de autonome gemeenschap Murcia

Je hebt er meer dan 3.000 zonuren per jaar en twee zeeën met warm water. De kust staat dan ook bekend als de Warme kust, of “Costa Cálida” waar je lange stranden en kleine baaien vindt waar van alles te doen is op het gebied van vrije tijd, sport en welzijn.  Het binnenland van de regio Murcia is ideaal voor mensen die op zoek zijn naar ontspanning, natuur, sport en lekker eten. In de bergen vindt men bossen met veel wild die bekroond worden met kastelen, forten, hermitages en kloosters. Verhalen en oude legendes hullen deze suggestieve, gastvrije delen en nodigen u uit met hun robuuste, smakelijke keuken om te genieten van een paar dagen ontspanning in de frisse buitenlucht.

Wat u het meest interesseert:

• • • • • • • Toponymie
            • Geografie
            • Natuur
            • Geschiedenis
            • Territoriale organisatie
            • Cultuur
            • Gastronomie
            • Festiviteiten
            • Toerisme

Región de Murcia, zoals de volledige naam luidt, is een Spaanse Comunidad autónoma die we nu voor het gemak gewoon Murcia noemen. Murcia ligt in het zuidoosten van het Iberisch Schiereiland, tussen Andalucía (provincie Granada en Almeria) en de Comunidad Valenciana (provincie Alicante), en tussen de Middellandse Zee en Castilla-La Mancha (provincie Albacete). De gelijknamige hoofdstad Murcia is de zetel van de regionale institutionele organen, met uitzondering van het regionale parlement, dat gevestigd is in Cartagena, daarom wordt deze in de inleiding van de wet 5/2005 genoemd als de “wetgevende hoofdstad”, hoewel deze benaming verder niet voorkomt in het statuut van de autonomie.

De totale bevolking van de regio Murcia, volgens de telling van 2021, telt 1.516.055 inwoners, waarvan iets minder van één derde in de hoofdstad woont en de helft van de bevolking in de gemeenten Cartagena en Lorca. Murcia is een éénprovincie comunidad en toch is het qua oppervlak de 9e comunidad van Spanje en qua bevolking is het de 10e. In de hoedanigheid als provincie is ze de 7e meest bevolkte, in vergelijk met de andere 50 provincies van het land.

De regio is een van de grootste producenten van fruit, groenten en bloemen van Europa, met aanzienlijke wijngaarden in de gemeenten Jumilla, Yecia en Bullas, die wijnen met het predicaat Denominación Origen (DO) produceren. Het heeft ook een belangrijke toeristische sector, die zich concentreert aan de kust, met nog een aantal maagdelijke plekken (andere kant van de medaille is dat dit veelal bedreigde gebieden zijn), tevens heeft het de zoutwater lagune “Mar Menor” binnen zijn grenzen. Toegegeven het weer is er altijd goed, maar voor de toerist zijn er veel mooiere plekken in Spanje te vinden. De meest belangrijke industrie is de petrochemische, energie (gericht op Cartagena) en voedingsmiddelenindustrie. De hoogste piek van de regio is in het Massief van Revolcadores, met 2015 meter.

Ze heeft een uitgebreid, belangrijk erfdeel van 72 vindplaatsen van rotstekeningen die zijn uitgeroepen tot Werelderfgoed. Zo zijn ook het Consejo de Hombres Buenos (de Raad van Goede Mannen, is een gebruikelijk hof dat vanuit traditie en gewoonte regels zijn gezag uitvoert en daarmee verantwoordelijk is voor het oplossen van conflicten met de irrigatie van de Huerta de Mucia) uitgeroepen tot immaterieel cultureel erfgoed (Patrimonio Cultural Inmaterial de la Huminidad) als voorbeeld van rechtspraak in het gewoonterecht van irrigatieverenigingen aan de Spaanse Middellandse Zee.

Murcia is een historische regio in het zuidoosten van Spanje, erfgenaam van het oude koninkrijk van Mucia, dat traditioneel gezien inhield dat het één van de provincies was van het Albecete y Murcia. Tijdens de overgang (de tijd dat Spanje weer een democratie werd na de dictatuur van Franco) werd Albecete ingedeeld bij het nieuwe Castilla-La Mancha, waardoor Muncia een éénprovincie autonomie werd.

Toponymie

---

De naam Murcia heeft een controversiële oorsprong. Volgens Francisco Cascales zou de naam kunnen verwijzen naar de Romeinse godin Myrtia door de mirte-struiken die langs de oever van de rivier de Segura staan. Het was een hypothese waarover gediscussieerd is. Historische studies concluderen dat ze als goddelijk omschreven werd. Murcia is een naam van Latijnse oorsprong en waarschijnlijk afkomstig van Myrtéa of Murtea (“plaats van mirte” of “plaats waar mirte groeien”), dat mettertijd vervormd werd tot Mursiya (de eerste gedocumenteerde naam die in de islamitische periode voor de stad Murcia werd gebruikt) de Arabische aanpassing van het Latijnse, reeds bestaande, woord. Volgens Bienvenido Mascaray (taalkundige en historicus) komt de naam van het Iberische m-ur-zia, wat betekend “water dat je doorweekt of nat maakt.

Het gebruik van de naam, heden ten dagen, definieert ook het huidige gebied dat zijn oorsprong had in het Taifa koninkrijk van Murcia, dat op verschillende tijdstippen in de 11e, 12e en 13e eeuw bestond als politieke entiteit dat later, na de reconquista, de basis vormde voor het christelijke Koninkrijk van Murcia dat zijn eigen territoriale bevoegdheden had, en de daarbij horende eigen instelling. Dit duurde voort tot 1833.

Geografie

---

Locatie

Murcia is een comunidad autónoma van  Spanje gelegen in het zuidoosten  van het Iberisch schiereiland, aan de  kust van de Middellandse Zee, Met een oppervlakte van 11.313 km², is het de negende regio van Spanje. Murcia beslaat 2,9% van het totale oppervlak van Spanje. De gemeenschap strekt zich uit over het grootste deel van het stroomgebied van de rivier de Segura. De provincie ligt in het oosten aan de Middellandse zee, in het noordoosten grenst het aan de provincie Alicante (Valencia), in het noordwesten ligt de provincie Albacete (Castilla-La Mancha) en als laatste grenst ze in het zuiden aan de provincie Almeria, en een heel klein stukje aan Granada (Andalucía).

Reliëf

Het uiteinde van de Cordilleras Béticas (Betische bergketen) dringt diep door in de gemeenschap van Murcia. Hier vindt een ontmoeting plaats tussen een paar klimatologische invloeden, deze orografie isoleert de invloed van het Altantische klimaat. Dit gebergte verdeeld Murcia in een noordelijk en zuidelijk deel:

• • • • 

        
        De Cordillera Prebética: het meest noordelijke deel dat onder andere de Sierra del Carche bevat.
      • Het Subbética: bestaat uit een groot aantal overlappende rotspartijen (een tectonisch fenomeen waarbij twee rotspartijen, of het materiaal van rotspartijen boven op elkaar liggen of over elkaar schuiven, gescheiden door een hellend oppervlak). En het Revolcadores massief bevat met 2015 meter het hoogste punt van de regio.
      • En de Penibética: met drie verschillende lithologische complexen gezien van noord naar zuid (Nevado-Filabride, Alpujárride en Maláguide). Het vertoond veel breuken/scheuren, daar het onderhevig is aan een sterke stuwkracht en tegengestelde verschuivingen tussen deze complexen. Sierra Espuña is een van de fundamentele Penibética berglandschappen.

Ongeveer 27% van het gebied van Murcia komt overeen met  een bergachtig terrein, 38% met laaggebergte en heuvelachtige valleien en 35% resterende vlaktes en plateaus.

Sommige van deze valleien en vlaktes zijn onderdeel van de kust depressie van de Campo de Cartagena-Mar Menor, een beetje meer het binnenland in bevindt zich het dal van Guadalentin, de vruchtbare vlaktes van de Segura, die de rivier in de loop der tijden heeft afgezet ( de meest bekende is de Vallei van Ricote), en andere valleien in het binnenland zijn gevormd door de zijrivieren van Segura zoals het bekken van de Mula. Bekend als hooggebieden zijn het Campo de San Juan en de hooglanden van Jumilla – Yecla.

