Cangas de Onis, een historisch stad van het Principado de Asturias

Cangas de Onis (Cangues in het Asturiaans) is een concejo van de Comunidad Autónoma Principado de Asturias, maar ook een parroquia (parochie) van de genoemde concejo; hoofdstad van de concejo; en één van de 18 gerechtelijke arrondissementen (partidos judiciales) van Asturias. Dus u ziet een klein plaatsje maar o zo belangrijk. Dat zie je ook aan de vele toeristen die hier het hele jaar door aanwezig zijn.

De natuurlijke omgeving van Cangas de Onis is een prachtig schouwspel van bergen, rivieren, bossen en ravijnen waar u, via de vele paden met volle teugen van kunt genieten. In het gebied heeft men wandelroutes uitgezet met drie verschillende niveaus, makkelijk, gemiddeld en hoog (met hoogte-verschillen van meer dan 500 mtr). Net als in vele andere gebieden van Spanje heeft ook Cangas de Onis zijn eigen traditionele Canguese gastronomie. Een paar van die traditionele gerechten zijn onder andere: Gamoneu (geitenkaas), Cabrales (een pittige blauwe schimmelkaas), chuleta de carne roxa (kalfsvlees), la Fabada (witte bonensoep), zalm en forel gevangen in de rivier de Sella en natuurlijk de sidra (appelwijn).

Cangas de Onis is een gemeente waar de rivier de Sella door stroomt. Het hoogste punt is Torre de Santa María of Peña Santa de Enol op 2.478 meter boven de zeespiegel. De Pre-Cornión of de bergen in het zuiden vormen het westelijk massief van de Picos de Europa. Het Cornión-massief is het meest uitgestrekte en meest westelijke van de Picos de Europa, waar het Nationaal Park Covadonga is gelegen.

Het is de streek waar de Reconquista van Spanje begon. Don Pelayo hield zich met zijn mannen verscholen in de vallei van Covadonga alwaar hij de islamieten in een hinderlaag op gruwelijke wijze versloeg. Hij ligt er ook begraven en als u daar in de buurt bent moet er daar zeker naar toe gaan. Een bezoek aan de Heilige Grot van Covadonga is een vreemde mystieke gewaarwording, hier voel je dat je leeft. De geschiedenis en de cultuur van deze streek is zeer rijk, we laten u er in dit verhaal een beetje van proeven.

De gemeente van Cangas de Onis wordt in het noorden begrenst door Parres en Ribadesella, in het oosten door Onis en Llanes, in het westen grenst het aan Amieva en Parres en in het zuiden aan de provincie León. Het motto op het wapen van Cangas de Onis, “Minima Urbium Maxima Sedium” (de kleinste stad met de grootste troon). Het heeft een bevolking van ongeveer 6000 inwoners.

De stad Cangas de Onis was tot 774 de hoofdstad van het Koninkrijk van Asturias. Hier begon Don Pelayo met zijn leger, bestaande uit bewoners van deze streek, met acties tegen de moslims in het noorden van Spanje. Het was het enig overgebleven gebied van het Visigotische Koninkrijk dat weerstand bood tegen de islamitische heerschappij. Hier vond in 722 de slag om Covadonga plaats. Hier versloeg Don Pelayo het islamitische leger en consolideerde hij zijn macht en prestige dat hem in staat stelde om onafhankelijk te blijven en om het eerste christelijke koninkrijk te stichten nadat de Visigoten de slag om Guadalete hadden verloren.

Het Parque nacional de los Picos de Europa neemt ongeveer 2.000 ha. van deze gemeente in beslag. In dit park bevindt zich ook het monument van Covadonga van waaruit  de reconquista in 722 begon. Op 12 kilometer afstand van Covadonga vind je de meren van Covadonga. Dit zijn drie meren, het meer Enol, Ercina en het Bricial dat alleen water bevat als het smeltwater uit de bergen dit meer weer gevuld heeft. Dit park leent zich uitstekend voor het maken van een prachtige fiets- en wandeltochten. Een ander ding waaraan de hoofdstad Cangas de Onis zijn bekendheid dankt is de ‘Puente Romano‘ (Romeinse brug) die niet in de tijd van de Romeinen maar tijdens de Middeleeuwen is gebouwd.

