De chronologie van de koninkrijken op het Iberisch schiereiland

Chronologie van de Iberische koninkrijken

Het koninkrijk Asturias werd het koninkrijk León. Het graafschappen Portugal en Castilla scheidden zich af van dit koninkrijk. Het koninkrijk Pamplona werd het koninkrijk Navarra. Sancho III ‘el Mayor’ (begin 11e eeuw) controleerde Castilla (en zelfs kortstondig León) en de graafschappen van de Marca Hispania, Aragón, Sobrarbe en Ribagorza. Hij verdeelde dit geheel onder zijn erfgenamen (dynastie Jimena) dat leidde tot het ontstaan van de koninkrijken met de grootste invloed in de latere geschiedenis. Aragón en Castilla werden respectievelijk verenigd met het graafschap Barcelona en met León. Hun groei werd vastgelegd in het Verdrag van Tudilén van 1151. Door deze overeenkomst werd het koninkrijk Navarra in een hoek gedreven. Ook het graafschap Urgel werd gemarginaliseerd. Het eerste bleef onafhankelijk tot 1512 en het tweede tot 1413.

Het is heel begrijpelijk dat u na deze paragraaf het pad volkomen bijster bent. En let wel, het wordt nog erger! Daarom zullen, zeker in het begin, om het allemaal een beetje te begrijpen, de hier gebruikte tabellen in dit artikel u helpen de zaak te doorgronden.

De uitdrukking “Spanje van de vijf koninkrijken” werd bedacht door Ramón Menéndez Pidal. Het beschrijft nauwkeurig de politieke situatie tijdens de Late Middeleeuwen. Deze situatie omvatte de kronen van Castilla en Aragón, de koninkrijken van Portugal en Navarra, en het emiraat van Granada.

De ‘Monarquia Hispánica‘ werd ingesteld na het samengaan van de Katholieke Koningen (Reyes Católicos, 1492), de verovering van Granada (Conquista de Granada) en Navarra (1512) en de erfenis van Carlos I (In Nederland, Karel V, 1516) die hij weer overdroeg aan Felipe II (1556) de zogenaamde Habsburgers van Madrid. Over een periode van zestig jaar (1580-1640) maakte het koninkrijk Portugal deel uit van het Spaanse Rijk. De ommekeer van het Habsburgse model van autoritaire monarchie naar een het model van absolute monarchie van de Bourbons kwam met de dynastieke verandering van 1700 en de Spaanse Successieoorlog. Met de overdracht van Gibraltar in het Verdrag van Utrecht (1713) trad het Verenigd Koninkrijk toe aan de andere drie monarchieën met soevereiniteit op een deel van het Schiereiland (Spanje, Portugal en Frankrijk, wiens koning het co-vorstendom uitoefent samen met de Bisschop van Urgel).

Gedurende het grootste deel van de hedendaagse geschiedenis van Spanje hebben de Bourbons geregeerd. Er waren echter uitzonderingen tijdens de onafhankelijkheidsoorlog (1808-1814), het democratische zesjarig bewind (1868-1874), de Tweede Spaanse Republiek en het Franco-regime (1931-1975). In Portugal zat de dynastie van Braganza op de troon van 1640 totdat de laatste koning in 1910 werd afgezet. De Portugese grondwet van 1976 definieert Portugal als een soevereine republiek (art. 1). De Spaanse grondwet van 1978 bepaalt dat de politieke staatsvorm van Spanje een parlementaire monarchie is (art. 2), definieert de koning als staatshoofd (art. 56.1) en bepaalt met betrekking tot zijn titels in artikel 56.2: Zijn titel is Koning van Spanje en hij kan de andere titels gebruiken die bij de kroon horen.

Soevereiniteitstitels

---

De Germaanse volkeren namen de Romeinse titel rex over. De Romeinse keizers vermeden deze titel om de juridische fictie van de dominantie van de republikeinse instellingen in stand te houden. De benaming van hun hoogste ambt was echter kuningaz (of king) in hun talen. De heersers van al-Ándalus gebruikten de titels valí, emir, kalief of sultan. Deze titels hebben verschillende civiele betekenissen. Ze hebben ook een religieuze betekenis.

De heersers van de middeleeuwse christelijke gebieden gebruikten verschillende titels van soevereiniteit. Deze keuze hing af van de historische omstandigheden. Aanvankelijk gebruikten alleen de Asturiërs de titel van koning. De heersers van de oostelijke gebieden baseerden hun legitimiteit op de Karolingische stichting. Aanvankelijk gebruikten zij de titel van graaf (Pamplona, Aragón, Sobrarbe, Ribagorza en de Catalanen). Dezelfde titel droegen ook de eerste onafhankelijke heersers van de gebieden die zich hadden afgescheiden van het koninkrijk León (Castilla en Portugal). De stap om zich “koning” te noemen hing af van de eigen wil, soms gelegitimeerd door pauselijke tussenkomst. Sommige koningen hadden aanspraak op een keizerlijke titel. Alfonso VII van León slaagde erin enige externe erkenning te verkrijgen en werd in 1135 gekroond tot Imperator totius Hispaniae. Alfonso X ‘el Sabio’ had ook ambities met zijn Imperium. Hij slaagde er echter niet in zijn aspiraties voor het Heilige Roomse Rijk te verwezenlijken. Het is onduidelijk of Sancho III ‘el Mayor’ ook een munt met de titel Imperator heeft geslagen. In enkele beter gedocumenteerde documenten wordt hij echter Rex Ibericus en Rege Navarriae Hispaniarum genoemd.

