Melilla één van de spaanse enclaves in Marokko

De stad en haar grondgebied beslaat een oppervlakte van ongeveer 12,5 km². Het herbergt een bevolking van meer dan 86.000 inwoners en het biedt een aantal bijzonderheden welke een gevolg zijn van haar geografische ligging en haar geschiedenis, maar ook de samenstelling van de verschillende bevolkingsgroepen, haar economische activiteit en haar cultuur (moslims, joden, hindoes en christenen leven hier voorbeeldige naast elkaar).

Melilla is ook een toeristische bestemming die twee continenten verbindt en waar vier verschillende culturen samenleven: de christelijke, islamitische, hindoe en joodse culturen. Als je de Tempelroute volt die langs de heiligdommen van ieder van de godsdiensten loopt, word je gewaar hoe deze samenleving werkt. De modernistische architectuur van de stad is een van de bezienswaardigheden. Melilla is samen met dat van Barcelona, één van de mooiste voorbeelden van de Spaanse modernistische stijl, “art decó”, van de vroege 20ste eeuw. Het betreft ongeveer 900 gebouwen die in deze stijl zijn gebouwd. De oude stad, of Citadel, is ook interessant, het is een goed voorbeeld van de militaire architectuur van tussen de 15e en 18e eeuw. Liefhebbers van de zee kunnen hun hart ophalen met zeescooters en duiken naar de rotsbodem die vol leven is.

Tussen de 16e en de 18e eeuw heeft men er een fort gebouwd, uitgerust met magazijnen, watertanks, bolwerken, grachten, schuilkelders, ondergrondse gangen, kapellen (waarvan één, het enige gotische religieuze werk in Afrika is) en ziekenhuizen. Dit alles maakt dat dit het meest volledige fort aan deze kant van de Mediterrane kust is, met uitzondering van de externe niet middeleeuwse forten, gebouwd in de 19e eeuw.

Etymologie

---

De oorspronkelijke naam van de stad Melilla in de Romeinse tijd was Rusadir. De etymologie van de naam Melilla is onzeker, waarschijnlijk is het een uit het Berber afkomstig woord. Het woord dat de inheemse bevolking voor de aanduiding van Melilla gebruiken is “Mritch”, dat komt van de Tammight etymologische wortel van het woord “Tamazight” (Tamlilt) wat letterlijk vertaald “De Witte” betekend, verwijzend naar de witte kalksteen waarmee men Melilla heeft gebouwd. Het is zeer waarschijnlijk dat het gaat om een arabisatie van het woord “Tamlilt” dat met de tijd veranderde in Mliliat dat veranderde in de vrouwelijke vorm van Tamazight waarbij de ‘t’ aan het begin en het eind voor het Arabische “ta marbuta” (“t” uiteindelijk niet wordt uitgesproken waardoor het met een “a” begint en eindigt). En zodra de Castiliaans sprekende “Mlilia” bereikte, werd waarschijnlijk het Arabische woord door een meer Castiliaans foneem met “ll” als verandering en dat de “ml” samengevoegd werd met de toevoeging van een “e” (niet bestaand in het Arabisch) met uiteindelijk een desarabisatie van de naam van de stad, die op dat moment al Spaans was. Het eindresultaat van dit hele proces zou dan “Melilla”zijn.

Een andere theorie is dat de naam Melilla komt van Mellitus, omdat tijdens het Romeinse Rijk in het gebied waar zich de stad bevond veel bijenteelt plaatsvond en er dus veel honing vandaan kwam. Dit is bekend door de munten uit de tijd die op een zijde de afbeelding van een bij hebben.

