Ourense (provincie)

Ourense provincie van de autonome gemeenschap Galicia

De provincie Orense, we gebruiken hier de Spaanse schrijfwijze als het om namen gaat, in het Gallego is de naam van de provincie Ourense (in het Nederlands overigens ook). Het ligt in het zuiden van de comunidad autonoma van Galicia. Het is een gebied dat rijk is aan warmwaterbronnen vaak met therapeutische eigenschappen en gewoon in de buitenlucht. Ook is de provincie voorzien van een weelderige natuur. Breng bijvoorbeeld eens een bezoek aan het Reserva de la Biosfera del Área van Allariz, en de natuurparken van Serra do Xurés, Invernadeiro of het Encina da Serra da Lastra. 

De Ribeira Sacra en de Vía de la Plata zijn enkele van de routes waarlangs je het culturele erfgoed van Ourense kunt ontdekken, samen met de monumentale stad Ribadavia. Wat betreft de gastronomie vallen de calamares (inktvis) en de gastronomische festivals op die op dit product zijn gericht. De provincie staat ook bekend om de productie van wijnen, de Denominación de Origen Ribeiro. 

Het heeft een oppervlakte van 7.273 km2 en is de enige Galicische provincie zonder toegang tot de zee. Van de provincie woont 32% van de bevolking in de hoofdstad. Er zijn 92 gemeenten in de provincie Orense.

Andere belangrijke steden in Orense zijn: Barbadás of San Ciprian de Vinas, dat eigenlijk slaapsteden van de hoofdstad Orense zijn. Buiten de hoofdstad is er geen enkele stad die meer dan 15.000 inwoners heeft. Dit is iets heel normaals in Spanje, één of enkele steden waar veel mensen wonen en de rest van de steden zijn eigenlijk niet meer dan uit de kluiten geschoten dorpen.

Demografie

---

Met maar 92 municipios zijn dit de twaalf belangrijkste van de provincie.

De 12 grootste gemeenten van de provincie Orense

Orense	Plaatsnaam	inw.		Plaatsnaam	inw.	Verín
	Orense Carballino Verín El Barco de Valdeorras Barbadás Ginzo de Limia	105.643 14.089 13.647 13.431 11.158 9.637		Pereiro de Aguiar Allariz Celanova San Ciprián de Viñas Ribadavia Rua	6.350 6.245 5.644 5.395 5.012 4.283
Caballino						El Barco de Valdeorras
bron: INE 2020

De provincie telt 12 comarcas.

De verspreiding en groei van de bevolking in de provincie Orense.

Orografie

---

Orense is een provincie met gemiddelde hoogte, niet zo heel hoog, maar wel erg bergachtig.

De gebieden in het westen van de provincie, langs de grens van de provincies Pontevedra en Lugo, noemt men het ‘dorsal gallega‘ (het Galicisch dorsaal). Het bevat de westelijke bergketen van Galicia, genaamd Sierra de Suído en Sierra de Faro de avión, die hoogtes kunnen bereiken tot rond de 1000 meter: Cotode Puza 1035 m, Marcofán 939 m, Uciero 1003 m, Alledo 1013 m met als hoogste punt zijn eigen Faro de Avión met 1155 m. Het gebied is opgebouwd uit heel oude materialen, hoofdzakelijk graniet dat vele breuken vertoont. De valleien worden doorkruist door rivieren als de Arenteiro, de Cena en de Avia. Het algemene aspect is solide en dient als een scheidslijn tussen de genoemde rivieren en de bekkens van de rivieren Ulla, Oitavén en Tea (een zijrivier van de Miño). Hoewel het een gebergte van relatieve hoogte is fungeert het als eerste barrière tegen de Atlantische invloeden, de langszij liggende valleien belemmeren de regens niet, het verzwakt ze.

In het oostelijke deel van de provincie bevinden zich de Sierra de Encina de la Lastra (Tarra, 1099) en de Sierra del Eixe (Peña Trevinca, 2127 m, het hoogste punt van de regio Galicia), de Sierra Segundera en de Sierra Calva (Montouto, 2045 m). Dit zijn de bergen die de provincies León en Zamora omringen en die wel een barrière tegen de invloeden van de Atlantische Oceaan vormen.

In het centrum domineert het Macizo Central Orensano, waar zich een reeks bergketens in radiale zin (vanuit het centrum) ontwikkeld. Ze zijn niet al te hoog maar bereiken toch met gemak de 1500 m zoals: de Cabeza Grande (1778 m), Sierra de Invernadeiro, Queixa (Seixo, 1707 m, Cabeza de manzaneda), Sierra de San Mamede (San Mamede, 1618 m). Deze verhogingen zijn grotendeels te wijten aan de tectonische bewegingen van het Kwartair, niet alleen geformeerd door het opdrukken, maar ook door meer of mindere depressies, die soms zichtbaar worden als grote putten. Zo hebben we in het oosten  de Bolo-depressie en in het noorden en westen de Valle del Sil-Miño (de valleien van de Sil en de Miño), die breder wordt en zich uitspreidt, zoals in Orense; in el Sur, de Limia, de Valle de Maceda en de Valle de Verín (Valle = vallei).