De benaming “koningen van Spanje” wordt informeel gebruikt voor de Katholieke Koningen. Het wordt gebruikelijk voor de koningen van het Huis van Oostenrijk. De officiële titel was echter een opsomming van al hun titels. Deze omvatte:
Ik, Carlos (of Felipe), bij de gratie Gods, koning van Castilla, León, Aragón, de twee Siciliën, Jeruzalem, Navarra, Granada, Toledo, Valencia, Galicia, Mallorca, Menorca, Sevilla, Sardinië, Córdoba, Corsica, Murcia, Jaén, de Algarve, Algeciras en Gibraltar. Ook koning van de Canarische Eilanden, van Oost- en West-Indië, van de eilanden en het vasteland van het Oceaancontinent. Aartshertog van Oostenrijk, hertog van Bourgondië, Brabant, Athene en Neopatria en Milaan. Graaf van Absburg, Vlaanderen, Tirol en Barcelona. Heer van Biskaje en Molina, enz.

Het schild van Spanje heeft in loop van de geschiedenis vele koninkrijken vertegenwoordigd.

De volgorde van de nummers waarmee koningen met dezelfde naam worden onderscheiden, werd achteraf vastgesteld. Deze volgorde is gebaseerd op het koningshuis van Asturias en León, dat zichzelf beschouwde als de rechtmatige erfgenaam van het Visigotische koninkrijk. Vanaf de 13e eeuw werd dit koningshuis samengesmolten met de Castiliaanse tak in de zogenaamde Kroon van Castilla. Toen Martín I ‘el Humano’ zonder directe nakomelingen het huis van Aragón verliet, vond er een dynastieke verandering plaats. De kroon van Aragón bestond sinds 1137 uit de vereniging van het koninkrijk Aragón met het graafschap Barcelona. Later zouden verschillende graafschappen uit de omgeving zich bij dit geheel aansluiten. Een tak van de Castiliaanse dynastie van de Trastámara’s kwam aan de macht in de oostelijke koninkrijken van het schiereiland. Dit gebeurde in het Compromis van Caspe in 1412. Het was echter niet altijd dezelfde persoon die regeerde. Verschillende leden van de koninklijke familie splitsten de koninkrijken op en verenigden ze weer. Isabel en Fernando (de Katholieke Koningen) trouwden, maar dit leidde niet onmiddellijk tot de vereniging van de twee kronen. Fernando bleef koning van Aragón na de dood van Isabel. Hij bleef zelfs op de troon na de dood van Felipe el Hermoso (philips de Schone), de echtgenoot van zijn dochter Juana la Loca, koningin van Castilla. Het tweede huwelijk van Fernando, met Germana de Foix, was kinderloos, waardoor de definitieve scheiding van de kronen werd verhinderd. Carlos de Habsburgo (bij ons in Nederland en België bekend als Karel I) was de zoon van Juana en Felipe. Hij regeerde tijdens het leven van zijn moeder. Zij stierf slechts een jaar voordat Carlos afstand deed van de Spaanse koninkrijken ten gunste van zijn zoon Felipe. In de tijd dat zij regeerden, was de nummering van de “Felipe’s” altijd één lager in de koninkrijken van de Kroon van Aragón en in dat van Portugal. In Portugal regeerde Felipe de Hermoso, I van Castilla, niet. Daar werd Felipe II Felipe I genoemd. Felipe III werd daar Felipe II genoemd en Felipe IV werd daar Felipe III genoemd. Met de Carlos was er geen probleem. Fernando de Katholieke was I in Navarra. Hij was II in Aragón, Valencia, Mallorca en Barcelona, III in Sicilië en V in Castilla en León. De volgende Fernando, al in de 18e eeuw, werd genummerd als Fernando VI van Spanje zonder onderscheid tussen koninkrijken.

Hahahaaa,,, Ik zei toch dat u op moest letten. Maar niet gevreesd, ik beloof u een spannende, integrerende geschiedenis. Dus volhouden en lees meer over de Spaanse Geschiedenis. Geschiedenis,,,, u wordt er zoveel wijzer van.

Aanvankelijk was de Asturische monarchie, net als de Visigotische, niet erfelijk. Ze was daarentegen electief. De kroon kwam echter meestal terecht bij zonen of familieleden van koningen. Daarom stamt de huidige Spaanse monarchie rechtstreeks af van Bermudo I. Ze stamt niet af van Don Pelayo, aangezien zijn geslacht eindigde met zijn achterkleinzoon Alfonso II el Casto. Deze afstamming kent verschillende onderbrekingen en splitsingen. De herinvoering van de monarchie door Juan Carlos I (1975) is daar een van. Hierdoor kan de Spaanse monarchie worden beschouwd als één van de oudste ter wereld. Ze wordt alleen voorafgegaan door het Japanse keizerlijke huis.

