Toledo Provincie van de autonome gemeenschap Castilla-La Mancha

Net onder het centrale gedeelte van Spanje, in het noordwesten van de regio Castilla-La Mancha, waarvan de  historische gelijknamige hoofdstad Toledo door UNESCO is uitgeroepen tot werelderfgoed, ligt de provincie Toledo. Een provincie met vele monumentale plaatsen. Haar geschiedenis is een uitstekend voorbeeld van het samenleven van drie culturen (joods, christelijk en islamitisch). Steden als Talavera de la Reina (de dichtstbevolkte stad van Toledo) en Carranque springen in het oog. Carranque is overigens ook de stad waarin het Archeologisch Park ligt. Toledo is beroemd om zijn keramiek (die van Talavera de la Reina en Puente del Arzobispo behoren tot het immaterieel cultureel erfgoed); maar ook de religieuze feesten van Corpus Christi en de Semana Santa (in de stad Toledo), zijn tot Internationaal Toeristisch Belang verklaard.

Toledo is een Spaanse provincie in de comunidad autónoma Castilla-La Mancha, met de hoofdstad in de gelijknamige stad Toledo. Het heeft een bevolking van 703.772 inwoners (INE 2020), verspreid over 204 municiopios. De rivier de Taag, die door de steden Toledo en Talavera de la Reina stroomt, doorkruist de provincie van oost naar west en opent een brede vallei, die de Sierra de San Vicente in het noorden en de Montes de Toledo in het zuiden achter zich laat. In het zuidoosten van de provincie liggen de vlaktes van La Mancha. Toledo wordt in het noorden begrensd door Ávila en Madrid, in het oosten door Cuenca, in het zuiden door Ciudad Real, in het zuidwesten door Badajoz en in het westen door Cáceres.

Symbolen

---

Het wapen

Het wapen dat eerder door de Diputación werd gebruikt, leek sterk op dat van de hoofdstad, met dien verstande dat op dit wapen de keizerlijke adelaar wordt vergezeld door de Zuilen van Hercules: tegengesteld wapen van Castilla y León, met in punt dat van Granada. Het werd afgebeeld op een zilveren veld, beladen met het Gulden Vlies, geflankeerd door een gouden adelaar uitgebeeld in sabel, geborduurd en versierd met goud, getongd en geklauwd van keel en bekroond met een keizerskroon, geflankeerd door de zuilen van Hercules op golven van azuur, eveneens bekroond met een keizerskroon en het opschrift “Plus Ultra”.

Op 13 mei 2013 heeft de Diputación Provincial (Provincieraad) zijn heraldisch wapenschild en vlag geactualiseerd. Het wapenschild is als volgt geblazoeneerd:

Het wapen: Tweekoppige adelaar in sabel, met een schild verdeeld in twee kwartieren, het eerste is van Castilla en Leon en het tweede in azuur met een gouden koningskroon. Rondom het schild is de ketting het gulden vlies afgebeeld. Aan weerszijden staan de zuilen van Hercules op golven van azuur en het opschrift Plus Ultra. De tweekoppige adelaar wordt bestempeld met een keizerskroon.                                                                                                     Officiële Staatscourant van Castilla-La Mancha,                                                                                                                                                   nr. 103 van 29 mei 2013.

De vlag

De tekstuele beschrijving van de vlag is als volgt:

De vlag: groen of sinopel met het vroegere wapenschild op de vlag.                                                                                                                                                                                                                                                                       Officiële Staatscourant van Castilla-La Mancha, nr. 103 van 29 mei 2013.

Geografie

---

Limites

Het grenst aan comunidad autónoma Madrid en de provincies Ávila (Castilla y León), Cáceres en Badajoz (Extremadura), alsmede de provincies Cuenca en Ciudad Real in Castilla-La Mancha.

Zij begint aan de noordelijke grens van de provincie Toledo bij de samenvloeiing van de Alardos-kloof met de Tiétar, en volgt de loop van deze laatste, waarbij zij op sommige plaatsen ten zuiden en ten noorden van de waterloop passeert, totdat zij de gemeente Fresnedilla bereikt; Vervolgens gaat zij door het zuiden van deze stad en van Higuera de las Dueñas, die voor Ávila worden verlaten, en door Cenicientos naar de rivier de Alberche, die zij ten noorden van Méntrida passeert, en tussen Navalcarnero en Casarrubios doorgaat om de rivier de Guadarrama af te snijden, onder Batres; De rivier passeert vervolgens ten noorden van Carranque, Ugena en Seseña om stroomafwaarts van de samenloop met de Tajuña uit te komen bij de Jarama; vervolgens gaat zij naar de Tajo (Taag), langs de rechteroever waarvan zij verder stroomt naar het zuiden van Villamanrique, niet ver van deze stad buigt ze af naar het oosten en loopt ten zuiden van Zarza de Tajo om uit te komen bij de rivier Riánsares, ten zuiden van Tarancón.

De oostelijke grens volgt de loop van deze rivier tot aan de samenvloeiing met een beek die in de richting van Rozalén ontspringt: daar gaat de grens in zuidoostelijke richting, steekt de rivier de Cigüela over en loopt tussen Villamayor de Santiago en Villanueva de Alcardete, Mota del Cuervo en El Toboso door, tot het noordwesten van Pedro Muñoz.

Vanaf dit punt begint de zuidelijke grens, en langs het noorden van Cristo de Villajos, Campo de Criptana en Alcázar de San Juan, gaat het stroomafwaarts naar de Cigüela en naar het zuiden van de lagune van Quero. Zij volgt de loop van deze rivier tot aan het gemeentelijke district Herencia, passeert ten noorden van deze stad, de afzet van Puerto Lápice, de bronnen van de beken Amarguillo en Valdespino, tot aan Piedraescrita en Minas de Santa Quiteria en de samenkomst van de rivier Guadarranque.

Noord-westen: Ávila	Noord: Madrid	Noord-oosten: Madrid
West: Cáceres		Oost: Cuenca
Zuid-westen: Badajoz	Zuid: Ciudad Real	Zuid-oosten: Ciudad Real

De westelijke grens volgt de loop van deze rivier tot aan de bron; hij loopt vervolgens tussen Aldeanueva de San Bartolomé en Carrascalejo, ten oosten van Villar del Pedroso tot El Puente del Arzobispo; hij loopt verder ten westen van Valdeverdeja en La Calzada de Oropesa, om bij de samenvloeiing met de Garganta de Alardos uit te komen bij de rivier de Tiétar.

Van het grondgebied dat binnen deze grenzen ligt, moet de koninklijke plaats Aranjuez, die deel uitmaakt van de provincie Madrid, worden uitgesloten.

Orografia

In het gebied van de Mancha Alta Toledana vinden we grote vlakke gebieden met een gemiddelde hoogte van ongeveer 700 meter met lichte glooiingen en kleine hoogten zoals de Sierra del Romeral (Villacañas, El Romeral) of de Sierra del Gollizno (825 m) (Corral de Almaguer).

Het bergachtige reliëf van de provincie wordt volledig met de seirra de San Vicente in het noordwesten, die uit het Sistema Central (Centrale Systeem) komt, van Gredos naar Talavera de la Reina. De hoogste hellingen zijn San Vicente (1321 m), Los Pelados (1331 m) en Las Cruces (1368 m).

Gewoonlijk ziet men dat de kleiige leisteen door erosie is verdwenen, terwijl het kwartsiet rechtop is blijven staan en bergen vormt met een grote weerstand tegen erosie. Op de plaatsen waar de granieten ontsluiten, zijn de Piedras Caballeras niet zeldzaam.

