Tarragona, hoofdstad van de gelijknamige provincie

De stad zelf telde in 2021 nog 136.140 inwoners, maar kijken we naar het stedelijk gebied van Tarragona dan telt het zo’n 675.000 mensen. De ligging aan de kust van de Middellandse Zee, aan de Costa Dorada, met de warme stranden en recreatiecentra, alsmede de historische traditie en het artistieke erfgoed, maken het tot een belangrijke toeristische trekpleister. Het hoogtepunt van de stad ligt in de tijd van het oude Romeinse Tarraco, toen de hoofdstad van Hispania Citerior en de latere Romeinse provincie Tarraconensis. Het “Conjunto arqueológico de Tarraco” (Archeologisch geheel van Tarraco) is door de Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed.

Mocht u ooit een bezoek aan Tarragona willen brengen, neem dan eens in overweging om dit samen te laten vallen met de indrukwekkende paasprocessie tijdens de Semana Santa (Heilige Week) of als u meer van gezelligheid en feesten houdt, carnaval vieren ze daar in de lente. Vlak bij Tarragona ligt de zeer toeristische badplaats Salou met een van de grootste pretparken van Europa, Port Aventura.

Typonomie

---

Volgens een Catalaanse legende werd Tarragona genoemd naar Tarraho, de oudste zoon van Tubal in ca. 2407 v.Chr.; een andere (afgeleid van Strabo en Megasthenes) schrijft de naam toe aan “Tearcon de Ethiopiër”, een farao uit de 7e eeuw v.Chr. die in Spanje campagne voerde. Wanneer Tarragona nou werkelijk gesticht zou zijn is onbekend.

De stad is mogelijk begonnen als een Iberische stad met de naam Kesse of Kosse, genoemd naar de Iberische stam in de regio, de Cosetanos, hoewel de identificatie van Tarragona met Kesse niet zeker is. William Smith (lexicograaf) suggereert dat de stad waarschijnlijk werd gesticht door de Feniciërs, die haar Tarchon noemden, wat volgens Samuel Bochart (bijbels scholasticus) citadel betekent. Deze naam was waarschijnlijk afgeleid van haar ligging op een hoge rots, tussen 75-90 m boven de zee; vandaar dat men haar karakteriseert als arce potens Tarraco ^{(het machtige fort Tarraco)}. Het lag aan de rivier Sulcis of Tulcis (het huidige Francolí), aan een baai van de Mare Internum (Middellandse Zee), tussen de Pyreneeën en de rivier Iberus (de huidige Ebro).

Geografie

---

Klimaat

Tarragona heeft een typisch mediterraan klimaat. De gemiddelde jaartemperatuur is 17,8 °C en de regenval bedraagt iets meer dan 500 mm. De winters zijn mild en de zomers zijn heet. De regenval is onregelmatig, hoewel er een patroon is waarbij het droogste seizoen meestal de zomer is, gevolgd door de winter; de lente en dan als laatste de herfst die meestal het natst is. De kans op neerslag strekt zich uit over het hele jaar en bereikt vaak een hoge of zeer hoge intensiteit, hoewel dit meestal van korte duur is. Onweersbuien zijn doorgaans het hevigst in de zomer. Sneeuw is niet erg zeldzaam, maar er valt niet voldoende om de grond te bedekken. De neerslaggegevens, die sinds het einde van de 18e eeuw beschikbaar zijn, maar met frequente en soms langdurige onderbrekingen, wijzen op extreme waarden tussen 300 en 700 mm per jaar. Gemiddelde regent het er ongeveer 59 dagen per jaar.

De temperaturen vertonen een regelmatiger patroon. Vorst komt zelden voor, er zijn jaren dat het er niet vriest. De maximumtemperaturen op de heetste dagen van het jaar komen meestal niet veel hoger uit dan 30 °C. Temperaturen van meer dan 35 °C zijn niet ongewoon, hoewel ze van zeer korte duur zijn. De heersende wind is de Mestral (NW), droog en koud als hij sterk uit het N komt en milder, zelfs bijna warm, als hij naar het W draait. In de zomer is deze wind meestal wel aanwezig, en zorgt dan voor de nodige verkoeling..

Geschiedenis

---

De oudheid

Tijdens het Romeinse Rijk behoorde het tot een van de belangrijkste steden van Hispania en werd het door de gebroeders Publius Cornelius Scipio en Gnaeus Cornelius Scipio Calvus sterk uitgebreid. Zij bouwde er een fort en een arsenaal om van daaruit aanvallen te kunnen plegen op de Carthagers.  Nadat de Romeinen de oostkust en zuidkust van het schiereiland hadden veroverd werd Tarragona de hoofdstad van de Romeinse provincie Hispania Citerior.

Augustus overwinterde in Tarraco na zijn Cantabrische veldtocht en schonk de stad vele eretekens, waaronder de eretitels Colonia Victrix Togata en Colonia Julia Victrix Tarraconensis. Nadat de Romeinen het gehele Iberische schiereiland min of meer beheerste werd het door Augustus opnieuw in drie provincies verdeeld. Tarraconensis besloeg meer dan de helft van het schiereiland. De hoofdstad was Colonia Iulia Urbs Triumphalis Tarraco, wat nu dan Tarragona is. Het was de stad waar de provinciale senator zijn zetel had. In 2000 werd de archeologische site van Tarraco uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed.