Mythologische koningen van Tartessos

---

Tartessos is de Griekse naam voor de oude handelsstad voorbij de zuilen van Hercules, en vermoedelijk aan de monding van de Guadalquivir lag.

Schema : Namen van koningen die door Griekse bronnen worden vernoemd.

Dynastieën	Namen van koningen refererend aan de Griekse bronnen
Eerste	– Gerión – Norax
Tweede	– Herakles (Hércules) – Hispalo – Hispan
Derde	– Gárgoris – Habis (regelmatigvernoemd als Habidis)
Vierde	– Argantonio tot 670 v. C. – 55 v. C.

Iberische, Keltische en Keltiberische koningen

---

Er zijn historische vermeldingen van regulos onder de pre-Romeinse volkeren. De term “reyezuelos” werd gebruikt door Romeinse bronnen. Het was een verkleinwoord of een minachtende benaming voor militaire leiders, aanvoerders of machtige personen aan wie een hogere rang of invloed werd toegekend. Sommige namen die door klassieke bronnen (zoals Corocotta) of latere bronnen (zoals Gausón) worden genoemd, zijn moeilijk te identificeren. In deze tabel worden de etnisch-geografische groepen in grote categorieën ingedeeld. Ze zijn chronologisch gerangschikt op basis van de data die kunnen worden geïdentificeerd. Sommige data verwijzen naar een bijzondere gebeurtenis. Ook wordt hun verband met een van de Romeinse veldtochten aangegeven.

Turdetanos	Oretanos	Bastetanos	Celtiberos, Carpetanos, Vetones, Arévacos, Vacceos en andere volkeren uit het centrum van het schiereiland	Iberos, Ilergetes, Edetanos, Ausetanos, Lacetanos en andere volkeren uit het oosten van het schiereiland	Lusitanos en andere volkeren uit het westen van het schiereiland	Cántabros, Astures en andere volkeren uit het noorden van het schiereiland
– Istolacio, 237 – 231 v. Chr.- Indortes, 231 v. Chr.- Chalbo, 216 v. Chr.- Attenes, 206 v. Chr.- Culcas, 206 – 191 v. Chr.- Luxinio, 197 v. Chr.- Coribilo, 192 v. Chr.- Indo, 50 – 45 v. Chr.	– Orisos, koning, stichter of patriarch – Orison, 229 v. Chr. – Murco, ¿200 v. Chr.? – Cerdubeles 206 – 196 v. Chr. – Himilce, prinses in Cástulo, getrouwd met Hannibal Barkas	– Alicio, prins, 209 v. Chr.- Orsua, 206 v. Chr.- Corbis, 206 v. Chr. Koning van Numancia. (Arévacos).	– Koning Tagus, 221 v Chr. – Vismaro en Meniacapto, door Titus Livius vernoemd “duo etiam insignes reguli Gallorum, Uismaro et Moeniacapto” (twee opmerkelijke Galissche koningen, Vismaro en Meniacapto) die sneuvelde in de slag om Auringis (Jaén) gedurende de Tweede Punische oorlog, 216 v. Chr. Eigenlijk was Vismaro Arévaco, en Meniacapto, Celtibero. – Allucio ¿200 v. Chr.? – Hilerno, koning van de Carpetanos en Vacceos, Vetones en Celtiberos, 193 v. Chr. – Thurro, 179 v. Chr. – Olíndico, 170 v.Chr. – Magavárico, koning van Sekaisa (Segeda), 154 v. Chr. – Caciro, koning van Sekaisa (Segeda), 154 v. Chr. – Caro, koning van de Arévacos, 153 v, Chr. – Liteno, koning van Numancia, 152 v. Chr. – Ambón, koning van Sekaisa (Segeda), ¿150 v. Chr.? – Avaros (Numanciaans legerleider) – Megara (Numanciaans legerleider) – Leukón, koning van Numancia, ¿150 v. Chr? – Retógenes el Caraunio, Legerleider van Numancia, ¿133 v. Chr.?	– Indibil en Mandonio de eerste was koning van de Ilergetes en tweede van de Ausentanos. Na de nederlaag van Carthago leidden de twee een anti-Romeinse opstand in 206 v. C. , die mislukte. – Amusico, prins van de Ausetanos, 218 v. Chr. – Edecón, leider van de Edetanos, 209 v. Chr. – Andobales, koning van de Lacetanos, 218 – 201 v. Chr. – Bilistages, Regulus (Rex = Koning) van de Ilergete, 195 v. Chr.	– Púnico, versloeg de praetoren Maulio en Calpurnio (in samenwerking met de Vetones). – Césaro, versloeg de preator Lucius Mummius Achaicus, 154 v, Chr. – Cauceno opvolger van Césaro, bevocht Conistorgis en stak de Straat over om in Afrika te vechten waar hij verslagen werd door Lucius Mummius Achaicus, 153 v Chr. – Viriato, opvolger van Cauceno, 139 v. Chr. – Táutulo, opvolger van Viriato, werd verslagen.	– Laro 218 – 201 v. Chr. – Corocotta ¿26 v. Chr.? – Gausón ¿29 – 26 v. Chr?