Symbolen

---

De stad  gebruikt het heraldisch wapen van het Huis van Medina Sidonia, dit, krachtens het Koninklijk Besluit van Alfonso XIII van 1913. De omschrijving van het schild is als volgt:

Het officiële blazoen van de stad is dat van het Huis van Medina Sidonia. Op het schild zien we een hertogenkroon met daarin  het Tarifa kasteel met daarbovenop de heersende Guzmán el Bueno die een dolk gooit vanaf dat Tarifa kasteel. Naast het schild twee zuilen van Hercules die het  schild ondersteunen en een tekst “Non Plus Ultra”. Op een blauw veld staan nog twee schilden, voorstellend twee rood en goudkleurig geruiten ketels waaruit twee keer zeven groene slangen steken. Op de schildzoom staan de 8 koninklijke wapens van Castilla y León en 8 zilverkleurige vlakken met daarop een rode, gekroonde leeuwen en 8 velden van Keel met daarop een kasteel van goud. Zwevend boven het schild, achter het kasteel van Tarifa zien we een lint bedrukt met de tekst “Praefera Patrian Libersis Parentem Decet” (Wij prefereren het ’t vaderland boven de familie te stellen) En aan de voet van het schild een groene draak. Staatsblad van de stad Melilla No. 4385 van 27 maart 2007 p.1167.

De vlag die de autonome stad gebruikt bestaat uit het heraldische wapen in het centrum van een hemelsblauwe doek.

Geografie

---

Melilla ligt in het noordwesten van het Afrikaanse continent, in de buurt van de Alborán Zee, tegenover de kust van de provincie Almeria (Andalucia). Het beschikt over een halfcirkelvormige haven rondom en de haven, aan de oostelijke kant van kaap Three Forks, aan de voet van de berg Gurugú en de monding van de rivier de Oro, op één meter boven de zeespiegel. Het oorspronkelijke centrum van de stad werd gevormd door een fort, gebouwd op de een heuvel van 30 meter hoog op het schiereiland.

Klimaat

---

Het klimaat van Melilla is een mediterraan klimaat. Een gematigd klimaat, met winden uit het westen en het oosten, maar ook vanuit de Sahara. De gemiddelde temperatuur ligt rond de 19º C. De winters zijn mild met een gemiddelde dat iets boven de 13º C ligt in januari. en warme zomers met een gemiddelde  van 26º C in augustus, de warmste maand van de zomer. De gemiddelde maximale temperatuur  ligt onder de 30º C, maar de gemiddelde laagste temperatuur ligt boven de 22º C. De jaarlijkse neerslag ligt net onder de 400 mm. De meeste regenbuien concentreren zich tot de winter, lente en herfst, terwijl de zomer een zeer droge periode is met een gemiddelde aan regen dat de 1 mm niet overschrijdt. Het heeft een enorm hoog aantal zonuren per jaar, van ongeveer 2600 uur.

Demografie

---

Het bevolkingsaantal van de stad is de laatste paar jaar gedaald naar iets minder dan 83.000 inwoners. Dat komt nog steeds neer op zo’n 6.700 inw/km². Het is ook de stad met het hoogste geboortecijfer van Spanje, met uitzicht op een sterftecijfer dat het laagste is van Spanje!

56% van de geregistreerde bevolking is afkomstig van het Iberisch Schiereiland, dus Spaans sprekend en met een katholiek religieuze achtergrond. De andere 44% van de Melillaanse bevolking is moslim, meestal inheems in het gebied van het Melilla Rif, hun moedertaal is het riffijns (tamazight) maar deze bevolking is tweetallig ten opzichte van het Castiliaans. Hun taal wordt niet officieel erkend in de regio, maar  er bestaat een artikel in de autonome statuten van de stad van Melilla waarin men stelt “de Berberse taal en cultuur te zullen bevorderen en beschermen”. De volgende belangrijke gemeenschap is die van de Joden met ongeveer 1000 inwoners waarvan de overgrote meerderheid sefardisch is en verdreven  van het Iberisch Schiereiland door de Katholieke Koningen en de Spaanse Inquisitie. In de laatste 40 jaar is het aantal Joodse inwoners in Melilla sterk gedaald. In 1950 leefde er nog 7.000 Joodse inwoners in Melilla. Andere inwoners van Melilla zijn commerciële immigranten, zoals de kleine hindoe-gemeenschap (die lang geleden significant was) of de Chinese, die tegenwoordig exponentieel groeit of de illegale immigratie van mensen uit de sub-Sahara of Algerijnse gemeenschap.

Immigratie

Volgens het INE waren er in 2021, 12.586 buitenlanders in Melilla, waarvan 11.371 Marokkanen. Bovendien mogen Marokkaanse burgers volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken van Melilla zonder visum binnenkomen zolang ze niet overnachten. Zij moeten een vergunning F (grensoverschrijdende werknemers) hebben of aantoonbaar in het stroomgebied van Nador verblijven en een geldig reisdocument bij zich hebben. 

