Sapur
Sapur was een persoon met grote macht tijdens het einde van de periode van het Kalifaat van Córdoba en het begin van het onafhankelijke Kalifaat van Bagdad zoals uitgeroepen door Abderramán III in 930. Tijdens zijn lange heerschappij kende Arabisch Spanje zijn grootste pracht en praal, die duurde tot het jaar 961
Abderraman III ’s belangrijkste zorg en bezigheid was het herstellen van eenheid en vrede in zijn domeinen. Precies een van de onafhankelijke koninkrijken die hij opnieuw opnam in het gezag van Córdoba was dat van Badajoz, gesticht en ontwikkeld door Ibn Marwán, toen zijn laatste nakomeling deze stad bestuurde en waarmee Sapur in de toekomst een speciale relatie zou hebben. Als straf voor het verzet van Badajoz tegen de onderwerping van het Kalifaat van Córdoba, beval deze laatste de vernietiging van zijn lemen muren en verzekerde zich zo van de weerloosheid en onderwerping van Badajoz, waardoor het onderworpen werd aan de Kora of “Provincie van Mérida” waarvan ook de Algarve afhankelijk was.
Zijn leven voor het regeren
Sapur, die ook wel “de Maridi” werd genoemd vanwege zijn oude relatie met Merida, was een Perziër die in Córdoba beroemd werd om zijn wijsheid en in de stad van het Kalifaat was aangekomen toen hij ongeveer dertig jaar oud was. De kalief Al-Haken, op de hoogte van zijn faam, ontbood hem naar Córdoba en maakte gebruik van zijn diensten, eerst als slaaf waarvan hij later werd bevrijd. De kronieken beschrijven hem als een cliente (klant) en later als een vrijgelatene (libertus) van Al-Haken zelf. Toen hij de valide van de koning werd, verklaarden Almanzor en de sultana Aurora, die de meest intrigerende mensen aan het hof waren, zich tot zijn meest radicale vijanden.
Aankomst in Badajoz als walí van de provincie
Ofwel omdat hij hem geschikt achtte voor de functie ofwel om Sapur weg te houden van het hof, waar hij blijkbaar betrokken was bij de intriges die waren ontstaan als gevolg van de dood van zijn beschermheer Al-Haken, benoemde Almanzor hem tot walí van de provincie Emerita (Mérida).
Omdat Mérida, de naam van zijn hoofdstad, in verval was, bijna verwoest en alleen nog diende als nederzetting voor de troepen van het garnizoen van de provincie, wilde hij zich niet daar maar in Badajoz vestigen, een stad die afhankelijk was van Mérida maar in een fase van groei en ontwikkeling verkeerde. Gedurende de veertig jaar van zijn heerschappij, van 976 tot 1016, bijna allemaal ten tijde van Almanzor die vijfentwintig jaar lang over het Kalifaat van Córdoba regeerde (van 976 tot zijn dood in 1002 in de Slag bij Calatañazor), wordt er door historici niets specifieks over Sapor gezegd.
Desondanks is bekend dat zijn regeringswerk zeer acceptabel was. Hij breidde het gebied onder zijn bevel uit, consolideerde het bestaande gebied, verbeterde de verbindingen door wegen, bruggen, kleine dammen en soortgelijke civiele werken aan te leggen. Hij legde ook de nadruk op het organiseren en verbeteren van de administratie en besteedde vooral speciale aandacht aan Badajoz. Hij bouwde er veel gebouwen, versterkte de stadsmuren, enz. Sapur wordt in de kronieken herinnerd als een dapper soldaat en, hoewel het hem aan politieke vaardigheden ontbrak, was hij een groot beschermer van de literatuur en de kunsten en tolerant; kortom, een goede manager.
Onafhankelijke koninklijke autonomie
Na de dood van Almanzor kwam het Kalifaat van Córdoba in een fase van decadentie dat leidde tot de feitelijke ontbinding ervan. Gebruik makend van deze gelegenheid riep Sapur, hoewel hij zijn gebied bestuurde als een autonome heer buiten de ordes van Córdoba, zichzelf uit tot hagib van Badajoz, d.w.z. een onafhankelijke koning. Er zijn geen gegevens die de precieze datum van deze zelfuitroeping bewijzen, hoewel sommige auteurs deze waarschijnlijk rond 1016 plaatsen, samenvallend met het jaar van de benoeming van Ali-ben-Hammud als nieuwe kalief, terwijl anderen de datum iets later plaatsen. Sapur bleef een onafhankelijke koning vanaf deze niet nader genoemde datum, maar zeer dicht bij 1016, tot aan zijn dood in 1022.
spaanseverhalen.com 