Voor de verklaring van dit complexe reliëf moeten we kijken naar de seismologische fouten in de regio van Murcia, zoals de Falla de Alhama van Murcia (de Alhama breuk), de Falla de Bullas-Archena of de Cicatriz Nor-Bética (litteken Nor-Bética), dat samen met andere kleinere breuken een kruispunt genereert van talloze aardverschuivingen, zoals de aardbeving van Lorca van 2011.

Klimatologie

De Región de Murcia heeft over het algemeen een droog mediterraan klimaat dat overeenkomt met de BS code in de klimaat classificatie van Köppen, semi-droge klimaten, hoewel de gevarieerde topografie van dit grondgebied, en de afstand tot de zee, zorgt voor een diversiteit aan nuances en genereert aanzienlijke thermische verschillen, en verschillen in regenval aan de kust en in het binnenland.

Met zachte winters en hete zomers, de gemiddelde temperatuur in de lager gelegen gebieden ligt rond de 18° C, dat ligt in hogere gebieden natuurlijk lager. De regio’s van Altiplano, Noroeste, de hooglanden van Lorca of de bergachtige gebieden van grotere hoogte hebben meer het continentale klimaat. Terwijl de maandelijkse gemiddelde temperatuur aan de kust slechts zelden tot de 10°C daalt en in het binnenland in de regel niet minder dan 6°C. De gemiddelde jaarlijkse temperatuur in deze streek ligt rond de 15°C en in de hoogste gebieden rond de 12°C. Voor wat de extreme temperaturen betreft, zijn deze meer gematigd in de kustgebieden, terwijl de temperaturen in het binnenland tijdens de zomer kunnen oplopen tot 40°C  en hoger, en tot 0°C in de winter. En in gebieden als Altiplano, Noroeste of hoger daar zien we temperaturen van -10°C .

Als we kijken naar de regenval, dan komt dat gemiddeld in de meeste gebieden neer op 300 mm per jaar, de orografische omstandigheden (ten 0osten van de Cordilleras Béticas) belemmeren de doorkomst van de Atlantische stormen waardoor er een Föhn effect ontstaat. De regen concentreert zich meestal binnen een aantal dagen per jaar, vooral in de winter, de lente en in het bijzonder in de herfst kan er tijdens koude dagen meer dan 100 mm in minder dan 24 uur vallen, waarbij de kans op overstromingen vrij groot is. Jaarlijkse regenval van 400 mm of meer komt voor in het noordwestelijke deel van de streek Noroeste, Sierra Espuña en nabijgelegen zones, of op de noordelijke kanten van enkele bergketens zoals die van Carrascoy of Carche. Er is zelfs een mogelijkheid dat het gemiddelde tot 650 mm komt in de meer natte delen van de bergen van Noroeste. Deze bergen genieten van het vochtige mediterrane bergklimaat, in tegenstelling tot het dorre klimaat van de zuidelijke kust (Águilas, Mazarrón) of enkele geïsoleerde gebieden in het binnenland waar jaarlijks waardes van 200 mm worden gemeten en daarmee afwijken van de normale hoeveelheden.

Uiteindelijk bekijken we de sneeuwval die op de toppen en in hogere berggebieden valt in de koude periodes van de winter, en incidentele in het midden van de comarcas van Altiplano, Noroeste en de hoger gelegen gebieden van Lorca, en soms, heel zeldzaam, ook op lagere niveaus en aan de kust.

Hydrografie

Het hydrografisch netwerk van de Región de Murcia is fundamenteel samengesteld op de rivier de Segura en haar stroomgebied, deze vormt de ruggengraat van het afvoerende netwerk van Murcia. Naast de rivier Segura is er een secundaire aslijn gestructureerd rond haar zijrivieren.

• • • • Río Mundo: (de bron ligt in Albacete), is de grootste zijrivier die veel van het water uit dit gebied afvoert. De bron ligt in een natuurlijke omgeving die bekend staat als de Chorros del Rio Mundo.
      • Río Alhárabe: Deze loopt door de Sierras de Moratalla en heeft net als de Rio Mundo een constante waterstroom.

De volgende rivieren staan vaak langdurige droog.

• • • • Rio Argos: Grenzend aan de stedelijke centra van Caravaca, Cehegín en Calasparra.
      • Río Quipar: sluit aan op de rivier de Segura op een beroemde plek, de Cañón de Almadenes.

      • 

        Mula: Voorziet een van de meest vruchtbare delen van het binnenland, la huerta de Mula (de tuin van Mula).

      • Río Guadalentín, Sangonera of Reguerón: Passeert de stad Lorca en vormt daar de as van de brede vallei van Guadalentin (dat ook wel de depresión prelitoral murciana wordt genoemd). Zijn onregelmatig karakter heeft voor veel tragedies gezorgd, als gevolg van overstromingen.

Dit watersysteem van kanalen wordt voor 95% gevoed door water dat is opgevangen in Murcia, de rest wordt via de Middellandse Zee en de Mar Menor. doormiddel van een hoeveelheid speciaal aangelegde ramblas tussen het pre-kustgebergte en de kust (zoals de Rambla del Albujón, la Rambla de Benipila, Rambla de las Moreras of de Rambla de Ramonete). Een rambla is een speciaal aangelegd kanaal om tijdelijk of incidentele waterstroom ten gevolg van regen af te voeren, in dit geval naar zee.

Vrijwel het gehele grondgebied van de Región de Murcia bevindt zich onder de hydrologische eenheid van het Cuenca del Segura (cuenca=stroomgebied), met uitzondering van een klein noordelijk deel van de gemeente Yecla dat behoort tot het stroomgebied van de Júcar en het westelijke deel van het district Moratalla en Caravaca dat bevloeid wordt vanuit de Guadalquivir rivier.

Het nadelig saldo van de watervoorraden in het stroomgebied van de Segura is te wijten aan het feit dat er te weinig regen valt in het gebied, daarom heeft de overheid verschillende initiatieven ondernomen om dit probleem op te lossen of althans het tekort te verminderen. Enkele van de belangrijkste oplossingen zijn:

• • • • El trasvase Tajo-Seguro (de overheveling van Taag naar Seguro): dat in 1979 in dienst werd genomen.
      • Samenwerkingsverband tussen kanalen van de Taibilla.
      • Het “Programa AGUA“, momenteel in bedrijf. Opgevoerd als alternatief voor de overdracht (trasvase) in het kader van het nationale Waterplan (Plan Hidrológico Nacional) dat onder meer de bouw van een aantal ontziltingsinstallaties inhield.

Zeeën

In de Región de Murcia bevind zich het grootste meer van Spanje, de lagune van de Mar Menor, bedoeld wordt de zoutwater lagune naast de Middellandse Zee, één van de grootste van Europa. Haar bijzonder ecologische en natuurlijke karakter maken de Mar Menor tot een uniek natuurlandschap. De halfronde vorm wordt van de Middellandse Zee gescheiden door een strook zand van 22 km lang en tussen de 100 en 1200 meter breed, genaamd “La Manga del Mar Menor“. Beide “zeeën”, communiceren met elkaar door twee natuurlijke openingen en één kunstmatige. De lagune is door de Organisatie van de Verenigde Naties aangewezen als speciaal beschermd gebied dat van belang is voor de Middellandse Zee. De daarnaast gelegen 73 km lange kustlijn met prachtige stranden en transparante ondiepe wateren (maximale diepte is niet meer dan 7 meter). De Murciaanse mediterraanse kust, is vanuit geomorfologisch oogpunt gezien er één met vele mogelijkheden. Het is een zeer onregelmatige kust met reliëfs en depressies, veroorzaakt door een eeuwig durend proces van modelleren dat heeft geleid tot de vele verschillende types kust die u er nu kunt zien. Van de 258 km kust is er in totaal 67 km aan hoge kliffen (meer aan 20 mtr hoog). 31 km is, zeg maar, half klif (2 tot 20 mtr hoog) 17 km lage rotskust (minder dan 2 mtr hoog) en 84 km aan stranden.

Eilanden

Voor de kust van Murcia liggen verschillende eilanden, allemaal klein en onbewoond en meestal van vulkanische oorsprong, er bevind zich ook een eilandengroep binnen de Mar Menor, zoals: Isla Mayor, Isla Perdiguera, Isla del Ciervo, Isla del Sujeto en Isla Rondella), en de eilanden, die in de Middellandse Zee liggen, zoals la Isla Grosa, Islas Hormigas, Isla de Escombreras, Isla de Mazarrón, Isla del Fraile, etc.

