Sancho I de León ´el Graso´

Sancho I de León ‘el Graso’ (956 – 958)

---

Toen Ordoño III in 956 overleed, nam Sancho I de León de troon van hem over. Maar na twee jaar werd hij door toedoen van zijn extreme vetheid, door zijn neef Ordoño IV en een deel van de Leonese – en Castiliaanse adel onder leiding van graaf Fernán Gonzalez onttroond. Deze wees Ordoño IV, zoon van Alfonso IV en Oneca de Pamplona aan als opvolger.

Sancho I gaat daarop naar zijn grootmoeder, Toda de Pamplona, die hulp gaat vragen om zijn koninkrijk te herwinnen. Ze maakt een deal met het kalifaat van Córdoba (kalief Abd-al-Rahman III). Sancho wordt door zijn lijfarts, Hasdai ibn Saprut, behandeld. In ruil voor de hulp krijgt de kalief een aantal steden aan de oevers van de Duero.

Koningin Toda reisde met haar kleinzoon, Sancho I en zijn echtgenoot Teresa Ansúrez naar Córdoba. Daar werd Sancho I gedurende twee weken door Hasdai ibn Saprut behandeld voor zijn zwaarlijvigheid, waarna, in overeenkomst met het convenant het moslim leger optrekt. In 959 neemt dit leger Zamora en León in, in 960. Vervolgens werd de troon van Sancho I weer in eren hersteld en vluchtte Ordoño IV naar Asturias.

De koning treuzelde enigszins met het afwerken van de overeenkomst en zocht zelfs nog even steun bij Ordoño IV, en hoewel er geen echte confrontatie plaatsvond, werd dit wel afgestraft met enkele invallen van de moslims. In de laatste jaren van zijn bewind vonden er nog wat aristocratische opstandjes plaats en probeerde de Castiliaanse en Galiciaanse edelen nog de macht te grijpen.

In 966 stichtte koning Sancho I het klooster van San Pelayo te León, gewijd aan de Cordobaanse martelaar San Pelayo, wiens resten door de koning naar de hoofdstad  van het koninkrijk León waren gehaald, maar later naar Oveido werden verplaatst. Gelegen naast het Pantéon de Reyes de San Isidoro de León, verving dit klooster het klooster van San Salvador de Palat de Rey als hovelingenklooster, en werd het “hoofd van het gelijknamige infantazgo (of infantado)”, van het infantado van San Pelayo, waar de koningskinderen in afzondering leven en de gewoontes overnemen van de weduwen van het koningshuis. Jaren later , in 1148 wordt het klooster verplaatst naar Carbajal de la Legua en sindsdien beter bekend als het klooster van Santa María de Carbajal en de benedictijnse nonnen die er woonde, noemde men Carbajalas.

Huwelijk en nakomelingen

---

Op 28 maart 959 trouwde hij met Teresa Ansúrez, dochter van graaf Ansur Fernández en gravin Gontroda Nuñez. Uit dit huwelijk komen voort:

• • • Ramiro III de León (961 – 984) die zijn vaders troon opvolgt.
    • Urraca, zij trouwde met de graaf Nepociano Diaz.
    • Muñoz zou kunnen zijn, omdat hij vaak in samenhang met de graaf en zijn familie wordt gebracht en ze vaak samen in documentaties voorkomen. Hoewel zijn ouders niet echt beschreven worden.

Zijn dood en begrafenis

---

In 966 eindigde zijn regering toen hij stierf nadat hij volgens de kroniek van Sampiro in het Galicische klooster van Castrelo de Miño was vergiftigd door de opstandige graaf Gonzalo Menéndez, die hem een giftige appel gaf: Gundisaluus, qui dux erat (…) veneni pocula illi in pomo duxit (Gundisalus, die de leider was (…) bracht hem het gif in de appel). De identificatie van graaf Gonzalo Menéndez als graaf die de koning vergiftigde wordt niet door alle historici ondersteund, omdat zijn patroniem niet wordt vermeld en vanwege het bestaan van een andere eigentijdse graaf die Gonzalo Muñoz (Moniz) heette. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Ramiro III van León. Hoewel de exacte datum van zijn dood niet bekend is, moet deze hebben plaatsgevonden tussen 15 november, de datum van het laatste diploma waarin Sancho I voorkomt, en 19 december, de datum van het eerste diploma van zijn zoon Ramiro III.

Hij werd opgevolgd door zijn zoon Ramiro III de León. Niemand weet de exacte datum van zijn dood. Het was ergens tussen 15 november en 19 december, omdat er een document van die dag bekend is waarop hij zijn handtekening zette. en er op 19 december een document voor het eerst werd ondertekend door Ramiro III.

De overblijfselen van de koning lagen begraven in het klooster van Castrelo de Miño en werden later overgebracht naar de stad León waar zij werden begraven in de  kerk van San Salvador de Palat del Rey. Deze kerk was een onderdeel van een klooster, dat nu verdwenen is, maar dat werd opgericht tijdens het bewind van Ramiro II de León, door zijn dochter, Elvira Ramírez die zeer religieus was. Hier liggen ook de resten van de koningen Ordoño III, Ramiro II de León vader en broer van Sancho I ‘el Craso’.

De overblijfselen van de drie Leonese heersers werden later overgebracht naar de basiliek van San Isidoro van León, waar ze in de hoek van een van de kapellen van het Evangelie geplaatst, waar ook andere koningen, zoals Alfonso IV de León begraven liggen. En dus niet in het Pantheon del Reyes de San Isidoro de León.

Voorgangers en opvolgers van Sancho I de León ‘el Graso’
Voorganger Ordoño II de León	Koning van León 956 – 958	Opvolger Ordoño IV de León
Voorganger Ordoño IV de León	Koning van León 960 – 966	Opvolger Ramiro III de León

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Koningen van León
                  • Koninkrijk León
                  • Ordoño IV de León
                  • Ramiro III de León