De stad Cangas de Onis ligt aan de overgang van de rivieren Sella en Güeña, de laatste is een zijrivier van de eerst genoemde. In het dal tussen de twee rivieren bevindt zich la capilla de la Santa Cruz, een Romaanse tempel gebouwd in de tijd dat Favila de Asturias aan het bewind was.

Geschiedenis

---

Prehistorie en de Romeinse tijd

Hier in deze omgeving vond men menselijke resten vanuit het stenen tijdperk (midden paleolithicum). Hier bevinden zich ook de grotten van Buxu en die van Azules. Als eerste bewijs gelden de kleine stenen fragmenten en de botresten maar ook muurschilderingen van verschillende diersoorten gemengd met geometrische patronen. In de grot van Azules heeft men veel werktuigen en delen van een skelet gevonden.

Neolithische vondsten werden ook gedaan in de grotten van Salmula, Trespando en Cuelebre. Ook vindt je er dolmen (hunnebedden), waarvan die van Santa Cruz is het best bewaard gebleven. Dit dolmen bestaat uit vijf grote stenen. Een zeer belangrijk element van deze dolmen zijn de picturale en gegraveerde decoraties aan de binnenkant.

De Romeinen waren heel intens aanwezig in deze gebieden en de rivier de Sella vormde eigenlijk de grens tussen de gebieden die werden beheert door de Romeinen enerzijds en de Asturische en Cantabrische bevolking anderzijds. Zij vochten samen tegen de Romeinse invasie. Om de opmars te verzekeren moesten de Romeinen een weg bouwen die leidde tot in het gebied van Cantabria.

De Middeleeuwen en de Moderne tijd

De legende verteld ons dat na de overwinning in Covadonga in 722,  de Romeinse stad Cangas de Onis door Don Pelayo wordt gekozen als de hoofdstad van zijn koninkrijk. Eén van zijn opvolgers, Alfonso I de Asturias, verlegde de grenzen van Asturias en bevolkte deze herwonnen gebieden met de christenen van de hoogvlakte van Asturias.

In de 12e eeuw, wordt er begonnen met het duidelijk afbakenen van de grenzen van dit canguese gebied, dat door vele niet wordt erkend, je moet dit in zijn tijd zien. Edelen bezitten bepaalde gebieden en vorderen daar hun belastingen en dan moet duidelijk zijn waar de grenzen liggen. Het duurt tot voorbij de 13e eeuw eer het gebied zijn officiële naam krijgt.

Het is in de 14e eeuw, tijdens een onderzoek naar de rechten van het episcopaat van Oviedo, dat men stuit op de oude benaming van het gebied Cangas de Onis. Een ander voorbeeld is te vinden in het testament van Enrique II de Castilla, waarin hij een groot deel van zijn bezittingen aan zijn bastaard zoon afstaat, waaronder de gemeente Cangas de Onis, dat later weer terug zal keren tot zijn kroonjaren.

In de zestiende eeuw, zien we Cangas de Onis weer verschijnen als vertegenwoordiger van de Junta General del Principado de Asturias dat in 1504 gehouden wordt in het  klooster van San Francisco te Oviedo. De functies die hiermee gemoeid waren vielen in deze tijd aan de meer illustere families uit de streek. Met betrekking tot grot van Covadonga begon Felipe III, aan de bouw van de basiliek van Covadonga. Deze werd, met inspanning van een aantal abten, samen met een aantal andere belangrijke creaties, rond de grot te verwezenlijken, maar ten gevolge van een brand gingen veel van de beelden, sieraden, enzovoort, verloren. Deze brand zorgde er wel voor dat Carlos III zichzelf ging bemoeien met de wederopbouw van een aantal werken en projecten, waaronder de bouw van een nieuwe kerk, waardoor er nieuw leven werd geblazen in de handel en daarmee een gunstig effect had op deze gemeente.

De 19e eeuw tot op heden

In de negentiende eeuw wordt Cangas de Onis tijdens de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog tot hoofdstad van het militaire overheidsregiment gemaakt. Het werd herhaaldelijk door Franse troepen bezet dat aan beide zijde tot grote verliezen leidde. Ook de scheiding van kerk en staat bracht veel verandering. De inbeslagneming van Mendizábal bracht ook grote veranderingen voor het klooster van San Pedro met zich mee. Vele eigendommen van het klooster, maar niet de dichtbijgelegen woning en de goederen van Covadonga, werden in beslag genomen. Ook de Carlistenoorlog liet, door het bezetten van de stad en de dorpen rondom, zijn invloed achter. Halverwege de negentiende eeuw maakte Cangas de Onis een grote groei mee doordat de wegen die leidden naar Pontón en Ribadesella werden verbeterd. Daar kwam nog bij dat een Engels bedrijf de mijnen van Buferrera exploiteerde dat veel werk bracht voor de Asturiaanse bevolking.

