Pontevedra hoofdstad van de provincie Pontevedra

“Pontevedra dá de beber a quen pasa” (Pontevedra geeft iedere passant wat te drinken) is een Galicisch gezegde dat heel goed de essentie van deze stad uitdrukt: gastvrijheid. Deze uitdrukking past ook goed bij het idee dat de ‘Camino de Santiago‘, vanuit Portugal, deze stad aandoet.
In Pontevedra is alles maar een stap verwijderd. En er is zoveel te zien… Echte schatten, zoals de collectie gouden sieraden van het Pontevedra Museum, uniek in Europa, met prachtige juwelen van meer dan 4000 jaar oud. Maar ook juwelen zoals de Basiliek van Santa María, de ruïnes van Santo Domingo en de kerk van San Bartolomé. 

Wat u interesseert:

• • Toponymie
  • Symbolen
  • Geografie
  • Flora en Fauna
  • Geschiedenis
  • Erfgoed
  • Cultuur
  • Feesten, bedevaarten en festivals in de stad
  • Gastronomie

Pontevedra is een stad in Spanje en hoofdstad van de gelijknamige provincie, gelegen in het noordwesten van het Iberisch schiereiland, in de comunidad autónoma (autonome gemeenschap) Galicia.

Het is een monumentale, toeristische en dienstverlenende stad. Een stad van kunst en geschiedenis, het heeft een historisch centrum dat, na dat van Santiago de Compostela, het belangrijkste in Galicia is.

In november 2014 werd het bekroond met de VN-Habitat Wereldprijs, uitgereikt in Dubai, die het erkent als een van de meest comfortabele steden in Europa om in te wonen, met name op het gebied van stedelijke kwaliteit, mobiliteit en toegankelijkheid. In 2015 werd om dezelfde reden de prijs voor stedelijke uitmuntendheid van het Center for Active Design in New York City en de Euro-China 2015 City of Intelligent Mobility prijs in Hongkong uitgereikt. Het stadsmodel van Pontevedra heeft onder meer in Frankrijk, Italië, Portugal, China, Mexico en Korea belangstelling gewekt. De stad is een model geworden op nationaal en internationaal niveau.

Pontevedra is de hoofdstad van de provincie Pontevedra en van een agglomeratie rond de Ria de Pondevedra (brede monding van Pontevedra). Het grootstedelijk gebied van Pontevedra wordt gevormd met gemeentes zoals Poyo, Marín, Sangenjo, Cotobade, Vilaboa, Sotomayor, Puentecaldelas en Campo Lameiro. Daar worden de stad Bueu, ook in het estuarium van Pontevedra, en de aangrenzende gemeenten Barro en La Lama nog eens aan toegevoegd, zodat de bevolking van het grootstedelijk gebied meer dan 188.000 inwoners bedraagt. Volgens het Galicisch Instituut van Statistieken (IGE) is Pontevedra het enige stedelijke gebied van Galicia dat  de komende jaren nog zal groeien. Pontevedra heeft tijdens de crisis (2008) het voortouw genomen bij de bevolkingsgroei in Galicia en neemt voortdurend toe ten opzichte van het verlies van inwoners of de stagnatie van de andere grote Galicische steden. Van de grote Galicische steden is het de stad met het hoogste aantal kinderen en de jongste bevolking, de gemiddelde leeftijd is hier 42,9 jaar.

​

Noord-westen: Meis	Noord: Barro en Moraña	Noord-oosten: Campo Lameiro
West: Atlantische Oceaan (monding van Pontevedra) en de gem. Poyo		Oost: Cotobad
Zuid-westen: Vilaboa en Marín	Zuid: Sotomayor	Zuid-oosten: Puentecaldelas

In het zuiden, op de punt van El Castillo, maakt ook het eilandje Medal, Insuiña of del Castillo deel uit van de gemeentelijke wijk. Het ligt op de linkeroever van de rivier de Lérez, in een estuarium van de Pontevedra. Het staat ook bekend als de Ciudad de Lérez (stad van Lerez).

Toponymie

De toponymie Pontevedra is afgeleid van het Latijnse “pontem veteram”, dat verwijst naar de eerste brug (of Oude Brug) die in de Romeinse tijd werd gebouwd om de rivier de Lérez en het estuarium van Pontevedra over te steken. Recente studies hebben de stichting van de stad Pontevedra in verband gebracht met de Romeinse nederzetting Turoqua. Men heeft er een grote Romeinse nederzetting gevonden aan de XIX Romeinse weg die de Romeinen op de zuidelijke oever van de rivier de Lérez hadden aangelegd.

Symbolen

---

Het wapen

Het wapen van de hoofdstad van Pontevedra, dat de basis vormt voor het wapen van de provincie Pontevedra, laat duidelijk het maritieme karakter van de stad zien, weerspiegeld in de combinatie van de wateren van het estuarium van Pontevedra en de rivier de Lérez, evenals het monumentale karakter, de brug waarvan het zijn naam ontleend, het granieten kruis in het centrum van de brug (tegenwoordig verplaatst, het staat in de buurt van de Basiliek van Santa María) en in de toren die vroeger op het eind van de brug stond om de ingang van de stad te verdedigen, die door toedoen van verschillende invasies vanuit zee is verdwenen.

De vlag

Deze heeft de vorm van een blauwe diabolo, de rest van de vlag is wit en in het midden draagt het het wapen van de stad. De vlag wordt gebruikt op alle officiële gebouwen van de stad.

Loro Ravachol

De papegaai Ravachol was, laat 19e vroeg 20ste eeuw, een beroemde papegaai in de stad. Het was een zeer bekend ‘personage’ omdat ie aanwezig was op veel van de bijeenkomsten in Pontevedra. De papegaai was eigendom van Perfecto Feijóo, die een apothekerswinkel in het centrum van de stad runde, waar veel Pontevedra-bewoners uit die tijd langskwamen. Hij, de papegaai, stierf in 1913 tijdens het Carnaval en als herinnering herschept de stad elk jaar de begrafenis van de Loro Ravachol aan het einde van de Carnaval, ter vervanging van de begrafenis van de sardine die in de meeste Spaanse steden wordt gevierd.

Geografie

---

Reliëf

De stad ligt op een gemiddelde hoogte van 20 meter boven zeespiegel. Op een rotsachtige heuvel die eigenlijk door erosie is afgeplat. En hoewel hij niet erg hoog is dwingt hij de rivier de Leréz om er, vanuit het noorden, omheen te gaan voordat deze uitmond in de ria van Pontevedra (ria is een brede riviermonding, getijderivier). Dit soort reliëf maakt dat de ietwat steile straten, altijd straten zijn die naar de kust en het riviergebied leiden. De stad strekt zich uit tot aan de monding van de rivier en bezet de valleien van de rivieren Lérez en Tomeza. De gemeente Pontevedra ligt in de zogenaamde Depresión Meridiana (Meridiaan Depressie), waar de bedding van de rivier de Lérez doorheen stroomt.

De gemeente Pontevedra wordt omringd door vier bergachtige gebieden van verschillende grootte. Aan de noordkant vinden we de Acibal-berg, ongeveer 12 kilometer van de agglomeratie, met een top op 537 meter boven de zeespiegel in de naburige gemeente Campo Lameiro. Aan de zuidoostelijke kant ligt de berg A Fracha, ongeveer 7 kilometer van het dorp, waarvan de top in de naburige gemeente Puentecaldelas op 493 meter ligt en uitkijkt over de monding van de Pontevedra. Aan de noordwestelijke kant bevindt zich de berg Castrove, met zijn top in de aangrenzende gemeente Poyo op 613 meter hoogte. De oostelijke kant van deze berg behoort wel tot de gemeente Pontevedra, daar behaald de gemeente ook zij maximale hoogte van 608 meter. Hij kijkt uit over de mondingen van Pontevedra en Arosa. Binnen dit bergachtige gebied, in de Monte Escusa in de gemeente Meis, ligt de golfbaan voor de stad Pontevedra. Ten zuiden van de stad ligt de berg Cotorredondo, (gemeenten Marín en Vilaboa) op een gemiddelde hoogte van 400 meter, en zo’n 8 kilometer van de stad verwijderd, met zijn befaamde uitkijkpunt over de mondingen van Pontevedra en Vigo en het meer van Castiñeiras en het natuurpark van Cotorredondo.

Hydrografie

De stad ligt aan de oever van de rivier de Lérez en op de zuidoever van de riviermonding van Pontevedra, die haar van oost naar west omringt. Deze rivier is de spil van het hydrografische netwerk van de gemeente Pontevedra: ze doorkruist de gemeente in een traject van iets meer dan tien kilometer. Ze stroomt de monding van Pontevedra in en wordt een pas echt een grote rivier als ze door de hoofdstad stroomt: het effect van de getijden is duidelijk zichtbaar op de bruggen die er overheen gaan. Andere rivieren die door de gemeente Pontevedra stromen zijn de Tomeza rivier, die in zijn meest stedelijke gebied Rio dos Gafos wordt genoemd en die ook door het stadscentrum stroomt, op zijn weg door het district Campolongo wordt ze gekanaliseerd tot ze in de monding van Pontevedra in het district Corbaceiras uitmondt. De rivieren Rons en Gándara, zijn de belangrijkste waterlopen in het noordelijke deel van de gemeente Pontevedra. Ze stromen door het park Xunqueira de Alba en aan het eind daarvan imonden ze uit in de rivieren Lérez en Almofrei (zijrivier van de Lérez aan de linkerkant, die uitmondt in Puente Bora (Santa Marina). De rivier Verdugo mondt ook uit in de gemeente Pontevedra, in de parochie Puente Sampayo. De rivier Valdecorvos loopt ook door het oostelijke deel van de stad, dat grenst aan de gelijknamige wijk en loopt van de Casimiro Gómez-straat tot aan de monding, vlak bij de Puente de los Tirantes. Pontevedra heeft ook een moeras aan de poorten van de stad, ‘las marismas de Alba‘ (de moerassen van Alba), dat nu deel uitmaakt van het Parque de la Xunqueira de Alba. De stad wordt van water voorzien door de rivier de Lérez, die ook de gemeenten van de Ría de Pontevedra bevoorraadt en het stuwmeer van Pontillón de Castro als bevoorradingsreserve heeft, gelegen in de parochie Verducido (San Martín) in de gemeente Pontevedra.

Klimaat

Volgens de klimaatclassificatie van Köppen heeft Pontevedra een oceaanklimaat van het type Csb (zachte zomer). De gemiddelde temperatuur is 14,8 °C.

De ‘Rías Bajas‘ zijn een van de meest regenachtige plekken in Galicia; Pontevedra met veel regenval en jaarrecords van 1691 mm. Dat is wel minder regenachtig dan andere Galicische steden zoals Vigo of Santiago de Compostela. De stad Pontevedra heeft een bijzonder microklimaat, een van de mildste in Galicia en heeft een groter aantal heldere dagen dan de meeste Galicische gemeenten, vergelijkbaar met die in het zuiden van Andalucía en de Comunidad Valenciana. De stad kent weinig temperatuurschommelingen dankzij het feit dat de zee een matigende invloed uitoefent op de klimatologische omstandigheden. Vorst in de winter is hier echt zeldzaam.

Flora en Fauna

---

Flora

In het centrum van de stad staat een veelheid aan sierbomen op pleinen, lanen en straten zoals de:

In de marismas de Alba (moerassen van Alba), die deel uitmaken van het huidige park van de Xunqueira de Alba, bevindt zich een belangrijk ecosysteem van struiken en kruidachtige planten.

Rondom de stad staan ​​eucalyptus-, dennen-, eiken- en kastanjebomen. Enkele van hen, zoals de honderdjarige eik van Santa Margarita, zijn opgenomen in de Galicische Catalogus van Senlleiras Bomen van de Xunta de Galicia, vanwege hun unieke en hun natuurlijke waarde. De branden van 2006 heeft een deel van de flora vernietigd en sindsdien is de gemeente begonnen met het opnieuw planten van inheemse soorten, naar aanleiding van het Plan Monte Vivo, dat in 2008 is goedgekeurd, waarin wordt bepaald dat er 4 bomen geplant worden voor elke geregistreerde burger van Pontevedra.

Fauna

Zeemeeuwen en duiven zijn in overvloed aanwezig in de stad. Merels en spreeuwen nestelen ook in de parken, evenals eenden in de Rio dos Gafos en af en toe in de Rio Lérez. De min of meer stabiele aanwezigheid van meer dan honderd soorten wilde vogels, die de stedelijke omgeving als verblijfplaats of als regelmatige tussenstop voor vogels zoals de waterrietzanger of spreeuwen hebben geadopteerd, is een indicator voor de kwaliteit van het milieu. Er zijn drie grote groepen vogels waargenomen in de stad en de stedelijke omgeving. Ten eerste, aquatische soorten zoals reigers, zilverreigers, kuifaalscholvers, meeuwen en sommige ijsvogels. Er zijn ook roofvogels zoals slechtvalken gevonden. En ten derde, passerinasoorten, duiven, eksters, mussen, merels en spreeuwen. In de kleine bossen die de stad omringen is er de typische fauna van het Galicische kustbos, terwijl er in de moerassen, zoals die van Alba, ook talrijke amfibieën zijn.