Irreguliere immigratie

Sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw zijn talrijke illegale immigranten in Melilla aangekomen om toegang te krijgen tot de EU. Deze situatie is vergelijkbaar is met die van Ceuta en de Canarische Eilanden. De migratiedruk in Melilla, als grens tussen Afrikaanse landen en de Europese Unie, is een terugkerend onderwerp in diplomatieke conflicten tussen Spanje en Marokko. Het ernstigste incident in dit verband was het grensincident van 2021 en het relatief nieuwe fenomeen van niet-begeleide minderjarige vreemdelingen.

Religie

---

Volgens de autonome barometer gepubliceerd door het CIS (Centro de Investigaciones Sociológticas) tussen september en oktober 2012, is de religieuze overtuiging in Melilla als volgt verdeeld.

49%  Katholiek
41%   Moslims
8%  niet aangesloten (Agnosten + ongelieerde gelovigen)
2%  Atheïsten
1%   Joden

34,4% van de bevolking is praktiserend.

Geschiedenis

---

De Oudheid

---

De geschiedenis van de stad Melilla loopt terug tot zijn stichting in de 7e eeuw v. Chr. door de Fenecische handelaren die van Melilla gebruik maakte van haar ligging vlakbij de nauwe Straat van Gibraltar en de handelsroutes van de Middellandse Zee. De stad gedijde goed en bereikte haar hoogtepunt in de richting van de 2e eeuw v. Chr. Na de Punische val, maakte Rusadir deel uit van het koninkrijk Mauretania dat in 42 na C. opgenomen werd door de Romeinse provincie Mauritania Tingitana.

Islamitische periode

Met de komst van de Arabieren rond 680, is het voor de Arabieren logisch om door te gaan met hun verovering van het oude Hispania, en dus steken zij in 711 de Straat van Tariq over en gaan zij tot 732 door met het veroveren van Hispania. Door een oorlog tussen de steden Fez en Tlemecén (of Tremecén) zal de bevolking Rusadir en verviel de stad tot de ruïnes van Melilla. Aldus bleef het gebied verlaten totdat het daar rond de 10e eeuw door Abderram’an III herontdekt  werd. Hij stuurde er in 927 een vloot vanaf Malaga naar toe en stichtte daar de Taifa Melilla en integreerde het met het Kalifaat van Córdoba zodat het nauwe relaties behield met het Islamitische Hispania van al-Ándalus.

Moderne tijd

Pedro de Estopiñan was een een Castilliaanse militair die vanaf zijn jeugd verbonden was aan het hertogenhuis van Medina-Sidonia, dankzij deze bekendheid werd hij commandant in het leger van Juan Pérez de Guzman, die de stad Melilla  in 1497 veroverde, waarmee het deel uitmaakte van het hertogdom van Medina Sidonia. De hertog Juan Alonso Pérez de Guzmán (1464 – 1507) herbouwde de stad. Door verdere ontwikkelingen, na de vereniging van Spanje (de katholieke koningen)  behoort de stad sinds 1556 tot het koninkrijk van Spanje.

Op 19 september 1774 presenteerde afgezanten van Sultan Mohamed ben Abdallah in Cueta de breuk met het verdrag, en uiten daarmee het voornemen om de christenen te zullen verdrijven. Op 23 oktober verklaarde de Spaanse koning Carlos III de oorlog en op 9 december begonnen de eerste troepen aan de belegering van Melilla. Dat zou duren tot 19 maart 1775. De stad werd verdedigd door een klein garnizoen onder leiding van de Ierse veldmaarschalk in Spaanse dienst Juan Sherlock. De Spanjaarden wonnen dit conflict.