Livius vermeldt een portus Tarraconis; en volgens Eratosthenes had het een marinestation of wegen (Ναύσταθμον); maar Artemidorus Ephesius zegt met meer waarschijnlijkheid dat het er geen had, en zelfs nauwelijks een ankerplaats; en Strabo zelf noemt het “havenloos” (ἀλίμενος). Dit geeft de huidige toestand beter weer; want hoewel er in de 15e eeuw een mole werd gebouwd met de materialen van het oude amfitheater, en een andere mole daarna door een Ier genaamd John Smith Sinnot, biedt het nog steeds weinig bescherming voor de scheepvaart.

Na de ondergang van het West-Romeinse Rijk werd de stad eerst door de Vandalen en vervolgens door de Visigoten veroverd die hun Visigotisch koninkrijk uitbreidde tot ze uiteindelijk het hele schiereiland onder hun controle hadden..

De Middeleeuwen

De vroege middeleeuwen (8ste en 9e eeuw)

Tarragona werd daarna weer veroverd door de Arabieren (Berbers) op een datum die volgens de auteurs varieert, tussen 714 en 716. Er wordt over gediscussieerd of de verovering vreedzaam was of dat zij volgde op een belegering en daaropvolgende plundering. Deze laatste stelling zou ondersteund worden door de goed gedocumenteerde vlucht van bisschop Prospero, maar anderzijds is er geen archeologisch bewijs gevonden voor een plotselinge onderbreking van het stadsleven. Het gebrek aan bisschoppelijke ambtsdragers en de afwijkende en afgelegen ligging, in relatie met zowel Andalusische als christelijke machtscentra, zouden een snel verval verklaren, gevolgd door enkele eeuwen van onbelangrijkheid. Het bleef verre van volledige ontvolking, maar zonder een volledig stedelijke realiteit te bereiken. 

De symbolische waarde van het oude Tarraco kan een stimulans zijn geweest voor stabiliteit in de christelijke heerschappij, maar andere factoren werkten tegen. Er zijn aanwijzingen voor pogingen tot herstel van de christelijke heerschappij (Reconquista (Herovering)) vanaf de 9e eeuw onder Carlosmagno (Karel de Grote), maar de campagnes die zouden leiden tot de Marca Hispanica slaagden er niet in de veilige en stabiele christelijke heerschappij van de stad te consolideren. Borrell II riep zichzelf uit tot prins van Tarragona in 960, maar de opeenvolgende pogingen om de christelijke heerschappij over de stad te consolideren laten zien hoe precair deze heerschappij was, tenminste tot in de 11e eeuw. 

De late middeleeuwen (12e tot 15e eeuw)

Het was een belangrijke grensstad van het Kalifaat van Córdoba tussen 750 en 1013. Na de ondergang van het Kalifaat maakte het tussen 1013 en 1110 deel uit van de Taifa van Zaragoza en tussen 1110 en 1117 van de dynastie der Almoraviden. In 1117 werd het ingenomen door het graafschap Barcelona.

In 1129 stond San Olegario, aartsbisschop van Tarragona, de stad als kerkelijk vorstendom af aan de Normandische huurling Robert Bordet, die onder Alfonso I de Aragón had gediend. Op 14 maart 1129 werd deze ridder door middel van een vazalpact benoemd tot prins van Tarragona en was Tarragona de hoofdstad van het kortstondige vorstendom (1129-1173). Bordet maakte gebruik van een oude Romeinse toren die nu nog overeind staat, de Torre del Pretorio, om zijn kasteel te stichten. Zo begon het eerste proces van kolonisatie van de stad, ter plaatse geleid door Robert, maar vanuit Barcelona gecontroleerd door de aartsbisschop.

De situatie in de stad werd ingewikkelder door de dood van de San Olegarius. In 1146 vestigde zijn opvolger, Bernat Tort, een vertrouweling van de graaf van Barcelona, zich in de stad. Zo begon een proces dat gekenmerkt werd door voortdurende bevoegdheidsconflicten en dat uitmondde in de verdwijning van het vorstendom en de teruggave ervan aan de graaf van Barcelona in 1151.

Tarragona was aan het eind van de 12e eeuw al een volledig geconsolideerde stedelijke kern die het leidende centrum van een uitgestrekt gebied was geworden. In 1148 was het lokale bestuur gereorganiseerd en nam de gemeenteraad intensief deel aan het stadsleven. De stad groeide en nam het hele binnengebied van het Foro provincial de Tarraco (provinciale Forum van Tarraco) in beslag, waardoor de architectonische structuur uit de Romeinse tijd behouden bleef. De 13e-eeuwse stad ontstond dus in het gebied van de grote monumenten, rond de statige kastelen. Vanaf 1146 werd het Romeinse cultusgebied bezet, een sector die een bijzondere betekenis kreeg met het begin van de bouw van de kathedraal in 1171, en die vanaf de inwijding in 1331 de ruggengraat van de stad werd.

Buiten de defensieve ommuring van de eerste periode waren er drie duidelijk onderscheiden gebieden: ten eerste de Corral, het oude Romeinse circus, dat een buiten de muren gelegen burcht werd met een minimale bevolking en voornamelijk werd gebruikt voor commerciële en industriële activiteiten. Ten tweede de Vila Nova, het gebied dat zich uitstrekte van de Corral tot de haven en dat voornamelijk werd gebruikt voor boomgaarden, gewassen, veevoer en molens. In tegenstelling tot de eerste was het niet erg bewoond, behalve in het gebied van de haven en in het gebied het dichtst bij de Corral. De huerta de Tarragona ten slotte, die ook voor de landbouw werd gebruikt, strekte zich uit langs beide zijden van de rivier de Francolí en reikte tot aan de Riu Clar.