Ecosystemen

Afgezien van de loofbossenmonding zijn de Marismas de Alba, die deel uitmaken van het Xunqueira de Alba-park, een van de rijkste en meest gewaardeerde gebieden. Ze begint in de stad, in de wijk Burgo, en het strekt zich uit tot de parochie Alba, dat in de Middeleeuwen tot de 16e eeuw een vissershaven was. Amfibieën, vogels en moerasplanten leven samen in deze kwetsbare beschermde omgeving.

Geschiedenis

---

De legende van de stichting van Pontevedra

Er is een legende van over de stichting van de stad Pontevedra die zijn oorsprong vindt in de renaissance. Deze legende zegt dat de persoon die verantwoordelijk was voor de stichting van de stad Teucro, een van de helden van de Trojaanse oorlog was. Volgens de legende kwam hij naar deze landen nadat hij door zijn vader Telamón was afgewezen en een nederzetting met de naam Helenos had gesticht. In een andere versie van het verhaal staat dat hij op de toekomstige locatie van Pontevedra aankwam onder leiding van een zeemeermin, die Leucoiña heette.

De volgende tekst is te vinden op de gevel van het stadhuis van Pontevedra:

FVNDOTE TEVCRO VALIENTE DE AQVESTE RIO EN LA ORILLA PARA QUE EN ESPAÑA FVESES DE VILLAS LA MARAVILLA DEL ZEBEDEO LA ESPADA CORONA TU GENTILEZA VN CASTILLO PVENTE Y MAR ES TIMBRE DE TV NOBLEZA

Jij stichtte het dappere Teucro aan de oever van deze rivier, zodat je in Spanje in in een prachtige villa verbleef het zwaard van Zebedeo bekroond uw vriendelijkheid; een kasteel, een brug en zee, zijn het zegel van uw adelstand

Het zwaard van Zebedeo is in werkelijkheid, het kruis van Santiago (St. Jakobus), dat we zien op het wapen van Pontevedra.

De oudheid

De eerste geregistreerde vondsten zijn enkele bijlen uit de Bronstijd en twee castro’s die zich bevinden op de plaats waar nu de kerken van Santa María en San Francisco staan. De waarheid is dat verschillende archeologische studies het bestaan van nederzettingen, die voor de Romeinse tijd werden bewoond, niet echt bewijzen. De geschiedschrijving heeft verklaard dat historisch gezien de nederzetting ‘Ad Duos Pontes’ (de Twee Bruggen) de oorsprong van de stad was. Recente studies wijzen echter naar de nederzetting Turoqua als we het hebben over de stichting van Pontevedra. Het zou hier gaan om een nederzetting aan de XIX Romeinse weg, gesticht op de zuidelijke oever van de rivier de Lérez. Na de integratie van Gallaecia in het Romeinse Rijk werd er een reeks communicatieroutes aangelegd om het commercieel te verbinden met de rest van het schiereiland. Via XIX (de Romeinse weg) van de Antoninus’ route, die Bracara Augusta (Braga), Lucus Augusti (Lugo) en Asturica Augusta (Astorga) met elkaar verbond, stak de rivier de Lérez in Pontevedra over. De nederzetting van Turoqua lag in de buurt van de plaats die nu door de Burgo-brug wordt ingenomen, in het hart van het historische centrum van de stad. De stad is geboren als een dorpsstraat die verbonden was met de oudste brug. Enige tijd later werd besloten een nieuwe brug te bouwen om het kanaal van de rivier over te steken. Deze twee constructies waren bepalend voor de vorming van een bewoonde kern. Aan het zuidelijke uiteinde van de brug heeft men in 1988, een mijlpaal uit het jaar 137 ontdekt, die gewijd was aan keizer Hadrianus. Deze ontdekking bevestigt de doorgang van de Romeinse weg op deze plaats. De naam Pontevedra is afkomstig uit het Latijn en betekent Oude Brug.

De Middeleeuwen

Pontevedra wordt vermeld in de documentatie van de twaalfde eeuw met de naam Pontus Veteris. In Galicia, na het bewind van Fernando II de León, tijdens de laatste fase van de 12e eeuw, was er een heropleving van de stad dankzij het herstel van wegen en bruggen. Parallel aan dit fenomeen werd de plaats die de stad bezette opnieuw bevolkt na een periode van zekere leegte in de vroege middeleeuwen. Een akte van het klooster van Lérez, gedateerd 1141, getuigt van het bestaan ​​van een plaats genaamd Pontus Veteri, die rechtstreeks verwijst naar de oude Romeinse brug, die niet meer in gebruik was vanwege de staat van verval. Vanwege deze staat van de Romeinse brug, die zijn naam en oorsprong aan de stad had gegeven, begon men aan de bouw van een middeleeuwse brug (die we vandaag kunnen zien, met bepaalde aanpassingen), waardoor de Romeinse brug verdween. In datzelfde jaar verleende Fernando II in 1169 jurisdictie (speciale handelsrechten) aan de inwoners van de stad. En zo verdwenen dus alle zichtbare sporen van de Romeinse constructie die de stad de oorsprong en zijn naam had gegeven.

Men heeft de oorspronkelijke jurisdictie van Fernando II niet gevonden, maar wel een bevestiging van Alfonso X uit het jaar 1264. De privileges en vrijstellingen die aan de stad werden verleend, fungeerden als een belangrijke motor van haar economische activiteit. Onder de concessies van 1229 vinden we onder andere, het monopolie van de productie van vet uit sardines in Galicia, evenals het transport, de verkoop en het drogen van vis (niet de gezouten versie). En in 1452 de toekenning van de laad- en loshaven voor Galicia. De stad groeide door tot aan het einde van de 16e eeuw en werd een van de belangrijkste steden van Galicia. Het mooiste plein in de stad heet Plaza de la Leña.

Vroeg Moderne Tijd

De stad bereikte haar grootste welvaart met de regering van Enrique IV de Castilla, door de stad in 1467 het voorrecht te geven van een dertig dagen durende markt, een markt die zou plaatsvinden op de Plaza de la Herrería, waarvan de viering twee weken voor het van San Bartolomé werd gehouden en dat momenteel wordt herdacht in het eerste weekend van september in een middeleeuws festival genaamd ‘Feira Franca’. Voor de viering van deze beurzen werd de muur opnieuw verlengd om plaats te bieden  aan het Plaza de la Herrería, zodat deze de markten kan huisvesten.

Vanaf de middeleeuwen tot het einde van de 16e eeuw werd Pontevedra de belangrijkste haven van Galicia, en een van de belangrijkste in West-Europa, dat het in die tijd tot de meest bevolkte stad van Galicia maakte. Het was de grootste vissershaven die verbonden was met de internationale handel, opvallend was dat de export van gezouten vis naar Portugal van Pontevedra plaatvond. Aan het einde van de 15e eeuw werd het Guild of Mareantes Guild opgericht, dat het economische centrum van de stad werd door controle over de maritieme handel.

Het is bewezen dat het schip de Santa María, dat behoorde tot een van de drie karvelen die de ontdekkingsreis naar Amerika maakte, in deze stad werd gebouwd in een timmerwerkplaats aan de rivier door het machtige Mareantes-gilde, vandaar dat het ook bekend staat als “La Gallega”. Zowel in de “Reisroute en Kosmografie van Spanje (1517-23)” van Fernando Colón als uit de cijfers die men van Tomás González (1557) heeft verkregen valt te lezen dat Pontevedra een van de meest bevolkte kernen van Galicia was.

Aan het einde van de 16e eeuw begonnen de symptomen van de crisis waarin Pontevedra in de 17e en 18e eeuw door verschillende factoren werd getroffen, merkbaar te worden. Vanaf de 17e eeuw zou de stad in verval raken. In eerste intstantie als gevolg van het verlaten van de Kroon van Castilla. Maar ook het verlies van diepgang van de rivier Lérez. Galicia raakte in een situatie van politieke instabiliteit die werd veroorzaakt door de voortdurende oorlogen die in die tijd plaatsvonden (Portugal en de opvolging van de Spaanse kroon, de Engelse bezetting), dat zou leiden tot het verlies van een groot deel van de handelsbetrekkingen die waren ontwikkeld in de oude zeevaartwijk van La Moureira en daarmee de achteruitgang van de buitenlandse handel betekende. Deze periode van verval in Pontevedra – in wezen in de 17e en 18e eeuw – was vergelijkbaar met die van de rest van Galicia, een periode die in het Galicisch bekend staat als de  ‘Séculos Escuros‘ (Donkere Middeleeuwen).

In 1719 bezetten de Engelsen de stad en tijdens de aanval van generaal Homobod bleven ze daar vijftien dagen lang, waarbij ze de stad plunderden en veel van haar gebouwen in brand staken, zoals het gotische klooster van Santo Domingo, de Maestranza, het aartsbisschoppelijk paleis, de toren van de Burgo-brug, en de torens Bastida- en Oro- van de muur van Pontevedra.

Tussen 1786-1788 wees Carlos III de illustere maarschalk Don Luis de Unzaga y Amézaga ‘le Conciliateur’, een van de architecten bij het ontstaan van de VS, aan als politiek en militair gouverneur van Pontevedra en van het regiment van het koninkrijk Galicië met het oog op mogelijke Engelse aanvallen en hun Portugese bondgenoten.

De Moderne tijd

De 19e eeuw

Aan het begin van de 19e eeuw was de economie van Pontevedra fundamenteel gebaseerd op ambachtelijke activiteiten, handel en in mindere mate, visserij en landbouw. In 1809 verdreef een troep Pontevedranen onder leiding van Pablo Morillo de Fransen uit Pontevedra door de slag bij Puentesampayo te winnen.

Met de verdeling van de Spaanse provincies in 1833 door het decreet van Javier de Burgos, werd Pontevedra aangewezen als de hoofdstad van de gelijknamige provincie vanwege de vroegere pracht en praal, maar ook als het geografische centrum van de provincie. In 1835 verleende Isabel II haar de titel van stad. De stad herleefde en kreeg de luister van de voorbije eeuwen terug met de verschijning van nieuwe instellingen en diensten die bevolking en geld brachten. In die tijd veranderde de stad van gedaante omdat er meer ruimte nodig was om te bouwen: de muren en de bisschoppelijke vesting werden afgebroken en er werden nieuwe straten aangelegd, zoals de straat die nu van de Calle de la Oliva naar de Virgen del Camino (nu Calle de García Camba) leidt of de straat die van de Calle del Comercio naar de Calle Michelena loopt. Ook werden er infrastructuur- en rioleringswerkzaamheden uitgevoerd, werden er scholen en ziekenhuizen gebouwd, en er werd ruimte voor openbaar gebruik gecreëerd zoals de Alameda del Arquitecto Sesmero, en kwam er de spoorweg in 1884 en elektrisch licht in 1888, waarbij Pontevedra de eerste Galicische stad was die over deze dienst beschikte. Een reeks sloopwerken van belangrijke historische gebouwen met het idee om de stad te moderniseren (Hospital de San Juan de Dios, Palacio de los Condes de San Román) leidde, in 1894, tot de stichting van de Archeologische Vereniging van Pontevedra, gevormd door een reeks intellectuelen, liefhebbers van de lokale geschiedenis, die besloten om elkaar te ontmoeten onder leiding van Casto Sampedro Folgar. Dankzij hun beginnende activiteit werden de ruïnes van Santo Domingo op 12 juni 1892 uitgeroepen tot Nationaal Monument, waardoor ze werden gered van de sloop.

Tijdens de Restauratie (van het Koninkrijk Spanje, het Huis van Boubon), van 1874 tot 1931, werd Pontevedra de “politieke hoofdstad” van Galicia, vanwege het belang dat sommige persoonlijkheden die met de stad verbonden waren, zoals Montero Ríos, Bugallal, Augusto González Besada, Eduardo Vincenti, Fernández Villaverde, García Prieto of Vega de Armijo, verwierven. In deze periode beleefde de hoofdstad Pontevedra een nieuwe stedelijke opbloei.

De 20ste eeuw

Op cultureel vlak was Pontevedra vanaf het einde van de 19e eeuw en het eerste kwart van de 20e eeuw tot het begin van de burgeroorlog een uitstekend intellectueel en artistiek centrum, niet alleen in Galicia, maar in heel Spanje, met opmerkelijke figuren als Ramón María del Valle-Inclán en Castelao. Aan het begin van de 20e eeuw, voor de Spaanse Burgeroorlog, was Pontevedra een sociaal, cultureel en politiek broeinest. De oprichting van de Misión Biologica de Galicia (Biologische Missie van Galicia) en de oprichting, in december 1931, van de Partido Galleguista (Galicische partij) onder leiding van Alexandre Bóveda en Castelao, waren de kiem van het huidige Galicische nationalisme.

