cuetos| oldid=124854848| datum=20200604
    • Nederlandstalige Wikipedia|titel=Arganthonios|oldid=46349606| datum=20200117
    • Nederlandstalige Wikipedia|titel=Herodotus|oldid=53786760| datum=20200117
    • Nederlandstalige Wikipedia|titel=Lugo (Spanje)|oldid=57499640| datum=20200117

Deze teksten zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen 3.0. CC BY-SA 3.0

Andere verwijzingen zijn:

• • • Website Celtiberia.net|https://www.celtiberia.net/es/multimedia/?id=2815| datum=20200126

De foto’s/afbeeldingen zijn gelicenseerd onder  Wikimedia Creative Commons: CC0 1.0,  CC BY 1.0 ,  CC BY-SA 1.0 ,  CC BY 2.0 , CC BY-SA 2.0,  CC BY-NC-SA 2.0,   CC BY 2.5 , CC BY-SA 2.5, CC BY 3.0,  CC BY-SA 3.0 , CC BY 4.0, CC BY-SA 4.0 , GNU-licentie voor vrije documentatie ,  of Publiek Domein

Als u op één van de links hieronder klikt, krijgt u de volledige informatie van deze foto’s/afbeeldingen, de auteur, of de licentie te zien.

• • • Locatie Lugo. Auteur – HansenBCN, licentie Publiek Domein
    • het wapen. Auteur – Heralder, angels from File:Escudo de Lugo 3.svg, licentie CC BY-SA 3.0
    • de vlag. Auteur – Daarbos86, licentie CC BY-SA 4.0
    • Hier lopen we op de Romeinse muur en kijken uit over de binnenstad,,,,. Auteur – Adnñzo8, licentie Publiek Domein
    • De Puente Romano (Romeinse brug) van Lugo. Auteur – Iago Casabiell González, licentie CC BY-SA 4.0
    • Sculptuur van de stichters van Lugo, op het Plaza de España. Auteur – Adorian at Galician Wikipedia, licentie Publiek Domein
    • Panoramisch uitzicht op de kathedraal van Santa María in de stad Lugo. Auteur – DavidDaguerro de Madrid, licentie CC BY-SA 4.0
    • De klokkentoren van de kathedraal van Santa María in Lugo,,,,. Auteur – Lorena PLS, licentie CC BY 2.0
    • Miguel Solis Cueto. Auteur – Unknown author, licentie Publiek Domein
    • Panoramisch zicht op de stad. Auteur – Brass hat,licentie CC BY-SA 3.0
    • Een van de poorten van de Romeinse muur, genaamd “Falsa”. In de buurt van…. Auteur – Agremon, licentie CC BY-SA 2.1 ES
    • De hoofdbeuk van de kerk van San Pedro met raampartijen,….. Auteur – Carlos Pino Andújar, licentie CC BY-SA 3.0 ES
    • De Galicisch barokke voorgevel van het stadhuis van Lugo. Auteur – D.Rovchak, licentie CC BY-SA 4.0
    • Optocht van Romeinse soldaten gedurende het feest van Arde Lucus. Auteur – slideshow bob, licentie CC BY-SA 2.0
    • Middeleeuwse Galigische folkgroep, met links zo’n Spaanse doedelzak (gaita). Auteur – Coralma*, licentie CC BY-SA 4.0
    • Galicische empanadas (pasteitjes). Auteur – Tamorlan, licentie CC BY 3.0

Coralma*, is eigen werk dat u terug kunt vinden als een CC BY-SA 4.0 file in Wikipedia Commons.

U bent vrij:

• Om het werk te kopiëren, te verspreiden en te verzenden
• Om het werk aan te passen (op uw eigen medium)

Onder de volgende voorwaarden:

• attributie – U moet de juiste vermelding geven, een link naar de licentie verstrekken en aangeven of er wijzigingen zijn aangebracht. U mag dit op elke redelijke manier doen, maar niet op een manier die suggereert dat de licentiegever u of uw gebruik goedkeurt.
• gelijk delen – Als u het materiaal remixt, transformeert of erop voortbouwt, moet u uw bijdragen distribueren onder dezelfde of compatibele licentie als het origineel.