In de twintigste eeuw, creëerde men het Parque Nacional de  la Montaña de Covadonga en het beheer van dit park werd toegewezen aan de gemeenteraad van de stad. Daar stond tegenover dat de mijnen van Buferrera gesloten werden, die in de eeuw daarvoor voor zoveel voorspoed hadden gezorgd. Maar wat van nog grotere invloed was, was de Spaanse Burgeroorlog, veel van de stad werd vernietigt doordat ze meerdere malen werd gebombardeerd en omdat de bruggen over rivier werden opgeblazen, dit omdat de bevolking de kant van de Republikeinen had gekozen. Ook tijdens het bewind van Franco had men hier veel problemen omdat er verschillende guerrilla groeperingen in deze streken opereerde. Dit alles leidde ertoe dat Cangas de Onis ook na de oorlog moeilijke tijden mee maakte.

Maar in 1978 behaald Cangas de Onis opnieuw een historisch hoogtepunt doordat het opnieuw de hoofdstad wordt van het prinsdom Asturias. In de vergaderzaal van het gemeentehuis wordt de nieuwe grondwet van de Consejo Regional de Asturias aangenomen, de toekomstige Junta General del Principado (de Algemene Vergadering van het Prinsdom) en wordt daarmee belast tot het opstellen van de statuten voor de Estatuto de Autonomia (de autonome status).

Demografie

---

In 2009 telde de bevolking van deze gemeente 6.761 personen. De belangrijkste bevolkingscentra van deze gemeente zijn; Cangas de Onis alwaar de gemeenteraad huist, Mestas de Con, Soto de Cangas, Corao, Llano de Con, Labra en Triongo.

Communicatie

De belangrijkste verbindingswegen zijn de N-634 die zorgt voor de verbinding tussen Oviedo en Santander. Een andere lokale weg is de AS-114 de verbinding tussen Cangas de Onis en Panes en de AS-262 in de richting van Covadonga en de Picos de Europa (het Nationaal Park) dat op ongeveer 72 kilometer van Cangas de Onis ligt.

Topografie

Het hoogste punt van de gemeente bevindt zich op de Torre de Santa Maria, ook wel de Peña Santa de Enol genaamd, met zijn 2.486 meter boven zeespiegel.

Men vindt hier veel verschillende bergachtige gebieden, waaronder de zuidelijke hellingen van het kustgebergte van Santianes, Escapa en Montse de Cuana, met een maximale hoogte op de Monfreche, van 897 meter. In de valleien vindt men er de rijkste rivieroevers. In de Pre-Cornión oftewel de zuidelijke bergen die het westelijke massief vormen van de Picos de Europa vindt men de mooiste bergen en weides van de grootst mogelijke schoonheid. Het Massief van Cornión is het grootste en meest westelijke van de Picos de Europa. Hier bevind zich ook de grot van Covadonga in het National Park van de Picos de Europa. En de valleien van de Dobra en Sella, die de zuidelijke en de oostelijke grenzen vormen van de gemeente.

Vegetatie

Het verschil in hoogtes en oriëntaties maken dat de condities steeds anders zijn en dat daardoor het type vegetatie steeds veranderd. Als men afdaalt verloopt de vegetatie van korstmossen naar alpine planten op een hoogte van 2500 mtr. naar struikgewassen en heide op een hoogte tussen 800 en 1.500 mtr., eiken, beuken en essen op een hoogte van 400 mtr en daaronder de valleien van de rivieren Sella en Güeña met hun rijk geschakeerde vegetaties.

Parroquias

---

Iets dat we in Holland ook kennen maar waar het een heel andere betekenis heeft, is de parroquia, dat in Asturias een lagere territoriale eenheid is als de municipios of concejos. Zo is Cangas de Onis verdeeld in 11 verschillende parroquias: Abamia, Cangas de Onis, Con, Covadonga, Grazanes, La Riera, Labra, Margolles, Triongo, Villanueva, Zardón.