Tegenwoordige tijd

In 1860, werd het verdrag van Wad-Ras door koningin Isabel II van Spanje en Mohammed IV van Marokko ondertekend, waarmee de grenzen tussen de stad en Marokko werd vastgelegd. De afstand tussen beide grenzen werd bepaald aan de hand van de  reikwijdte van het kanon “El Caminante”. Drie jaar later werd de vrijhaven opgericht en in 1864 stonden de Spaanse autoriteiten toe dat mensen zich vrij konden vestigen in de stad. In eerste instantie verliep de immigratie naar het schiereiland langzaam, maar na het einde van de Margallo oorlog in 1893 kwam daar verandering in en immigreerde meer mensen naar het schiereiland.

Tijdens het laatste derde deel van de 19e eeuw en het eerste van de 20ste eeuw was Melilla het toneel van een aantal onderbrekende botsingen die leidde tot de Rifoorlog. De opeenvolgende gevechten van ‘Barranco del Lobo‘ in 1909 en de ‘Desastre de Annual’ in 1921, als gevolg van het Afrikaanse beleid van Alfonso XIII, veroorzaakte een grote impact op de Spaanse publieke opinie. Het dwong Spanje en Frankrijk tot een militaire alliantie dat werd toegelaten door de grondwet van het Spaanse protectoraat van Marokko.

De oprichting van het protectoraat had zeer positieve effecten  op de economie van de stad, dat de economische hoofdstad van het oostelijke deel werd. De exploitatie van de mijnen van het Rif werkt de ontwikkeling van het goederenvervoer en de visserij in de hand, dat gelijk voordelen bied voor de bevoorrading van het leger.

In Melilla vonden in 1936 de eerste schermutselingen van de militaire opstand tegen de Tweede republiek plaats. Dit leidde tot de Spaanse Burgeroorlog en de daaropvolgende oprichting van het Franco regime in Spanje. Franco ontwikkelde goede relaties met de Arabische landen, die tegelijkertijd de Israëlische Staat niet herkende, en het Franse deel van Marokko aan hun onafhankelijkheid hielp door het toestaan van nationalistische manifestaties in steden die onder Spaanse bewind vielen, radio-uitzendingen en wapenhandel, werd vaak via Melilla geregeld. Echter, na de onafhankelijkheid van het Franse deel in 1956 kon hij niet voorkomen dat ook het Spaanse deel als gevolg van voortdurende problemen zijn vrijheid opeiste.

Zo kwam het dat de Spaanse regering de soevereiniteit van Marokko erkende. Op deze officiële erkenning baseert Marokko zijn vorderingen op Melilla en Ceuta. Desalniettemin zijn de twee steden en de nabijgelegen eilanden een integraal onderdeel van de Iberische Staat sinds de 15e eeuw. Al voor de onafhankelijkheid van Marokko en vanaf de invoering van de democratie in Spanje in 1977, hebben de opeenvolgende democratische regeringen het Spaanse eigendomsrecht van de steden verdedigt en hebben geweigerd in te gaan op onderhandelingen van welke aard dan ook.

Tot 1995 was het een comarca van de provincie Malaga, in datzelfde jaar stemde het bestuur van de stad in met de autonome status van de stad. Aan het begin van de 21ste eeuw was het, op basis van zijn status als vrijhaven en handel, één van de economische motoren van het Rif-gebied. Tegelijkertijd focust zich de migratie van de Afrikaanse bevolking op deze stad om van hieruit verder te trekken naar de Europese Unie.

Monumenten en bezienswaardigheden

Melilla heeft een interessant erfgoed. Het heeft een ommuurde stad die werd gebouwd tussen de 16e en de 19e eeuw. Door de lange periode van construeren zijn er natuurlijk ook verschillende bouwstijlen gebruikt, zo loopt het van  renaissancestijl, tot bastions die volgens de Spaans-Vlaamse school, tijdens de Bourbon periode worden gebouwd. In eerste instantie werd er aan de muur gewerkt door Italiaanse ingenieurs en in latere periodes door Spaanse en Nederlandse professionals. In de 18e eeuw werden deze muren opgeknapt en bouwde men een aantal bastions en gebouwen die het belang van de Spaanse koningen voor hun verdediging weerspiegelden. Dit hele gebied werd uitgeroepen tot een Historisch-Artistieke Samenhang dat momenteel de hoogste mogelijke bescherming geniet, en de naam heeft van  Bien Interés Cultural (BIC) oftewel “cultureel erfgoed” of een Spaans nationaal monument is.