In 1936 vond de militaire opstand van generaal Franco plaats, waardoor er een harde burgeroorlog ontstond. Drie jaar later, kwam de onderdrukking door de nationale winnaars. Talloze mensen werden gedood, neergeschoten of gedwongen in ballingschap te gaan. De opkomst van Pontevedra aan het begin van de 20e eeuw werd door deze gebeurtenissen vertraagd.

In 1944 werd de gemeente Xeve geannexeerd, waaronder de parochies van San Andrés de Xeve, Santa María de Xeve en Verducido. Als gevolg van de burgeroorlog waren de eerste twee decennia van Franco’s dictatuur een van de enorme economische problemen voor de meerderheid van de bevolking. In 1947 verleende de Franco-regering een Vrije Zone aan de stad Vigo in Pontevedra en in het begin van de jaren zestig een ontwikkelingspool (een zeldzaam geval voor een stad die niet de hoofdstad van een provincie is), wat de ontwikkeling van deze stad bevorderde ten nadele van de provinciehoofdstad, aangezien alle industrie daar geconcentreerd was. De verandering vond plaats in de jaren zestig van de vorige eeuw en werd gekenmerkt door een duurzame ontwikkeling die zich in het begin van de jaren zeventig duidelijker begon te manifesteren en samenviel met de dood van Franco in 1975 en de overgang naar de democratie in Spanje. In deze jaren vond een buitengewone bloei plaats in de bouwnijverheid, die tot op heden een van de belangrijkste stuwende krachten van de economie van Pontevedra is geworden. De uitbreiding van het aanbod van universitaire studies en de oprichting van de campus van Pontevedra in de stad in 1990 hebben bijgedragen aan de groei en dynamiek van de stad. In december 1996 heeft de Spaanse regering het stadsplan toegekend, waardoor een begin kon worden gemaakt met het herstel van het historische centrum van de stad.

De 21ste eeuw

In de 21e eeuw heeft de stad Pontevedra een culturele renaissance doorgemaakt en tegelijkertijd een stedelijke transformatie ondergaan: voetgangerszone van het stadscentrum, uitbreiding van de fietspaden, herstel van het historische en natuurlijke erfgoed, herstel van gebouwen en openbare ruimten, toename van het aantal groene zones en voetpaden en wandelpaden, naast andere initiatieven. De bevolking van Pontevedra neemt momenteel toe, in tegenstelling tot de zes andere grote steden in Galicia, die hun inwoners naar de naburige gemeenten zien verhuizen. In 2013 ontving het de jaarlijkse prijs van het Europese agentschap Intermodes in Brussel, als opvolger van de organiserende instantie van de Olympische Spelen in Londen, als erkenning voor de Metrominuto, een kaart die vergelijkbaar is met die van de metro die afstanden en tijden te voet aangeeft tussen de belangrijkste plaatsen in de stad. Eerder, in 2009, had het de prijs voor Veilige Mobiliteit gekregen in de 2e Bijeenkomst van Veilige Wegen Steden in Spanje.

In de loop van deze eeuw heeft de stad verschillende prijzen ontvangen voor haar stadsmodel, het behoud van haar historisch en natuurlijk erfgoed en de voetgangerszone van het centrum die resulteren in haar levenskwaliteit: de UN – Habitat Award, uitgereikt in Dubai in 2015, de Cermi Award in 2007, de National Award of Galician Culture in 2008 toegekend door de Galicische regering of de prijs van de NGO “Center for active design” toegekend in 2015 in New York. Pontevedra werp zich momenteel op als hoofdstad met een internationaal stadsmodel met een verantwoorde mobiliteit.

Het erfgoed

---

Het oude gedeelte van de stad Pontevedra was de tweede stad van Galicia die in het decreet van 23 februari 1951 werd uitgeroepen tot Conjunto Histórico-Artístico (Historisch-Artistieke Plaats, slechts elf jaar na dat van Santiago de Compostela). De Engelse krant ‘The Guardian‘ beschreven als een prachtige oude stad.

Religieuze architectuur

Ruïnes van Santo Domingo. Overblijfselen van de kerk van het klooster van Santo Domingo, op dit moment is het een ruimte van het Provinciaal Museum van Pontevedra. De koorsluiting van de kerk met vijf gotische apsissen uit het einde van de 14e eeuw is bewaard gebleven en is het zuiverste voorbeeld van gotiek in Galicia. Verlaten in de 19e eeuw na de secularisatie, werden het aan het begin van de 20e eeuw gered door de Pontevedra-archeologische vereniging en later uitgeroepen tot Nationaal Monument

Real Basílica de Santa María la Mayor (Koninklijke Basiliek van Santa Maria la Mayor). De bouw van deze basiliek werd gepromoot door het machtige broederschap, het gilde van Mareantes. Dit was een sociale en culturele instelling in Pontevedra, het oudste in Pontevedra en het is ook het oudste Zeegilde van Spanje, dat erg belangrijk is geweest in de geschiedenis van Pontevedra. Het dateert uit de 16e eeuw en is gebouwd in laatgotische stijl met manueline– en renaissance-invloeden. De hoofdgevel in platereske stijl is van Cornielles de Holanda (Cornelis uit Nederland, een beeldhouwer uit de 16e eeuw, die werkte in Galicia) en de Portugees Joao Nobre, het beste voorbeeld van een stenen altaarstuk in Galicië, valt op. De zuidelijke gevel valt op door zijn didactische reliëfs met taferelen uit de heilige geschiedenis en fabeltjes, maar ook door voorstellingen van de stad met zijn muren. Binnenin vallen de geribde gewelven in de vorm van een klavertje vier op.

Capilla del Nazareno (Kapel van de Nazareno). Oude kapel van het klooster van de Zusters van het Heiligdom, daterend uit de 16e eeuw. Het beeld van Christus de Nazareno wordt door gelovigen zeer vereerd.

Iglesia de la Peregrina (Pelgrimskerk). Het is het symbool van de stad vanwege zijn uniciteit, de enige Spaanse kerk met een ronde vorm. Het heiligdom van de Maagd van de  Pelgrims, patrones van de provincie Pontevedra en de Portugese Camino de Santiago, werd in de 18e eeuw gebouwd in een barokke en neoklassieke stijl. De plattegrond van de kerk is een schelp, symbool van de Camino de Santiago, en de gevel is voorzien van beelden van de Maagd, de Heilige Jozef en de Heilige Jacobus (Santiago), allen gekleed als pelgrims. Binnen in de kerk staat een beeld van de Maagd uit de 19e eeuw.

Iglesia de San Francisco (St. Franciscuskerk). In gotische stijl dateert het uit de 13e eeuw en maakte het deel uit van het klooster van San Francisco. De romaanse gevel met een roosvenster is het enige overgebleven deel van de oorspronkelijke constructie. Zowel de kerk als het klooster ondergingen in de loop der tijd veel aanpassingen, vooral in de Middeleeuwen en in de Moderne Tijd. Sinds zijn oorsprong is het de plaats die is gekozen voor de begrafenis van de illustere families van de stad. Binnenin in de kerk zijn een aantal 15e eeuwse sarcofagen te zien, die van Paio Gómez Chariño (dichter en admiraal van de marine) en zijn vrouw zijn de meest opvallende.

Convento de San Francisco (Klooster van San Francisco). Het gebouw waarin de provinciale delegatie van financiën is gevestigd, maakte deel uit van de congresfaciliteiten van het klooster in San Francisco. De enige poort die bewaard is gebleven in de stadsmuur zit aan de gevel van dit gebouw.

Iglesia de San Bartolomé (Kerk van San Bartolomé). Het werd tussen de 17e en 18e eeuw in barokstijl gebouwd door de jezuïeten. De altaarstukken zijn barok en bevatten de afbeeldingen van San Ignacio de Loyola, San Francisco Javier en San Francisco de Borja, evenals de afbeelding van de beschermheilige van de Virgen de la O van de stad.

Convento de Santa Clara (Klooster van Santa Clara). De gemeenschap van Zusters van Clarisas vestigde zich in de 13e eeuw in de stad. De kerk van het klooster dateert uit de 14e eeuw en het klooster was erg populair bij de bevolking van de stad, aangezien het de plaats was die door illustere families werd gekozen voor de opvang van hun ongehuwde dochters.

Santuario de las Apariciones (Klooster van de Mariaverschijningen). Gelegen in het klooster van de Zusters van Doroteas, waar zuster Lucia, de belangrijkste visionaire van de verschijningen van de Maagd van Fatima, enige tijd woonde, en hier beweerde de verschijning van het Onbevlekt Hart van Maria te hebben ontvangen in het gezelschap van het Kind Jezus .

Capilla de las Ánimas (Kapel der Zielen). Neogotische kapel. Het is een klein heiligdom gewijd aan de zielen in de gelijknamige straat, aan de achterkant van het Casino Mercantil e Industrial de Pontevedra.

Capilla de San Roque (Kapel van San Roque). Gelegen in de oude visserswijk A Moureira, waarvan San Roque de beschermheilige is. Het heeft een neoklassieke stijl en bevat romaanse elementen uit een vorige kerk.

Monasterio de Lérez (Klooster van Lérez). Barokke stijl uit de 18e eeuw, gelegen in de Pontevedra-parochie van Lérez.

Monasterio de Poyo (Klooster van Poyo). Het is gebouwd in renaissance– en barokstijl en bevindt zich in de naburige gemeente Poyo, op slechts 4 kilometer van het centrum van de hoofdstad Pontevedra.

Er staan ook een aantal kruisbeelden in het oude gedeelte van de stad, waaronder die op de Plaza de las Cinco Calles uit de 18e eeuw waarbij Adam en Eva de verboden vrucht eten, en die op de Plaza de Santa María die oorspronkelijk bij de Burgo-brug stond.

Civiele architectuur tot de 19e eeuw

Pontevedra was een geliefde plek als residentie voor de machtige en adellijke Galicische families, dat samenviel met de bloei van het scheepvaartverkeer en de visserij in de 15e en 16e eeuw. Weinig steden hebben zo’n rijkdom aan wapens op gevels van stadspaleizen (pazo’s) en adellijke huizen.

Stadspaleizen en herenhuizen in gotische, renaissance- en barokke stijl

Casa de las Campanas. Burgerlijk gebouw uit de 15e eeuw in gotisch-renaissance stijl. Het wapen op de gevel in de vorm van een reiger valt op het is het symbool van de Heren van García-Camba, maar ook de versiering van ballen op daklijst. De laatgotische ojief-bogen in de gevel springen in het oog. Het wordt beschouwd als het oudste gebouw van de stad en is verbonden met de wijnhandel in Ribeiro  en het jachtgebied van Lérez in de 16e eeuw en met de Pontevedra-piraat Benito Soto Aboal (19e eeuw). De term Campanas komt van Campás, een fout van de populaire vertaling omdat de oorspronkelijke naam Casa das Canpas is, met een N en zonder tilde (leesteken): in het middeleeuwse Galicisch-Portugees, uit de 15e eeuw, betekent canpas ‘grafsteen‘. Casa das Canpas was het Huis van Grafstenen, in verwijzing naar het feit dat onder het huis de Joodse Begraafplaats van Pontevedra lag, dat zich vanaf de 11e eeuw tot 1492 op deze plek bevond. In 2003 werden daar grafstenen met Hebreeuwse karakters gevonden, die zich nu in het Museum van Pontevedra bevinden, en de joodse geschiedschrijving van Pontevedra bevestigen.

Casa de los Vaamonde (Huis van de Vaamonde). Adellijk renaissance huis uit de 16e eeuw aan de Calle Armargura in de oude stad, behorend tot de familie Cadavid-García Caamaño. De ingang is versierd met een ‘arco pinjante‘ met daarboven het familiewapen. In de voorgevel heeft het een raam met een ojief-boog en een typische renaissancistische balversiering in het bovenste gedeelte.

Casa del Correo Viejo (Oude Postkantoor). Laatgotische landhuis stijl, met korfboog en alfiz met wapenschild. Het is gerelateerd aan het geslacht van de Murga en de Ibaizabal.

Casa Rectoral de Santa María (Rectoraal huis van Santa María). Het is een 16e-eeuws renaissancegebouw, gelegen aan de Plaza de Santa María tegenover de basiliek, in dezelfde tijd en door dezelfde architect gebouwd.

Pazo de Cadro de los Romay (Stadspaleis van Cadro de los Romay). Het is de oudste pazo in Marín in Pontevedra. De bouw ervan dateert uit de 13e eeuw, de toren uit de 15e eeuw en de rest van de pazo uit de 18e eeuw. Deze pazo verschijnt in 1290, de bouw werd begonnen door de oude adellijke familie van Romay.