De ontwikkeling van de bevolking

---

De ontwikkeling van de bevolking van Cangas de Onis heeft verschillende aspecten, terwijl de hoofdstad in de laatste jaren groeit trekt de plattelands bevolking massaal weg. Het hoogtepunt van de bevolkingsgroei lag in het midden van de twintigste eeuw, met 11.307 inwoners, daarna heeft zich een daling ingezet die tot op de dag van vandaag doorzet. Het aantal inwoners stond in 2009 op 6784.

Dit alles is het gevolg van een emigratie, veroorzaakt door het feit dat de bevolking zich niet kon handhaven en dat is te danken aan het grote verschil tussen geboorten en sterfgevallen. De zogenaamde demografische piramide is uit zijn evenwicht getrokken, slechts 20 % van de bevolking is tussen de 20 en 40 jaar. Een groot deel van de bevolking is massaal geëmigreerd naar de havenplaats Ribadesella.

Economie

---

De economie van Cangas de Onis is gericht op de landbouw en de veeteelt. Tegenwoordig is er een sterke plattelandstoerisme (turismo rural) ontstaan vanwege het prachtige landschap. Momenteel is Cangas de Onis een van de meest bezochte gemeentes in het oosten van het Prinsdom Asturias. Vele bezoeken het heiligdom van Covadonga en de prachtige meren in het in het Nationale Park.

Erfgoed

---

Het is opvallend dat Cangas de Onis de uitverkoren plaats is van de nieuwe Asturische monarchie die een aantal koninklijke gebouwen uit de 8ste eeuw bezitten.

Vanaf 2021 behoort Cangas de Onis tot één van de in totaal vierentachtig ‘Pueblos Mágicos de España’ (Magische dorpen van Spanje). Dit zijn dorpen die op het gebied van traditie, gastronomie (Queso Gamoneu en het Asturiaanse rundvlees) en dorpsleven iets speciaals te bieden hebben, het moet iets meer hebben dan alleen maar een mooi dorp zijn, en dan ben je in Cangas de Onis zeker op de juiste plek.

We noemen een aantal van de gebouwen, waaronder kerken, paleizen en herenhuizen:

La Iglesia de la Santa Cruz, gebouwd in 733, dankzij de documentatie uit de 16e eeuw hebben we een ruw idee hoe de kerk er toen uitgezien moet hebben. Het wordt beschreven als een kerk met drie schepen en een crypte. Aangenomen wordt dat deze kerk gebouwd is door Favila. De kerk in zijn huidige staat is een reconstructie gemaakt door Luis Menéndez-Pidal y Álvarez. Na de oorlog, tijdens de reconstructie vond men hieronder ook nog een dolmen (hunebed). Het portiek wordt ondersteund door een Toscaanse zuil op een hoog voetstuk, waarvan de reliëfs erg belangrijk zijn. de opgaande trap wordt geflankeerd door een blinde muur. De kerk wordt bekroond met een klokkentoren. Het interieur bestaat uit een rechthoekige kapel met vlak hoofd en een gewelfde crypte waar zich ook het dolmen bevindt. Het is nu een Historisch Authentiek Monument (Monumento Histórico Artístico).

Romeinse brug. Hoewel deze bekend staat als de Romeinse brug, werd gebouwd tijdens het bewind van Alfonso XI. Hij is beroemd om zijn verlengde boog en de twee kleinere, ongelijke, bogen. Het is mogelijk dat deze brug een reconstructie van de vorige brug is, omdat dit gebied ook sterk onder invloed heeft gestaan van de Romeinen. Deze constructie staat bekend als de Puentón. Het is nu een Historisch Authentiek Monument (Monumento Histórico Artístico).

Palacio de Cortés (Cangas de Onis), uit de 18e eeuw. Het is een rechthoekig gebouw met aan een kant een kapel. De deur is een boog die in het midden gedragen wordt door een pilaster. Het paleis heeft twee verdiepingen en een zolder. Men gaat naar binnen via een overdekte gecentreerde boog die toegang biedt aan een grote hal met een tweeledige trap. Opvallend is de grote houten dakrand van dit gebouw.

De voormalige Audiencia, is het huidige gemeentehuis van Cangas de Onis is een eclectisch gebouw met een mix van classicisme. Het bestaat uit een centraal lichaam met twee zijbeuken. Aan het hoofdgebouw bevindt zich een brede trap die toegang biedt tot een zuilenportiek waaronder zich de ingang bevind.