Binnen de muren bevinden zich monumenten als;

Aan het einde van de 19e eeuw begint de periode van pracht en praal en ontstaat er  een moderne stad. In de 2e helft van de 19e eeuw bouwt men de buitenste versterking dat bouwwerken zijn van het type neomediavalisme die enorm gewaardeerd worden: Fuerte de Rostrogordo, Fuerte de cabrerizas Altas, Fortín de Alfonso XIII, Fuerte de Camellos, Fuerte de Purísima Concepción, Fuerte de María Cristina en Fortín de San Francisco.

Melilla is, na Barcelona, een van de steden met de meeste modernistische kunst in Spanje en de grootste vertegenwoordiging van het modernisme in Afrika. Honderden gebouwen, er zijn er meer dan 500 monumenten, verdeeld over het uitgebreide centrum en haar wijken. Dit moderne gebied valt ook onder de beschermd van Cultureel Erfgoed, en heeft een groot aantal gebouwen die behoren tot de School van Barcelona gevestigd in Melilla, Enrique Nieto y Nieto, die een enorm modernistisch werk produceerde als volgeling van de architect Lluis Doménech i Montaner.

Wat je ook veel ziet in Melilla is de enorme bloemenpracht op de modernistische gebouwen zoals dat van, Casa Tortosa, La Reconquista, Casa Melul. Andere modernistische gebouwen in Melilla zijn veelal ontworpen door Emilio Goicoechea Alzugaray en Thomas Moreno Lazarus. In de jaren ’30 van de vorige eeuw heeft men in Melilla een sterke voorliefde voor de Art Deco en architecten als Francisco Hernanz Martínez of Lorenzo Ros Costa bouwen een aantal spectaculaire gebouwen in de verschillende wijken van de stad.

Ook vinden we er gebouwen in de stijl van Historisme, eclecticisme, Art Deco of classicisme  van grote waarde en schoonheid:

Marokkaans territorial geschil

---

Sinds de jaren ’70 beweerd de Marokkaanse regering, Cueta en Melilla op te zullen nemen binnen zijn grondgebied, omdat de soevereine, economische steden, grenzen aan het grondgebied van Marokko. De regering van Spanje heeft nooit enige wijze van  onderhandeling bevestigd omdat zij Ceuta en Melilla beschouwen als steden die bij het nationale grondgebied van Spanje behoren. Op dezelfde wijze zijn de meeste Spanjaarden van mening dat de twee steden Spaans zijn. De status van Cueta en Melilla zijn voornamelijk veroorzaakt door de Britse en Marokkaanse media en door de regering van Marokko die zeggen dat de territoriale claim is vergelijkbaar met de claim die Spanje legt op Gibraltar. Zowel de Spaanse regering, als de bewoners van Cueta en Melilla verwerpen deze vergelijking. Melilla en Cueta zijn integrale delen van Spanje van voor het bestaan  van het Marokkaanse koninkrijk dat niets anders is dan het Sultanaat van Marokko in de 17e eeuw, terwijl Gibraltar een Brits overzees gebied, of kolonie is die die status heeft verkregen door het Verdrag van Utrecht, en daardoor valt dat onder de bescherming van het Verenigd Koninkrijk zonder dat het ooit een integraal onderdeel was van het Verenigd Koninkrijk. Dat in tegenstelling tot Ceuta en Melilla en de steden van de soevereiniteit, die men vindt op de lijst van gedekoloniseerd gebieden. Marokko verwerpt deze argumenten, beschermd door het nationalistische idee van het Gran Marokko.

Volgens de ISO norm 3166-1 gebruiken Cueta en Melilla de extensie EA als landcode. De code gebruikt door zendamateurs in deze twee steden is EA9, en worden beschouwd als  aparte ‘entiteiten’.

Cultuur

---

Melilla onderscheidt zich doordat het maar een kleine stad is waar 4 verschillende culturen (religies) wonen, christenen, moslims, joden en hindoes, hoewel de overheersende cultuur, politiek gezien de westelijk christelijke is. De joodse cultuur en tradities hebben geen sociale gevolgen, daar joden hun feesten meer gesloten houden. Islamitische festiviteiten, echter, hebben altijd een meer open karakter, maar die concentreren zich in het geval van Melilla in bepaalde wijken zoals het gebied van Rastro en buurten waar die veelal bewoont worden door de islamitische bevolking. Opmerkelijk, echter, is dat in de afgelopen jaren de moslimbevolking hun feesten meer “openlijk” (naar buiten) vieren, zoals bijvoorbeeld, het bidden van de Aid Al Kebir in het voetbalstadion.