Carthaagse en Romeinse heersers

---

• • • Amilcar Barca(in Turdetania en Bastetania) – 238 v. C. – 228 v. C.
    • Asdrúbal el Bello (in Turdetania en Bastetania) – 228 v. C. – 221 v. C.
    • Anibal Barca (in Turdetania, Bastetania, Oretania, Edetania en Ilergetes) – 221 v. C. – 201 v. C.
    • Romeinse Leiders van Hispania, gedurende de Republikeinse periode (Proconsuls, Consuls, Magistraten en Propraetors).

Germaanse koningen

---

Vandalen	Visigoten	Sueben
Gunderico (409 – 428)	Ataúlfo (410 – 415)	Hermerico (409 – 438) In 409 tekende hij een Foedus met Rome waarmee hij zich vestigde in Galaecia. Hij vormde het om tot het eerste regnum (koninkrijk) van Europa met een dergelijke naam, onder de titel rex (koning).
	Sigerico (415)
	Walia (415 – 418)
Genserico (428 – 429) In 429 stak hij de Straat van Gibraltar over en vestigde zich in Noord-Afrika en speelde daarmee een sleutelrol in de ondergang van het West-Romeinse Rijk in de 5e eeuw.	Teodorico I (418 – 451)	Requila (438 – 448)
	Turismundo (451 – 453)	Requilario (448 – 456) Bekeerde zich tot het katholicisme in 449.
	Teodorico II (453 – 466)	1ˢᵗᵉ divisie van het Zwabische koninkrijk: ~ Frantán (456 – 457) ~ Agiulfo (456 – 457)
		Hereniging: Maldras (457 – 459)
	Eurico (466 – 484)	2ᵉ divisie van het Zwabische koninkrijk: ~ Frumario (459 – 463) ~ Requimundo (459 – 463) ~ Remismundo (459 – 469)
		Hereniging: Remismundo (463 – 469) Bekeerde zich tot het Arianisme in het jaar 465.
	Alarico II (484 -507)	Duistere periode: Teodemundo (¿?) (469 – 550)
	Gesaleico (507 – 510)
	Amalarico (510 – 531)
	Teudis (531 – 548)
	Teudiselo (548 -549)
	Agila I (549 – 551)
	Atanagildo (551 – 567)	Karriarico (550 – 559) Bekeerde zich tot het katholicisme in het jaar 550.
	Liuva I (567 -572)	Teodomiro (559 – 570) 1ˢᵗᵉ Raad van Braga (561)
		Miro (570 – 583) 2ᵉ Raad van Braga (572)
	Leovigildo (572 – 586)	Eborico (583 – 584) Ook wel Eurico genoemd.
		Andeca (584 – 585) In 585 werd het Zwabische koninkrijk definitief veroverd door de Visigoten.
	Recaredo I (586 – 601)
	Liuva II (601 – 603)
	Witerico (603 – 610)
	Gundemaro (610 – 612)
	Sisebuto (612 – 621)
	Recaredo II (621)
	Suintila (621 – 631)
	Sisenando (631 – 636)
	Chintila (636 – 639)
	Tulga (639 – 642)
	Chindasvinto (642 – 653)
	Recesvinto (653 – 672)
	Wamba (672 – 680)
	Ervigio (680 – 687)
	Égica (687 – 700)
	Witiza (700 – 710)
	Rodrigo (710 – 711)
	Agila II (710 – 714) Verzet zich tegen Rodrigo en regeert over Tarraconense en Septimania
	Ardón (714 – 720) Hij volgt Agila II op. Hij verzet zich tegen de moslims en regeert over Septimania pas vanaf 725.

Al-Ándalus

---

Leiders afhankelijk van Damascus

Musa ibn Nusair (712 – 714)
Abd al Aziz ibn Musa (714 – 716)
Ayyub Habib al-Lajimi (716)
al-Hurr ibn al-Rahman al-Thaqafi (716 – 719
al-Sahm ibn Malik al-Jawlani (719 – 721)
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Gafiqi (721) 1ˢᵗᵉ keer
Anbasa ibn Suhaym al Kalbi (721 – 726)
Udhra ibn Abd Allah al-Fihri (726)
Yahya ibn Salama al-Kalbi (726 – 728)
Hudhaifa ibn al-Ahwas al-Qaysi (728)
Uthman ibn Abi Nis’a al-Jath’ami (728 729)
al-Haytham ibn Ubayd al-Kilaba (729 – 730)
Muhammad ibn Abd Allah al Ashchai (730)
Abd al-Rahman ibn Abd Allah al-Gafiqi (730 – 732) 2ᵉ keer
Abd al-Malik ibn Qatan al Fihri (732 -734) 1ˢᵗᵉ keer
Uqba ibn al-Hachchach al Saluli (734 – 741)
Abd al-Malik ibn Qatan al-Fihri (741) 2ᵉ keer
Balch Ibn Bishr al-Qushayri (741 – 742)
THa’laba ibn Salama al-Amili (742)
Abu-I-Jattar al-Husam ibn Dirar al-Kalbi (742 – 745)
Thuwaba ibn Salama al Chudhami (745 – 746)
Yusuf ibn Abd al-Rahman al Fihri (746 -756)

Het onafhankelijke emiraat van Córdoba (756 – 912)

Abd al-Rahman (756 – 788) Overlevende van het bloedbad van de Omajjaden, door het nieuwe Kalifaat van de Abbasiden (die Bagdad tot de nieuwe hoofdstad van het kalifaat maakte), vinden hun toevlucht in Córdoba, waardoor al-Ándalus een onafhankelijke staat wordt en zij hun eigen dynastie stichten.