In de richting van el Sur zien we hetzelfde tektonische fenomeen op een andere groep bergen, met een andere oriëntatie (west-oost), die iets minder hoog is maar wel hoger dan de westelijke bergketens en die de communicatie met Portugal belemmeren, met uitzondering van de depresión de Verín: Sierra de Xurés (Nevosa, 1539 m), Sierra de Larouco (Larouco, 1525 m), Sierra de Penas Libres (Mair 1083 m), montaña Esculqueira (Penedo de los Tres Reinos, 1025 m).

Hydrografie

---

De provincie Orense wordt doorkruist door een ontelbaar aantal rivieren. Hiervan zijn de Miño en de Sil, die in de Miño uitmondt, de belangrijkste. De rivier de Miño vormt, zodra hij de provincie Orense verlaat, de grens met Portugal.

Hydrografisch gezien wordt de provincie Orense in drie verschillende stroomgebieden verdeeld: die van de Miño-Sil, die van Limia en die van de rivier de Duero. Het Miño-bekken beslaat een groot deel van de provincie: 4837 km² (waarvan 2545 km² overeenkom met het deelstroomgebied van de rivier de Sil); het stroomgebied van de Limia bedraagt 1395 km². Tenslotte zien we dat de rivieren die zich aansluiten op de Duero een stroomgebied beslaan van 1117 km².

De Miño stroomt slechts voor een klein deel door de provincie, hij komt binnen ter hoogte van Os Peares en laat Orense weer achter zich ter hoogte van Cortegada de Miño. Naast de Sil zijn nog andere rivieren belangrijk voor de Miño zoals de Búbal en de Avia aan de rechterkant en de Loña, de Barbaña en de Arnoia aan de linkerkant.

De Sil is de belangrijkste zijrivier van de Miño. Deze bezet meer dan de helft van het bekken in de provincie, en komt dan samen bij het plaatsje Peares waar het een grotere stroom vormt, goed voor het gezegde, “El Miño lleva la fama, y el Sil lleva el agua” (dat wil zeggen, “De Miño brengt de roem en de Sil brengt het water”). De Sil komt de provincie binnen bij het plaatsje El Bierzo, stroomt dan door de parroquia de Covas in de gemeente Rubía, die een speciale positie in de depressie van Valdeorras inneemt. Hij dient het grootste deel van zijn route als grens met de provincie Lugo, tot Os Peares waar hij de Miño instroomt.

De meeste van deze rivieren hebben een stelsel van het oceanische type, tijdens de winterperiode bereiken ze hun maximale stroming. Echter de Sil en zijn zijrivieren, zijn, vanwege hun bergbekkens, meer van het pluviale type, hoewel ook zij tijdens de lente hun maximale stroming bereiken als gevolg van het smelten van de sneeuw.

Een andere belangrijke zijrivier is de Bibei (97 km), die het water van de hoogste bergen afvoert. Van het Macizo Central, de Sierra deo Eixe , Sierra Segundera. De Bibey wordt op zijn beurt gevoed door de riviertjes de Jares, Camba, Conso en Navea.

De Limia vormt een onafhankelijk stroombekken omdat het rechtstreeks naar de Atlantische Oceaan gaat en daar de Viana do Castelo in Portugal vormt. De rivier de Salas stroomt de Limia aan de linkerkant in en is de belangrijkste zijrivier.

Verschillende rivieren stromen de Duero in, daarvan is de Támega (afkomstig uit de provincie Orense) de meest belangrijke. Deze Támega heeft een totale lengte van 145 km en is tevens één van de belangrijkste rivieren van Galicia. Zijn belangrijkste zijvivier is de Búbal. Het merendeel van de rivieren in Orense heeft een korte route. Enkele zeer opvallende zijn de rivier de Mente en de rivier de Diabredo, deze laatste is ook een zijrivier van de Duero.

Door de eeuwen heen veranderd vaak de loop van zo´n rivier door de bergen, hierdoor zijn enkele prachtige landschappen in de provincie ontstaan, zoals de verschillende canyons van de rivier de Sil (of van Covas, bij de binnenkomst van Galicia of tussen Quiroga en Os Peares). Door de wisseling van grondmaterialen ontstaan soms imposante watervallen, waarvan de rivier de Cenza of de kleinere zijrivier de Bibei de moeite waard zijn om deze eens te gaan bekijken.

Anders gezien, heeft, in dit gebied, de landbouw meegeholpen aan het behoud van de hellingen en het verfraaien van het landschap met de aanleg van trapvormige terrassen, meestal beplant met wijstokken. Dit zien we binnen deze provincie veelal aan de oevers van de Bibei, ter hoogte van de dam Vao, of in de bekkens van de Miño tussen Os Peares en de stad Orense.

