Huis van Aragón
1004 – 1516
Het Huis van Aragón was de eerste dynastie die de titel, koningen van Aragón bezat. Gedurende vijf eeuwen (vanaf de 11e tot de 16e eeuw) passeerde er 21 koningen van Aragón, met behoud van de belangrijkste mediterrane lijnen en een politiek die meer gericht was op toe nadering tot Frankrijk en andere grote Europese koninklijke huizen. Aanvankelijk Het wapen van Aragón, volgens het Wapenboek van Gelre. De regio van Aragón kreeg zijn vorm tussen de 8ste en de 10e eeuw en ontleende zijn autonomie aan de strijd tegen de moslims. Het is een overgangsfase van proto-feudalisme naar een feodale staat, en elke enclave in deze zone hield er een eigen dynastie op na, hoewel ze vaak met elkaar verbonden waren. De oorsprong van het Huis van Aragón ligt bij Sancho III “el Mayor” (1004 – 1035), die na een fortuinlijk bewind, waarin vele gebieden veroverd waren, besloot om deze, na zijn dood, te verdelen over zijn kinderen. Zodoende, kwam zijn zoon Ramiro in het bezit van de grondgebieden van Aragón, dat hij weer overliet aan zijn opvolger Sancho Ramírez die het verhief tot een koninkrijk. De verschillende stadia
	Het wapen van Aragón
	Gegevens
	Oorsprong Ondergeschikte vertakkingen	Dynastie Jimena Graven van Luna Hertogen van Montallo
	Land Titels van machthebbende	Kroon van Aragón Koning van Aragón Hertog van Villahermosa Graaf van Luna Hertog van Montalto
	Stichter	Sancho III “el Mayor”
	Laatst regerend	Fernando II de Aragón

De drie fases, die men in de huidige geschiedschrijving definieert, wijzen op drie sleutelmomenten: De eerste momenten van het Huis, het opnemen van het Huis van Barcelona en de opnamen van het Huis van Trastámara. In alle drie de momenten moeten we ons wel bewust blijven van het Huis van Aragón.

Het Huis van Aragón-Pamplona

12e eeuw miniatuur waarop een bebaarde, Ramiro I de Aragón, Sancho Ramírez, grondleggers van het Huis van Aragón zijn afgebeeld.

In deze eerste fase regeerde Ramiro I de Aragón, Sancho Ramírez de Aragón, Pedro I de Aragón, Alfonso I de Aragón, Ramiro II de Aragón en Petronila de Aragon, die huwde met Ramón Berenguer “el Santo”. Dit huwelijk moet in zekere zin gezien worden als de lijn die uitgezet werd door Sancho III “el Mayor”, het was een aanzet tot toenadering in de richting van de grotere Europese koninklijke families.

Tussen 1035 en 1164 werd er een sterke dynastie gesmeed, maar deze had alleen invloed in Aragón. Daarom is er meer aandacht nodig voor deze laatste schakel van Petronila en Ramon Berenguer IV de Barcelona. Deze werden met elkaar verbonden volgens de Aragonese wetten, het was een huwelijk waarmee de man, wettelijk, als volwaardig lid in het Huis van Aragón geïntegreerd werd. Het is in ieders geval een gunstige verbintenis die via zijn opvolger, de overgang naar een nieuwe fase waarborgt, en waarin beide zouden regeren over het Huis van Aragón en het graafschap Barcelona.

Het Huis van Aragón-Barcelona

Signum regis, handtekening van Alfonso II de Aragón, werd ook gebruikt door eerdere koningen van het Huis van Aragón, zoals Pedro I de aragón en Alfonso I “el Batallador”.

Dit stadium werd gevormd door tien koningen van Aragón en graven van Barcelona, vanaf Alfonso II de Aragón, dat overging naar Pedro II de Aragón, Jaime I de Aragón, Pedro III de Aragón, Alfonso III de Aragón, Jaime II de Aragón, Alfonso IV de Aragón, Pedro IV de Aragón, Juan I de Aragón, tot Martin I de Aragón stierf in 1410. Gedurende deze periode werd de reconquista gestimuleerd en afgerond. Men begon hiermee in de bergachtige massieven van Teruel en eindigde in 1245 in Valencia.

Hoe dan ook, tijdens het verstrijken der jaren bleven de vier territoria van de Kroon van Aragón: het koninkrijk Aragón, het graafschap Barcelona, het koninkrijk Mallorca en het koninkrijk Valencia, hun identiteit behouden. Het bewind van Pedro III (1276 – 1285) is van kapitaal belang voor de invloed van het Huis gezien zijn belangen in Sicilië. Toen Martín I in 1412 stierf was er geen opvolger, dat maakte dat er in de “Compromis de Caspe” als koning gekozen werd voor Fernando I de Antequera. Zo nestelde zich het Huis van Trastámara binnen de Kroon van Aragón.

…………………………………………………………………………………,……………..Het wapen van Aragón en Sicilië.

Het Huis van Aragón-Trastámara

De laatste fase van het Huis van Aragón bracht de volgende monarchen voort: Fernando I de Aragón, Alfonso V de Aragón, Juan II de Aragón en Fernando II de Aragón (Fernando “el Católico”). In die zin betekende het dat door het huwelijk van Isabel I de Castilla en Fernando II de Aragón, Castilla en Aragón samengingen. De dochter van hen beide, beter bekend als Juana “la Loca”, trouwde met Felipe de Habsburgo, ook wel “el Hermoso” (de Schone) genaamd. Dit gaf ruimte voor het nieuwe koninklijke huis van de Habsburgers in Aragón, waardoor er een definitief einde van het Casa de Aragón kwam.

Andere takken

Met de oorsprong van het echte Huis van Aragón ontstonden ook een aantal kleinere takken van het Huis, zoals de tak van hertogen van Villahermosa en de graven van Luna en de tak van hertogen van Montalto.

Verwant aan dit onderwerp:

Naar boven
Spaanse Verhalen. spaanseverhalen.com
Laatst bijgewerkt 2021-07-07

Bronvermelding en referenties:
De veelal buitenlandse teksten van wikipedia zijn beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen. Ik heb deze teksten vertaald, gemengd, en vaak aangevuld met eigen kennis en ervaring, opgedaan in de periode dat ik in Spanje woon en aan deze artikelen werk.
Er kunnen ook andere bronvermeldingen zijn opgenomen, dat kunnen zaken zijn die ik, tijdens het onderzoek naar de artikelen, gelezen heb en in deze teksten verwerkt heb.

{{Anderstalige Wikipedia|taal=es|titel=Casa de Aragón|paginacode=99540812| datum=20171212}}

De foto’s/afbeeldingen zijn gelicenseerd onder Wikimedia Creative Commons: CC BY 1.0 , CC BY 2.0 , CC BY 2.5 , CC BY-SA 2.0 , CC BY-SA 2.5, CC BY-SA 3.0 , CC BY-SA 4.0 , GNU-licentie voor vrije documentatie of Publiek Domein
Coralma*, is eigen werk dat u terug kunt vinden als een CC BY-SA 4.0 file in Wikipedia Commons, waarmee ik aangegeven heb dat u vrij bent het werk te kopiëren, te verspreiden, te verzenden en om het werk aan te passen.