Hisham I (788 – 796)

Al-Hakam I (796 – 822)

Abd al-Rahman II (833 – 852)

Muhammad I (852 -886)

al Mundhir I (886 – 888)

Abd Allah I (888 – 912)

Kalifaat van Córdoba (912 – 1009)

Abd al Rahman III (Emir van 912, en uitgeroepen tot kalief in 928, gestorven in 961).

al Hakam II (961 – 976)

Hisham II (976 – 1009) 1ˢᵗᵉ keer (zie ook Almanzor, regeerde tussen 1000 – 1009).

Theoretische kaliefen gedurende de fitna  (periode met veel opstanden, het begin van de ondergang)

Muhammad II (1009).
Suleyman I (1009) 1ˢᵗᵉ keer.
Hisham II (1009 – 1013) 2ᵉ keer.
Ali ibn Hamud al-Nasir (1016 – 1018) (dynastie Hammudi).
Abd al-Rahman IV (1018) (restauratie van de Omeya dynastie).
al-Qasim al-Mamun (1018 – 1021) 1ˢᵗᵉ keer (restauratie van de Hammudi dynastie).
Yahya al-Muhtal (1021 – 1023) 1ˢᵗᵉ keer.
al-Qasim al-Mamun (1023)) 2ᵉ keer.
Abd al-Rahman V (1023 – 1024) (2ᵉ restauratie van de Omeya dynastie).
Muhammad III (1024 – 1025).
Yahya al-Muhtal (1025 – 1026) 2ᵉ keer (2ᵉ restauratie van de Hammudi dynastie, interregnum tussen 1026 en 1027).
Hisham III (1027 – 1031) (3ᵉ restauratie van de Omeya-dynastie). In 1031 wordt hij afgezet (Republiek Córdoba).

Taifa koninkrijken en Noord-Afrikaanse rijken

Eerste emiraten van Taifas (1009 – 1106)
Yusuf ibn Tasufin (1062 – 1106) (begin van het Almoravid-sultanaat).
Ali ibn Yusuf ibn Tasufin (1106 – 1143).
Tashfin ibn Ali ibn Yusuf ibn Tasufin (1143 – 1145).
Ibrahim ibn Tasufin ibn Ali (1145).
Ishaq ibn Ali ibn Yusuf ibn Tasufin (1145 – 1147).
Tweede emiraten van Taifas (1142 – 1170)
Ibn Tumart (1125 – 1130) (Start van het kalifaat van de Almohade).
Abd al-Mumin (1130 – 1163) (arriveert op het schiereiland in 1145).
Abu Yaqub Yusuf I (1163 – 1184).
Abu Yaqub Yusuf al-Mansur (1184 – 1199).
Muhammad an-Nasir (1199 – 1213).
Yusuf Il al-Mustansir (1213 – 1224).
Abd al-Wahid I al-Majlu (1224).
Abd Allah al-Adil (1224 – 1227) (breuk van het kalifaat na zijn dood.
Yahya al-Mutasim (1227 – 1236) (zoon van al-Adil).
Idris I al-Mamun (1227 – 1232) (broer van al-Adil).
Abd al- Wahid II ar-Rashid (1232 – 1242) (hereniging van het kalifaat in 1236).
Ali Abu-I-Hasan as Said (1242 – 1248).
Abu Hafs Umar al-Murtada (1248 – 1266).
Idris II (abu Dabus) (1266 – 1269).
Derde Emiraten van Taifas (1226 – 1238)

Sultanaat, emiraat of Koninkrijk Granada

Mohammed I, al-Hamar ‘el Rojo’ (1238 – 1273)
Muhammad II (1273 – 1302)
Muhammad III (1302 – 1309)
Nasr (1309 – 1314)
Ismail I (1314 – 1325)
Muhammad IV (1325 – 1333)
Yusuf I (1333 – 1354)
Muhammad V (1354 – 1359) 1ˢᵗᵉ keer
Ismail II (1359 1360)
Muhammad VI (1360 – 1362)
Muhammad V (1362 – 1391) 2ᵉ keer
Yusuf II (1391 – 1392)
Muhammad VII (1392 – 1408)
Yusuf III (1408 – 1417)
Muhammad VIII (1417 – 1419) 1ˢᵗᵉ keer
Muhammad IX (1419 – 1427) 1ˢᵗᵉ keer
Muhammad VIII (1427 – 1429) 2ᵉ keer
Muhammad IX (1429 – 1431) 2ᵉ keer
Yusuf IV (1431 – 1432)
Muhammad IX (1432 – 1445) 3ᵉ keer
Muhammad X (1445) 1ˢᵗᵉ keer
Yusuf V (1445 – 1446)  1ˢᵗᵉ keer
Muhammad X (1446 – 1447)  2ᵉ keer
Muhammad IX (1447 – 1453) 4ᵉ keer
Muhammad XI (1453 – 1454)
Sad (Ciriza) (1454 – 1462) 1ˢᵗᵉ keer
Yusuf V (1462) 2ᵉ keer
Sad (Ciriza) (1462 – 1482) 2ᵉ keer
Abu-I-Hassan (Muley Hacén) (1464 – 1482) 1ˢᵗᵉ keer
Muhammad XII (Boabdil el Chico) (1482 – 1483)  1ˢᵗᵉ keer
Abu-I-Hassan (Muley Hacén) (1483 – 1485) 2ᵉ keer
Muhammad XIII, el Zagal (1485 – 1486)
Muhammad XII (Boabdil el Chico) (1482 – 1483)  2ᵉ keer.