De verspreiding van de builenpest door Europa markeerde het begin van een belangrijke periode van bevolkingsafname. De epidemie bereikte de stad tussen mei en juli 1348 en veroorzaakte een groot aantal doden. Door de bevolkingsafname en de algemene crisis waarin de stad zich bevond, kwam de stad in een groot dal terecht. De daling van het aantal inwoners werd weerspiegeld in een lager aantal bewoonde huizen. Desondanks begon de stad in 1368, volgens de richtlijnen van de Kroon van Aragón, met het onderhoud en de versterking van de stadsmuren door de bouw van de Muralleta of Mur Nou. Zo werd het gebied van de Corral, het oude Romeinse circus, opgenomen in het stadscentrum.

De politieke situatie verslechterde in de eerste helft van de 15e eeuw. De meningsverschillen tussen de Generalidad de Cataluña (Parlement van Cataluña) en Juan II de Aragón leidden tot een burgeroorlog, waarbij de aartsbisschop de kant van de royalisten koos, terwijl de gemeenteraad zich na een periode van besluiteloosheid aansloot bij de Generalidad.

Op 17 oktober 1462 arriveerden de troepen van Juan II in Tarragona om de stad te belegeren. De oorlog stortte Tarragona in absolute decadentie. De verdedigingsmuren van de stad, vooral in de sector Mur Nou, werd zwaar beschadigd, evenals die van het Corral-gebied. De bevolking daalde drastisch en de gemeente ging failliet. De gevolgen van de oorlog waren lange tijd zichtbaar in de stad.

Vroegmoderne tijd

Het leven van de stad Tarragona in de moderne periode werd gekenmerkt door drie grote militaire conflicten. Vanaf de 16e eeuw werden vestingwerken gebouwd of versterkt om de stad en haar omgeving te verdedigen tegen voortdurende oorlogen en aanvallen van piraten. Vanaf de Maaiersopstand (Guerra de los Segadores) tot het midden van de 19e eeuw was Tarragona een bolwerk, wat betekende dat de vestingwerken niet konden worden vernietigd en er een ruimte voor de muur vrij van bebouwing moest blijven, met alle moeilijkheden van dien voor de stadsuitbreiding. Epidemieën waren een constant kenmerk van deze periode en veroorzaakten grote aantallen doden en een uittocht van de bevolking.

Tijdens de Guerra de los Segadores (1640-1659) werd Tarragona door zijn strategische ligging tweemaal belegerd, in 1641 en 1644, wat leidde tot ernstige vernielingen van gebouwen en de daaruit voortvloeiende verwoesting en economische achteruitgang van de stad. De haven leed grote schade en werd lange tijd verlaten, en de handel werd verlegd naar de haven van Salou. De economie van de Campo de Tarragona raakte in een ernstige crisis waarvan zij pas aan het eind van de 18e eeuw herstelde, toen toestemming werd gegeven voor de wederopbouw van de haven en toestemming werd verleend om vrij handel te drijven met Amerika.

De tweede grote oorlog waaronder de stad te lijden had, was de Spaanse Successieoorlog (1702-1714, Guerra de Sucesión), die Tarragona bereikte toen het nog niet hersteld was van de verwoestingen van de Reapersoorlog. Tarragona werd verdedigd door een Brits garnizoen dat het verdedigingssysteem verbeterde met de bouw van de Falsa Braga en andere forten en bastions, waarvan de meeste nu zijn verdwenen. Toen Felipe V aan de macht kwam, vaardigde hij het Decreto Nueva Planta uit, waarmee een gecentraliseerd, absoluut regeringsstelsel werd ingesteld. In deze nieuwe organisatie werden de oude veguerías (Historisch: magistraat van een arrondissement) gehergroepeerd in corregimientos (magistraten die op hun grondgebied de koninklijke rechtsmacht uitoefende) en werden stadsbesturen opgericht, terwijl de politieke organisatie werd gehergroepeerd, de macht van de aartsbisschoppen werd verminderd en de universiteit werd afgeschaft.

Een ander ernstig probleem waarmee de stad in de 16e en 17e eeuw werd geconfronteerd, waren pestepidemieën en aanvallen van piraten. Piraterij aan de Middellandse Zeekust deed de bevolking vluchten naar veiliger gebieden in het binnenland. In een poging om de aanvallen van piraten te beheersen werden langs de kust verdedigingstorens gebouwd, zoals de Torre de la Mora, of het bastion boven de natuurlijke haven van Tamarit, dat dateert uit 1617. De invallen van de zeerovers waren een belangrijke demografische en economische tegenslag voor de getroffen gebieden.

De kerk, en meer bepaald de aartsbisschoppen, speelden een belangrijke rol in de culturele, artistieke en stedelijke heropleving van de stad in de 16e eeuw, aangezien deze religieuze figuren, naast prelaten, belangrijke politieke posten bekleedden. Aartsbisschoppen als Gaspar Cervantes de Gaeta, Joan Terès en Antoni Agustín schonken de stad een Literaire Universiteit, breidden de grenzen van de ommuurde stad uit tot aan de huidige Rambla Nova – met de bouw van de muur van Sant Joan – en bevorderden en financierden werken en kapellen in de kathedraal van Tarragona. In de stad werden ook tal van religieuze ordes gevestigd die liefdadigheids- en onderwijswerk verrichtten.