Natuur

---

Flora

De reeds beschreven klimatologische omstandigheden geven Murcia een divers landschap en een in grote mate gedifferentieerde flora. In bergachtige gebieden in het binnenland met een hogere neerslag, is de aanwezige vegetatie vergelijkbaar met gebieden als die van Andalucia of Castilla. Veelvoorkomend is de den en zijn ondersoorten de aleppoden, de zwarte den en de zeeden (de twee laatste in de hogere berggebieden), de steeneik zowel in boomvorm als struikvorm (kleine steeneik) de Juniperus sabina en de Madroño (aardbeiboom, symboolboom van Madrid) en enkele exemplaren van de kurkeik overgebleven van het oude mediterrane bos in Sierra del Puerto (Carrascoy). In de nog nattere bergen van de regio Noroeste vinden we ook voorbeelden van mediterrane loofbossen omdat men in deze bossen, buiten de vooraf genoemde soorten, ook de lijsterbes, de es (fraxinus) en de Portugese eik tegenkomen.

De meeste bergen in het binnenland hadden door de eeuwen heen te maken met ontbossing door de afwezigheid van deze vegetatieve bedekking ontstond er een proces van overstroming en als gevolg van de regelmatig terugkerende Gotas Frías groeide er in de valleien bar weinig. Gotas Frías is een koude polaire luchtstroom (straalstroom) die in botsing komt met de warme vochtige Mediterane lucht, hierdoor ontstaan hevige regenbuien en overstromingen die veel van de vruchtbare bovenlaag wegspoelt. Er werd een groot en innovatief proces van herbebossing in een aantal bergen opgezet. De eerste van de herbebossingen vond plaats in de 19e eeuw in de Sierra Espuña, er vond een lovenswaardig herstel plaats waarna men ook in andere delen van Murcia een herbebossing proces opzette, en dan met name in het centrale deel van Murcia.

Het zijn prachtige gebieden, die soms, helaas, door plastic kassen of brocollivelden onderbroken worden. Soms lopen die door, tot bijna op het strand. En dat is minder fraai.

In het zuidelijk deel van de regio zijn de bergen minder hoog en minder steil en het regent er procentueel ook minder. Men vindt in dit gebied een plantenleven dat bekend staat als Murciaans-Almeriaans. Ondanks het semi- aride (halfdroge) karakter zijn er veel endemische soorten, waarvan sommige Ibero-Afrikaanse van groot belang zijn. Binnen deze endemische soorten bevinden zich de tetraclinis (lijkt op de jeneverbes), ook wel cipres Cartagena genaamd, de Europese dwergpalm, Rhamnus oleoides (in het Spaans Arto genaamd)(wegedoornfamilie), Anthemis chrysantha (kamillesoort), Thymus moroderi (tijmsoort), Periploca angustifolia, Cornical (maagdenpalmfamilie) of de zeldzame Astragalus nitiflorus ook wel Garbancillo de Tallante genaamd (men dacht dat deze plant was uitgestorven maar werd herontdekt in 2004). Het struikgewas bij uitstek in dit gebied is het espartogras (Stipa tenacissima). Een grassoort waarvan een hoge kwaliteit papier wordt gemaakt.

In de natte gebieden of gebieden met een permanente waterloop vinden we een aantal ooibossen (oeverbossen) met populieren en wilgen. Een karakteristieke soort in deze natte gebieden en boomgaarden is de geïntroduceerde dadelpalm.

Fauna

In de regio van Murcia zijn er onder de vogels een aantal belangrijke kolonies in de bergachtige gebieden te vinden. Vogels zoals de steenarend, de havikarend, de dwergarend, de slangenarend, de slechtvalk en de oehoe. In sommige bergketens zoals Carrascoy y El Valle behoren kolonies als deze tot de allergrootste van Spanje en als we kijken naar het aantal vogels per vierkante kilometer dan zijn het de dichtstbevolkte ter wereld. In de hoogste bergen van de westelijke regio (Sierra de Mojantes en Sierra del Gigante) zijn er ook kolonies van de vale gier.

Wat betreft de zoogdieren, zijn de bergen van Noroeste belangrijk voor de steenbok en het herstellen van de heten populaties in tal van bergketens in het binnenland. In de jaren ’70 van de 20ste eeuw introduceerde men het manenschaap, een soort die zich inmiddels over andere bergen in de centrale sector heeft verspreid. Even belangrijk is het wilde zwijn, net als de wilde kat, de das en de vos of de endemische ondersoort als de  Aspuña eekhoorn. En in vrijwel de gehele loop van de rivier de Segura en een aantal van haar zijrivieren, onder andere de rivier de Alhárabe zijn onlangs, na een gemis van vele deccenia, de otters weer verschenen.

In de meer zuidelijke gebieden vinden we ook andere soorten zoals de schildpad, en in de buurt van de kust en de meer vochtige gebieden daar vlak achter, vinden we een klein visje dat ze in Spanje de faret of de salinete noemen, zijn Latijnse naam luidt Aphanius iberus. Er komen ook veel trekvogels in dit gebied voor zoals de flamingo, de reiger en de kluut en op sommige van de eilanden voor de kust komt de Audouins meeuw voor, op het eiland Grosa is het de derde grootste populatie ter wereld.

Natuurgebieden

Experts hebben op het belang van de biodiversiteit in de regio van Murcia gewezen, ingegeven door zijn speciale geografische en klimatologische condities op een relatief klein gebied. Het bestaande plantendek wordt geschat op 50 á 70 per vierkante kilometer waarvan een groot deel inheemse soorten zijn, waaronder Ibero-Afrikaanse soorten, wat leidde tot het Red Natura 2000 dat 72 van de Murciaanse gebieden, en als we het over geheel Spanje bekijken, 276 gebieden, met een hoge ecologische waarde bevat.

Veel van deze beschermde gebieden liggen dicht tegen de Middellandse Zee en de Mar Menor, het doel is om de natuurlijke waarden van de Middellandse-Zeekust te behouden door de stedelijke erosie minder invloed uit te laten oefenen, maar er zijn ook belangrijke binnenlandse beschermde gebieden.  Stedelijke druk en intensieve landbouw zijn de belangrijkste gevaren die opdoemen bij het Murciaanse milieu. Deze praktijken vormen geen gevaar gezien het feit dat een gebied met grote contrasten aanzienlijke biologische en ecologische rijkdom geven.

Natuurgebieden aan de kust

De belangrijkste bescherming is gericht op de Mar Menor, het kustgebied van de Bahía de Mazarrón (Baai van Mazarron) en de leefomgevingen in de bergachtige kustgebieden.

• • • • De Mar Menor is het natte natuurgebied, Ramsar nummer 706.
      • Het park van Salinas y Arennales de San Pedro del Pinatar.
      • Beschermd landschap van Espacios abiertes e islas del Mar Menor.
      • Beschermd landschap van Cabezo Gordo.
      • Het park Calblanque met de Monte de las Cenizas y Peña sel Aquila.
      • Sierra de la Muela, Cabo Tiñoso y Roldán.
      • Beschermd landschap van de Sierra de las Moreras.
      • Het natuurpark van Cabo Cope y Puntas de Calnegre.
      • Beschermd landschap van de Cuatro Calas.
      • Islas e Islotes del Litoral Mediterráneo.
      • Cabo de Palos e Islas Hormigas.

Natuurgebieden in het binnenland

• • • • • Rivieroevers en bossen van de ribera de Cañaverosa.
        • Cañon de Almadenes.
        • Saladares de Guadalentin.
        • Barrancos de Gebas.
        • Humedal del Ajauque y Rambla Salada.
        • Sierra Espuña met een oppervlakte van 17.804 ha, het oudste beschermde gebied in  1931 werd uitgeroepen tot een Sitió natural de interés national, in 1979, natuurpark, en 1992, regionaal park.
        • Regionaal park Carrascoy y El Valle.
        • Het park van de Sierra de la Pila.
        • Sierra de Salinas.
        • Regionaal park van de Sierra del Carche.