Musea en exposities

In Melilla vindt u het:

• • • Museo de Melilla, Almacenes de las Peñulas, Museo Arquelógico en Histórico en MuseoSefardi en Bereber.
    • Museo Militarm, Baluarte de la Concepción Alta.
    • Museo Sacro y Cuevas del Conventico.
    • Museo Andrés Garcia Ibáñez de Arte Moderno y Contemporáneo, Torre de la Vela.
    • Museo de Artes y Contumbres Populares, Asociación de Estudios Melillenses.
    • Museo Gaselec de la Electricidad.
    • Museo del Automóvil.
    • Sala de Exposiciones y Centro de Arte Moderno Hospital del Rey.
    • Sala de Exposiciones Fundación Gaselec.
    • Sala de Exposiciones Vicente Manchón en el Centro Cultural Federico Garcia Lorca.
    • Sala Exposiciones Real Club Maritimo de Melilla.

Theater

Het grote theater van Melilla is het Gran Teatro Kursaal, dat onder het Ministerie van Cultuur van de autonome stad van Melilla valt. Het Centro de Exposiciones y Congresos valt onder het Congres van Toerisme van Melilla die het Gran Teatro Kursaal en het Teatro-Cine Perelló, gebruikt voor theater, dans en musicals. Het Teatro-Cine Perelló is de enige commerciële cinema van Melilla, in gebruik sinds 1932. In de zomer worden er gratis concerten gegeven op het Plaza de Armas zoals die van Pedro de Estopiñan, een belangrijk nationaal kunstenaar, in Melilla de Vieja. Bij al deze activiteiten worden er gratis drankjes verstrekt.

Talen

De officiële taal is het Castilliaans. Sommige Berber bewegingen, zoals die van de Asociación Intercultura, pleit voor de erkenning van het Rif (Tamazight) als co-officiële taal van Melilla. Een extreem deel van de lokale partij Coalición por Melilla ondersteund, met hulp van de Izquierda Unida, ondersteund deze zaak voor het Congres van Afgevaardigde, tot nu toe zonder succes. Het wordt ook gesproken door een deel van de Arabisch Islamitische bevolking. De Joodse gemeenschap, hoewel in kleiner aantal spreekt Hebreeuws.

Traditionele feesten

• • • Patroonsfeesten: Fiesta de la Virgen de la Victoria, 8 september.
    • Dag van Melilla: 17 september, herdenkt men het innemen van de stad door de troepen van de hertog van Medina Sidonia in 1497.

Een deel van de Berber bevolking van Melilla viert de Dag van Melilla maar verwerpt de huldiging van het Huis van Medina Sidonia en de boekhouder Pedro de Estopiñan.

• • • 

      
      Goede Week.
    • Carnaval (februari).
    • Nautische week van Melilla (augustus).
    • Middeleeuwse Markt (juli).
    • Virgen del Carmen, 16 juli.
    • Eid al Adha, 17 november, vanaf 2010. Officiële feestdag van de moslims, is de eerste niet-katholieke religieuze feestdag die officieel gevierd wordt in het Spanje na de Reconquista.
    • Kerstmis (25 december).

Gastronomie

Veel bekende gerechten van Melilla zijn:

• • • Piele de rato con leche (cocina andaluza)
    • Rape a la Rusadir
    • Arroz al horno (cocina de la Aurora)
    • Garbanzos (cocina de la Zsubi)
    • Tortilla tiesa
    • Cazuela de pescados (cocina gallega)
    • Frituras de pescados (Cocina andaluza)
    • Pinchitos de carne of pescado (cocina bereber)
    • Msemen (pañuelos) (cocina bereber)
    • Pastela (cocina bereber)
    • Curcús (cocina árabe)
    • Té verde con hierbabuena (cocina bereber)
    • Coquina

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • Ceuta