De komst van het water van Puigpelat naar de stad betekende een aanzienlijke verbetering van de levenskwaliteit van de bevolking. In dit geval moet ook de bijdrage van de kerkelijke hiërarchie aan de ontwikkeling van de stad worden benadrukt, aangezien het werk werd bevorderd door de aartsbisschoppen Joaquín de Santiyán en Francesc Armanyà.

In de 18e eeuw maakte de stad een lichte groei door, die aan het begin van de volgende eeuw weer werd afgebroken door een nieuw militair conflict, de  Onafhankelijkheidsoorlog (Guerra de Independencia).

Op artistiek gebied vond aan het einde van de 16e eeuw kwam het classicisme op , met de steun van aartsbisschop Antoni Agustín en de humanistische kanunniken.

Ondanks de dramatische gebeurtenissen die de moderne tijd kenmerkten, bleef de viering van de traditionele feesten een van de mijlpalen die de kalender van Tarragona markeerden. De gilden hadden de leiding over het gevolg dat de straat opging voor de feesten van Santa Tecla, Corpus Christi, de aankomst van de koningen en de intocht van nieuwe aartsbisschoppen. In het midden van de 16e eeuw werd de Confraria de la Sang opgericht, waarvan de sociale relevantie veel verder ging dan de deelname aan de processie van de Santo Entierro (Heilige Begrafenis).

In 1786 kreeg Tarragona toestemming om vrij handel te drijven met Amerika en werd de economische activiteit gericht op de handel in wijn en eau-de-vie. Dit leidde tot een uitbreiding van de wijnbouw ten koste van andere producten. Met het verschijnen van de druifluis in Frankrijk, rond 1870, breidde de wijnbouw zich onevenredig uit tot het punt dat er wijnstokken werden aangeplant op ongeschikte plaatsen. Het voordeel van de nabijheid van de exportmarkt en het gemak van het vervoer maakten het tot een rendabele teelt, waarvan Tarragona economisch sterk profiteerde. Deze economische beweging leidde tot het ontstaan van een nieuwe sociale klasse van arbeiders en ambachtslieden, terwijl de bourgeoisie van de situatie profiteerde om te investeren in verschillende bedrijven.

Hedendaagse tijd ( 19e eb 20ste eeuw)

De 19e eeuw begon met een oorlog die verwoestende gevolgen had voor de stad: de Onafhankelijkheidsoorlog of de Franse Oorlog. Na een lang en verschrikkelijk beleg voor de bevolking werd Tarragona op 28 juni 1811 bestormd door het Franse leger. Vanaf dat moment bezetten de Fransen de stad gedurende meer dan twee jaar, waarna ze een spoor van ellende en honger achterlieten, nog verergerd door het opblazen van strategische punten van de stad waarmee hun vertrek op 19 augustus 1813 gepaard ging.

Het economisch en demografisch herstel verliep langzaam, ondanks het feit dat de stad tussen 1816 en 1826 was vrijgesteld van belastingen. Met de verbetering van de situatie werden de werkzaamheden aan de haven en andere door het conflict stilgelegde werken hervat. Dit maakte de vestiging van buitenlandse kooplieden mogelijk en de vorming van een ondernemende kleine commerciële bourgeoisie die de modernisering van Tarragona in de 19e eeuw mogelijk maakte.

In de tweede helft van de 19e eeuw bepaalden de schommelingen van de wijnprijs de economie en de demografie van de stad en de stedelijke uitbreiding. In perioden van euforie nam de bevolking toe, werd de aan de wijnexport gerelateerde hulpindustrie bevorderd en werden talrijke bedrijven en entiteiten opgericht die met deze handel verband hielden. Vanaf het midden van de eeuw leidde de economische groei tot stedelijke verbeteringen die de fysionomie van de stad veranderden.

In 1868 hield Tarragona op een bolwerk te zijn, wat de bouw van gebouwen en woningen buiten de muren toestond. Vanuit militair oogpunt waren de muren niet langer nodig, omdat de nieuwe oorlogstechnologieën hadden aangetoond dat ze nutteloos waren. Anderzijds maakte de demografische druk de verstedelijking van dit deel van de stad noodzakelijk. Pas na 1854, en slechts met tussenpozen en onregelmatig, vanwege de hoge economische kosten, werd begonnen met de afbraak van de muur van San Juan, waardoor de verstedelijking en de bouw van nieuwe gebouwen op de huidige Rambla Nova en de projectie van nieuwe straten, zoals die van La Unión, waardoor het bovenste deel van de stad kon worden verbonden met de jachthaven. Het bovenste deel van de stad, dat stabieler was, bleef de favoriete woonplaats van de adel, de kerkelijken en ook, in bepaalde sectoren, van de boeren en ambachtslieden. Het nieuw gebouwde, meer dynamische lagere deel van de stad, of Marina, werd de plaats waar de commerciële bourgeoisie zich vestigde met hun werkplaatsen en winkels.

Werkzaamheden aan de haven en de uitbreiding van de stad leidden tot de ontdekking van talrijke archeologische overblijfselen. In deze periode werden veel overblijfselen van het oude Tarraco gered en dienden als basis voor het eerste Archeologisch Museum.