Daarnaast zijn er verschillende zones tot speciale beschermingsgebieden voor vogels (ZEPA) benoemd zoals de Estepas de Yecla, Sierra de la Fausilla, Sierra de Ricote y La Navela, Sierra de Mojantes, Sierra del Almenara, Moreras y Cabo Cope, Sierras de Burete, Lavia y Cambrón, Sierra del Molino, Embalsa del Quipar y Llanos del Cagitán, Sierra de Moratalla, Sierras de Altaona y Escalona, Llano de las Cabras, Sierra del Gigante – Pericay, Lomas del Bruitre – Rio Luchena y Sierra de La Torrecilla.

En gebieden van communautair belang (LIC): Sierras y Vega del Segura, Alhárabe y Moratalla, Revolcadorres, Sierra de Villafuerte, Sierra del Gavilán, Casa Alta-Las Salinas, Sierra de la Lavia, Sierra del Gigante, Sierra de La Tercia, Cabezo de Roldán, Sierra de La Fausilla, Sierra de Ricote-La Navela, Sierra de Abanilla, Rio Chicamo, Minas de la Cella, Cueva de Las Yeseras, Lomas de Buitre en Rio Luchena, Sierra de la Almenara, Moreras en Cabo Cope, Sierra del Buey; Sierra del Serral; Cuerda dela Serrata; Cabezo de la Jara en Rambla de Nogalte; Cabezos del Pericón; Rambla de la Rogativa, Yesos de Ulea, Río Quipar, Sierra de las Victorias, Rio Mula en Río Pliego, Sierra de Enmedio, en Sierra de la Torrecilla.

Bovendien heeft men voorgeteld om de volgende marine gebieden te beschermen: Medio Marino en Franja litoral sumergida de la Región de

Geschiedenis

---

Prehistorie

De oudste menselijke resten gevonden in het huidige grondgebied van Murcia bevinden zich in de Estrecho de la Encarnación (Caravaca), in de zogenaamde Cueva Negra. De experts zijn het er over eens dat dit een van de oudste vindplaatsen van Europa zijn, van ongeveer een miljoen jaar terug (Neder-Paleolithicum), met fossiele overblijfselen van pre-Neanderthalers type (Homo heidelbergensis).

Echter, de meest belangrijke menselijke resten komen uit de Moustérien dat plaatsvond in het Midden Paleolithicum, waar de Neanderthaler heerste, met als grootste vindplaats in Sima de las Palomas van Cabezo Gordo (in Torre Pachero). Het materiaal is afkomstig uit de periode van 150.000 tot 35.000 v. Chr.

Aan het begin van de Neolithische periode, werd in het deel van het Middellandse-Zeegebied  de schematische rotsschilderkunst ook wel de Iberische Rotskunst van het Mediterrane gebied ontwikkeld. Typisch voor deze periode en met een grote vertegenwoordiging in de regió van Murcia.

Als we het over de bronstijd in het zuidoosten van het Iberisch schiereiland hebben dan is het belangrijk om daar de El-Argar cultuur bij te halen. In Murcia heeft men zeker 220 nederzettingen gevonden die tot deze cultuur behoorde, deze kunnen gedateerd worden tussen 2.000 en 1100 v.Chr.

De oudheid

De sterke aanwezigheid van de Iberische cultuur in dit gebied, werd gedomineerd door de Bastetanos in het westen, de Mastienos in het zuiden en de Contestanos in het oosten en daar komt dan nog bij de machtige Fenicische invloed met hun uitgebreide handelsnetwerk in kustplaatsen als Punta de los Gavilanes en Mazarrón.

Later ontwikkelen de Carthagers een van de belangrijkste gebieden in het zuidoosten van het Iberisch schiereiland. In 227 v. C. stichtte Hasdrubal el Bello een commerciële  nederzetting in wat we nu Cartagena noemen, hij noemde het Qart Hadasht (Nieuwe stad in het fenicisch) net als zijn Afrikaanse tegenhanger, dat in 209 v. Chr. werd veroverd door Scipio in het kader van de Tweede Punische Oorlog en toen werd omgedoopt tot Carthago Nova om het te onderscheiden van het Afrikaanse Carthago.

Het grondgebied van de Región de Murcia viel in het begin van de Romeinse overheersing Hispania Citerior, en daarna was het onderdeel van de Romeinse provincie Hispania Tarraconensis, dat na de opdeling van deze provincie, de provincie Carthaginensis werd. Op dat moment werd Carthago Nova één van de belangrijkste Romeinse steden van Hispania.

Middeleeuwen

In de 5e eeuw begonnen diverse barbaarse volkeren met de invasie van het Romeinse Rijk en uiteindelijk, in de laatste 25 jaar van deze eeuw bezette de Visigoten het Iberisch schiereiland. Maar in 552 werd het zuidoosten van Hispania aangevallen door het Byzantijnse Rijk (het Oost-Romeinse Rijk) van Justinianus, die er de provincie Spania stichtte, waarvan Carthago Spartaria (Carthagena) de hoofdstad werd. Later herstelde de Visigoten hun macht in de binnenlandse gebieden, en tijdens dit bewind ontwikkelde zich de steden Orihueta en Begastri.

In de 8ste eeuw staat het zuidoosten van Hispania weer onder het bewind van de Visigotische dux Teodomiro (de dux (meervoud, duces) of ‘dux provinciae’ was een hogere vorm van adel bij de Visigoten). Dit was degene die een pact sloot met de moslim Abd el Aziz in 713, het zogenaamde ‘Pacto de Teodomiro‘ en waarbij dit gebied, onder de naam ‘Cora de Tudmir‘, een autonome regio zou blijven. De hoofdstad van Cora de Tudmir werd Orihuela, dat later Lorca zou worden. Vanaf 825 besloot Córdoba om de Cora (Cora=een bestuurlijk district tijdens de moslimbezetting) meer belang te geven, omdat Abderrahman II Mursiyya (Murcia) wilde stichten, de uiteindelijke hoofdstad van de Cora de Turmir in de 10e eeuw.

In de 11e eeuw, gedurende de eerste Taifa koninkrijken, doemde de Taifa van Murcia op. Eén van de gebieden waarin het Kalifaat van Córdoba was verdeeld, gesticht door Abu Abd al-Rahman Ibn Tahir met de hoofdstad Mursiyya (Murcia). Na de splitsing gaat het snel bergafwaarts met het kalifaat van de Omejjaden. Het werd in 1078 overgenomen door de Sevilliaanse taifa, daar het ’t epicentrum was bij een conflict tussen Al-Mutamid en Ibn Ammar. Deze crisis maakt het voor de christenen makkelijker om het kasteel van Aledo in te nemen. Dit was voor de Almoraviden rede genoeg om in te grijpen in Al-Andalus.

In de 12e eeuw, tijdens de opstand tegen de Almoraviden, bloeit de tweede Taifa van Murcia op. Deze opstand luidt het einde van het Almoraviden imperium in. Ibn Mardanis (Koning Lobo) is in gevecht met de nieuwe Afrikaanse heersers (de Almohades), hij controleert het gebied tussen Jaén en Albarracín. Tijdens zijn bewind werd Mursiyya een van de grote steden in de buurt van AL-Ándalus. In 1172 werd zijn koninkrijk in zijn geheel veroverd door de Almohaden. In 1228 maakt men gebruikt van hun zwakte na de nederlaag van Las Navas de Tolosa, Ibn Hud begon een opstand in de vallei van Ricote en gaf leiding aan de derde Taifa van Murcia, hij zette al de islamitische gebieden op het schiereiland onder zijn gezag, met uitzondering van Valencia en de straat van Gibraltar.  Nadat hij in 1238 werd vermoord, raakte het koninkrijk in een recessie, de opvolgers van Ibn Hud stelde zich in dienst van Fernando III en werd het islamitische koninkrijk van Murcia een vazalstaat van Castilla (1243).

Door het verdrag van Alcaraz, werd de Taifa van Murcia onder het protectoraat van Castilla gesteld. Maar enkele delen van de taifa houden zich niet aan de overeenkomst, waarop de zoon Alfonso (de latere Alfonso X) het recht van verovering toepast op Mula (1244) en Cartagena (1245). De rest van de taifa bleef onder de autonomie van de moslims staan. Tot in 1250, Castilla besloot het bisdom van Cartagena te creëren, en in 1258 de grote stap voorwaarts gezet werd, de stap die leidde tot het koninkrijk Murcia. Opeenvolgende schendingen van de overeenkomst in Alcaraz leidde tot de Moorse opstand in 1264. De opstand werd uiteindelijk in 1266 door de troepen van Jaime I ‘El Conquistador’ onderdrukt, waarna een groot deel van de Catalaanse en Aragonese hun land verlieten terwijl, door de Castilliaanse jurisdictie, terugkeren naar het koninkrijk werd verhinderd door het verdrag van Almizra.