Pazo de los Condes de Maceda (Stadspaleis van de Graven van Maceda). Het is een renaissance paleis uit de 16e eeuw met barokke toevoegingen. Het was de residentie van de graven van Maceda. Opvallend zijn de brede neoklassieke façade en de toren met kantelen, binnenin bevindt zich een statige stenen trap. Het is gelegen in het oude gedeelte van de stad nabij de Burgo-brug. Het is momenteel een viersterrenhotel dat deel uitmaakt van het Paradores de Turismo de España (Luxe Spaanse Hotelketen, staatseigendom). Het restaurant bevindt zich in een van de tuinen van het paleis.

Colegio de la Compañía de Jesús (College van de Sociëteit van Jezus). Dit werd in de 17e eeuw gebouwd door Jorge de Andrade en Antonio Mosquera Villar y Pimentel. De instelling werd van 1650 tot 1767 bestuurd door de Sociëteit van Jezus, waarvan de jezuïeten uit Pontevedra waren uitgewezen. Het heeft een inwendige kloostergang en een opvallende trap. De kerk van San Bartolomé was de kerk van dit grote college. Tegenwoordig bekend als “Edificio Sarmiento”, maakt het deel uit van het Pontevedra Museum. Ook op deze gevel valt het grote wapen op.

Pazo de Mariño de Lobeira. Het is een 16e-eeuwse pazo aan de calle  de César Boente (straat) die het Plaza de A Pedreira met zijn karakteristieke boog afsluit. Tristan van Montenegro stierf in deze pazo.

Pazo de Mugartegui. Het is de pazo van de graven van Fefiñáns. Dit 17e-eeuwse civiele gebouw, gelegen aan de Plaza de Mugartegui of Plaza de la Pedreira, is een van de beste voorbeelden van barokke stedelijke architectuur in Galicia. Het is momenteel het hoofdkantoor van de Rías Baixas, het regelende orgaan van de Denominaciones de Origen (DO) van de wijnen van Galicia.

Pazo de los Gago en Montenegro. Dit stadspaleis, gebouwd in de 16e eeuw, bevindt zich op de Plaza de Teucro, door de eeuwen heen zijn er verscheidene verbouwingen toegepast. Een groot deel van de voorgevel wordt opgeslokt door het wapenschild, een artistiek stuk van de eerste orde van de barok in Galicia.

Pazo de García Flórez. Samen met het Pazo de Mugartegui is het een van de beste voorbeelden van het Galicisch barok stadspaleis. Het werd gebouwd aan het einde van de 18e eeuw. Het valt op door zijn enorme wapenschild op de noordgevel, dat oorspronkelijk polychroom was. De twee standbeelden op de hoeken van het dak stellen Hoop en de Kracht voor. Momenteel is het een van de hoofdkwartieren van het Provinciaal Museum van Pontevedra.

Pazo de Castro Monteagudo. Het is een barok stadspaleis uit de 18e eeuw, gebouwd in 1760. Net als de Pazo de García Flórez is het een van de hoofdkwartieren van het Provinciaal Museum van Pontevedra en is het ermee verbonden door een granieten boogstructuur dat in 1943 werd gebouwd en dat doorgang tussen de twee gebouwen mogelijk maakt.

Pazo del Marqués de Aranda. Barokke stijl, het werd gebouwd in de 18e eeuw door de eerste Markies van Aranda, die de alcalde mayor van het Koninkrijk Galicia was. Het wapen op de hoofdgevel van de Aranda- en Guimarey-lijn met twee indianen als schildhouders en de gekanteelde toren in de noordelijke hoek van het gebouw, met uitzicht op de Plazuela de la Fuente de los Tornos, zijn bijzonder opmerkelijk.

Casa de las Caras, een gebouw van renaissance oorsprong en barokke hervorming in de Plaza de la Estrela (grenzend aan de Plaza de la Herrería), laat een serie van vier renaissance medaillons op de gevel zien met stenen gezichten die het gebouw zijn naam geven. Het wordt ook Pazo de Barbeito genoemd, omdat het geslacht verwant is aan de families Barbeito en Padrón, net als het gelijknamige huis in Calle Real, gebouwd als het huis van een achterkleinzoon van de eigenaar van het Casa de las Caras, dat ook een rijtje gezichten op de gevel heeft.

Casa de los Barbeito y Padrón (Huis van Barbeito y Padrón). Het is gelegen in Calle Real. Het werd gebouwd tussen het einde van de 16e eeuw en het begin van de 17e eeuw. Het heeft een twaalftal gezichten met renaissance-inspiratie en een meervoudig gevormde barokke kroonlijst op de gevel. Het grote wapenschild in het midden van de gevel is het meest opvallende.

Pazo de Piñeiro en Moreira. Op de Rúa Marqués de Aranda (rúa – (dorps)straat) bevindt zich deze 17e eeuwse barokke pazo op de begane grond en de eerste verdieping, met balkondeuren op het bovenste gedeelte en een groot wapenschild op de gevel die afstammelingen van Piñeiro, Bugarín, Moreira en Carballido voorstellen. Het werd gebouwd door Pedro Piñeiro de Moreira, een notaris van het Santo Oficio y Teniente Juez de Pontevedra. In dit gebouw werd de eerste lerarenopleiding van Pontevedra geïnstalleerd.

Galerij met een aantal stadspaleizen en herenhuizen in gotische, renaisance en barokke stijl.

Architectuur uit de 19e eeuw

Neoklassieke gebouwen

Liceo Casino en Teatro Principal. Dit merkwaardige neoklassieke gebouw herbergt de faciliteiten van het Liceo Casino en het belangrijkste theater van Pontevedra. Het werd gebouwd in 1864 met materialen van het fort genaamd “Torres Arzobispales” op de plaats van de kerk van San Bartolomé el Viejo. Het werd ingehuldigd in 1874 en heropend in 1983, na een grondige transformatie als gevolg van de schade opgelopen bij een brand in 1980.

Casa de los Fonseca (Fonseca’s huis). Het is in neoklassieke stijl gebouwd aan het einde van de 19e eeuw. Het is gelegen in de Paseo de Colón en is momenteel het hoofdkwartier van het Provinciaal Historisch Archief. Het is een klassiek gebouw met een fronton, bekroond met twee gevleugelde griffioenen en een portiek met acht klassieke zuil. Aan elke kant van het gebouw staan twee stenen beelden van Egyptische sfinxen.

Eclectische gebouwen

De eclectische gebouwen van het einde van de 19e eeuw in Pontevedra zijn voornamelijk openbare paleizen en functionele gebouwen die voornamelijk zijn geïnspireerd op de Franse architectonische stromingen van die tijd.

Palacio de la Diputación (Paleis van de Provinciale Raad). Het werd gebouwd als hoofdkwartier van de Provinciale Raad van Pontevedra, de broers Alejandro Sesmero en Domingo Sesmero, met een eclectische stijl. Men begon in 1883 aan de bouw en het werd voltooid in 1890.

Casa consistorial (Stadhuis). Het is een werk van Alejandro Sesmero en geïnspireerd op de Franse Lodewijk XV-stijl. De architectuur is geïnspireerd op een in Parijs staand herenhuis van de architecten Nolau en Convents. Het dateert uit 1877. De gevel heeft decoratieve details zoals de kapitelen versierd met guirlandes in Lodewijk XV-stijl, het wapen van de stad en een klok aan de bovenkant.

Palacete de las Mendoza (Paleis van de Mendoza’s). Het staat op een stuk grond waar eerder van het middeleeuwse kasteel van de aartsbisschoppen van Santiago heeft gestaan. Het werd gebouwd in de 19e eeuw door de architect Alejandro Rodríguez Sesmero, die ook het stadhuis en het Palacio de la Diputación Provincial van Pontevedra ontwierp. In de jaren ’80 was het het centrale punt voor de opname van Los gozos y las sombras, van RTVE, gebaseerd op de roman van Gonzalo Torrente Ballester. Tegenwoordig is het het hoofdkwartier van Toerisme Rías Baixas.

Cuartel de San Fernando (San Fernando kazerne). Vroeger de Maestranza en nu de Facultad de Bellas Artes (Faculteit der Schone Kunsten), dit laat 19e eeuwse gebouw is geopend in 1900 en werd aan het einde van de 20e eeuw gerenoveerd en dient nu als onderkomen van de  Faculteit van de Schone Kunsten en aan de restauratie en het behoud van het Galicische culturele erfgoed.

Escuela Normal (Normale school). Vroeger was het een provinciale onderwijsdelegatie en tegenwoordig is het een administratief gebouw van de Diputación de Pontevedra (provinciebestuur van Pontevedra). Het werd gebouwd aan het einde van de 19e eeuw om er de Escuela Normal en de Escuela de Artes y Oficios (school voor kunst en ambachten) in onder te brengen. De gevel combineert zichtbare baksteen en steen in de ramen en pilasters.

Edificio del Banco de España (gebouw van de Spaanse Bank) op Calle Michelena. Een voorbeeld van laat 19e eeuwse administratieve architectuur. Het werd voltooid in 1900. Voormalig hoofdkwartier van de delegatie van de Bank of Spain in de provincie Pontevedra. Vandaag de dag is het het hoofdkwartier van de provinciale delegaties van het staatsbestuur in de hoofdstad Pontevedra.

Galerij met een paar neoklassieke en eclectische gebouwen

Defensieve, gedenkwaardige of populaire constructies

Muralla de Pontevedra (Muur van Pontevedra). De overblijfselen van de middeleeuwse stadsmuur zijn te zien in verschillende delen van de stad, vooral in de calle de Arzobispo Malvar (calle = straat | uitspraak = kaje), in het westen van de oude stad, waar verschillende delen van de muur te zien zijn boven aan de straat en voor de Basiliek van Santa María la Mayor (zie boven). Er zijn ook stukken van de muur in de calle Sierra, op de begane grond van het Zesde Gebouw van het Museum van Pontevedra.

Puente del Burgo. De Brug van Burgo is van Romeinse oorsprong. Deze werd in de 12e eeuw herbouwd en daarna meermaals verbouwd. In de 15e eeuw werd een van de bogen bedekt toen de muur werd verlegd en de Brugtoren werd gebouwd. Die brugtoren zien we nog terug in het wapen van Pontevedra, maar de Engelsen hebben hem in 1719 vernietigd.

Monumento a los héroes de Puente Sampayo (Monument voor de helden van Puente Sampayo). In de tuinen van de Plaza de España vinden we deze sculpturale groep, die de overwinning van het Pontevedra volk op de Napoleontische troepen in de slag bij Puentesampayo in juni 1809 en de daaruit voortvloeiende verdrijving van de Fransen uit Pontevedra herdenkt.

Barrio marinero de la Moureira (La Moureira zeevaartwijk). Hoewel er door de uitbreiding van de stad veel veranderd is, zijn er nog steeds enkele oude vissershuisjes. De straten zijn smal en de huizen zijn voorzien van een gemetselde gevel. Op de kade werden de scheepswerven geïnstalleerd die de ‘Santa Maria‘, het schip waarmee Cristoffel Columbus naar Amerika voer, gebouwd.

Caserón del Colegio de Aparejadores y Arquitectos Técnicos (Gebouw van het Broederschap van Bouwkundige en Technische Architecten). Het is een bijzonder gebouw dat uitkijkt op de Plaza del Muelle (plaza = plein). Het is een gebouw zonder statige stijl, bestaande uit drie stenen verdiepingen, met balkons en karakteristieke galerijen aan de gevel. De grote stenen open haard valt op.

Fuentes de hierro del siglo XIX (19e eeuwse ijzeren fonteinen). Er zijn vier fonteinen die symbool staan voor het eerste fontein uit Pontevedra. Ze dateren uit 1886, toen de architect Alejandro Rodríguez-Sesmero vroeg om vier gietijzeren fonteinen in Frankrijk te kopen. De oorspronkelijke fontein is gemaakt in de Franse gieterij van Val d’Osne, de belangrijkste uit die tijd. In het bovenste deel zien we de saters uit wiens mond het water stroomt. Ze bevinden zich op de Plaza de la Verdura, de Avenida de Santa María, in de ruimte achter de kerk van La Peregrina en op de Plaza de Curros Enríquez, allemaal in de oude stad.

Galerij met een wat defensieve, gedenkwaardige en populaire architectuur.

Middeleeuwse pleinen

De middeleeuwse pleinen in het oude deel van Pontevedra en die binnen de eerste uitbreiding vallen, zijn kleine ruimtes met regelmatige en geometrische proporties. Velen van hen roepen met hun gildennamen de activiteiten op die eeuwen geleden op deze pleintjes plaatsvonden: Plaza de la Leña, Plaza de la Verdura, Plaza de la Pedreira, Plaza de la Herrería, Plaza del Muelle.