Door de eeuwen heen was de aanwezigheid van de haven een bepalende factor in de handel van Tarragona. De verbeteringen aan de infrastructuur van de haven in deze periode maakten de introductie van nieuwe bedrijven en dus de modernisering van de stad mogelijk.

Tijdens het eerste derde deel van de 20e eeuw vonden in het land politieke en sociale veranderingen plaats die een bepalende invloed hadden op het leven van de inwoners van Tarragona: de dictatuur van Primo de Rivera, de uitroeping van de Tweede Republiek en de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939). Het conflict was een ernstige tegenslag en een tegenslag in de economische en sociale ontwikkeling van Tarragona. De stad werd herhaaldelijk gebombardeerd en, naast een groot aantal doden, werd de stedelijke structuur ernstig beschadigd door de vernietiging van infrastructuur die tijdens de moeilijke naoorlogse jaren opnieuw moest worden opgebouwd.

Aan het eind van de jaren vijftig begonnen enkele chemische industrieën zich in het gebied te vestigen en in 1975 werd de ENPETROL-raffinaderij in gebruik genomen. De industriële sector had ook een opmerkelijke invloed op de stadsplanning en de bouw in het algemeen, aangezien de toename van de bevolking, als gevolg van de toenemende immigratie, leidde tot het ontstaan van nieuwe voorsteden die werden gebouwd in het westen, aan de weg naar Valencia (Torreforta, Campclar, Bonavista, Icomar, Riuclar, La Floresta en La Granja) en in het noorden van de stad (San Salvador en San Pedro en San Pablo).

Tarragona wordt een industriestad gespecialiseerd in petrochemie. In deze industrieën vindt de in- en uitvoer van verwerkte producten plaats via de haven van Tarragona, die qua jaarlijkse tonnage de tweede Spaanse haven zal worden.

Het artistieke erfgoed

---

• • • 

      De archeologische site van de Romeinse ruïnes van Tarraco (Ruinas romanas de Tarraco) werd in 2000 door de Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed, met veertien verschillende sites.
    • Torre de lods Escipiones (toren van de Scipiones): Een Romeins grafmonument in de vorm van een toren. Goed bewaard gebleven en te dateren in de 1e eeuw n.Chr., ongeveer zes kilometer verwijderd van het centrum, op de route van de Via Augusta. Maar het is niet waarschijnlijk dat de gebroeders hier begraven liggen.
    • Casco antiguo (Oude wijk): Het valt samen met de eerste Romeinse nederzetting en wordt grotendeels ingenomen door het Provinciaal Forum van Tarraco. Het is omgeven door de Romeinse muur, de lengte rond de 3e eeuw v.Chr. was ongeveer 4 km lang. Vandaag blijft daar echter een 1 km (originele geplaveid) en een poort van over. De oude wijk, in de volksmond “Parte Alta” genoemd, is tegenwoordig een van de meest bezochte gebieden door zowel toeristen als de plaatselijke bevolking dankzij het gastronomische en recreatieve aanbod.
    • Antigua Adiencia. Het gebouw is voor verschillende doeleinden gebruikt en heeft in de loop van zijn lange geschiedenis talloze wijzigingen ondergaan. Aan het eind van de 11e eeuw wordt het in bronnen het kasteel van de bisschop van Vich genoemd. De voorgevel die uitkijkt op het Plaça del Pallol, gebouwd in 1819, is een elegant voorbeeld van neoklassieke architectuur.
    • Amfitheater van Tarraco. Het Amfitheater van Tarragona vlakbij de kust stamt uit de 1ste eeuw. Na de val van het West-Romeinse Rijk werd het op grote schaal gebruikt als steengroeve, waar nu nog maar weinig van over is. Op dezelfde plek werden ook de overblijfselen van de Visigotische basiliek van San Fructuoso en de 12e-eeuwse Romaanse kerk van Santa Maria del Miracle teruggevonden.

• • • Circo romano (Romeins Circus van Tarraco): De archeologische resten van wat eens een 450 meter lang Romeinse circus was, is te vinden in de oude wijk van de stad, Plaça de la Font. Verschillende delen van dit circus zijn te bezichtigen op verschillende locaties in de stad, zoals het zogenaamde “cabecera”, de laatste bocht van het parcours. De carceres, waar het beginpunt lag, dit bevindt zich onder de fundamenten van het huidige stadhuis van Tarragona, op het Plaça de la Font. Ook dit circus werd gebruikt als steengroeve, een vroege manier van recycling, zeg maar. Overal in de stad duiden Latijnse, en blijkbaar zelfs Fenicische, inscripties op de stenen van de huizen het materiaal aan dat voor de gebouwen in de stad werd gebruikt. 
    • Tarraco Arena Plaza. De arena dateert uit 1883.  Een historisch gebouw in modernistische stijl, gebouwd door de plaatselijke architect Ramón Salas Ricomá en wordt beschouwd als een van de eerste voorbeelden van het modernisme in de provincie Tarragona.