Vanaf 1266  kon Alfonso X beginnen met de opbouw van het christelijke Koninkrijk van Murcia door het stichten van consejos, schenkingen van behuizing aan (religieuze) militaire orden of edelen, de verdeling van het land en het toekennen van representativiteit van de stad Murcia van zijn koninkrijk aan het Castiliaanse Hof.

In 1296 waren er problemen omtrent de minderjarigheid van Fernando IV waardoor Alfonso de la Cerda het koninkrijk aan Jaime II de Aragón gaf in ruil voor zijn medewerking. Jaime veroverde het koninkrijk tussen 1296 en 1300 en voegde het als gebied toe aan de Kroon van Aragón om toe te komen aan de privileges van de Constitutiones Regni Murcie van 1301. In 1304, geeft Jaime ‘el Justo’ het Koninkrijk Murcia terug aan de Kroon van Castilla, met uitzondering van de vallei van Vinalopó. Campo de Alicante, en de Vega Baja, die hij toevoegt aan het Koninkrijk Valencia.

Tijdens de 14e eeuw heerst er een diepe economische crisis en de bevolking leefde als gevolg van epidemieën, de gevaarlijke invallen van Granada, en conflicten met Aragón zoals de oorlog van de twee Pedro’s (la Guerra de los dos Pedros).

Moderne tijdperk

In de late 15e eeuw verliest het Koninkrijk Murcia een deel van haar grondgebied door veroveringen van het oostelijke deel door het Nazarí Koninkrijk Granada in 1488, waarbij de troepen van Murcia actief betrokken waren. Het verlies van dit grensgebied liet een belangrijke economische en demografische groei in de 16e eeuw toe.

De Spaanse crisis aan het eind van de 16e eeuw bereikt het Koninkrijk Murcia pas ver in de 17e eeuw, na de uitzetting van de Moorse Murcianen in 1613 (de laatste die in Spanje werden uitgezet) stort de belangrijke sector van de zijdeteelt in 1630 ineen, daarna volgen er nog twee epidemieën in 1648 en 1651.

De 18e eeuw begon met de Spaanse Successieoorlog, waarin het Koninkrijk Murcia een belangrijke rol speelt bij de overwinning van de Bourbons. Er werden drie grote veldslagen op het grondgebied van Murcia uitgevochten: de slag van de Huerto de las Bombas, de strijd om Albujón en de slag van Almansa, waarbij de acties van kardinaal Belluga, benoemd tot onderkoning van Murcia door Felipe V, van groot belang waren. Het was een gouden eeuw voor het koninkrijk met een significante toename van de bevolking (in de stad Murcia leefde 70.000 mensen), de landbouw en de zijde-industrie ontwikkelde zich gestaag, en er woonde vele kunstenaars (beeldhouwer Francisco Salzillo) en Cartagena werd de belangrijkste maritieme stad van de Middellandse Zee.

In 1799 stichtte men de Provincia marítima de Cartegena, een afgebakend gebied dat bestond tot 1805.

Tegenwoordige tijd

Al in de 19e eeuw, na de laatste Onafhankelijkheidsoorlog die desastreuze gevolgen had voor de regio, was de liberale hervorming van Javier de Burgos er in 1833 de oorzaak van dat het Koninkrijk Murcia verdween en dat daar de provincie Murcia voor in de plaats kwam waarbij een groot deel van de provincie Albacete was inbegrepen.

Dit was het begin van de bi-provinciale regio Murcia, die duurde tot de zogenaamde “Transición”.

Vanaf 1840 begon men met de ontwikkeling van de mijnbouw en de parallelle industrie, vooral in de kustgebieden en in de bergketens, wat leidde tot een stijging van de bevolking vooral aan de dunbevolkte kust van Murcia en de opkomst van de arbeidsbeweging. Ondanks de ontwikkeling van conflicten zoals de ‘revolución cantonal‘ tijdens de Eerste  Spaanse Republiek, zou de toename van de mijnbouwindustrie doorgaan tot de crisis van 1920. Op dat moment nam in het binnenland van Murcia (dat aan de zijlijn was blijven staan met zijn overwicht aan landbouwproducten, die weliswaar zorgde voor een meer industriële tendens voor export) de ontwikkeling van de voedingsindustrie toe, vooral in de gebieden van de Vegas del Segura, waaronder de hoofdstad.

Tijdens de Spaanse Burgeroorlog bleef de regio Murcia trouw aan de Tweede Republiek bijna gedurende het gehele conflict, doordat Cartagena het hoofdkwartier van de Republiekijnse Marine was. De belangrijkste oorlogsgebeurtenissen op het grondgebied van Murcia vond plaats op zee, de zeeslag van Cabo de Palos in 1938 en de Opstand van Gartagena in 1939. Tijdens het Franco-regime, na de moeilijke jaren van de na-oorlogse en de autarkische periode, was er een herstel van de voedingsindustrie en een opleving van de mijnbouw activiteiten, er werd een grote investering gedaan in de industrie van Cartagena en de opkomst van het toerisme (voornamelijk in La Manga), ondanks het feit dat er veel mensen in de jaren ’50 en ’60 emigreerde naar Cataluña en Europa, met name uit de binnenste regio’s, een trend die ophield in de jaren ’70. Aan het eind van deze decennia kwam ook het waterbouwkundige traject Tago-Segura klaar. Deze migratiestroom werd gecompenseerd door een hoog geboortecijfer dat een positieve groei van de bevolking genereerde. Na de terugkeer van de democratie werd de één-provincie autonome regio Murcia (zonder Albacete) opgericht, dat zich opmerkelijk ontwikkelde en altijd met een groot aantal Latijns-Amerikaanse immigranten, vooral aan het eind van de jaren ’90.

Territoriale organisatie

---

In artikel 3.2 van de ‘Estatuto de Autonomía’ wordt gesteld dat de “Comunidad Autónoma de Murcia” territoriaal is georganiseerd in municipios en comarcas.

Municipios

De Comunidad Autónoma de la Región de Murcia is in slecht 45 municipios verdeeld. Het is het laagste aantal muncipios van alle comunidades autónomas en de derde laagste als we het vergelijken met de provincies, alleen Las Palmas en Cadiz hebben er nog minder (34 en 44). Sommige van de municipios behoren tot de dichtstbevolkte van heel Spanje. Murcia is de zevende meest dichtbevolkte en Cartagena is de 23ste en Lorca de 69ste. Als we kijken naar grootstedelijke gebieden dan staat Murcia op de 11e en Cartagena op de 16e plaats.

Verschillende municipios hebben een oppervlakte van zo’n 1.000 km² en enkele zelfs nog meer. Vijf van hen behoren tot de 20 grootste van Spanje: Lorca met 1.676 km² is de op één na grootste, Jumilla met 972 km² staat als tiende op de lijst en Morattalla met 955 km² is 12e, Murcia met 886 km² is 16e en Garavaca de la Cruz met 858 km² is 20ste.

Als gevolg van de grote uitgestrektheid van veel municipios is het gebruikelijk ze op te delen in districten, zogenaamde pedanías die in andere delen van de regio diputaciones genoemd worden. Zo is de municipio Murcia verdeeld in 54 pedanías en de municipio van Cartagena in 24 diputaciones. In de Región de Murcia zijn 66 diputaciones behorende aan de municipios van Cartagena, Lorca en Totana. En er zijn 295 pedanías in de rest van de municipios. Albudiete en Pleigo hebben geen pedanías noch diputaciones.

Comarcas

In de regio Murcia onderscheid men 12 comarcas maar die worden niet officieel erkend noch afgebakend. Het ‘Estatuto de Autonomía de la Región de Murcia’ ziet de comarca als een van de elementen van zijn territoriale organistie maar het ‘Asamblea Regional de Murcia’ heeft geen comarcalisatiewet uitgevaardigd, zodat op dit moment, de comarcas geen rechtspersoonlijkheid hebben.

