Teodorico II

Teodorico II: Koning van de Visigoten (453-466)

---

Hij kwam aan de macht nadat hij zijn broer Turismundo had vermoord met de hulp van zijn andere broer Frederico en op aandringen van de Romeinse generaal Flavius Aecio. De Engelse historicus Edward Gibbon schrijft dat “hij deze gruwelijke daad rechtvaardigde met het plan dat zijn voorganger had gevormd om zijn alliantie met het rijk te schenden”. Als koning in Toulouse koos hij ervoor om een bondgenootschap aan te gaan met Valentinianus III om de grenzen van het in verval geraakte Romeinse rijk te beveiligen en te strijden tegen de oorlogszuchtige volkeren die de grenzen van Rome bedreigden.

Daarnaast zette Teodorico II de strijd voort tegen de Bagaudae, een soort guerrillastrijders bestaande uit voortvluchtige slaven, arme boeren en mensen die uit de samenleving waren verstoten en die streden tegen de gevestigde macht, of dat nu het Romeinse Rijk was of een van de bijbehorende koninkrijken, zoals het koninkrijk Toulouse. Tussen 453 en 454 was de strijdlust van de Bagaudae zo groot dat keizer Valentinianus III een expeditie onder leiding van Teodorico II stuurde om de opstandelingen te bestrijden. De Romeins-Gothische expeditie behaalde een volledige overwinning en sloeg binnen enkele maanden met alle mogelijke wreedheden de opstand van de Bagaudae neer.

Trouwe bondgenoot van keizer Avitus

---

Op 16 maart 455 werd Valentinianus III vermoord en opgevolgd Petronius Maximus, die door omkoping van de senaat de macht greep. Lang zou diens keizerschap niet duren, want op 22 mei vielen de Vandalen de stad Rome binnen, Rome werd leeggeroofd en Petronius Maximus vond daarbij de dood. Op dat moment bevond Eparchius Avitus zich als generaal op een diplomatieke missie aan het hof van Teoderico in Toulouse. Teodorico die in zijn jeugd Avitus als mentor had gehad en op zeer goede voet met hem stond, spoorde Avitus aan de keizerskroon voor zich op te eisen, hetgeen gebeurde ten overstaan van de Gallo-Romeinse senatoren. Op 9 juli 455, werd Avitus door zijn soldaten tot keizer uitgeroepen. Met zijn leger, aangevuld met een groot contingent Visigoten vertrok Avitus drie maanden later naar Italië om het keizerschap op te eisen. Maar ook zijn keizerschap was slechts van korte duur en na diens dood in 456 gedroeg Teodorico zich steeds onafhankelijker.

Echter tussen 455 en 456 begon de Suebische koning Requiario, gevestigd in het noordwesten van Hispania, zich steeds vijandiger op te stellen tegenover de Visigoten omdat hij, logischerwijs, de territoriale aanspraken van het Visigotisch Rijk niet erkende. De Sueben lanceerden aanvallen op de provincies Baetica, Cathaginense en Tarraconensis en op verzoek van keizer Avitus viel Teodorico , de legers van Requiario aan, om deze te straffen voor de rooftochten in het Romeins gebied.

Teodorico verzamelde op 5 oktober 456 een aanzienlijk leger van Bourgondische soldaten onder leiding van hun koningen Gundioc en Chilperik I, zijn broer, beiden bondgenoten van Teodorico (Jordanes, Getica, 231). De Sueben trokken zich terug tot aan de rivier de Órbigo, nabij Astorga, en de Slag bij Órbigo begon. De overwinning was verpletterend. Teoderico versloeg de Sueben. Vervolgens veroverde hij Bracara Augusta (Braga), de hoofdstad van de Sueben. Volgens de overleveringen ging het er ruw aan toe en plunderde het leger van Teoderico diverse de steden in Gallaecia, de Romeinse provincie waarin de Sueben hun koninkrijk gevestigd hadden. Een deel van de Sueben werd afgeslacht en zelfs heilige plaatsen werden aangevallen, waarschijnlijk vanwege de steun van de lokale geestelijkheid van de Sueben. Requiario werd tijdens deze maandenlange achtervolging van het Suebische leger gevangengenomen. Teodorico gaf hem geen gratie en liet hem in december 456 executeren. Hierna controleerde het leger van Teodorico de provincies Hispania Baetica, Hispania Tarraconensis en het zuiden van Lusitania.

Op de troon van het Suebische Rijk benoemde Teoderico II Agiulfo tot gouverneur en voorzag hem van een troepenmacht om de grenzen te bewaken en de weerstand van de Cantabros en Vascones te bestrijden. Dit deed hij echter niet zonder eerst de grenzen van het Suebische Rijk te beperken tot een klein deel van Galicia (Gallaecia). Zijn voortdurende wandaden leidden echter tot een opstand van de Sueben en de Hispano-Romeinen, waarmee een periode van burgeroorlog en chaos begon die bekend staat als de “Donkere Periode” van het Suebische Rijk.