• • • Mercado Central (Centrale markt). Modernistisch gebouw uit 1915, ontworpen door de architect Josep Maria Pujol i de Barberà.  De mercados in Spanje, dat zijn vaak van die mooie architectonische gebouwen, zeker die van de wat grotere, in het centrum gelegen, steden. Zo ook deze van Tarragona.
    • Rambla Nova. Het centrum van het stadsleven. Het staat bekend om zijn terrassen, restaurants, elegante winkels en de hoofdkantoren van verschillende openbare en particuliere instellingen. Het is omzoomd met interessante gebouwen die representatief zijn voor de 19e en 20e eeuwse architectuur. Het werd ontworpen in 1854 na de afbraak van de oude muur van San Juan, gebouwd in de 16e eeuw, die een barrière vormde tussen het traditionele Parte Alta en de bloeiende en groeiende wijk Marina. Het herbergt de monumenten voor Roger de Lauria, het werk van Feliu Ferrer Galzeran, opgericht in 1883, en het monument gewijd aan de “Helden van 1811”, het werk van Julio Antonio. In de moderne uitbreiding bevindt zich het populaire monument van de Castellers.
    • Balcón del Mediterráneo. Genoemd naar Emilio Castelar. Dit is een uitkijkpunt gelegen op een klif met uitzicht op zee, aan het einde van de Rambla Nova. Het wordt begrensd door een elegant gietijzeren hekwerk, ontworpen door Joan Miquel Guinart aan het eind van de 19e eeuw. Van hieruit heeft u een majestueus panoramisch uitzicht op de zee, de haven, het station, het amfitheater, het strand en de Punta del Milagro, vanaf een hoogte van 23 meter. De Punta del Milagro is ook het toneel waar elk jaar in juli gedurende zes nachten de Internationale Vuurwerkwedstrijd van Tarragona wordt gehouden.
    • Catedral de Tarragona. Een middeleeuwse christelijke tempel, begonnen rond de 12e eeuw en gedeeltelijk voltooid in de 14e eeuw. Begonnen in Romaanse stijl, werd het voltooid in Gotische stijl, met een aanzienlijke aanwezigheid van latere elementen, vooral uit de Renaissance en Barok.

• • • Portal de San Antonio (Poort van San Antonio): De muur is versierd als triomfboog in 1737. Barokstijl.
    • Puerto de Tarragona (haven van Tarragona): historisch en momenteel een van de belangrijkste van Spanje (zeggen ze in Tarragona).
    • Bario del Serrallo (wijk van Serrallo): Visserswijk, gebouwd in 1854 toen de vissershuizen en pakhuizen werden afgebroken voor de bouw van het station. Het heeft een zekere traditionele uitstralingen en staat bekend om zijn vele restaurants die natuurlijk gespecialiseerd zijn in vis.
    • Mas Mallol is een modernistisch herenhuis van drie verdiepingen waarin ooit twee verschillende scholen op de berg Oliva in Tarragona waren gehuisvest.
    • Acuaducto de les Ferreres is een Romeinse arcade die deel uitmaakt van het aquaduct dat de stad Tarraco (Tarragona) over een afstand van 25 km van water voorzag vanuit de rivier de Francolí. Het nu nog zichtbare deel is 217 m lang en de hoogste bogen, waarvan er twee lagen zijn, zijn 26 m hoog.

Cultuur

---

Musea

• • • Museo Diocesano de Tarragona: Werd in 1914 ingewijd door aartsbisschop Antolín López Peláez. En dankzij schenkingen van de aartsbisschop zelf, de parochies van het bisdom, religieuze congregaties en particulieren is het museum in de loop der jaren verrijkt.
    • Casa de la Fiesta, waar de erfgoedelementen van de feesten van Santa Tecla, die door de regering van Cataluña zijn uitgeroepen tot traditioneel feest van nationaal belang en door de Spaanse regering tot feest van nationaal toeristisch belang, worden bewaard en tentoongesteld.
    • Museo y Necrópolis Paleocristianos (Vroeg Christelijk Museum en Necropolis). Bij de wegen die uit de stad leiden, ontstond vanaf het midden van de 3e eeuw een begraafplaats, die aanzienlijk is gegroeid sinds de overblijfselen van de heilige Fructuosus er werden begraven.
    • Museo Arqueológico Nacional de Tarragona (Nationaal Archeologisch Museum van Tarragona): Opgericht in de eerste helft van de 19e eeuw, is het oudste museum in zijn soort in Cataluña.

• • • Museo del Puerto de Tarragona (Museum van de haven van Tarragona): Een van de belangrijkste infrastructuren van de stad. Gebouwd in een voormalig pakhuis, biedt dit gebouw een schat aan informatie. Het hoofddoel was het bergen van boten en het uitleggen van de relatie van Tarragona met de zee.
    • Museo del Arte Moderno de Tarragona (Museum voor Moderne Kunst): Werd in 1976 opgericht door de Provinciale Raad van Tarragona met als doel de studie en de kennis van moderne en hedendaagse kunst te bevorderen en tegelijkertijd het artistieke erfgoed van de stad te conserveren en te tonen.
    • Museo Bíblico Tarraconense (Tarraconensis Bijbels Museum): Dankzij zijn reizen naar het Heilige Land en andere landen in het Midden-Oosten, verkreeg Dr. Josep Vallés verschillende archeologische stukken, kaarten, reproducties en voorwerpen van aanbidding met betrekking tot de Bijbel die werden gedeponeerd in het bijbels museum van Tarragona, opgericht in 1930.
    • Museo Casa Castellarnau: Gebouwd in de 15e eeuw, was dit tot de 19e eeuw de thuisbasis van enkele van de meest invloedrijke families van de stad.
    • Museo Casa Canals: Gebouwd aan het eind van de 18e eeuw, dit gebouw was de statige residentie van de familie Canals, oorspronkelijk afkomstig uit Reus en gevestigd in Tarragona.