• • • • • 

          
          Altiplano
        • Alto Guadalentin
        • Campo de Cartagena
        • Bajo Guadalentin
        • Huerta de Murcia
        • Mar Menor
        • Noroeste
        • Comarca Oriental
        • Rio Muta
        • Valle de Ricote
        • Vega Alta del Segura
        • Vega Media del Segura

Gerechtelijke arrondissementen

De regio Murcia is verdeeld in 11 gerechtelijke arrondissementen.

• • • • • 

          
          Caravaca de la Cruz
        • Cartagena
        • Cieza
        • Jumilla
        • Lorca
        • Mula
        • Murcia
        • Molina de Segura
        • San Javier
        • Totana
        • Yecta

Kaart van Spaanse dialecten waarin we het Murciaanse dialect terug te vinden is.

Cultuur

---

Taal

Het Murciaanse dialect is een Romaanse van nature historisch dialect dat voortkomt uit het feit dat het grondgebied lang bezet is geweest door Latijns sprekende volkeren. De hedendaagse taal vindt zijn oorsprong in de 13e en 14e eeuw toen er een taalkundige basis werd gelegd van een hoofdzakelijk Hispanisch-Latijns-Arabische mengsel (Moarabische, Aragonese, Castiliaans, Catalaans, Arabische cultus, Arabisch dialect, etc.) wat resulteerde in het mengsel van de Murciaanse taal.

De eerste regionale documenten zijn geschreven in een variëteit van het Romaans waarin een aantal taalkundige bijzonderheden waren te bespeurde die later teruggevonden werden in het Murciaanse dialect.

In de academisch taalkundige verhandeling beschouwd men het Murciaans als een dialect van het Castiliaans, aan de andere kant, tot voor kort, beschouwd de RAE (Real Academia Española) het Murciaans als een dialect van het Aragonees.

Aan het eind van de 19e eeuw, begonnen de lokale auteurs met behulp van het Murciaanse dialect hun poëzie of romans, vol van uitdrukkingen in het dialect en plaatselijke gebruiken, te schrijven. Belangrijke auteurs als Vicente Medina, Díaz Cassou, Martínez Tornel of Frutos Baeza.

Een studie van de Universiteit van Murcia stelde vast dat de taal een regionaal cultureel aspect bevatte waarmee de meeste Murcianen zich konden identificeren.

Monumentaal erfgoed

Onder de talrijke monumenten kunnen er een aantal worden aangehaald:

Prehistorie

Er zijn in Murcia bijna geen voorbeelden van Paleolitische kunst te vinden, maar in plaats daarvan heeft zich hier veel van de rotsschilderkunst van het Iberisch Middelllandse-Zeegebied ontwikkeld dat er toe leidde dat het als Werelderfgoed werd benoemd. Hier zien we de ontwikkeling van de rotsschilderkunst tussen het Paleolithicum en het Neolithicum, ongeveer 12.000 jaar geleden. De meest interessante voorbeelden van deze kunst is vooral te vinden in het binnenland van de regio, zoals de Cueva del Buen Aire, de Peliciego en de Calesica (Jumilla); de Monte Arabí en de Cantos de la Visera (Yecla); la Serreta en de Barranco de los Grajos (Cieza); of de Risca en de Calar de la Santa (Moratalla). In de laatste municipio vindt men het Centro de Interpretación del Arte Rupestre in de Región de Murcia, in het voormalige klooster van Casa Cristo.

Binnen de megalithische cultuur, in deze regio ontwikkelde zich een soort graf met een ronde centrale kamer bedekt met een grafheuvel welke werd begrensd door stenen ringen, zoals in de necropolis van El Capitán (lorca), of het latere Bajil (Moratalla).

Gedurende de bronstijd, tijdens het hoogtepunt van de Argar cultuur, verscheen er een groot aantal versterkte steden samen met een belangrijke combinatie van wapens en bronzen gebruiksvoorwerpen van grote kwaliteit zoals het archeologische Parque Arqueológico Los Cipreses en het Cerro de Las Viñas in Lorca, of de belangrijke  vindplaats van La Bastida van Totana. La Bastida wordt beschouwd als zijnde de grootste nederzetting van het continent Europa in de Bronstijd, tot nu toe. Even belangrijk zijn de opgravingen in La Almoloya (Pliego), waar ze de resten van een paleizencomplex gevonden hebben, dat vermoedelijk een van de oudste gespecialiseerde behuizingen voor de uitoefening van overheidsdiensten in Europa is.

De oudheid

De aanwezigheid van de oude mediterane volkeren is vaak aantoonbaar door de vondsten die men onder water doet, de Fenicische schepen van Mazarrón uit de 7e eeuw v. Chr. die men, gedeeltelijk onder water, terug kan vinden in het Museo Nacional de Arqueología Subacuática van Cartagena.

Bij de inheemse cultuur van de Iberiërs, hadden de Contestanos, Bastetanos en Mastienos een hoofdrol, zij vallen op onder de vele andere vindplaatsen van El Cigarralejo (5e en 4e eeuw v. Chr.) waarvoor men een monografisch museum heeft ingericht in Mula, en Coimbra del Barranco Ancho (oorspronkelijk uit de 6e eeuw v. Chr.) in Jumilla.

De aanwezigheid van de Carthagers was van groot belang voor dit gebied, helaas zijn daar alleen de fundamenten van de Punische muur van Cartagena  (3e eeuw v. Chr.) van over gebleven. De belangrijkste nederzetting van de Carthagers was de stad Qart Hadasht.

Met de de komst van de Romeinen ontwikkelen zich vele locaties met een Iberische oorsprong zoals Verdolay (Murcia) of het tempelcomplex van La Encarnación (Caravaca). Onder het bewind van het Imperium ontwikkelde zich ook de stad Cartagena (Cartago Nova) men bouwde er onder andere een nieuw amfitheater, een theater en het Foro Romano. Er werd ook een hoogtepunt bereikt in de klasse landelijke woningen, de Romeinse villa Paturro in Portmán (La Unión), de Romeinse villa van La Quintilla (Lorca), Villaricos (Mula), Los Cirpeses (Jumilla) en Lo Torrejones (Yecla), net als de fabrieken langs de kust die de garum (vissaus gemaakt met gefermenteerde vis ingewanden) maakte, in Águilas, Puerto de Mazarrón en Isla Plana. Wat zeker ook vermeld moet worden is het thermale complex van Alhama te Murcia (later hergebruikt door de moslims) in Fortuna.

Uit de late vroeg-christelijke periode vond men het Casón de Jumilla (4e eeuw) en het Martyrium de La Alberca en de veel latere Basilica del Llano del Olivar in Algezares.

Van de Germaanse volkeren die het schiereiland in de oudheid binnenvielen, en waarvan bewijs is teruggevonden in de laat Romaans Visigotische vindplaats Begastri (Cehegín) (4e tot 7e eeuw).

Islamitische kunst

Binnen de vijf eeuwen van Islamitische overheersing ontwikkelde zich hun kunstvorm, de kastelen of forten werden uitgebreid in bijna het gehele grondgebied, waarvan de meest markante in Murcia staan, zeker als we kijken naar het Castillo de Monteagudo (Murcia), het Castillo de Aledo, het Castillo de Nogalte (Puerto Lumbreras), het Castillo de Blanca, het Castillo de Pliego of de minder goed in stand gehouden kastelen die te vinden zijn in Alhama de Murcia of Puebla de Mula.

Ook de overgebleven defensieve muren van belangrijke plaatsen of locaties zoals de Muralla árabe de Murcía (12e eeuw) of die van Hisn Mulina (Molina de Segura).

Ten aanzien van de paleizen is de stad Mursiyya (Murcia) en haar omgeving van belang. In de periode van de Taifas zien we daar het Castillejo de Monteagudo en het oratorium van Alcázar Nasir. Terwijl de overgang van Almohaden – en Nazari kunst goed zichtbaar is in het Alcázar Seguir (13e eeuw).

Als gevolg van de reconquista in dit gebied stond bij veel locaties de groei of ontwikkeling stil of kwam aan zijn eind. Tegenwoordig heb je een aantal onbewoonde en ongeschonden locaties die ons inzicht geven hoe het er in die tijd aan toe ging. Zo is er het belangrijke Medina Siyasa (Cieza), het Hisn Yakka (Yecla) of de moslim vindplaats Villa Vieja van Calasparra. Maar ook het Arrabal de la Arrixaca in de stad Murcia is van belang.

