Walia

Walia, Visigotische koning (415-418)

---

Walia’s familieafkomst moet worden afgeleid uit de omstandigheden waaronder hij werd uitgeroepen tot koning van het Visigotische volksleger rond het door Alarico gestichte “militaire koningschap” (Heerkönigtum). En deze waren de moord op Sigerico in september 415, na slechts zeven dagen regeren waarin hij een wrede bloedwraak (Faida) had uitgeoefend op de familie van zijn voorganger Ataúlfo, in wat ongetwijfeld de voortzetting was van een vendetta tussen de edele Gotische stammen van de Amalos van de Greutung koning Ermaneric (gestorven in 375) en die van de Rosomones, waartoe Sigerico behoorde.

Aan de andere kant past zijn naam perfect in de onomastische tradities van de tak van de Amali, voorouders van de Ostrogothische Teoderico (gestorven 526). Walia zou dus een Amalungo zijn wiens toetreding tot de Goten van de Baltische Alarico of Visigoten mogelijk plaatsvond in 409. Het was toen, of een paar jaar later, dat andere Amalungos die afstammen van Ermaneric zich ook bij de Visigoten aansloten. Zijn huwelijk met prinses Balta, misschien de zus van zijn opvolger Teoderico I (gestorven in 451) en kleindochter van Alarico, legitimeerde Walia verder als opvolger van het Gotische koningschap dat twintig jaar eerder door Alarico was gecreëerd.

Toegang tot de troon

---

Na de moord op  Ataúlfo in 415 ontstond er een strijd om de troon tussen Sigerico en Walia. Toen Sigerico aanvankelijk aan de macht kwam, gaf hij in zijn zeven dagen durende heerschappij duidelijk blijk van zijn bedoelingen: hij liet de zes zonen van Ataúlfo doden om toekomstige nakomelingen te voorkomen en vernederde Galla Placidia, de weduwe van Ataúlfo. Dit veroorzaakte grote onrust onder de aanhangers van Walia, die Sigerico op de zevende dag van zijn bewind vermoordden.

Daarna kozen de Visigoten in 415 Walia om Sigerico te vervangen, omdat zij ervan overtuigd waren dat hij een einde zou maken aan alle vredesonderhandelingen met Rome die door zijn voorgangers waren gestart. Maar Walia zorgde niet voor een radicale verandering in het beleid ten opzichte van de keizerlijke regering van Honorius in vergelijking met Sigerico en Ataúlfo. Op dat moment was Constantius, de magister militum van keizer Honorius, de belangrijkste tegenstander van de Goten. Het was Constantius die de situatie uitbuitte door de terugkeer van de zus van de keizer te bewerkstelligen, een zet die historicus Michael Kulikowski een route “naar de keizerlijke familie” noemde.

Zijn heerschappij

---

In het noordoosten van Hispania geblokkeerd door de nieuwe sterke man van het Romeinse Rijk, de generaal Constantius (die stierf in 421), probeerde Walia opnieuw de droom van Alarico te vervullen om met zijn volk naar Noord-Afrika te trekken, goed voorzien van voedsel. Maar door een sterke storm en de onvolkomenheden van de Gotische zeevaart mislukte de poging om de Straat van Gibraltar over te steken. Dit dwong Walia om te onderhandelde met de Romeinse keizer Honorius (lees Constantius) over vrede en de terugkeer van diens halfzuster Galla Placidia en tekende een verdrag (foedus).

De christelijke historicus en theoloog Orosius rapporteerde dat de voorwaarden van de overeenkomsten die in 416 en 418 werden gesloten zeer gunstig waren voor de Romeinen. In het verdrag verplichtte Walia zich om Galla Placidia (die door Alarico I was ontvoerd en de vrouw van Ataúlfo was geweest) terug te geven aan haar broer keizer Honorius. Verder werd Walia en zijn Visigoten gedwongen een gevaarlijke taak op zich te nemen door de barbaarse groepen, Sueben, Vandalen en Alanen, uit te schakelen die in september 409 de Hispanische provincies waren binnengevallen. Van zijn kant gaf keizer Honorius de Visigoten 600.000 modius tarwe.

Gelukkig voor de latere Visigotische geschiedenis behaalde Walia, tussen 416 en 417, grote successen bij het uitvoeren van deze taak. Hij versloeg met zijn legers de Vandalen en Alanen, hij vernietigde hun “militaire monarchieën”. Ook de Alaanse heersen Addax werd bij deze gevechten gedood. De Silingos (vrouwen en kinderen inbegrepen) werden door hem praktisch uitgemoord en de Alanen uit Lusitania werden zodanig verslagen dat deze ophielden te bestaan als zelfstandig volk en aansluiting zochten bij de Asdingos. Van de vier barbaarse volkeren (Asdingische Vandalen, Silingische Vandalen, Sueben en Alanen) die zich op het schiereiland hadden gevestigd, bleven er dus nog maar twee over.

De controle voor het Romeinse Rijk over de Middellandse Zeekusten en de Straat van Gibraltar, evenals de provincies Baetica, Lusitania en Carthaginensis, was herwonnen. Constantius riep de Visigoten van Walia op dat moment terug, de historicus Randers-Pehrson suggereert dat de magister militum gealarmeerd en bang was voor hun succes. De Romeinen wilde geen sterk Visigotisch leger in Hispania hebben en vervolgens, besloot Honorius, op aanraden van Constantius, het plan te wijzigen. In plaats van voedselvoorraden stond het keizerrijk nu toe dat de Visigoten zich in Aquitania konden vestigen. Vervolgens vestigde hij de hoofdstad van het Visigotische koninkrijk in Tolosa, de huidige stad Toulouse in Frankrijk.

Walia kreeg echter geen enkele titel van een Romeinse magistratuur en ook geen militaire titel om zijn jurisdictie over de Romeinse bevolking te legitimeren. Wel kreeg Walia de bevoegdheid om zonder compensatie tweederde van het bouwland van bepaalde landgoederen te in beslag te nemen, naast het evenredige deel van de bossen en woeste gronden, als “gastvrijheid” (hospitalitas). Dit kon Walia dan ter ondersteuning van de Visigotische soldaten, met de inkomsten van deze gronden, aanbieden. De vestiging van de Visigoten zou in overeenstemming zijn met de sterk hiërarchische structuur van hun samenleving, wat een enorme versterking betekende van de edelen en ambtenaren die verbonden waren aan het Visigotische koningshuis.

Hij trouwde met een dochter van de Frankische koning Richomer en zijn vrouw Ascyla. Wallia had meerdere dochters die uitgehuwelijkt werden aan Germaanse vorsten. Een van zijn dochters trouwde met Requila, koning van de Sueven, en met hem werd ze de moeder van Ricimero en schoonmoeder van Gondioc, koning van de Bourgonden. Een andere kleinzoon, Requiario, was koning van de Sueven. Gundobaldo was zijn achterkleinzoon. Wallia was alleen door huwelijk verbonden met Alarico en werd hij opgevolgd door Alarico’s onwettige zoon Teodorico die met een dochter van hem getrouwd was.

Walia stierf kort voor het einde van 418, helemaal aan het begin van de vestiging van haar volk in Gallië.

Walia
Voorafgegaan door: Sigerico	Koning v/d Visigoten 415-418	Opgevolgd door: Teodorico I

---

Naar boven

Verwant aan dit onderwerp:

• • • • • • • • • • • • • • • • • • Het Visigotisch volk
                                  • Visigotische koningen