Theaters

• • • Teatro Metropol: Gelegen aan de Rambla Nova, werd het ingehuldigd op 10 maart 1995, het werk van Josep Maria Jujol. Momenteel worden er gedurende het grootste deel van het jaar theater-, muziek- en dansprogramma’s georganiseerd.
    • Teatro de Tarragona: Gebouwd in 1924, heropende het zijn deuren na lange tijd gesloten te zijn geweest, op 11 december 2012. Het nieuwe gebouw werd ontworpen door de architect Xavier Clement.

Feesten

Fiestas de Santa Tecla

Het meest belangrijke feest van Tarragona is het Fiesta de Santa Tecla. Het vindt plaats rond de datum van 23 september, de centrale feestdag. Het feest duurt tien volle dagen plus de hele nacht van 22 op 23 september. Het  is door de Spaanse regering uitgeroepen tot festival van nationaal toeristisch belang en door de Catalaanse regering tot traditioneel festival van nationaal belang. Er vinden meer dan 500 activiteiten plaats.

Deze festiviteiten van Santa Tecla begonnen in 1321 toen het relikwie, de arm van Santa Tecla, in de stad Tarragona aankwam, dat, dankzij koninklijke bemiddeling, vanuit de oostelijke landen van Armenië, naar Tarragona kwam.

Op de eerste zondag voor de 23e wordt een grote castellerdag georganiseerd met de beste groepen van het moment. La Jove de Tarragona en Los Xiquets de Tarragona zijn altijd aanwezig als de twee grootste plaatselijke groepen. Tijdens deze dag vormen zij spectaculaire menselijke kastelen, hoewel in de jaren dat er geen competitie was, de groepen de lat minder zo hoog lagen.

Fiestas de San Magín

Een minder groot feest wordt gehouden tussen 16 en 19 augustus. Tijdens deze festiviteiten worden vaten met water uit de Brufaganya bronnen (water waarvan men zegt dat het gezegend is door de patroonheilige) in karren naar de stad gebracht. De populaire stoet, bestaande uit gigantes (reuzen), cabezudos (grootkoppen), twee balls de bastons (dansgroepen met houten stokken, bastons), grallers (muziekgroepen met typisch Spaans blaasinstrumenten, dulziana genaamd) en de Guardia Urbana (politie) te paard die de groepen ontvangt en de processie leidt. De optocht gaat met de beeltenis van San Magin naar de hermitage van de Portal del Carro. Daar worden de toeschouwers getrakteerd met het aanschouwen van vier castelleragroepen, u weet wel van die menselijke kastelen, en een spectaculaire vuurwerk, waarna men het wonderbaarlijke water van San Magin kan drinken.

Concurso de Castells

Dit tweejaarlijkse evenement wordt gehouden in het eerste weekend van oktober in de even jaren. Het is de belangrijkste gebeurtenis wat betreft deze Catalaanse traditie. Begin augustus wordt de “clasificación castellera” beoordeeld en de beste groepen worden uitgenodigd om op te treden in de Tarraco Arena Plaça (voormalige arena), samen met de Xiquets del Serrallo en de Colla Castellera de Sant Pere i Sant Pau, die, ondanks hun moeilijkheden om zich te meten met de grote groepen, ook worden uitgenodigd omdat ze uit de stad komen, en die desondanks verrassen met hun kleinere maar spectaculaire en spannende menselijke kastelen.

Semana Santa

Het Feest van Semana Santa (Heilige week) van Tarragona wordt gehouden op Goede Vrijdag, vroeger vond het plaats op Witte Donderdag.

Op de middag van Goede Vrijdag worden de paso’s (een zwaar podium met daarop de beeltenis van een lijdende Christus (ecce homo) of Maagd Maria) opgehaald door de armats. Dit evenement wordt meestal niet in andere steden gezien, maar in Tarragona is het een van de evenementen waar de meeste inwoners van Tarragona het meest naar uitkijken, omdat het zeer dynamisch en spectaculair is. Deze bijeenkomst begint rond 16:00u. Mensen kunnen dichterbij komen terwijl de stoet wordt gevormd, die rond 19.30 uur zal vertrekken. De harnassen zijn een van de meest emblematische elementen van de Paasweek in Tarragona. Zij zijn gedocumenteerd sinds 1758 en zij begeleiden en verzamelen de praalwagens vóór de optocht en leiden de optocht wanneer alle praalwagens op het Plaça del Rei zijn. Het cohort bestaat uit de centurion of Capità Manaies, een trompettist, 6 paukenspelers, die gekleed zijn in witte mantels, en 32 armats (romeinse soldaten) met rode mantels, harnas, schild en lans. Begin 2011 werd het project voor de vernieuwing van het kostuum van de Armats de Tarragona openbaar gemaakt. Het werd kleurrijker en realistischer, maar zonder de traditionele esthetiek van de Armats de Tarragona te verliezen. 
^{(“Ecce Homo”! (“Zie de Mens”!) is ook de uitroep van Pilatus, toen hij Jezus aan het joodse volk toonde. Jezus met de doornen kroon op zijn hoofd en nadat hij was gegeseld.)}

Deze processie dateert uit 1550 en werd georganiseerd door de Reial i Venerable Congregació de la Puríssima Sang del nostre Senyor Jesucrist, die in 1545 werd opgericht toen de espadrillemakers en esparto-arbeiders van de stad zich verenigden. De route door de straten van het oude gedeelte van de stad zorgt voor een spectaculaire esthetiek. Er zijn ongeveer 5.000 mensen en 20 praalwagens bij betrokken, waarvan de helft op de rug wordt gedragen. De Paasweek in Tarragona is uitgeroepen tot traditioneel feest van nationaal belang.