Plaza de la Herrería (ook wel Praza de Ferrería genoemd). Het fungeert als het belangrijkste plein van de stad; het is het meest populair vanwege de dagelijkse aanwezigheid van mensen. Het heeft een arcade aan twee van de uiteinden, met de tuinen van de Plaza de Orense en de Herrería-fontein op de hoek van de kerk en het San Francisco-klooster. Begrensd door de camelia’s die typisch zijn voor de Rias Bajas. Het plein dankt zijn naam aan de smeden die in de 15e eeuw het ijzer in de ovens verhitte en tempereerde (ijzer harden) voor de wapens en schilden die de Reyes Católicos (Katholieke Koningen) hier bestelden. Hier bevind zich ook het historische cafe ‘Carabela‘, en andere traditionele cafe’s zoals de ‘Savoie‘ en het ‘San Francisco‘. Het was het plein waar de Feira Franca werd gehouden, toegekend aan de stad door koning Enrique IV. Het Feira Franca is tegenwoordig een jaarmarkt met oude ambachten.

La Fuente de la Herrería (de Fontein van de Smederij): dateert uit de 16e eeuw. Het heeft veertien pijpen, waarvan er zes in een grote pyloon met zeer veel water vallen. Het is het embleem van het Galicische motto: “Pontevedra é boa vila, da de beber a quen pasa, a fonte na Herraría, San Bartolomé na Praza” (Pontevedra is een goede stad, het geeft een drankje aan wie langskomt, de fontein in de Ferrería, San Bartolomé in de Plaza).

Plaza de la Peregrina (Pelgrimsplein). In het hart van het voetgangerscentrum van Pontevedra is dit plein het ontmoetingspunt bij uitstek van de stad. Hier bevindt zich de Iglesia de la Virgen Peregrina (Kerk van de Maagd van de Pelgrims) dat zich vroeger buiten de muren bevond, zeer dicht bij de Trabancas-poort van de oude muur van Pontevedra. Hier stond de schandpaal waaraan de gevangenen werden veroordeeld.

Plaza de Teucro (het Teucro Plein). Met afmetingen van geometrische perfectie en omlijst door sinaasappelbomen. Het is omgeven door edele gebouwen. Aan de noordkant van het paleis van de Gago en Montenegro van de 18e eeuw, met op de gevel het grote wapen van 1716. Aan de oostkant, met uitzicht op de Calle Real, zien we een stenen fontein aan de muur bevestigd met een mooie nachtverlichting.

Fuente de los Tornos (Fontein van de Tornos). Als u Calle Real afloopt, vindt u de Fuente de piedra, de los Tornos. Het heeft een piramidale vorm en werd in 1872 in graniet gebouwd.

Plaza de la Leña (Houtplein). Het meest geportretteerde en pittoreske typisch Galicische plein in Galicia. Met een kruis in het centrum en populaire gebouwen met arcades aan de ene kant en de barokke pazo’s van het Pontevedra Museum aan de andere kant. Het dankt zijn naam aan het hout dat hier in het verleden werd verkocht om de keukens van de inwoners van Pontevedra te verwarmen.

Plaza de la Verdura (Groenteplein). In het gebouw bevinden zich verschillende huizen met wapenschilden en een 19e eeuwse smederijfontein met saters, waaruit het water stroomt. Het Casa de la Luz (Huis van het Licht) bevindt zich hier, dat het feit herdenkt dat Pontevedra de eerste Galicische stad was die in de 19e eeuw elektriciteit ontving. Vandaag de dag is dit plein de zetel van het Toerisme van Pontevedra. Het plein is zeer levendig en de sfeer van de vele Galicische tavernes en taperías draagt daar aan bij.

Plaza de la Pedreira (het Steenhouwersplein). Het plaza de la Pedreira wordt zo genoemd vanwege de vele steenhouwers die hier tijdens de middeleeuwen op dit plein de stenen bewerkten voor de constructies van de stad. Het wordt ook wel het Mugartegui-plein genoemd, vanwege de barokke pazo (zie stadspaleizen en herenhuizen) dat in het centrum ervan ligt.

Plaza de Méndez Núñez. In het centrum van de oude stad valt het 15e eeuwse huis met het stenen schild (met de wapenschilden van de Lemos, Taboada en Bugarín) van de familie Cru en Montenegro op, dat de Calle de Don Gonzalo met zijn spitsboog kruist. In het midden staat een bronzen beeld van Valle-Inclán, werk van de beeldhouwer César Lombera. Het beeld staat op dat plein omdat zich daar het stamcafé waar de schrijver vroeger kwam bevond.

Plaza de Curros Enriquez. Aan de noordkant van het plein bevindt zich hier het huis met de Franse kap. Op dit plein bevindt zich een 19e eeuwse, smeedijzeren fontein, die water geeft als men aan de tong van een van de saters trekt.

Plaza del Muelle. Zogenaamd omdat zich daar de kades en de scheepswerven van de middeleeuwse haven van Pontevedra bevonden. De stenen fontein in het centrum en het huis, uit de jaren ’30 van de vorige eeuw, aan de zuidkant, dat vandaag de dag behoort tot de officiële vereniging van bouwkundigen, vallen op door hun mooie proporties.

Plaza García de la Riega. In de buurt van het Parador de Turismo (luxe staatshotel) en zeer dicht bij de Burgo-brug leidt de Calle Real er naartoe, het laatste deel van de route van de Portugese camino de Santiago door de oude stad Pontevedra. Het Casa del Correo Viejo valt op, met een prachtig wapenschild op de gevel, in gotische stijl met een korfboog en een alfiz.

Plaza de las Cinco Calles. Het is zo genoemd omdat de twee delen van de calle Isabel II en de – Barón, – Charino en de calle San Nicolás hier samenkomen. Vol met taperias (restaurantjes gespecialiseert in tapa’s). Ook hier weer een van de vele stenen kruizen, deze is geplaatst in 1773 en is versierd met een zeer expressieve voorstelling van het moment waarop Adam en Eva de verboden vrucht aten. Het huis waar de schrijver Valle-Inclán woonde bevind zich ook op dit plein.

Plaza de Santa María. Met de basiliek van Santa María op de achtergrond en het stenen kruis dat oorspronkelijk op de Burgo-brug stond, springen het herenhuis Mendoza en een 19e eeuwse smederijfontein, typisch voor de hoofdstad Pontevedra, in het oog. Onderaan het plein stonden de Aartsbisschoppelijke torens waarin zich het vertolkinscentrum bevond, die tot de 19e eeuw op de plaats van het huidige Mendoza-paleis stonden.

Plaza de San José. Hier staat het monument voor de Tertulia, een bronzen beeldengroep, dat officieel ‘Literary Circle in Modern Coffee’ of ‘No café moderno‘ heet. Het is een werk van de beeldhouwer César Lombera. Aangezien Pontevedra aan het begin van de 20e eeuw de bakermat was van de Galicische intellectuelen, bestaat het monument uit verschillende intellectuele tertullianen die koffie drinken onder begeleiding van een violist, en een paar Galicische schrijvers. De violist is Manuel Quiroga, en de schrijvers en intellectuelen zijn Castelao, Ramón Cabanillas, Alexandre Bóveda, Carlos Casares en Paz Andrade. Op het plein, op de top van het gebouw van de oude Caja de Ahorros, staat een groot bronzen beeld, 6 meter hoog, van de Griekse held Teucro, mythische stichter van de stad, werk van de beeldhouwer Cándido Pazos. Op dit plein bevindt zich het historische Café Moderno.

Middeleeuwse straatjes

De basiliek van Santa Maria en het klooster van San Francisco markeren de strategische punten ten westen en oosten van de oude stad op twee heuvels. Daartussen vormde zich de middeleeuwse stad met haar doolhof van middeleeuwse straatjes (“ruas”). De straten werden gestructureerd rond een hoofdas die overeenkomt met de huidige calle Sarmiento en calle Isabel II, en van daaruit werd de rest van de straten verdeeld, dat uiteindelijk een klassiek voorbeeld vormde van een middeleeuwse stad met een visgraat lay-out. De meest typische straten van de oude stad Pontevedra zijn:

Rúa dos Soportales: deze loopt van het mythische Café Savoy aan de ene kant van de Plaza de la Herrería naar de Plaza de Curros Enríquez. Het is de beroemdste gewelfde straat van de stad. Het staat vol met winkels en hotels en is de hele dag levendig.

Rúa Real: Deze straat begint op het Plaza de Curros Enríquez en leidt naar de Burgo-brug, die deel uitmaakt van de Portugese camino de Santiago. Hier vindt u delicatessenwinkels, crêperieën, cafetaria’s en handwerkwinkels.

Rúa Don Gonzalo: Deze gaat van het Plaza de Curros Enríquez naar het Plaza de Méndez Núñez. Het is zeer levendig en vol met typische kenmerken, zijn meest opvallende kenmerk is de boog van het paleis van Cru y Montenegro die het voetgangersverkeer hier mogelijk maakt. De straatnaam komt van de notaris die hier in de 13e eeuw woonde.

Rúa Sarmiento. Met de kerk van San Bartolomé, statige huizen en paleizen zoals dat van García Flórez, leidt het naar een van de oude poorten in de muur van Pontevedra.

Rúa Manuel Quiroga: Een natuurlijke voortzetting van de Calle de los Soportales, in de volksmond bekend als Calle de los Comercios, omdat het aan het begin van de 20e eeuw het centrum van een deel van de handelsactiviteiten was.

Rúa Figueroa. Met arcades in een van de secties leidt het naar de Plaza de la Leña vanaf de Plaza de la Herrería.

Rúa Formigueira: Zonder enige commerciële activiteit aan de westkant van de oude stad is dit wel een van de belangrijkste voorbeelden van een middeleeuwse straat.

Modernistische en rationalistische architectuur

Pontevedra heeft ook een belangrijk architecturaal erfgoed van het einde van de 19e eeuw en de eerste decennia van de 20ste eeuw, van gebouwen die behoren tot het modernisme, maar ook van stromingen zoals het rationalisme, die onderscheid maken tussen bepaalde delen van het stedelijk gebied. Toch had de stad een belangrijker modernistisch complex uit het begin van de 20ste eeuw, met name in de calle Benito Corbal en omgeving, op het Plaza San José en in de omgeving van het Plaza de Galicia, dat het verloor als gevolg van het ontwikkelingsbeleid van de jaren ’60 en ’70 van de 20e eeuw. Zo zijn er in verschillende delen van de stad Pontevedra monumentale modernistische en rationalistische gebouwen zoals:

Instituto Valle-Inclán (Valle-Inclán Instituut). Het is gelegen aan de Gran Vía de Montero Ríos. Het is een majestueus gebouw door zijn conceptie en grote afmetingen. Het was, tot de jaren ’50 van de 20ste eeuw, de enige middelbare school in de provincie Pontevedra. Het laat de typische kenmerken van de modernistische architectuur van het einde van de 19e eeuw zien.

Edificio Central de Correos (Centraal Postkantoorgebouw). Het staat op de hoek van de calle Oliva en calle García Camba. In de centrale receptie- en bezorgingsruimte is de architectuur en decoratie ook modernistisch en is het bedekt met een glazen dakraam uit het begin van de eeuw in gekleurd glas met het wapen van de stad Pontevedra. Het dateert uit 1911. Zeer opvallend zijn de brievenbussen voor Spanje en het buitenland deze hebben de vorm van gegoten leeuwenkoppen. Ze hangen aan de gevel van de Calle García Camba.

Café Moderno (zie foto onder). Het is gelegen op het Plaza San José. Naast het exterieur heeft het een belangrijk modernistisch interieur. Het is een van de culturele centra van de stad. Binnen in het gebouw staat een andere soortgelijke sculpturale groep dan de ‘La Tertulia‘ als die op het plein van San José.

Pazo de Lourizán. Het is een van de beste voorbeelden van de modernistische architectuur in Galicia. Het is een gebouw van grote proporties en prachtige architectuur. Het ligt op een afstand van 3 kilometer van het stadscentrum, in de parochie Lourizán, op de weg tussen Pontevedra en Marín. Het dak combineert Franse koepels met een mansardedak.

Villa Pilar (zie foto onder). Een drie verdiepingen tellend vrijstaand gebouw met een tuin en palmbomen in de calle Marqués de Riestra, het al even modernistische achterste gedeelte kijkt uit over het Parque de las Palmeras. Een voorbeeld van modernistische architectuur in Galicia. Het is ontworpen door de architect Antonio Crespo en dateert van het einde van de 19e eeuw, hoewel het in 1905 werd voltooid. Het heeft een inscriptie in steen op het bovenste deel van de hoofdgevel. Het is een voorbeeld van de indiano stijl, die de gebouwen weerspiegelde die in de stijl van die tijd werden gemaakt door de ‘indianos‘, Spaanse immigranten die eerder in Amerika woonde en die rijk terugkwamen naar Spanje.