Kerk van Santa Maria. Is een origineel middeleeuwse kerk die door Manuel Martín Rodríguez werd uitgebreid, met meer neoklassieke lijnen. In de achttiende eeuw werd de kerk diverse malen verbouwd en tijdens de Burgeroorlog zwaar beschadigd. Het hedendaagse grondplan van de kerk bestaat uit een Latijns kruis met drie beuken, een transept en een toren. Aan beide zijden van de kerk bevinden zich ondersteunende zijbeuken. Opmerkelijk zijn de zichtbare klokken op de drie, in de breedte afnemende, verspringende etages, bekroond met een driehoekig fronton. Lokaal staat de kerk bekend onder de naam “la Iglesia de Arriba”, maar hij werd officieel ingewijd onder de naam “Nuestra Señora de la Asunción”.

Parochiekerk van Santa Maria del Mercado is gelegen in het centrum van de stad en dateert uit het midden van de 20ste eeuw.

Villa van Ángel Garcia, ook wel genaamd villa Maria, heeft een rechthoekige basis met aan een kant een vierkante toren en een dak met vier schuine zijde en aan de andere zijde van het gebouw een beglaast balkon. Naast de toren heeft het een veranda met vier dikke Toscaanse zuilen. Aan de achterzijde aangevuld met enkele hulpgebouwen, typisch voor boerderijen.

Paleis van Enrique Monasterio, beter bekend als villa Monasterio, gebouwd in de inheemse Indiana bouwstijl. Het karakteristieke van deze bouwstijl is dat de eerste verdieping bedoeld is om in te wonen en de begane grond bedoeld is voor opslag. De woningen hebben daarom ook altijd een hele brede uitstekende dakrand. De voorgevel is symmetrisch, in het midden bevind zich een zolderkamer, deze verdeeld  de voorgevel die baan beide zijde vier vakken heeft.

Kerk van Santa Eulalia de Abamia, dichtbij Corao, is een kerk waarvan de geschiedenis teruggaat tot de tijd van de Visigoten, voordat het een kerk was stond er op deze plek een dolmen, een aspect dat gedeeld word met de kapel van Santa Cruz en andere kerken in de omgeving zoals de kerk van Mián te Amieva. Het schijnt dat de plek waarop hunebedden stonden aantrekkelijke plaatsen waren om christelijke erediensten te houden. Het was de plek waar Don Pelayo en zijn vrouw Gaudiosa voor het eerst begraven werden.

Covadonga

---

Dit is zeker voor Spanje het heilige der heiligen, de enige juiste plek in Spanje om hun nationale held te eren. De  architectuur die u hier vindt kan op deze plaats niet ontbreken. De eerste informatie die we kennen over Don Pelayo is geschreven door Alfonso I die zowel een klooster als een kerk stichtte. Andere documenten die ons meer inzicht geven in het leven van Don Pelyao komen van Alfonso II de Asturias, deze vertellen over een eerdere houten kerk in de grot, waarschijnlijk een rotskerk met een dak van houten balken, ingeklemd tussen de rotsen.

Er zijn veel verschillende monumenten, we onderscheiden kerken, paleizen en herenhuizen.

Zoals het La Real Colegiata de San Fernando, een 17e eeuwse kerk met een sobere uitstraling. het heeft een rechthoekig grondplan op twee niveaus. Het onderste gedeelte heeft pijlers die de bogen dragen, het daarboven gelegen deel heeft een gedraaide balustrade. De toren staat aan de zijkant van de kerk. De gevel is versierd met een barokke lijstwerk met daarboven een balkon en een verheven dakconstructie dat eindigt in een driehoekig fronton. In de tijd is de kerk beschadigd geraakt door een aardverschuiving afkomstig van de berg.

Voordat we het over de constructie van de basiliek van Santa Maria la Real van Covadonga gaan hebben, gaan we eerst in op enkele details van zijn geschiedenis:

In 1777 was de eerdere kerk door een brand verwoest. Er werd besloten een nieuwe kerk te bouwen. Door heel Spanje werd de bevolking gevraagd een bijdrage te leveren aan de kosten van dit monumentale heiligdom. De monniken wilde de kerk in de Heilige Grot herbouwen naar een ontwerp van Ventura Rodríguez. Dit zou nooit voltooid worden daar de gemeenteraad niet meewerkte aan dit plan.