Deze overvloed aan water leidde tevens op veel plaatsen tot de bouw van dammen, waarvoor zelfs enkele van de rijkste valleien van de provincie werden opgeofferd. Ook de protesten tijdens het bewind van Franco mochten niet baten, zeker als we kijken naar de stuwmeren van de rivier de Jares in Prada in de gemeente A Viega, aan het eind van de jaren ’50 van de vorige eeuw, en het Castrelo de Miño reservoir in de Miño of het Ribiero-reservoir in de vroege jaren ’60 van de vorige eeuw.

Klimaat

---

Klimatologisch gezien behoort de provincie Orense, net als geheel Galicia, tot het oceanische type dat over het algemeen gekenmerkt wordt door milde temperaturen gedurende het hele jaar. Met maximum temperaturen in de zomer van ver boven de 30ºC, en minimum teperaturen in de winter die zo’n gemiddelde hebben van 6 à 7 ºC, en neerslag ook gedurende het hele jaar, met een maximum in de winter en een minimum in de zomer. Door de hoogte verschillen in deze provincie is er geen homogene verdeling van klimaatzones, in principe onderscheid men vier klimaat zones in Orense. Een:

– Oceanisch overgangsklimaat
– Continentaal oceanisch klimaat
– Mediterraan oceanisch klimaat
– Oceanisch bergklimaat

Bio-geografische gebieden

---

De provincie Orense behoort, net als de rest van Galicia, tot de bio-geografische regio van Europa, maar deze specifieke situatie houdt in dat ze zich op een overgangszone bevindt tussen de westelijke Atlantische provincie en de provincie Carpetano-Ibérico-Leonese, dat al deel uitmaakt van het Middellandse-Zeegebied. Deze overgangszone bevat ook een deel van de provincie Lugo.

De flora wordt gekenmerkt door typisch mediterrane soorten zoals: eiken en kurkeiken, die grote bossen kunnen vormen in de zuidelijke en oostelijke delen van de provincie. De typisch Galicische florasoort, de Carballo (Quercus robur), aanwezig in het westelijke deel van de provincie, wordt in het centrum-zuidelijke en oostelijke deel van de provincie vervangen door de Quercus pyrenaica, of de Cerquiño zoals ze hem in Galicia noemen.

Langs de rivieren groeien de berk, de zwarte els en de wilg, typische soorten van de Atlantische provincie. Ze leven daar samen met de populier die meer mediterraans is. De lagere vegetatie bestaat voornamelijk uit de gaspeldoorn en brem, samen met de typisch kruiden van de garrigue en het mediterrane maquis waarin soorten voorkomen als het zonneroosje, lavendel, Franse lavendel (kuiflavendel), tijm, oregano, etc.

Menselijke interventie heeft het boslandschap gemodificeerd, men heeft er de eucalyptus (dit is echt een probleem in Spanje, want die dingen groeien overal), de den en eerder al de kastanjeboom geïntroduceerd. Deze eucalyptus probeert men te reduceren tot de westelijke laaglanden, de den heeft zich inmiddels aangepast in heel de provincie, hoewel hij het op bepaalde hoogtes toch moeilijk heeft. De kastanje bomen vormen relatief grote bosopstanden in het Centraal Massief (Macizo Central) zoals in Chandreja de Queija of Puebla de Trives.

Fauna

De fauna, kan daarom rekenen op zowel Atlantische als mediterrane soorten. In noorden van Galicië kennen ze de giftige adder van Seoane (Víbora de Seoane), maar hier in deze meer zuidelijke provincie zijn het veelal reptielen die van iets meer warmte houden, waaronder een andere giftige slang, de Galicische adder oftewel de wipneusadder (Viper Latastei). Er zijn verschillende karakteristieke soorten in gevaar, zoals de grijze patrijs (Perdix perdix) een vogel die op grotere hoogtes leeft. Het gebied, gelegen aan de zuidelijke grens van de provincie, de Sierra do Xurés voldoet ook maar net aan de eisen van deze vogel.

Beschermde gebieden

---

---

De provincie heeft verschillende beschermde gebieden met verschillende kwalificaties:

Natuurparken

– Baixa Limia-Serra do Xurés
– Parqu natural de la Sierra de Enciña da Lastra
– El Invernadeiro

Natuurmonumenten

– Soto de Rozabales
– Pena Corneira

Belangrijke gemeenschappelijke plekken

– Peina Veidosa
– Cañon del Sil (gedeeltelijk in de provincie Lugo gelegen)
– Río Támega (door heel Galicia)
– Pena Maseira (in de gemeente La Mezquita en A Gudaña, in de bergachtige streken met Portugal en in de provincie Zamora (Castilla y León))
– Macizo Centrla
– Peña Trevinca
– Sierra del Suído (gedeeltelijk in de provincie Pontevedra gelegen)

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • Galicia
        • Ourense (stad)