In 457, na de moord op de Romeinse keizer Avitus door de Suebisch-Visigotisch Romeinse legerleider Ricimero (broer van Requiario), erkende de Visigotische koning de nieuwe heerser van het rijk, die door Ricimero was aangesteld, Julius Valerius Majorianus, niet. Dit zorgde ervoor dat Teodorico II probeerde het koninkrijk van Toulouse iets verder naar het noorden uit te breiden. Maar Majorianus, die generaal was van de Romeinse legioenen, versloeg de Visigoten in de Slag bij Arelate.

Teodorico II, op gespannen voet met het Romeinse Rijk

---

Hier betreft het de periode 457 – 458 waarin er voor Teodorico een slechte periode, wat betreft zijn macht in Visigotisch overheerste gebieden, aanbrak.

De nieuwe keizer Julius Valerius Majorianus zag de opkomende macht van de Visigoten in Hispania en Gallië als een grote bedreiging. Met een groot Romeins leger en vergezeld van de generaals Aegidius en Nepotianus, trok Majorianus op richting de Visigotische koning en diens leger, die bij Arelate (Arles), aan de monding van de rivier de Rhodanus (Rhône) verbleef. De daaruit voortvloeiende veldslag was een overweldigende nederlaag voor het Visigotische leger. De Visigoten sloegen op de vlucht en koning Teoderico ontkwam ternauwernood aan de dood. In de daarop volgende vredesbesprekingen gaven de Visigoten hun vestigingen in Hispania en Septimanië op en keerden terug zij naar Aquitanië hun oorspronkelijk vestigingsgebied. Deze vrede zou drie jaar (tot 460) duren.

Vervolgens startte Majorianus in 460 een veldtocht tegen de Vandalen waaraan de Visigoten, als foederatus van Rome, verplicht moesten meedoen. De Romeinen leden een zware nederlaag tegen de Vandalen in de Slag bij Cartagena. Keizer Majorianus werd uit de weg geruimd en magister militum Ricimero, deels Visigoot, probeerde nu alle macht naar zich toe te trekken. Niet dat hij zichzelf uitriep als keizer van het West Romeinse Rijk, maar wel plaatste hij marionettenkeizers op die plaats (onder andere Libius Severus). In Gallië weigerde generaal Aegidius, een tegenstander van Ricimero, zich bij deze situatie neer te leggen en kwam in verzet. Hij, Aegidius, riep zichzelf uit tot koning van de Franken.

Gebiedsuitbreiding naar het zuiden en noorden

Na de val van Majorianus in 461 ontstond er een strijd om de macht. Aegidius en Ricimero waren elkaars concurrenten en dat gaf Teodorico de gelegenheid zijn plannen voor meer macht binnen het West-Romeinse rijk te verwezenlijken. In Gallië maakte Aegidius zich op om Italië binnen te vallen en zocht Ricimero steun bij de Bourgondiërs en Visigoten om deze dreiging te weerstaan. In ruil voor Romeins grondgebied gaf Teoderico militaire steun aan Ricimero en zond hem troepen.

De Romeinen deden afstand van de havenstad Narbonne en omgeving. Teoderico verwierf hiermee een nieuwe invloedssfeer aan de Middellandse Zee en hoopte op nog meer gebiedsuitbreiding naar het noorden als het Romeinse leger van Aegidius verjaagd was. Met hulp van de Bourgondiërs en Visigoten werd Aegidius de pas naar Italië afgesneden, maar de alliantie van Ricimero slaagde er niet in om hem te verslaan. Aegidius trok zich terug ten noorden van de rivier de Loire en het gebied ten zuiden hiervan werd door Teoderico in bezit genomen.

Nu zich in 462 ten zuiden van de Loire geen Romeinse troepen meer bevonden en Ricimero zich in Italië ophield, was het Romeins gezag in Gallië nagenoeg verdwenen. De Visigoten voerden nu het hoogste gezag en heerste Teoderico feitelijk soeverein. Alleen op papier waren ze nog foederatus van het West-Romeinse Rijk.

Oorlog met Aegidius

Teoderico vatte het plan op om zijn macht ook naar Noord-Gallië uit te breiden. Aegidius was immers afgesloten van het Romeinse Rijk. Hij ha in het gebied ten noorden van de Loire en ten zuiden van de Somme een zelfstandige staat gesticht.

In 463 gaf Teoderico zijn jonger broer Frederico opdracht het grondgebied van Aegidius binnen te vallen. Frederico stuitte op hevig verzet van de Romeinen die zich versterkt hadden met hulp van de Franken. In de slag bij Orleans sneuvelde Frederico en leden de Visigoten een zware nederlaag tegen Aegidius. Hierna gaf Teoderico verdere pogingen om het noorden te veroveren op. In 466 stierf Teoderico II en werd opgevolgd door zijn broer Eurico.

---

Teodorico II koning van de Visigoten
Voorafgegaan door: Turismundo	Koning v/d Visigoten 415-418	Opgevolgd door: Eurico

---

Als u dit een leuk of interessant onderwerp vond abonneer u op Spaanse Verhalen of geef hieronder eens een ✩LIKE. Normaal gesproken komt er elke week een nieuw verhaal bij.

Als u abonnee bent van Spaanse verhalen kunt u zich ten alle tijden uitschrijven door op de knop geabonneerd te klikken. In het daaropvolgende scherm kunt u zich onderaan uitschrijven. In datzelfde scherm kunt u ook instellen hoe u de berichten wilt ontvangen.