Andere evenementen

Carnaval

Het carnaval van Tarragona gaat terug tot de saturnale, luperale en matronale feesten die door de Romeinen gevierd werden. Het carnaval bleef gedurende de hele geschiedenis gevierd worden, hoewel het op verschillende momenten verboden werd, het laatst tijdens de dictatuur.

Kenmerkend voor het carnaval van Tarragona is de plaatsing van de Bóta op het plein van het stadhuis, die het begin en het einde aangeeft (wanneer alle Ninots worden verbrand). Ook kenmerkend zijn de rúas de Ninots i Reis (met hun respectievelijke entourages), de satires, de saraus, naast vele andere elementen. En aan het eind van de viering, de verbranding van de Ninots en de begrafenisparade van de Cremallers i Ploraneres.

Festival Internacional de Dixieland de Tarragona

De week voor Pasen: het enige evenement gewijd aan de oorsprong van de jazz in Spanje en een van de belangrijkste in Europa.

Día de San Jorge

Sint Jorisdag: Elke 23ste april worden rozen en boeken verkocht in het centrale deel van de Rambla Nova. Bovendien is het meestal het begin van het seizoen van de Castells de Tarragona, dus in de namiddag van dezelfde dag treden de Castellers de Sant Pere i Sant Pau, de Xiquets del Serrallo, de Xiquets de Tarragona en de Colla Jove Xiquets de Tarragona op, op de Rambla Nova, met bescheiden kastelen, die het startschot van het seizoen vormen.

Tarraco Viva

Dit festijn wordt gehouden tijdens de laatste twee weken van mei en is een internationaal cultureel festival gewijd aan en gespecialiseerd in de historische verspreiding van het Romeinse tijdperk. Het brengt de stad terug naar de klassieke tijd met legionairs, gladiatoren, ambachten en eten.

Noche de San Juan

Op 23 juni wordt de nacht van San Juan gevierd met vuurwerk, vuurwerk en dansen, zoals dat tegenwoordig gaat, tot in de vroege uurtjes.

Concurso Internacional de Castillos de Fuegos Artificiales de Tarragona

Internationale Vuurwerkwedstrijd van Tarragona. De eerste volle week van juli is het belangrijkste pyrotechnische evenement in de Middellandse Zee. Het vuurwerk wordt vanaf Kaap Milagro gelanceerd door pyrotechnische bedrijven uit de hele wereld. Wie de mooiste vormen, kleuren en effecten maakt, krijgt de meeste stemmen van het publiek en degene die tot winnaar van de wedstrijd wordt uitgeroepen, krijgt de eer de leiding te hebben over het vuurwerk waarmee de festiviteiten van Santa Tecla worden afgesloten.

Gastronomie

De gastronomie van Tarragona is een weerspiegeling van haar historische en culturele persoonlijkheid: als mediterrane havenstad komt een belangrijk deel van haar rijkdom uit de zee, die gecombineerd wordt met haar rijke landbouw. Zeevruchten en vette vis (pescado azul = blauwe vis) worden gevangen in Tarragona en worden erkend door de Denominación de Origen Pescado Azul de Tarragona (Oorsprongsbenaming Tarragona Blauwe Vis). In de Serrallo, de visserswijk van Tarragona, vindt u verschillende restaurants met een keuken op basis van verse zeevruchten.

Het typische gerecht bij uitstek in Tarragona is espineta con caracoles, vooral gegeten tijdens de feesten van Santa Tecla. Het is een gerecht van het staartstuk van gezouten tonijn, met slakken en dat gecombineerd met een roerbak van groenten, amandelen en hazelnoot. Het is een zeer uitgebreid gerecht dat men een nacht zachtjes laat sudderen. De beroemde zin “¿Santa Tecla gloriosa, mare dels tarragonins, què fem avui per dinar? ¡Espineta amb cargolins!” (“Heilige Tecla gloriosa, moeder van het volk van Tarragona, wat eten we vandaag? Espineta amb cargolins!”).

Andere meer typische gerechten uit Tarragona zijn cassola de romesco, arrossejat, arroz negro, en gegrilde of gebakken vis. Veel van de restaurants die deze gerechten aanbieden bevinden zich op korte afstand van de zee zodat u tijdens het eten kunt genieten van een prachtig uitzicht over de zee en de typische sfeer van de Serrallo.

De meeste landbouwproducten komen uit het binnenland van Tarragona. Hazelnoten, amandelen, champignons en citrusvruchten zijn ook typische producten. De wijnen van de oorsprongsbenaming Tarragona verdienen een speciale vermelding, vooral de mistelas en de vinos rancios, dat u niet net als bij boter vertaal in ranzige wijnen, maar als goede oude wijnen, ideaal om desserts te begeleiden.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Provincie Tarragona
                  • Cataluña