Christelijke koninkrijken gedurende de Reconquista

---

De volgende tabel bevat de koninkrijken voortgekomen uit de christelijke kernen van Noord-Spanje. Men moet begrijpen dat naarmate de reconquista zich richting het zuiden voortzette, de christelijke koninkrijken, vanaf de valleien van de Taag en de Ebro ( in het noordelijke deel van het grondgebied bevond zich geen enkele politieke moslim entiteit meer) alle opgenomen moslim koninkrijken werden kerstende (christianiseerde), tot uiteindelijk ook het laatste koninkrijk van Granada werd heroverd.

Koninkrijk van Navarra	Koninkrijk van Aragón	Koninkrijk van Castilla	Koninkrijk van León	Koninkrijk van Asturias	Koninkrijk van Galicia
Aanvankelijk was dit het graafschap van Pamplona (onderdeel van het Karolingische Keizerrijk) en daarna het Koninkrijk Pamplona. De naam Koninkrijk van Nájera werd ook gebruikt. Ook was er korte tijd sprake van het koninkrijk van Viguera.	Aanvankelijk was het het graafschap onderdeel van het Karolingische Keizerrijk. De andere centrale en oostelijke kernen in de Pyreneeën hadden de statuus van graafschap (het graafschap van Sobrarbe, Ribagorza, Pallars, Urgel, Barcelona (waaromheen de Catalaanse graafschappen verenigd waren)) en allen werden later (op verschillende tijden) verenigd in de Kroon van Aragon, samen met andere koninkrijken van het schiereiland en van buiten het schiereiland.	Aanvankelijk werd het graafschap Castilla (van het Koninkrijk León) onafhankelijk, gekoppeld aan het Koninkrijk van Navarra, keert terug door zich te scheiden van dit koninkrijk, herenigde en scheidde meerdere malen met het koninkrijk León tot het zich definitief vormde als het Kroon van Castilla.	Oorspronkelijk afgescheiden van Asturias (of het Astur-Leonés), dat vervolgens door dit koninkrijk wordt opgenomen.	Eerder was het een uitgebreid koninkrijk bekend als het koninkrijk Astur-Leonés waarna het zich door fragmentatie eerst afscheidde van León en later weer definitief werd opgenomen door dit koninkrijk León.	Een koninkrijk dat slechts korte tijd bestaan heeft. Eerst was het een graafschap in de tijd van het koninkrijk Astur-Leonés. Later weer opgenomen in het koninkrijk León.
–	–	–	–	Don Pelayo (718 – 737)	–
–	–	–	–	Favila (737 – 739)	–
–	–	–	–	Alfonso I ‘el Católico’ (737 – 757) Zoon van Pedro Hertog van Cantabria, en schoonzoon van Pelayo. Hij zou de eerste zijn die de titel “koning” gebruikt.	–
–	–	–	–	Fruela I (757 – 768)	–
–	–	–	–	Aurelio (768 – 774)	–
–	–	–	–	Silo – Adosnida (774 – 783)	–
–	–	–	–	Mauregato (783 – 789)	–
–	–	–	–	Bermudo I ‘el Diácono’ (789 – 791)	–
–	–	–	–	Alfonso II ‘el Casto’ (791 – 842)	–
Iñigo Arista de Pamplona (810 – 852)	–	–	–		–
	–	–	–	Ramiro I (842 – 850)	–
Garcia Iñiguez de Pamplona (852 – 870)	–	–	–	Ordoño I (850 – 866)	–
Fortún Garcés ‘el Tuerto’  de Pamplona (870 – 905)	–	–	–	Alfonso III ‘el Magno’ (866 – 910) Bij zijn dood verdeeld hij het hele “Asturisch-Leonese Koninkrijk” over zijn drie kinderen.	–
Sancho Garcés I (905 – 925)	–	–	García I (910 – 914)	Fruela II (910 – 914) Vanaf 914 herkende hij zijn broer Ordoño II de león als koning van León, maar nam in 924, bij de dood van deze broer werd hij koning van het hele koninkrijk.	Ordoño II (910 – 914) Als hij ook tot koning van León wordt gekroond, wordt de onafhankelijkheid van Galicia opgeheven.
	–	–	Ordoño II de Leon (was eerder was hij als koning van Galicia benoemd, maar nam na de dood van García I ook het koninkrijk León op zich) (914 – 924)/td>
	–	–	Fruela II de León (dezelfde die tot dan toe koning van Asturias was) (924 – 925)
	–	–	Alfonso Froilaz (925)
García Sánchez I (925 – 970)	–	–	Alfonso IV  (925 – 930)		Sancho Ordóñez (925 – 929)
	–	–	Alfonso IV (925 – 930)
	–	–	Ramiro II (930 – 950)
	–	Fernán González (930 – 970) Hoewel hij niet de eerste graaf van Castilla was en evenmin altijd onafhankelijk was, was hij wel de eerste die vastlegde dat hij opgevolgd werd door zijn zoon.	Ordoño III (950 – 955)
	–		Sancho I ‘el Craso’ (955 – 967)
Sancho Garcés II ‘Abarca’ (970 – 994) Erft het graafschap van Aragón.	–	García Fernández graaf van Castilla (970 – 995)	Ramiro III (967 – 985)