Edificio Gran Garaje. In de voetgangers- en handelsstraat Benito Corbal vindt u dit gebouw van modernistische bouwkunst. Het heeft een gelijkvloerse verdieping, die de decoratie van de gevel en de lichte kleur benadrukt. Het gebouw dateert uit 1915 en werd oorspronkelijk gebouwd als koetshalte op een terrein waar voorheen garages stond. Het ontwerp is gemaakt door de architect Maximiliano Limeses Artime. Momenteel biedt het onderdak aan een kledingzaak met een oppervlakte van meer dan 900 vierkante meter.

Edificio central de la Herrería (Centraal gebouw van Herrería) . Gebouwd in 1912 op de Plaza de la Herrería, heeft het een drie verdiepingen tellende gevel die de typische elementen en decoratie van de modernistische architectuur laat zien.

Caja de Ahorros de Pontevedra. In de calle Augusto González Besada. Voormalig hoofdkwartier van de Caja de Ahorros Provincial de Pontevedra, het heeft een rationalistische gevel. Aan het begin van de 21ste eeuw heeft een grondige verbouwing ondergaan door de architect César Portela die er een cultureel centrum van gemaakt heeft. De verbouwing gold zowel voor het interieur als het exterieur. De gevel tegenover de Avenida Augusto García Sánchez, is volledig in glas herbouwd. Het heeft een auditorium met 800 zitplaatsen.

Galerij met modernistische en rationalistische architectuur.

Hedendaagse architectuur

In de stad zijn er aan het eind van de 20ste eeuw en het begin van de 21ste eeuw verschillende gebouwen gebouwd die representatief zijn voor de nieuwe trends in de hedendaagse architectuur. Ze hebben een publieke functie, hetzij voor openbaar bestuur, hetzij voor cultureel en artistiek gebruik. Onder hen zijn:

Palacio de Congresos y Exposiciones de Pontevedra (Paleis van Congressen en Tentoonstellingen van Pontevedra). Het werd ontworpen door de architect Manuel de las Casas en werd ingehuldigd in 1997, naast de Puente de los Tirantes (brug). Het wordt in de volksmond de ‘Pazo da cultura‘ genoemd.

Edificio Central de los Juzgados (Centraal gebouw van de rechtbanken). Gelegen in de wijk La Parda, werd het ingehuldigd in 1997. Het is het werk van de architect Fernando Martínez Sarandeses uit Pontevedra.

Recinto Ferial de Pontevedra (Beurs van Pontevedra). Het grenst aan het congres- en expositiecentrum en organiseert de openbare ruimte aan de oevers van de rivier de Lérez. Het werd ook door de architect Manuel de las Casas ontworpen en het werd ingehuldigd in 1998. Er worden het hele jaar door beurzen en conferenties gehouden, zoals Culturgal, Ferpalia, Salón del Automóvil (Auto Show), enz.

Facultad de Ciencias de la Educación y del Deporte (Faculteit Educatie en Sportwetenschappen). Gelegen op de Pontevedra Campus, dateert uit 2006. Ontworpen door de architecten Jesús Irisarri en Guadalupe Piñera, is het een maatstaf voor duurzame architectuur en werd het in 2008 bekroond door de Hogere Raad van Architectencolleges van Spanje.

Edificio Central de la Junta de Galicia (Centraal gebouw van de Junta de Galicia). Met zijn twee Twin Towers van negen verdiepingen domineert het het Campolongo-park. Het is het werk van de architect Manuel Gallego Jorreto en het werd ingehuldigd in 2008.

Edificio de la Agencia Tributaria provincial de Pontevedra (Gebouw van de provinciale belastingdienst van Pontevedra). Het werd ontworpen door de architect Rafael Caballero Sánchez-Izquierdo en werd ingehuldigd in 2010.

Nuevo Estadio de Pasarón (Nieuw stadion van Pasarón). Gelegen in de wijk Burgo en ontworpen door de architecten Jesús Llamazares en Galo Zayas, werd het in 2012 ingehuldigd.

Sexto Edificio del Museo de Pontevedra (Zesde gebouw van het Pontevedra Museum). Werk van de architecten Eduardo Pesquera en Jesús Ulargui, het heeft meer dan 10.000 vierkante meter voor permanente en tijdelijke tentoonstellingen. Het werd geopend in 2013.

Galerij met hedendaagse architectuur.

Bruggen van Pontevedra

Afgezien van de naam Pontevedra die is afgeleid van een brug, is deze stad gekwalificeerd, door het aantal bruggen dat de monding van Pontevedra en de rivier de Lérez oversteekt, als de Galicische stad van de bruggen bij uitstek. De Pontevedra-bruggen die het centrum van de stad doorkruisen zijn de volgende:

Puente del Burgo (Brug van de Burgo). Het is de brug die de stad zijn naam gaf. Nadat de Romeinen het Turoqua-herenhuis hadden opgericht aan de XIX Romeinse weg in provincie Pontevedra, begonnen zij aan de bouw van deze brug om de rivier de Lérez over te steken. In de 12e eeuw werd de brug herbouwd en onderging later nog meerdere wijzigingen. De brug maakt deel uit van de Camino de Santiago (vanuit Portugal) waarbij de zogenaamde Paz de Lérez werd ondertekend tussen koning Fernando II de León en de Portugese Alfonso I. De brug wordt gevormd door elf halfronde bogen, waarop het schelpsymbool van de pelgrims in de steen is uitgehouwen.

Puente de la Barca: Reeds in 1197 voerden de benedictijnse monniken een bootdienst uit om de overvaart mogelijk te maken tussen de twee oevers van de monding van Pontevedra en tussen Pontevedra en de naburige gemeente Poio, waarmee Pontevedra momenteel een stedelijk verstrengeld is. Om de omweg tussen het havengebied van La Moureira en Poio te vermijden, werd de constructie van deze brug bedacht, waarvan de naam herinnert aan de bootdienst die hij verving. Aanvankelijk werd er in 1871 een houten brug in gebruik genomen. Om de boten veilig te laten passeren was een hogere brug nodig, die in 1905 werd ingehuldigd met metalen constructies (dat later weer werd vervangen door gewapend beton vanwege het zoutgehalte van het zeewater) en met natuursteen gemetselde landhoofden. De landhoofden werden aangepast om de doorgang van de snelweg AP-9 en de verbreding tot vier rijstroken van de Avenida de Corbaceiras mogelijk te maken. Aan het einde van de 20e eeuw werden luifels toegevoegd om voetgangers te beschermen tegen regen en wind.

Puente de Santiago. De meest onpersoonlijke brug in architecturale stijl van de stad werd ontworpen om de Burgo-brug te ontlasten van het verkeer dat de N-550 overstak. Het hielp onmiddellijk bij de uitbreiding van de stad aan de andere kant van de rivier in het gebied van Xunqueira de Lérez. De brug bestaat uit twee panelen van gewapend beton die worden ondersteund door vier pijlers in het midden van de rivierbedding. Het heeft vier rijstroken voor het wegverkeer en twee voetpaden. Hij werd geopend en in werking gesteld op 10 september 1983.

Puente de los Tirantes. De in 1995 ingehuldigde brug, bestaat uit een 63 meter hoge toren waaraan het dek met kabels is bevestigd, en nog eens twee rijen compensatiekabels die eindigen in twee rotondes. Op winderige dagen maken de kabels een eentonig geluid boven de Lérez rivier. Het is een van de meest unieke bruggen in Galicia en Spanje.

Puente de las Corrientes. Het is een Bowstring of kabelboogbrug die de rivier de Lérez – Pontevedra oversteekt en zeer dicht bij de jachthaven van Pontevedra ligt. Hij werd ingehuldigd op 28 juni 2012. Hij bestaat uit twee metalen bogen, waaruit 17 kabels komen om het bord vast te houden. Aan beide uiteinden zijn er twee buizen, die de twee oevers met elkaar verbinden, en binnenin is er een voetgangerszone en een fietspad.

Puente de Monteporreiro. Eind 2011 werd hij in gebruik genomen, waardoor het verkeer in het oostelijke deel van de stad kon worden ontlast. Het verbindt de wijk Monteporreiro, waar de UNED is gevestigd met het Monasterio de Lérez en de gelijknamige parochie in Pontevedra, en het noordelijke deel van de stad, op de weg naar La Coruña. Het heeft een fietspad en wordt ondersteund door twee sets van V-vormige pijlers, die geen invloed uitoefenen op de rivierbedding.

Tuibrug van de Islas de las Esculturas (Eilanden van de Sculpturen). Deze loopbrug met kabelboom werd tegelijk met de verbouwing van het Isla de las Esculturas-park in 1999 ingehuldigd. Het sluit aan op de voetgangersbrug van Lérez en het Isla de las Esculturas. Het valt op door zijn gebogen antislipbord.

Puente de la Ría. De brug op de tolweg AP-9, vrij tussen de delen van Pontevedra-Norte en Pontevedra-Sur, fungeert als een rondweg om de stad. De bouw begon in december 1989 en werd in maart 1992 geopend met het gedeelte Pontevedra-Noord – Pontevedra-Zuid. Wat opvalt is de centrale ondersteuning in de vorm van een V in het midden van de monding van de Pontevedra.

Stadssculpturen

Het stedelijke landschap van de stad wordt aangevuld met beeldhouwwerken, waaronder gedenktekens gewijd aan belangrijke personages uit de geschiedenis van de stad zoals het monument voor de ‘héroes de Puente Sampayo‘ (helden van Puente Sampayo), Valle-Inclán, Castelao, Teucro, Cristóbal Colón (Cristoffel Columbus) of populaire personages zoals de Loro Ravachol, het Fiel Contraste (Trouwe Contrast) of de mujer con gallinas (vrouw met kippen); anderen gewijd aan het maritieme karakter van de stad, zoals het monument voor de zeevaarders, de Caravel of de la mujer del emigrante (vrouw van de emigrant) en andere meer puur artistieke uit het einde van de 20e eeuw. Deze beelden en beeldengroepen zijn verspreid over de stad, vooral in de oude stad en de Ensanche (stadsuitbreiding).

Galerij van een aantal stadssculturen van Pontevedra.

Parken en ruimtes voor natuur

Pontevedra is een groene stad. Het is de tweede stad in Galicia met meer vierkante meters groen per inwoner en de enige met Santiago die de gezonde verhouding van groene gebieden in Galicia overtreft. De groene gebieden waar deze stad van geniet zijn:

Alameda de Pontevedra. Ontworpen door de architect Alejandro Rodríguez Sesmero in de 19e eeuw. Het heeft een langwerpige vorm. In het park  bevindt zich een muziektent en op de onderste westelijke muur zien we de tegels van de schilder Carlos Sobrino. De westelijke ingang wordt geflankeerd door twee, 6 meter, hoge stenen zuilen, bekroond met de beeltenis van twee stenen leeuwen met het wapen van de stad.

Parque de las Palmeras (Jardines de Vincenti). Met een centrale promenade geflankeerd door hoge palmbomen die doorloopt in de voetgangersstraat Gutiérrez Mellado, heeft het Parque de las Palmeras een stenen vijver tussen de centrale promenade en de eerder genoemde straat en meerdere tuinen versierd met beelden zoals dat van Columbus. Het is het meest populaire park in het centrum van de stad.

Plaza de Barcelos. Een behoorlijk groot park naast de meest commerciële voetgangersstraat, Benito Corbal (waar zich vele belangrijkste modeketens bevinden). Het heeft een kinderspeelplaats en speelplaatsen voor de allerkleinste. Een grote sculptuur van een boom herinnert aan de vele platanen die er vroeger stonden voordat het grote ondergrondse appartement werd gebouwd, dat bijna het hele gebied beslaat.

Parque Rosalía de Castro. Aan de andere kant van de Brug van Santiago en die van Los Tirantes bevindt zich het Rosalía de Castro Park voor het grote gebouw van de Recinto Ferial de Pontevedra (beursgebouw), ontworpen door de architect Manuel de las Casas.

Parque de la Isla de las Esculturas. Het belangrijkste stadspark van de stad, van 70.000m² gelegen op een eiland in de regio Lérez, vlakbij de universiteitscampus, het congres- en tentoonstellingscentrum en Puente de los Tirantes. Het is verbonden met de campus door drie interne houten loopbruggen en met de Avenida de Buenos Aires door middel van de tuibrug.

Dit park van 7 hectare is de favoriete plek voor de mensen van Pontevedra om te sporten, te wandelen of te picknicken. Op het eiland zijn er veel paden die naar de beelden in het park leiden. In het park staan twaalf internationale beeldhouwwerken van graniet waarin de kunst reflecteert op de relatie tussen de mens en zijn omgeving. 