Gotische kunst

De gotiek ontwikkeld zich na de herovering door de christenen, de oudste gebouwen zijn de verschillende kastelen en forten die nodig zijn voor de begrenzing van het koninkrijk zoals dat van Murcia. Belangrijke voorbeelden zijn de torens van Alfonsina en Espolón van het Castillo de Lorca, het Castillo de la Concepción in Cartagena, het Castillo de Moratalla of de oorsprong van het Alcázar-Santuario de Caravaca. Van een latere periode zijn er de kastelen van Xiquena en Jumilla.

Of in de hoedanigheid van religieuze gebouwen, zoals de meest opmerkelijke kathedraal van Murcia (14e – 15e eeuw), een mengsel van Castilliaanse gotiek met Valenciaanse gotische elementen, die het iets unieks geven. Andere religieuze gebouwen in deze stijl zijn, het schip van de kerk van Santiago de Jumilla (15e eeuw), de Oude Kerk van Yecla, de overblijfselen van de kerk van Santa Maria en de kerk van San Pedro te Lorca.

Laatgotisch zijn de Capilla de los Vélez van de Catedral van Murcia, of de kloostergang en het loft van het Monasterio de Santa Clara la Real van Murcia, net als de Noria de Alcantarilla (Waterrad van Alcantarilla 15e eeuw).

Renaissance

In de late-renaissance maakt men uiteindelijk belangrijke werken en verbouwingen aan gebouwen zoals de kathedraal van Murcia (met de klokkentoren of de Puerta de las Cadenas, of de kapel van Junterón), de Iglesia de Santiago van Jumilla met zijn kruising en het altaarstuk of de toren van de Oude Kerk in Yecla.

Maar ook bouwt men totaal nieuwe gebouwen zo begon men aan de bouw van de collegiale kerk van San Patricio te Lorca, en Palacio de San Esteban te Murcia of de Iglesia Parroquial de “El Salvador” te Caravaca samen met andere kerken (kerken met kolommen en schepen) uit de regio van de Comarca del Noreste, waarvan sommige zijn voorzien van een mudejar plafond met vakwerk.

Binnen de burgerlijke architectuur vinden we de oude gemeentelijke ‘paleizen’ van Jumilla en Yecla, of de Pósito de los Panaderos (de graanschuur van de bakkers) van Lorca, terwijl de adel zich tevreden moest stellen met het Palacio Pacheco van Murcia (16e eeuw) of het Palacio de los Salazar-Rosso van Lorca, eind 16e eeuw. Maar ook moet hier de architectuur van de verdedigingswerken, zoals het Castillo de los Vélez (Mula), het Mazarrón of de verschillende Torres de vigilancia costera, zoals de Torre de Cope of de Torre de Santa Elena beschreven worden.

Het barokke tijdperk

Ten aanzien van de barok moeten we onderscheid maken tussen de werken van de 17e eeuw en het werk dat in de loop van de 18e eeuw werd gemaakt in de stijl van de zogenaamde Murciaanse barok.

De eerste stap was de voltooiing van de collegiale kerk van San Patricio in Lorca, het interieur van de Basílica de la Vera Cruz van Caravaca (met de achtergevel uit de 18e eeuw) of de kloostergang van het Convento de la Merced in Murcia.

Van de 18e eeuwse Murciaanse barok zijn vooral de kerken van San Miguel, San Nicolás de Bari, het Convento de las Anas of de kerk van van Santa Eulalia in Murcia, en de Asunción in Molina de Segura, de Purisima in Fortuna, San Miguel in Mula of San Salvador in Jumilla van belang. Daarnaast is ook het Monasterio de los Jerónimos in Guadalupe opmerkelijk. Dit klooster wordt ook wel “El Escorial” van Murcia genoemd.

Zonder twijfel zijn ook werken als de kathedraal van Murcia, uitgevoerd tussen 1737 en 1754 door de architect Jaime Bort, en de voortzetting van de Torre-campanario van groot belang.

Binnen de burgerlijke architectuur van de 17e eeuw moeten zeker het Palacio del Almudi van Murcia vernoemd worden. En, aan het eind van deze eeuw, het Palacio de Guevara, in Lorca. En wat betreft de 18e eeuw is dat het Palacio Episcopal van Murcia, of het Palacio Fontes uit dezelfde stad, de gemeentehuizen van Caravaca,  Totana of Abanilla, en dat van Lorca waarmee men weliswaar in de 17e eeuw was begonnen maar dat in de 18e eeuw werd voltooid, of het nieuwe verdedigingssysteem van Cartagena, maar ook het Castillo de San Juan de las Águilas in Águilas, of de Puente de los Peligros van Murcia.

Ten aanzien van de schilder- en beeldhouwkunst ontwikkelde zich een van de grote schilders van Murcia, Pedro Orrente, terwijl in de 18e eeuw de hogere school van de Murciaanse beeldhouwkunst ontstond door toedoen van de beroemde beeldhouwer Francisco Salzillo.

Neoclassicisme

Het neoclassicisme in de regio Murcia wordt voornamelijk vertegenwoordigd door werken van het religieuze soort zoals de Basiílica de la Caridad in Cartagena, de Basilíca de la Purísima in Yecla, de kerk van San Juan Bautista of de kerk van San Lorenzo, beide in Murcia, en allen gebouwd in de tweede helft van de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw. Ook van belang is de voltooiing van de klokkentoren van de kathedraal van Murcia met zijn neoclassicistische koepel van Ventura Rodríguez 1793.

In de civiele typologie vinden we de Escuela de Guardiamarinas (school voor adelborsten) te Cartagena, een ontwerp van Juan Villanueva en het Palacio de Floridablanca en het Gemeentehuis van Murcia.

Het modernisme en het eclecticisme

In Cartagena en La Unión vond er een explosie van modernistische architectuur plaats welke verklaard wordt door het samenvallen van de vernietiging van het historisch centrum van Cartagena, na de bombardementen van de Revolución Cantonal (1873) en de buitengewoon sterke bloei van de mijnbouw in de Sierra Minera, dat een kapitaalkrachtige middenklasse aantrok die er naar verlangde zijn economische kracht en macht te laten zien door middel van een uitbundige architectuur.

Enkele van de meest opvallende modernistische gebouwen zijn het Palacio Consistorial, het Casino, het Casa Cervantes, het Palacio de Arguirre, Casa Zapata, het Gran Hotel, Casa Llagostera, Casa Maestre, Palacio de Riquelme, de voormalige Club de Regatas, de Escuela Graduadas, de Aduana (Douane), Casa de Misericordia en de kerk van de Barrio Peral, in Cartagena en de Mercado público (Openbare markt) of het Casa del Piñon in La Unión. De meest belangrijke architecten waren Victor Beltri, Tomás Rico, Carlos Mancha en Mario Sporttorno.

In de rest van de regio is het modernisme minder aanwezig, welke nog wel wel van belang zijn is de Mercado de Verónicas en het Casa Díaz-Cassou in de hoofdstad en de Cámara Agricola te Lorca.

De best bewaarde eclecticismische gebouwen van behoorlijke afmeting in de stad Murcia zijn onder andere, het Casino, het Teatro Romea, het Plaza de toros de la Condomina, de voorgevel en het middenschip van de kerk van San Bartolomé en het Casa Cerda. En in Cartagena vinden we het Palacio Pedreño en in Lorca het Palacio Huerto Ruano.

Musea

• • • • • 

          
          Museo Nacional de Arqueología Subacuática, in Cartagena.
        • Museo del Teatro Romano van Gartagena.
        • Museos de Arqueología van Murcia, Lorca, Cartagena, Jumilla, etc.
        • Museo de Arte Ibérico El Cigarralejo, in Mula.
        • Museo de Bellas Artes de Murcia.
        • MURAM (Museo Regional de Arte Moderno), in Cartagena.
        • Museo Naval de Cartagena.
        • Museo Salzillo, in Murcia.
        • Museo de la Catedral de Murcia.
        • Museo de Siyasa de Cieza.
        • Museo Etnológico de la Huerta, en Alcantarilla

Ambachtelijke kunst

Het maken van aardewerk is iets dat de Murciaanse ambachtslieden geërfd hebben van de moslims. Bij de vervaardiging van het aardewerk maakt men gebruik van water en vuur. Met een constante productie voorziet men de lokale markt van grote aarden potten (tinajas), maar de Murciaanse pottenbakker heeft zich, sinds de 18e eeuw voor een belangrijk deel toegelegd op het bakken van beeldjes voor de kerststal.