Een eeuw later was er nog niets gedaan aan het grote gebouw tot Alfonso XII  een nieuwe impuls aan het werk gaf. Het klassieke ontwerp van Ventura Rodríguez moest wijken voor een nieuw neorenaissance plan een Duitse geleerde die bekend stond als De Duitser van Corao (Roberto Frassinelli) die zeker een groot kunstenaar was, maar geen architect. En dus moest ook zijn plan wijken voor een ontwerp van Federico Aparicio y Soriano, die zijn titel behaald had aan de Academia de San Fernando, ondertussen was de Duitser wel begonnen aan de bouw van de crypte.

De basiliek is gebouwd op een groot terras. Het heeft drie beuken met een transept tussen drie, op de kop gelegen, apsissen. De schepen zijn voorzien van kruisgewelven. Aan de voorgevel is een portiek met drie bogen te zien dat toegang geeft tot de deuren. Het hoofdgebouw wordt geflankeerd door twee slanke torens. Het gebouw in zijn geheel heeft een solide uitstraling. Het kalksteen dat men voor de bouw van deze kerk gebruikte is roze van kleur, het steekt dan ook erg af tegen het groene landschap.

Op de binnenplaats van basiliek vinden we:

La Campanona, de klok met een hoogte van drie meter en een gewicht van 4.000 kilo, gebouwd in 1900 door La Felguera. De klok is geschonken door de Italiaanse graaf Sizzo-Noris en Luis Gómez Herrero.

Het bronzen beeld van Don Pelayo dat in 1964 gebeeldhouwd werd door Eduardo Zaragoza.

De obelisk met het Cruz de la Victoria uit 1857, opgericht door de hertogen van Montpensier. Volgens de traditie is dit de plaats waar Don Pelayo tot koning gekroond werd.

La Monasterio de San Pedro is een Historisch Artistiek Monument waarvan wordt aangenomen dat het werd opgericht door Alfonso I de Asturias maar het werd diverse malen gerenoveerd. Uit de romaanse tijd werden delen van de muur en de drie halfronde apsissen gedeeltelijk bewaard. in de zeventiende eeuw bouwde men de nieuwe rechthoekige kloostergang met twee verschillende niveaus. Het onderste gedeelte met bogen vanuit het midden en het daarboven gelegen deel met ellipsvormige bogen. In 1687 kreeg het klooster zijn barokke toegang bekroond met een fronton. In de 18e eeuw werd het enige schip gerenoveerd, het kreeg een nieuw houten dak.

Feestdagen

---

In juni zijn er de feesten van de patroonheilige van Cangas de Onis. De 13e, is de dag van San Antonio de Padua, dan wordt het beeld van de heilige in een processie door de stad gedragen, de avond wordt afgesloten met een groots vuurwerk in de buurt van de Romaanse brug. In de nacht van San Juan vindt het “salto de la hoguera” (het springen in het vreugdevuur) plaats, en de feesten van San Pedro in Villanueva.

• • • In juli, het feest van el Santo Teleño en Santo Lucia in Soto de Cangas.
    • In augustus, Nuestra Señora, in Corao; San Cayetano, in Mestas de Con; San Roque wordt op verschillende plaatsen gevierd, net als Las Rozas, el Llano en el Llano de Con.
    • In oktober, de 12e el Pilar, dat wordt gevierd in de stad Certamen de Queso del Picos, en la Feria de la Miel (het feest van de honing).

Tussen de feesten van de gemeenschap door, worden nog enkele andere belangrijke feesten gehouden:

• • • Het feest van el Pastor (de Herder) in Vega de Enol, op 25 juli. Hier krijgen de herders uit de bergen hun deel van de graslanden in de bergen toegewezen, dit wordt gevierd met folkloristische evenementen en sportieve activiteiten, en elk jaar trekt het weer meer bezoekers.
    • De feestdag van Nuestra Señora de Covadonga, ter ere van de Heilige beschermvrouwe van  het Prinsdom van Asturias, op 8 september. Deze dag wordt bijgewoond door vele pelgrims die hiervoor naar naar het Heiligdom komen. Er wordt een plechtige mis opgedragen en het beeld wordt in processie door de straten gedragen. Het feest heeft ook sporen van een legende want er gaat een verhaal dat meisjes die drinken van het bronwater binnen een jaar zullen trouwen.

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • Asturias
        • Oviedo