García Sánchez II ‘el Temblón’ (994 – 1000)	–	Sancho García graaf van Castilla (995 – 1017)	Bermudo II ‘el Gotoso’ (985 – 999)
Sancho Garcés III ‘el Mayor’ (1000 – 1035) Naast het koninkrijk van Navarra, voert hij ook het bewind uit over de graafschappen Castilla, Álava, Aragón, Sobrarbe en Ribagorza. Na zijn dood verdeeld hij zijn ‘koninkrijken’ onder zijn kinderen.	–	García Sánchez graaf van Castilla (1017 – 1028)	Alfonso V ‘el Noble’ (999 – 1027)
	–	Sancho Garcés III ‘el Mayor’ koning van Navarra en graaf van Castilla (1028 – 1035)
García Sánchez III (1035 – 1054)	Ramiro I  Eerste koning van Aragón. (1035 – 1063)	Fernando I ‘el Magno’ Laatste graaf van Castilla.(1035 – 1037)	Bermudo III ‘el Mozo’ (1027 – 1037)
		Fernando I, dezelfde die tot op heden graaf van Castilla was, wordt nu uitgeroepen tot koning van León. (1037 – 1065) Bij zijn dood worden zijn ‘koninkrijken’ onder zijn kinderen verdeeld.
Sancho Garcés IV (1054 – 1076)	Sancho Ramírez (1063 – 1076)	Sancho II de Castilla (1065 – 1072)	Alfonso VI ‘el Bravo’ (1065 – 1072)		García I (1065 – 1072) Tevens graaf van Portugal
Sancho Ramírez (1076 – 1094) Vereniging van Aragón en Navarra		Alfonso VI van León en Castilla, dezelfde die tot op heden koning van León was (1072 – 1109)
Pedro I (1094 – 1104)
Alfonso I de Aragón ‘el Batallador’ (1104 – 1134) Hij had geen directe opvolgers en liet zijn koninkrijken over aan militaire machten. Gezien het ongeldige testament, beslisten de edelen van elk koninkrijk, wie van hen de toorn aldaar zou bezetten.		Uracca I (1109 – 1126) Haar echtgenoot, Alfonso I van Aragón was de koning gemaal tot het moment waarop hij werd verstoten.
García Ramírez IV (1134 – 1150)	Ramiro II ‘el Monje’ (1134 – 1157)	Alfonso VII (1126 – 1157)
	Petronila I heerste als gemalin van Ramón Berenguer IV, graaf van Barcelona. (1157 – 1164)	Sancho III (1157 – 1158)	Fernando II (1157 – 1188)
Sancho VI (1150 – 1194)		Alfonso VIII (1158 – 1214)
	Alfonso II (1164 – 1196) Eerste koning van de Kroon van Aragón
Sancho VII ‘el Fuerte’ (1194 – 1234			Alfonso IX (1188 – 1230
	Pedro II ‘el Católico’ (1196 – 1213)	Enrique I (1214 – 1217)
	Jaime I ‘el Conquistador’ (1213 – 1276)	Berenguela de Castilla (1217)
		Fernando III ‘el Santo’ (1217 – 1230)
Teobaldo I (1234 – 1253)		Fernando III ‘el Santo’ (1230 – 1252) De kroon van León en die van Castilla worden samengevoegd, door het stichten van de Kroon van Castilla.
Teobaldo II (1253 – 1270)
Enrique I (1270 – 1274)		Alfonso X ‘el Sabio’ (1252 – 1284)
Juana I (1274 – 1304) Felipe I (IV de Francia) (1285 – 1305)	Pedro III ‘el Grande’ (1276 – 1285)
	Alfonso III (1285 – 1291)	Sancho IV (1284 – 1295)
Luis I (1305 – 1316)	Jaime II ‘el Justo’ (1291 – 1327)	Fernando IV ‘el Emplazado’ (1295 – 1312)
Juan I ‘el Póstumo’(van Frankrijk) (1316)
Felipe II (V van Frankrijk) (1316 – 1322)		Alfonso XI (1312 – 1350)
Carlos I (IV van Frankrijk) (1322 – 1328)	Alfonso IV (1327 – 1336)
Juana II de Navarra (1328 – 1349) Felipe II de Evreux (1328 – 1343)	Pedro IV ‘el Ceremoniopso’ (1336 – 1387)
Carlos II (1349 – 1387)		Pedro I (1350 – 1369)
		Enrique II ‘el Fraticida’ of ‘el de las Mercedes’ (1366 – 1379)
		Juan I (1379 – 1390)
Carlos III ‘el Noble’ (1387 – 1425)	Juan I (1387 – 1396)	Enrique III ‘el Doliente’ (1390 – 1406)
	Martin I (1396 – 1410)
	Fernando I (1412 – 1416)	Juan II de Castilla (1406 – 1454)
	Alfonso V (1416 – 1458)
Blanca I (1425 – 1446) Juan II de Aragón (1425 – 1479)	Juan II de Aragón (1458 – 1479)	Enrique IV (1454 – 1474)
Leonor I (1479)	Fernando II de Aragón ‘el Católico’ (1479 – 1516) Fernando V de Castilla (1475 – 1504)	Isabel I ‘la Católica’ (1474 – 1504)
Francisco I de Foix (1479 – 1483)		Juana I ‘la Loca’ (1504 – 1555) Was koningin tot haar dood, hoewel ze niet als zodanig acteerde.
Catalina I (1483 -1512) Juan III de Albret (1484 – 1512)		Felipe II ‘el Hermoso’ (1505 – 1506)
		Fernando ‘el Católico’ (1507 – 1516) Als regent.
Koninkrijk van Navarra	Koninkrijk van Aragón	Koninkrijk van Castilla	Koninkrijk van León	Koninkrijk van Asturias	Koninkrijk van Galicia