Muziek

De traditionele muziek van de Región de Murcia onderscheidt zich door het hebben van meerdere specifieke samenstellingen, waaronder het religieuze lied, genaamd Canto de Auroros. Deze muziekstijl wordt nog in verschillende steden van de Huerta de Murcia en Lorca, Bullas, Abanilla, Yecla en enkele locaties van Vega Baja (Alicante) in ere gehouden. De oorsprong van deze muziekstijl is onbekend.

Maar ook andere muziekstijlen zoals de feestelijke fandagos, malagueñas, jotas, parrandas, aguilandos, etc. Deze laatste worden gezongen op speciale feestdagen en in het bijzonder met Pasen, door de typisch zuidoostelijke Spaanse muziekgroepen genaamd “Cuadrilla de Ánimas“.

De trovo is een van de belangrijkste uitingen van folklore. De traditie van de Murciaanse trovo kreeg een eigen karakter na 1880, nadat men klaar was met het werken in de mijnen ging men naar een tavernes, waar de poëzie van de traditionele quintilla (vijfregelige Spaanse versvorm van achtlettergrepige regels) geleidelijk vervangen werd door een ander type literaire strofe, de décima (Sp. versvorm van tien, acht lettergrepige regels) en tekst.

Festivals

• • • • • Festival Internacional de Cante de las Minas de La Unión.
        • Festival Internacional de Jazz de San Javier.
        • La Mar de Músicas de Cartagena.
        • Festival Internacional de Folklore de Murcia.
        • Estrella Levante SOS de Murcia.
        • Festival de Cine de Cartagena (FICC)

Gastronomie

---

De Murciaanse keuken wordt beïnvloeden door de gerechten uit het naburige La Mancha, Valencia en Granada. Maar Murcia behoort tot het oostelijke deel van Spanje en dat vindt u terug in het maritieme karakter van sommige gerechten, en zijn karakteristieke ingrediënten zoals rijst en voorbereidde gezouten vis en mojama (gedroogde en gezouten tonijnreepjes).

In het binnenland van Murcia vindt men een overvloed aan streken met veel land- en tuinbouw, men houdt er vele varkens dat weer terug te vinden is in de vele varkensproducten die men hier maakt. Natuurlijk vindt men er ook een overvloed aan zeevruchten door haar ligging aan de Middellandse Zee. De basiselementen van de Murciaanse keuken zijn paprika;s en tomaten. Een van de meest unieke gerechten is de Pastel de Carne Murciano (een vleespastei die vroeger, door de rijke geschonken werd aan de arme bevolking). Wat ook typisch Murciaans is, is de zogenaamde Michirones, een winters bonengerecht dat vaak als tapa in de cafes van Murcia geserveerd wordt. De “Habas de Murcia“, (Tuinbonen uit Murcia) zijn wereldberoemd in Spanje.

Festiviteiten

---

9 juni is de dag waarop men de “Dia de la Región de Murcia” viert, ter herdenking van de verjaardag van de uitvaardiging van de “Ley Orgánica de Estatuto de Autonomia” ( de Organische Wet van de Statuten van Autonomie). Maar er zijn ook een aantal lokale festiviteiten.

Zo zijn er verschillende festiviteiten met het predikaat “Interés Turístico Internacional” (van Internationaal Toeristisch Belang).

• • • • Fiestas Patronales de la Santísima y Vera Cruz (Caravaca de la Cruz): Caballos del Vino y Moros y Cristianos (dit is eigenlijk niet te vertalen, omdat er zoveel geschiedenis achter zit, dit moet je gewoon zien en er iets over lezen om het allemaal te begrijpen. In de toekomst zal ik er zeker meer over vertellen).
      • Entierro de la Sardina in Murcia. (begrafenis van de Sardine)
      • Semana Santa in Cartagena.
      • Semana Santa in Lorca
      • Semana Santa in Murcia.
      • Bando de la Huerta in Murcia. (Bando=Officiële bekendmaking, opening van… )
      • Carnavales de Águilas.

Net als de andere festiviteiten van: Interés Turistico Nacional.

• • • • Semana Santa in Jumilla.
      • Semana Santa in Cieza.
      • De feesten van “Carthagineses y Romanos”, dat gevierd wordt in de tweede helft van september in Cartagena, het herinnerd aan de stichting van de stad door Asdrúbal in 227 v. C. en dat daarna in handen viel van Publius Cornelius Scipio.
      • Festiviteiten ter ere van de Onbevlekte Ontvangenis in Yecla.
      • Fiesta de las Cuadrillas van Barranda.
      • De nacht van de trommels in Mucia.

Of andere festiviteiten van: Interés Turistico Regional.

• • • • Fiesta de Niño in Abarán.
      • Auto de los Reyes Magos in Aledo.
      • Fiesta de la Candelaria in Alhama de Murcia.
      • Romería de San Blas in San Javier.
      • Carnaval in Cartagena.
      • Semana Santa in Abarán.
      • Semana Santa Minera in La Unión.
      • Semana Santa in Archena.
      • Semana Santa in Moratalla.
      • Semana Santa in Mula.
      • Los Mayos in Alhama de Murcia.
      • Festiviteiten ter ere van Nuestra Señora de la Salud in Alcantarilla.
      • Festiviteiten ter ere van Stmo. Cristo de l Rayo in Moratalla, met stierenrennen.
      • Festiviteiten van Virgen del Carmen in San Pedro del Pinatar.
      • Festiviteiten van la Vendimia in Jumilla.
      • Festiviteiten van San Cristianos in Abanilla en in Murcia. Deze worden gevierd tijdens de Beurs van September.

En als u denkt dat dit veel festiviteiten zijn, wees gerust want er zijn nog veel meer festiviteiten met veel traditie, en Paasvieringen, of festiviteiten met een historische achtergrond van Moren en Cristenen, of carnavalsfeesten in veel steden van Murcia.

Toerisme

---

Het klimaat en de stranden van Murcia, maken dat het gevoelig is voor de zogenaamde, Zon, Zee en Strand toerist. De Murciaanse kust, ook wel Costa Cálida genaamd, heeft een lengte van 170 km, dat afgewisseld wordt met lange witte zandstranden, kleine baaien en kliffen. De Mar Menor is iets speciaals, het is een lagune met vele toeristische mogelijkheden. Dit zoutmeer wordt van de Middellandse Zee gescheiden door “La Manga del Mar Menor“.

Van de 192 geclassifiseerde stranden in de regio, zijn er 21 geclassificeerd met de “Blauwe vlag” (stranden die voldoen aan bepaalde milieu eisen), 19 andere stranden hebben het zogenaamde Q kenmerk dat staat voor “Calidad Turistica” toegekend door het Spaanse Instituut voor Toeristische Kwaliteit (ICTE) een agentschap van het Seceretaría General de Turismo del Ministerio de Economía, waarmee het de derde regio met meer gecertificeerde stranden is.

Het toeristische potentieel met een groeiend interesse voor cultureel en stedelijk toerisme, gericht op de vier belangrijkste historische centra: Caravaca de Cruz, Cartagena, Lorca en Murcia. Het Romeinse theater in Cartagena is het meest bezochte museale monument van de regio.

Het Murciaanse landschap heeft meer te bieden dan dat u zou denken, het biedt een weids scala aan sportieve en avontuurlijke activiteiten zoals wandelen, speleologie, zweefvliegen, paragliding, klimmen, fietsen, paardrijden, rafting, kano en kajak varen, jagen en visserij. Veel van deze activiteiten concentreren zich in de Sierra Espuña, Valle Ricote en Cieza Calasparra en in het noordoosten van de regio. Het zogenaamde “turismo rural” (plattelandstoerisme) is ook booming, vooral het gebied rond Caravaca de la Cruz, Totana, Moratalla, Cieza en Cehegín zijn erg in trek. In Jumilla, maar ook in Bullas en Yecla vindt men vooral de wijntoerist.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp: