Numancia – Hoe een volk van 2000 zielen het Romeinse leger trotseerde

Dit is het vervolg op het vorige week gepubliceerde verhaal over de Numandijnse oorlogen. In dit deel gaan we in op hoe de Romeinen, door de stad te belegeren, uiteindelijk hun overwinning op Numancia behaalden.

Eigenlijk zou de kop van dit verhaal moeten luiden: Numancia, en hoe het Romeinse leger van meer dan 60.000 man een stadje met slechts iets meer dan 2000 inwoners belegerde, om die inwoners uiteindelijk tot overgave te dwingen.
Een indrukwekkend gegeven, dat vooral duidelijk maakt hoe bang de Romeinen eigenlijk waren voor dit trotse volk. Ondanks hun enorme numerieke overmacht, durfden ze geen directe aanval uit te voeren. Ze vreesden een nederlaag.

Misschien denkt u nu: “Dat lijkt me sterk.” Maar als u het verhaal van vorige week hebt gelezen, weet u waarom de Romeinen zo op hun hoede waren. Dit volk had hun respect — en hun angst — afgedwongen.

In dit verhaal komt de eensgezindheid, de moed en de vastberadenheid van de Numanciërs naar voren. Ze weigerden zich te laten vernederen, weigerden zich over te geven, weigerden slaven van Rome te worden.
Om dat te begrijpen, moet u zich verplaatsen naar die tijd. Het waren andere tijden, hardere tijden. Tijden waarin overleven een dagelijks gevecht was. Vrijheid moest bevochten worden, letterlijk. Je keek je vijand in de ogen, en je wist: dit is het moment. Offers waren onvermijdelijk — en dat wisten de mensen van Numancia.

Tegelijkertijd is dit verhaal een heldensage. Een verhaal dat wel is opgeschreven, maar altijd door de lens van de verteller. En die vertellers — Romeinse geschiedschrijvers, vaak — schreven vanuit hun eigen ideologie, soms pas decennia of zelfs eeuwen na de feiten. Daardoor is dit verhaal deels geschiedenis, deels mythe geworden. Maar zoals bij alle grote legendes: er zit waarheid in.

Maar genoeg voor dit moment, u zult nu toch echt op deze link moeten klikken om er achter te komen hoe het er echt aan toeging  bij de belegering van Numancia.

Ik zeg u,,,,, Hasta la proxima semana
Coralma*

De Sueven en de Geschiedenis van Spanje

Aan de knot in het haar is te zien dat het hier om een krijger van de Seuven gaat. (CC BY-SA 4.0 Eötvös Loránd University)

Er is nog heel veel in te halen als we naar de geschiedenis van Spanje kijken. Wat betreft de Visigoten leven we al in de 10e eeuw, althans volgens de beschrijvingen hier in Spaanse Verhalen. Kijken we naar de Sueven dan lopen we nog een paar eeuwen achter. Flavius Requila bijvoorbeeld regeerde van 438 tot 448 en liet zijn heerschappij over de Sueven in Gallaecia gelden. Het was een tijdperk dat werd gekenmerkt door agressieve expansie en territoriale verovering in het 5e eeuwse Hispania. Hij ontmantelde de overblijfselen van de Romeinse heerschappij en veroverde belangrijke steden Dat kleine volk  van de Sueven tegenover dat grote Romeinse leger dat weliswaar aan zijn eind van zijn glorieuze tijdperk stond, maar toch, hoe flikte hij het. En dan zijn zoon, want deze week gooien we er twee verhalen tegenaan. Zijn zoon heette Flavius Requiario, en die was nog een tikkeltje erger dan zijn vader. Hij veroverde bijna heel Hispania, zoals Spanje in die tijd heette. Maar goed als u meer wilt weten over deze twee mannen volg dan de links in dit bericht en u gaat rechtstreeks door naar de 5e eeuw.

Ik ga ondertussen verder aan het verhaal voor de volgende week en zeg u bij deze,,,,, Volveré, así que nos vemos pronto.

Byzantijns Hispania

Justinianus I (foto van Petar Milošević)

De Byzantijnse bezetting van Hispania: een tumultueus hoofdstuk in de Iberische geschiedenis gekenmerkt door veroveringen, verraad en territoriale geschillen. De provincie Hispania strekte zich uit van Andalucia tot de Balearen en vormde de westelijke grens van het Byzantijnse Rijk. Schaarse historische bronnen creëren een waas van onzekerheid, waardoor belangrijke details open blijven voor interpretatie en gissingen. De Visigoten, een Germaans volk, en de Hispano-Romeinen streden om de dominantie, terwijl de Byzantijnen (Oost-Romeinse Rijk) probeerden het bereik van hun rijk uit te breiden. Uiteindelijk bezweek de provincie onder de Visigotische verovering en kwam er een einde aan een tijdperk vol militaire, politieke en religieuze strijd. Wederom een belangrijk en  interessant stukje Spaanse geschiedenis Als u er meer over wilt weten klik dan op deze link.

Cantabros

Reconstructie van een van nederzetting van de Cántabros. Foto van VIATOR IMPERI, CC BY-SA 2.0

De Cantabros, een verhaal over een Keltisch volk. Het was een pre-Romeinse volk dat zich gevestigd had in het noordelijke deel van het Iberisch schiereiland en dat zich daarna hevig verzette tegen de Romeinse overheersing. Met elf stammen vochten ze in de Cantabrische Oorlogen tot hun nederlaag in 19 v.Chr. Hun unieke cultuur, een mengeling van Keltische en pre-Indo-Europese invloeden, verbijstert de historici. Klassieke teksten beschrijven hun wilde gewoonten en oorlogszuchtige aard, waardoor het raadsel van dit Cantabrische volk voor ons een raadsel blijft. Ondanks hun uiteindelijke romanisering leeft de erfenis van de Cantabros voort in het huidige Cantabria, een bewijs van hun blijvende geest en ontembare weerstand. Als uw belangstelling is gewekt volg dan deze link en lees meer over deze strijdlustige Cantabros.