Parque de las marismas del Alba (Moeraspark van Alba). Aan de andere kant van de Puente de las Corrientes is dit een groot natuurpark van ongeveer 80 hectare in zijn geheel dat in zijn wetland meer dan 120 vogelsoorten en 160 verschillende plantensoorten herbergt. Het heeft verschillende wandel- en fietspaden en links achteraan een vogelobservatorium. De Xunqueira de Alba staat bij het laatste stuk van de rivier de Rons, vlakbij de monding van de Lérez en het estuarium. Het is een toevluchtsoord voor vele soorten, waaronder trekvogels. Het heeft ook een sector gewijd aan openbaar gebruik, met paden en uitzichtpunten voor het publiek. Het is uitgeroepen tot het eerste Espacio Natural de Interés Local (ENIL) (natuurgebied van plaatselijk belang) in Galicia, dat streeft naar behoudt van flora en fauna.

Parque de Campolongo. In het centrum van de stad, in de buurt van Campolongo, ligt dit grote park, met wandelroutes, speelplaatsen voor kinderen en een vijver.

Parque del Río Gafos. Een lang gerekt park naast de rivier, van het stedelijk gedeelte tot aan de monding naast het dok van de haven van Corbaceiras. Het heeft paden voor wandelaars die ook geschikt zijn voor fietsers.

Parque de Valdecorvos. Natuurlijke ruimte in de recent gecreëerde wijk Valdecorvos, ten oosten van de stad. Het heeft houten looppaden over de loop van een beek.

Paseo marítimo-fluvial (Waterpromenade). Pontevedra heeft een rivierpromenade van enkele kilometers lang. Rond de rivier de Lérez en de Ría de Pontevedra, aan beide zijden van de rivier. Het is verdeeld in verschillende delen die Paseo de la avenida de Marín of ook wel de paseo marítimo heten. Van hieruit kunt u de monding van de Pontevedra zien opengaan en het eiland Tambo van dichtbij bekijken, vooral vanuit het gezichtspunt, Paseo de Orillamar of de Corbaceiras en de Paseo del Lérez. De Paseo de Marín, de Paseo del Lérez aan de andere kant van de monding tussen de Burgo-brug en de Corrientes-brug hebben specifieke fietspaden voor fietsers, terwijl in de andere delen van de promenade fietsers en voetgangers naast elkaar bestaan.

Parque de Monteporreiro. Park gelegen in het westen van de wijk Monteporreiro. Het bestaat uit paden, een stedelijke boomgaard en een centrale, met bomen omzoomde wandeling die toegang geeft tot het uitkijkpunt van Monteporreiro, met uitzicht over de rivier de Lérez en een deel van de stad Pontevedra. Het heeft ook een kinderspeelplaats en de faciliteiten van een midgetgolf.

Parque de Lourizán. Een van de belangrijkste botanische parken in Galicia. Het bestaat uit meerdere paden, fonteinen en planten- en boomsoorten. Het Pazo de Lourizán, een belangrijk 19e eeuws paleis van de architect Genaro de La Fuente, bevindt zich in dit park. Het ligt op drie kilometer van het stadscentrum, op de linkeroever van de monding van de Pontevedra, in de richting van Marín.

Playa del Lérez. Een semi-stedelijk rivierstrand, met zoet en zout water zoals het wordt bereikt door de getijdenstromen van de monding van de Pontevedra. Het ligt aan het einde van de Paseo del Lérez, voor het Beeldeneiland, tussen de wijk Monteporreiro en het stadscentrum. Het heeft badmeesters in het zomerseizoen, toiletten, douches, een kiosk, groene vrijetijdszones en stenen tafels en banken voor maaltijden en picknicks.

Playa de Placeres. Placeres strand, gelegen in de parochie van Placeres in de monding van Pontevedra, binnen de gemeente van de hoofdstad, is een klein strand in de buurt van het havengebied en de scheepswerven. Het is een semi-stedelijk strand, zeer dicht bij de Pontevedra parochie van Estribela en de PO-11 snelweg. Het heeft douches en een drinkplaats.

Playa de Fontaíña. Fontaíña Beach. Strand gelegen in de parochie van Pontesampaio, op de rechteroever van de Verdugo rivier. Het heeft een met bomen omzoomde ruimte met picknicktafels, douches en toiletten.

De stad wordt omringd door stranden langs de monding van de Pontevedra, waarvan sommige op een afstand van 3 tot 6 kilometer van de stad, gelegen in de aangrenzende gemeenten Poyo en Marín, zoals Cabeceira (Lourido), dat te voet kan worden bereikt vanaf het stadscentrum, Portocelo, Mogor of Aguete, allemaal met een blauwe vlag.

Cultuur

---

Musea

Museo Provincial de Pontevedra: staat op de lijst van de drie beste Provinciale Musea van Spanje. Het bezit meer dan 16.000 stukken, waaronder schilderijen, beeldhouwwerken, tekeningen, gravures, archeologische voorwerpen, munten, muziekinstrumenten en juwelen. Het museum is verdeeld over zes gebouwen:

El Edificio García Flórez (Het García Flórez-gebouw). Barok paleis in burgerlijke stijl, daterend uit het einde van de 18e eeuw. Een van de gevels heeft een prachtig wapenschild. Het stelt een van de meest complete collecties straaljagers ter wereld tentoon en is de thuisbasis van de marinehallen die de levensgrote replica bevatten van de officierswoningen van het eerste Spaanse slagschip, het fregat Numancia.

El Edificio Castro Monteagudo (Het Castro Monteagudo gebouw). Het is een statig gebouw uit de 18e eeuw. Het heeft onder andere een belangrijke collectie van pre-Romeinse archeologie en juwelen.

El Edificio Fernández López (Het Fernández López-gebouw). Dit is de wetenschappelijke (onderzoeks-) en administratieve vestiging van het Pontevedra Museum.

El Edificio Sarmiento (Het Sarmiento-gebouw). Het dateert uit de 17e eeuw en was aanvankelijk bedoeld als het hoofdkwartier van de jezuïetenschool. In het klooster en in de permanente tentoonstellingszalen worden de archeologische collecties van de prehistorie en de oudheid, de middeleeuwse Galicische kunst tot de 13de eeuw, de Sargadelos en Pontecesures aardewerk collectie, evenals andere stukken aardewerk die in Spanje bekend zijn, tentoongesteld.

Las Ruinas de Santo Domingo (De ruïnes van Santo Domingo). 13e eeuwse gotische kerk. Het bevat de fondsen van de archeologische afdeling van het museum.

El Sexto Edificio del Museo de Pontevedra (Het zesde gebouw van het Museum van Pontevedra). Het is een modern gebouw van grote omvang en recentelijk ontworpen door de architecten Eduardo Pesquera en Jesús Ulargui. In de drieëntwintig permanente tentoonstellingszalen vindt u werken van de evolutie van de Galicische kunst van de gotiek tot nu en andere artistieke manifestaties van Spaanse auteurs vanaf Goya in het midden van de 20e eeuw. Het heeft een auditorium met 241 zitplaatsen in een van de kelders. Op de begane grond is er een tijdelijke tentoonstellingsruimte en een ruimte voor de interpretatie van de archeologische overblijfselen die bij de opgravingen van de site zijn gevonden. De overige drie verdiepingen herbergen de 23 permanente tentoonstellingszalen, met werken die variëren van de 14e eeuwse Galicische gotiek tot de meest recente 21e eeuw.

Museo Centro de Interpretación de las Torres Arzobispales (CITA) (Centraal Interpretatie museum Aartsbisschoppelijke Torens. (CITA)) : onder Santa Maria Avenue in de oude stad liggen de overblijfselen van de oude Archbishop’s Towers die nu een museum vormen dat in 2010 werd ingehuldigd.

Museo del Monasterio de Poyo (Klooster van Poyo Museum): Klooster van de 7e eeuw, in de naburige gemeente Poyo. In een kamer van het klooster bevindt zich het Museum van Antón Machourek met een collectie van honderdvijftig werken van deze Tsjechische kunstenaar, evenals het meest representatieve werk van de Galicische schilder Pedro García Lema en aquarellen van de Mercediaan Julián Martín Casado. In de Bibliotheek worden persoonlijke herinneringen aan de priester Antonio Rey Soto, die in het klooster woonde, tentoongesteld: tekeningen van Castelao, keramiek van Sargadelos, enz.

Feesten, bedevaarten en festivals in de stad

---

Heidense feesten

Het Carnaval van Pontevedra: wordt gevierd in februari. Het is een van de belangrijkste in Galicia. Er worden carnavalsoptochten en andere meer specifieke evenementen gehouden, zoals de Piratennacht, die herinnert aan de maritieme pracht en praal van de stad en de piraten die ermee verbonden zijn, waaronder de in Pontevedra geboren Benito Soto. Het meest karakteristieke kenmerk van het carnaval in Pontevedra is dat de stad niet de begrafenis van de sardine op Aswoensdag viert, maar de begrafenis van de Papegaai Ravachol, een personage dat van groot belang is in het sociale leven van Pontevedra. Deze papegaai, ‘Loro Ravachol’ in het Spaans, leefde aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Het dier stierf in 1913 kort voor het carnaval, en werd begraven op Aswoensdag. Elk jaar loopt een enorme papegaai in de optocht mee, gemaakt door mensen van Pontevedra. Het dier verbeeld de actuele gebeurtenissen van het jaar (gezondheid, politiek, onderwijs…) totdat hij wordt verbrand.

Los Maios (Festividad de los Mayos): in mei is het Plaza de la Herrería de plaats van dit kleurrijke feest dat de komst van de lente viert.

Hogueras de San Juan (Vreugdevuren van San Juan), 24 juni. Ze worden gevierd in de omgeving van de stad en de aangrenzende gemeenten om de vuurcultus te verheffen in een van de langste nachten van het jaar.

Religieuze feesten

Procesiones de Semana Santa (Paasprocessies). Verschillende Pontevedra-broederschappen nemen eraan deel, zoals het Cofradía del Mayor Dolor (Broederschap van de Grootste Pijn), het Cofradía del Silencio (Broederschap van de Stilte) of het Cofradía de la Vera Cruz (Broederschap van de Vera Cruz).

Patroonsfeesten

Fiestas de la Peregrina (Pelgrimsdag). Festivals van de beschermheilige van de provincie Pontevedra, zijn de grote feesten van de stad in augustus, met de grote week als de centrale as van de ontwikkeling van meerdere activiteiten en vieringen. Ze beginnen op de tweede zaterdag van augustus en beginnen en eindigen met vuurwerk dat overal in de monding van de Pontevedra te zien is. Stierengevechten worden gehouden in de enige vaste arena in Galicia, het Plaza de San Roque in Pontevedra.

Historische feesten

Feira Franca. Een middeleeuws festival dat de toekenning van privileges aan de stad Pontevedra door koning Enrique IV in de Middeleeuwen herdenkt en dat het mogelijk maakte om een grote markt te houden in de stad zonder belastingen. In de afgelopen jaren is het een van de belangrijkste festivals in zijn categorie in het noordwesten van het schiereiland geworden, en is het in 2013 uitgeroepen tot een fiesta de interés turístico (festival van toeristisch belang). Elk jaar is het gewijd aan een ander middeleeuws thema. Dit feest trekt jaarlijks meer dan 100.000 bezoekers naar Pontevedra.

Festivals, beurzen en gastronomische wedstrijden

La Outubrofest, het bierfeest. Het is een Pontevedra bewerking van het Duitse Oktoberfest in Beieren. Sinds 2008 wordt dit feest gevierd in de laatste dagen van oktober en de eerste dagen van november.

Fiesta de la Calabaza (Pompoen Festival). Het wordt gehouden in maart en omvat kraampjes, workshops voor kinderen, proeverijen en straatanimatie.

Fiesta de pan (Broodfeest), “Pamparampán”. Het wordt gevierd in maart en is opgedragen aan “Pan da Vila”, een ambachtelijk brood dat in Pontevedra wordt gemaakt.

Feria de la cerveza artesana (Ambachtelijke bierbeurs), Pontus Lupulus. Het wordt gevierd in mei en is opgedragen aan het ambachtelijke bier van de Galicische ambachtelijke producenten.

Ponte de Tapas. Wedstrijd voor de uitwerking van innovatieve en creatieve tapas, klassiekers en cocktails waaraan een vijftigtal tapasbars in de stad deelnemen. De wedstrijd wordt beschouwd als een van de belangrijkste gastronomische evenementen in Galicia en wordt meestal bijgewoond door ongeveer 50.000 mensen. Het wordt georganiseerd tussen de laatste dagen van november en de eerste 10 dagen van december.

Bedevaarten

Romería de San Cibrán (Bedevaart van San Cibrán). In de parochie van Tomeza, Pontevedra.

Romería de San Benitiño de Lérez (Bedevaart van San Benitiño de Lérez), uitgeroepen tot Festival van Nationaal Toeristisch Belang. De heilige wordt geëerd voor het genezen van diverse ziekten en aandoeningen. Het klooster van San Benito de Lérez is het centrale punt van de bedevaart.