Moderne en hedendaagse tijden

---

Koningen van Spanje
Juana I ‘la Loca’ (1516 – 1555) Koningin van Spanje, maar regeert niet zelf over het land. Kardinaal Cisneros is de regent in Castilla en Alonso de Aragón en Germana de Foix in Aragón (1516 – 1517). Carlos I van Spanje en V van Duitsland (dynastie van Habsburg of Oostenrijk) (1516 – 1556)
Felipe II ‘el Prudente’ (1556 – 1598)
Felipe III (1598 – 1621)
Felipe IV ‘el Rey Planeta’ (1621 – 1665)
Carlos II (1665 -1700)
Felipe V (1700 – 1724)  Eerste koning van het Huis van Bourbon in Spanje. Tot  1715 (Spaanse Successie-oorlog) heerste dit conflict over Spanje tussen Felipe de Anjou of de Borbón en de Aartshertof Carlos de Habsburgo, welke de “titel” kreeg van “Carlos III van Spanje” (hij komt niet aangemerkt als van koning van Spanje).
Luis I (1724)
Felipe V (1724 – 1746)
Fernando VI (1746 -1759)
Carlos III (1759 – 1788)
Carlos IV (1788 – 1808)
José I Bonaparte, werd ook wel “Pepe Botella” en “Rey Plazuelas” genoemd door zijn vijanden. (1808 – 1813 deed onvrijwillig afstand in 1814) Hij werd niet erkend door de Consejo de Regencia en ook niet door het Cortes de Cádiz (Onafhankelijkheidsoorlog).
Fernando VII ‘el Deseado’ (1814 – 1833)
Isabel II (1833 – 1868 onvrijwillig afstand gedaan in 1870)  De troon werd betwist tijden de Carlistische oorlog (Carlos María Isidro de Borbón, getiteld als Carlos V van Spanje en de volgende Carlistische pretendente.
Interregnum (tussenbestuur) tijdens de revolutie van 1868 (1868 – 1869). Regentschap van Francisco Serrano (1869 – 1871).
Amadeo I (Dynastie Saboya) (1870 – 1873)
Eerste Republiek van Spanje (1873 – 1874)
Alfonso XII ‘el Pacificador’ (herstel van de Dynastie van Bourbon) (1874 – 1885)
María Cristina de Habsburgo Lorena, als Koningin regent (1885 – 1902)
Alfonso XIII (1885 – 1931 – m. 1941)
Tweede Republiek van Spanje (1931 – 1939) Vanaf het ontslag van Manual Azaña, aan het einde van de Spaanse Burgeroorlog, werd de positie van President van de Republiek waargenomen door tijdelijke omstandigheden (Tweede Spaanse Republiek in ballingschap tot 1977)
Francisco Franco (1936 – 1975) Dictator vanaf 1947 van de “Spaanse Staat”, tot hij voor onbepaalde tijd Spanje tot Koninkrijk verklaard.
Juan Carlos I (dynastie van Bourbon) (1975 – 2014, onvrijwillig afgetreden op 18 juni 2014).
Felipe VI vanaf 2014.

Andere “koningen van Spanje”

---

Met name tijdens de ‘tercer rey de España’, zijn er een aantal historische personen bekend uit verschillende tijdperken. (tercer rey de España, is een uitdrukking waarmee men een aantal historische figuren bedoeld)

De zogenaamde Rey de Patones of de los Patones was een lokaal traditionele waardigheid in een klein stadje in de buurt van de Seirra de Madrid.

---

Als u dit een leuk of interessant onderwerp vond abonneer u op Spaanse Verhalen of geef hieronder eens een ✩LIKE. Normaal gesproken komt er elke week een nieuw verhaal bij.

Als u abonnee bent van Spaanse verhalen kunt u zich ten alle tijden uitschrijven door op de knop geabonneerd te klikken. In het daaropvolgende scherm kunt u zich onderaan uitschrijven. In datzelfde scherm kunt u ook instellen hoe u de berichten wilt ontvangen.