Hidrografie

Het grootste deel van het water van de provincie stroomt in het stroomgebied van de rivier de Tajo, hoewel in het zuiden en oosten verscheidene rivieren tot het stroomgebied van de Guadiana behoren, zoals de Cigüela, de Estena, de Amarguillo en de Riánsares. Tot de zijrivieren van de Tajo, die de provincie van oost naar west doorkruist, behoren Alberche, Tiétar, Guadarrama en Algodor. De Tajo, een van de belangrijkste rivieren van het Iberisch schiereiland, doorkruist het centrum van de provincie, komt vanuit Madrid net boven Aranjuez de provincie binnen, loopt in zuidwestelijke richting door een vallei die aan de rechterkant wordt begrensd door een steile helling waar Añover en Mocejón liggen, en wordt onderbroken door de Guadalén-beek, die vanuit Moraleja van noord naar zuid stroomt.

De beekjes Algodor en Guazalate opende twee grote ravijnen in de rij heuvels die de vallei aan de linkerkant afsluit, zachtjes afdalend vanaf de tafel van Ocaña. De eerste ontspringt in de buurt van Los Yébenes en stroomt langs de zuidelijke helling van het gelijknamige middelgebergte naar beneden, en door de districten Orgaz, Mora en Tembleque voegt zij zich bij de beek Cedrón, die van oost naar west door een ravijn stroomt op een van de hellingen waarvan de beroemde helling van de Madero zich opent, terwijl op de andere het dorp La Guardia te zien is. De Algodor en de Cedrón stromen samen via Villasequilla door een dorre vallei, en na een korte loop en met weinig stroming monden zij uit in de Tajo. De Guazalate ontspringt in de buurt van Orgaz, en stroomt in zuidoostelijke richting over het algemeen door een triest en onbevolkt gebied. Het water van de Guazalate mondt uit in de Tajo tussen Ain en Cañete.

De Tajo volgt haar loop in dezelfde richting tot aan de provinciale hoofdstad; daar beschrijft zij een meander, aan de uiteinden waarvan zich de bruggen van Alcántara en San Martín bevinden, en omsloten door steile verticale wanden van grote hoogte, loopt zij naar het westen langs de voet van een rotsachtige ruggengraat, waar zich de beroemde Cigarrales bevinden, tot zij op de rechteroever het water van de Guadarrama ontvangt. Deze rivier ontspringt in het bergmassief van dezelfde naam en passeert Fuenfría en Navacerrada, en komt, na een rechtlijnige reis, de provincie binnen in zuidwestelijke richting, en verdeelt de gerechtelijke arrondissementen Toledo en Torrijos, en geeft de Tajo de kleine hoeveelheid water die zij bij normale weersomstandigheden vervoert.

Vanaf de monding van de Guadarrama vervolgt de tajo zijn weg en ontvangt aan zijn linkerzijde het water van de Guajaraz; de Cuevas, die van de heuvels van San Pablo via Menasalbas en Gálvez naar beneden stroomt; de Torcón, die van de top van La Galinda afdaalt; De Cedena, evenwijdig aan de Torcón, de Pusa, evenwijdig aan deze twee, stroomt door een iets bredere vallei, die naast La Pueblanueva afwatert; en tenslotte de rivier de Sangrera, die, zich een weg banend tussen twee enigszins ongelijke landhoofden en door een over het algemeen vlak terrein, afstroomt naar San Bartolomé de las Abiertas en het onbewoonde dorp van die naam, in wiens district zij haar schaarse water aan de Taag afgeeft. Over dit traject ontvangt zij slechts onbeduidende beekjes op de rechteroever, naast Albarreal, La Puebla, El Carpio en Mesegar, totdat het water van de Alberche binnenstroomt.