Festivals

Surfing the Lérez. Het is een muziekfestival waarvan de centrale optredens in de buitenlucht plaatsvinden, in de stijl van muziekfestivals in landen als Australië. In juni 2018 werd de 8e editie gehouden. Het wordt gehouden in het Parque de la Isla de las Esculturas. Er zijn optredens van groepen en bands uit de hele wereld, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Het heeft zich geconsolideerd als het belangrijkste festival in zijn soort in de Rías Bajas en Galicia.

Festival Internacional de Jazz de Pontevedra (Pontevedra International Jazz Festival). In juli. Van groot belang in het Spaanse jazzcircuit. Het wordt gehouden in het oude gedeelte van de stad, met het Plaza de Teucro als bevoorrechte locatie.

Gastronomie

---

De gastronomie van Pontevedra wordt, net als die van Galicia, gekenmerkt door de kwaliteit van de producten en de uitwerking van de gerechten. In Pontevedra vindt u zeevruchten, vis, vlees, groenten, en dan vooral op de gemeentelijke markt, empanadas, Padrón-paprika’s, kazen en wijnen.

In de oude stad vindt u vele restaurants en tapasbars die allerlei typische gerechten serveren, van pulpo (inkvis) tot empanadas de zamburiñas (pasteitjes met schelpdieren) en andere soorten. Hierboven heeft u waarschijnlijk wel gelezen over de Ponte de Tapas-wedstrijd diet elk jaar in de stad wordt gehouden.

In Pontevedra vindt u ook een grote verscheidenheid aan furancho’s, die zijn seizoensgebonden ‘cafeetjes, eettentjes, kioskjes waar tapas worden geserveerd vaak onder het genot van een wijntje, voornamelijk, of koffielikeur, die zijn gevestigd in parochies zoals: Tomeza, Xeve, Bora, Campañó, Salcedo, Mourente of Marcón.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • Galicia
    • Pontevedra (prov.)

Dit was een van de Spaanse Verhalen in de website spaanseverhalen.com. De verhalen in deze website zijn niet statisch, regelmatig worden de verhalen aangepast, kijk hiervoor naar deze mededeling:

• • • Laatst bijgewerkt 2021-11-26

Coralma*

Spaanse Verhalen.  https://spaanseverhalen.com

Bronvermelding en referenties:
De veelal buitenlandse teksten van wikipedia zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen. Ik heb deze teksten vertaald, gemengd, en vaak aangevuld met eigen kennis en ervaring, opgedaan in de periode dat ik in Spanje woon en aan deze artikelen werk.
Er kunnen ook andere bronvermeldingen zijn opgenomen, dat kunnen zaken zijn die ik, tijdens het onderzoek naar de artikelen, gelezen heb en in deze teksten verwerkt heb.

• • • Anderstalige Wikipedia|taal=es|titel=Pontevedra| oldid=129130269| datum=20200915
    • Anderstalige Wikipedia|taal=es|titel=Cornielles de Holanda| oldid=132694808| datum=20211125
    • Nederlandse Wikipedia|taal=nl|titel=Pontevedra (stad)|oldid=56290092| datum=20200919

Deze teksten zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen 3.0. CC BY-SA 3.0

Andere bronnen zijn:

• • • {{Bronvermelding Website: Pontevedra Viva!com (La espada del Zebedeo en nuestro blasón municipal) |https://pontevedraviva.com/opinion/2311/espada-zebedeo-blason-municipal-jose-benito-garcia/| datum=20200918}}
    • {{Bronvermelding Gremio de Mareantes|http://gremiodemareantespontevedra.blogspot.com/p/historia.html| datum=20200920}}

De foto’s/afbeeldingen zijn gelicenseerd onder  Wikimedia Creative Commons: CC BY 1.0 , Naamsvermelding 2.0 Unported CC BY 2.0 , Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0), CC BY 2.5 , CC BY-SA 2.0 , CC BY-SA 2.5, Attribution 3.0 Unported (CC BY 3.0), CC BY-SA 3.0, CC BY-SA 4.0 , GNU-licentie voor vrije documentatie , CC0 1.0 Universal of Publiek Domein, als u op één van de link’s hieronder klikt, krijgt u de volledige informatie van deze foto’s/afbeeldingen te zien.

• • • Locatie van Pontevedra (stad). Auteur – HansenBCN, licentie Publiek Domein
    • het wapen. Auteur – SanchoPanzaXXI, licentie CC BY-SA 4.0
    • de vlag. Auteur – Mutxamel, licentie Publiek Domein
    • Pontevedra, nachtelijk panorama. Auteur – juantiagues, licentie CC BY-SA 2.0
    • Blauwe windroos. Auteur –  Henrik derivative work Xavigivax , licentie CC BY-SA 3.0
    • Loro Ravachol tijdens de carnaval ven Pontevedra. Auteur – User Alma, licentie CC BY-SA 3.0
    • Zicht over de Ria de Pontevedra vanuit Bueu. Auteur – No machine-readable author provided. Triart3d assumed (based on copyright claims)., licentie Publiek Domein
    • Californische waaierpalmen in de calle Generaal Gutiérrez Mellado. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • De zure sinaasappel Auteur – Jared Preston, licentie CC BY-SA 3.0
    • Kerspruimen. Auteur – No machine-readable author provided. Bogdan assumed (based on copyright claims), licentie (CC BY-SA 3.0)
    • De 100jarige eikenboom en romaanse kapel van Santa,,,,. Auteur – Esther Portela, licentie CC BY-SA 4.0
    • Puente del Burgo, de oude brug waaraan de stad haar naam dankt. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • La Plaza de la Leña. Auteur – GoCamino, licentie CC BY-SA 4.0
    • Middeleeuwse muur van Pontevedra en gotisch-renaissance,,,,,. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Een van de vele voetgangersdomeinen in het stadscentrum. Auteur – Juan Mejuto, licentie Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)
    • De overgebleven ruïne van de gotische kerk van Santa Domingo. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Basiliek van Santa María a Maior van Pontevedra. Auteur – Estevoaei, licentie CC BY-SA 4.0
    • De pelgrimkerk (Iglesia de la Peregrina),,,,. Auteur – Stegop, licentie CC BY-SA 3.0
    • De kerk en het klooster van San Francisco. Auteur – Jmblanco74, licentie CC BY-SA 3.0
    • De gotische kerk van Santa Clara. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • De kapel van San Roque. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Casa de las Campanas. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Noordelijk uitzicht op het Pazo de Cadro de los Romay,,,. Auteur – Adrián Estévez, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het renaissance paleis van de Baron. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het imposante wapen van het paleis van Gago en Montenegro. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Pazo de los Gago y Montenegro. Auteur – Copperzip, licentie CC BY-SA 4.0
    • Antiguo Colegio de los Jesuitas. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Casa de las Caras. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Casa Rectoral, renaissance stijl. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het gotische Postkantoor met wapenschild. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Casa de los Barbeito y Padrón. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • De gekanteelde toren van het paleis Marqués de Aranda. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het barokke Pazo de García-Florez. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Casa de los Fonseca. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Casa Consistorial. Auteur – Iago Pillado, licentie CC0 1.0 Universal
    • Oude Karzerne van San Fernando, tegenwoordig Faculteit,,,. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Gebouw van de Spaanse Bank. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Herenhuis van de Mendoza. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het gebouw van de oude Escuela Normal. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Monument voor de Helden van de Puente Sampayo. Auteur – Adrián Estévez, licentie CC BY-SA 4.0
    • Resten van de middeleeuwse muur van Pontevedra. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Fuente de los Tornos. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Oude visserswoningen in de wijk A Moureira. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Nog een deel van de oude muur van Pontevedra. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Plaza de la Peregrina. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Plaza de Teucro. Auteur – Jose Mario Pires, licentie CC BY-SA 3.0
    • Plaza de la Leña. Auteur – Luis Miguel Bugallo Sánchez, licentie CC BY-SA 3.0
    • Plaza de Verdura, met één van de vier waterfonteinen,,,. Auteur – Jmblanco74, licentie CC BY-SA 3.0
    • Het barokke Palacio de Mugartegui op het plaza de la Pedreira. Auteur – Lansbricae, licentie CC BY-SA 2.0
    • Plaza de Curros Enríquez. Auteur – Luis Miguel Bugallo Sánchez, licentie CC BY-SA 3.0
    • Plaza de San José met daarop de beeldengroep ‘La Tertulia’. Auteur – Iago, licentie Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0)
    • Rúa Don Gonzalo. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 3.0
    • Instituto modernista Valle Inclán. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Palacio de Lourizán. Auteur – Zelkova, licentie Publiek Domein
    • Café Moderno. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Cultureel centrum Caja de Pontevedra. Auteur – Estevoaei, licentie CC BY-SA 4.0
    • Edificio Gran Garage. Auteur – Renarpp, licentie 
    • Het oude Casa de la Cofradía de la Peregrina. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Edificio central de la Herrería. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Correos y Telégrafos (Postkantoor). Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Instituto modedernista Valle-Inclán. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Villa Pilar. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 3.0
    • Congres en Expositie gebouw van Pontevedra. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Sexto Edificio van het Museum van Pontevedra. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het centrale gebouw van de Junta de Galicia. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het beursgebouw van Pontevedra. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Wetenschappelijk faculteit van opvoeding en sport. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Afdeling van het Provinciale belastingkantoor. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Centraal gebouw van de rechtbanken. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Sexto Edificio van het museum van Pontevedra. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Puente del Burgo bij een lage waterstand (eb). Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0 (ik (Coralma*) heb de boven- en onderkant van de afbeelding bijgeknipt)
    • Punte de la Barca. Auteur – Juan Mejuto, licentie CC BY-SA 2.0
    • Puente de los Tirantes. Auteur – juantiagues, licentie CC BY-SA 2.0
    • Puente de las Corrientes. Auteur – Chefprovlieu, licentie CC BY-SA 3.0
    • De tuibrug naar het Eiland van de Sculpturen. Auteur – juantiagues, licentie CC BY-SA 2.0
    • Puente de la Ria. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Sculptuur voor de Vrijheid. Auteur – Estevoaei, licentie CC BY-SA 4.0
    • Standbeeld van het Trouwe Contrast. Auteur – Estevoaei, licentie GNU-licentie voor vrije documentatie
    • Teucro, mythische stichter van de,,,. Auteur – Estevoaei, licentie CC BY-SA 4.0
    • Vriendelijk hoofd. Auteur – P.Lameiro, licentie CC BY-SA 3.0
    • Beeldengroep ‘La Tertulia’. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Vrouw met kippen. Auteur – Juan Mejuto, licentie CC BY-SA 2.0
    • Standbeeld van Valle-Inclán. Auteur – Estevoaei, licentie CC BY-SA 4.0
    • Beeldengroep van Kinderen en de Fontein. Auteur – ricardo, licentie Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0),
    • Loro Ravachol. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Marmeren standbeeld can Columbus. Auteur – Saraigquin, licentie CC BY-SA 3.0
    • Monument voor de Boom op het Plaza de Barcelos. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Monument voor de Soldaat. Auteur – Lmbuga, licentie Attribution 2.0 Generic (CC BY 2.0),
    • Monument voor de Navigators. Auteur – Juan Mejuto, licentie CC BY-SA 2.0
    • Castelao, op het plaza de Santa María. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • Caravel, een weerspiegeling van de maritieme Pontevedra. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 4.0
    • De ingang van het Alameda van Pontevedra. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Parque de las Palmeras. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 3.0
    • Parque de Rasalía de Castro en het Recinto Ferial. Auteur – Renarpp, licentie CC BY-SA 3.0
    • Labyrint van Pontevedra op het Isla de las Esculturas. Auteur – Estevoaei, licentie CC BY-SA 4.0
    • Parque de la Xunqueira de Alba. Auteur – Pvibahu, licentie CC BY-SA 3.0
    • Paseo del Lérez met de Puente de los Tirantes op de achtergrond. Auteur – Ishkl, licentie CC BY-SA 3.0
    • Playa del Lérez. Auteur – Cojvgpt, licentie CC BY-SA 4.0
    • Het barokke Palacio de Garcia Flórez. Auteur – Juan Mejuto, licentie CC BY-SA 2.0

Coralma*, is eigen werk dat u terug kunt vinden als een CC BY-SA 4.0 file in Wikipedia Commons.

U bent vrij:

• Om het werk te kopiëren, te verspreiden en te verzenden
• Om het werk aan te passen (op uw eigen medium)

Onder de volgende voorwaarden:

• attributie – U moet de juiste vermelding geven, een link naar de licentie verstrekken en aangeven of er wijzigingen zijn aangebracht. U mag dit op elke redelijke manier doen, maar niet op een manier die suggereert dat de licentiegever u of uw gebruik goedkeurt.
• gelijk delen – Als u het materiaal remixt, transformeert of erop voortbouwt, moet u uw bijdragen distribueren onder dezelfde of compatibele licentie als het origineel.