De Alberche is de belangrijkste zijrivier van de Tajo. De bron ligt in de Sierra de Paramera van Ávila en de Sierra de Gredos, en na de provincies Ávila en Madrid te hebben doorkruist, komt zij de provincie Toledo binnen via het district Escalona, om vervolgens zuidwestwaarts te gaan en daar Méntrida, Escalona, Cardiel en Cazalegas te bevloeien. Op haar rechteroever ontvangt ze verschillende beekjes van weinig belang; en mengt zich na het bos en de toren van Salinas uiteindelijk met het water van de Tajo.

De Tajo loopt via Talavera de la Reina, Herencias, Azután en El Puente del Arzobispo. De rivier verlaat dan dit district om dan de provincie Cáceres binnen te stromen. In dit laatste deel van haar loop door deze provincie ontvangt ze niet meer dan enkele onbeduidende stroompjes van links, komende van de steile hellingen van La Jara, een ruig terrein met hoge bergen en diepe dalen, van waaruit de Gévalo, de Huso en de Pedroso stromen. Vanaf rechts is ze in een diepe bedding is ingesloten, waarvan de randen sierras worden genoemd, uitlopers die ontspringen aan de bergkam, dicht bij de Tajo, die dienen als scheiding tussen haar en de Tiétar, een rivier die, hoewel buiten de provincie ontspringt en sterft. Het land tussen deze rivier en de Taag is erg open en bezaait met steen- en kurkeiken.

De zijrivieren van de Guadiana die ook de provincie doorkruisen zijn de Cigüela en haar zijrivieren, de Riánsares en de Amarguillo. De Cigüela ontspringt op de hoogvlakte van Cabrejas, en het district bij Quintanar de la Orden, niet ver van Villanueva de Alcardete binnenkomt. Het gaat verder naar Quero en ontvangt later aan de rechterkant de stroom van de Riánsares, een rivier die, ontstaan in de Sierra de Altomira, de provincie binnenkomt via Cabezamesada, Corral de Almaguer en die tussen La Puebla de Don Fadrique en Villacañas door, samenvloeit met de Cigüela, een paar kilometer stroomafwaarts van La Puebla de Almoradiel. Deze rivier vervolgt haar loop rechtstreeks naar het zuiden, om daart de lagune van Villafranca de los Caballeros te voeden, en kort daarna de provincie verlaat, maar niet zonder aan haar rechterzijde het water van de rivier Amarguillo in ontvangst te hebben genomen, die, afkomstig uit de bergen van Urda.

Klimaat

In het algemeen overheersen lange en strenge winters en zomers, die typisch zijn voor mediterrane klimaten met continentale invloed als gevolg van de hoogte en de grote afstand tot de kust; in de bergachtige gebieden in het noorden en zuiden zijn de temperaturen geconditioneerd door de hoogte, die daardoor iets lager zijn en waar meer regen valt.

In het algemeen zijn er twee verschillende klimaatzones in de provincie Toledo: de oostelijke helft van de provincie heeft een continentaal mediterraan klimaat met sterke thermische contrasten en weinig neerslag, terwijl de westelijke helft een milder klimaat heeft, met typische mediterrane kenmerken en meer neerslag. De verschillen ontstaan als we het klimaat van La Sagra en La Mancha, extreem en droog en met graan- en wijnbouw en schapenteelt, vergelijken met dat van de regio Talavera. Dit gebied wordt in het noorden beschut door de bergen van de Sierra de Gredos en wordt doorkruist door verschillende rivieren en beekjes. Dit maakt dat het klimaat hier zachter en vochtiger dat weer bevorderlijk is voor geïrrigeerde teelten, zoals maïs, aardappelen, tabak of tomaten en veeteelt. De minimumtemperaturen liggen meestal in januari en de absolute maxima bevinden zich in de tweede helft van juli en in de maand augustus.

Deze provincie wordt gekenmerkt door de droogte van de atmosfeer gedurende twee derde van het jaar, met de hoogste relatieve vochtigheid tussen de maanden november tot februari, met een maximum in de bergstreken en een minimum in La Mancha. Deze winterse vochtigheid leidt tot dichte mist in de Taagvallei tijdens perioden van atmosferische stabiliteit. De regenachtigste maand is gewoonlijk april.

Territoriale organisatie

---

Municipios

De 20 meest bevolkte gemeentes van de provincie, volgens de gemeentelijke volkstelling van 2020 van het INE waren:

De 20 grootste gemeenten van de provincie Toledo

Toledo	Plaatsnaam	inw.		Plaatsnaam	inw.	Seseña
	Toledo Talavera de la Reina Illescas Seseña Torrijos Oscaña Fuensalida Quintanar de la Orden Sonseca Yuncos	85.449 83.477 30.229 27.466 13.583 13.023 11.785 11.129 11.070 10.813		Bargas Madridejos Consuegra Mora Villacañas Olias del Rey La Puebla de Montalbán Argés Casarrubios del Monte Los Yébenes	10.611 10.230 9,942 9.781 9.434 8.225 7.841 6.621 6.171 5.796
Talavera de la Reina						Torrijos
Illesca						Ocaña
bron: INE 2021

De provincie Toledo is de 48e (voorlaatste) provincie van Spanje met het hoogste percentage inwoners geconcentreerd in de hoofdstad (12,26%, tegen 31,96% in Spanje als geheel), alleen nog voor de provincies Cádiz en Pontevedra. Dat houdt in dat de mensen meer verspreidt over de provincie wonen, de dorpen in deze provincie zijn, over het algemeen, groter dan in de meeste andere provincies.

De grootste gemeenten in de provincie zijn Los Yébenes, Consuegra, Navalucillos, Corral de Almaguer en Oropesa.

Comarcas

Demografie

---

Van oudsher levert de provincie Toledo vooral immigranten aan de comunidad autónoma van Madrid. De laatste jaren is er een tendens om deze bevolking naar de provincie terug te laten keren, samen met autochtonen uit deze gemeenschap, buitenlandse immigranten en buren uit de aangrenzende regio’s Ávila en Cáceres, die vanwege de goede verbindingen met de nationale hoofdstad, de diensten en de prijzen van woningen (goedkoper dan in Madrid) hebben besloten om naar de provincie Toledo te verhuizen, hetgeen de laatste jaren voor een grote demografische stijging heeft gezorgd. Deze bevolkingstoename is vooral te zien in de gemeenten die grenzen aan en in de buurt liggen van de comunidad autónoma van Madrid en in de omgeving van Toledo en Talavera de la Reina, terwijl in de rest van de provincie de bevolking afneemt.

Folklore

---

Binnen de rijke folklore van de provincie vallen de paloteos en andere dansen, passacaglias, seguidillas castellanas, processiedansen en bailes de la bandera (vglb vaandelzwaaien) die vroeger vaak door de dulzaina (Spaanse fluit) en tamboril (soort trommel) werden begeleid, op door hun bijzonderheid. In sommige plaatsen zijn deze uitingen van volksfolklore reeds verloren gegaan en in andere worden zij uitgevoerd met snaarinstrumenten of door muziekkorpsen, hoewel de dulzaina en de tamboril in sommige gemeenten nog bewaard zijn gebleven. 

Gastronomie

---

De gastronomie van de provincie Toledo is het geheel van gerechten en culinaire gebruiken van de provincie Toledo. De keuken van deze provincie is een van de meest geïdentificeerde met de Castiliaanse keuken. Het is een keuken op het droge. Onder de gerechten die met klein wild worden bereid, is patrijs een van de meest karakteristieke van de provincie.

Ingrediënten

Wijnen

---

Er is een productie van wijnen met de oorsprongsbenaming “Méntrida” waarvan het kenmerk het strenge klimaat is dat de prestaties van de druif beperkt, in ruil voor het leveren van een chromatisch potentieel, aroma (fruit) en alcohol.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Castilla-La Mancha